Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2016

Η Σεξουαλική Βία στη Γερμανία Δεν Είναι Κάτι Καινούργιο

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Germany.
Οποιοσδήποτε είναι έστω και λίγο λογικός, όταν πρόκειται για σεξουαλική βία το μόνο που μπορεί να κάνει αυτές τις μέρες είναι να τρίψει τα μάτια του από έκπληξη, εάν δεν βγάζει ήδη αφρούς από τα νεύρα του. Το να περιγράφεις τη βία στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Κολωνίας, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ως ένα μεμονωμένο γεγονός, ως μια εξαίρεση που εμφανίστηκε ξαφνικά «στην παλιά καλή Γερμανία» από το εξωτερικό, είναι τουλάχιστον επιζήμιο για εκείνους που έπεσαν θύματα της βίας. Είναι μια αντίληψη που καθιστά τη σεξουαλικοποιημένη βία και την κλεψιά ακίνδυνες, τις ευτελίζει και τις εξορκίζει. 
Ξαφνικά, όλοι στα μέσα ενημέρωσης μιλούν για την κουλτούρα του βιασμού και εννοούν την κουλτούρα του βιασμού κάπου αλλού, στην Τυνησία ή την Ινδία, επειδή οι δράστες της παραμονής της Πρωτοχρονιάς έμοιαζαν «Άραβες» ή «Βορειοαφρικανοί», σύμφωνα με μάρτυρες. Το θέμα ήταν πως οι άνδρες δεν ήταν λευκοί. Η Ένωση Γερμανών Αστυνομικών αναφέρει ότι είναι «απίθανο» να μπορέσουν να απαγγείλουν κατηγορίες στους δράστες «ατομικά και συγκεκριμένα» για διαπραχθέντα εγκλήματα. Κατά συνέπεια, είναι αβέβαιο «εάν η υπόθεση των επιθέσεων στην Κολωνία θα έχει ως αποτέλεσμα έστω μια ενιαία καταδίκη».

Το γεγονός ότι η κοινωνία μας και οι θεσμοί της δεν είναι σε θέση να προστατεύσουν εκείνους που πέφτουν θύματα αυτής της βίας και να απονείμουν δικαιοσύνη δεν αποτελεί έκπληξη και σίγουρα αυτό δεν οφείλεται στο ότι ποτέ πριν δεν υπήρχε ποτέ σεξουαλική βία στη Γερμανία. Η κουλτούρα του βιασμού βρίσκεται στη χώρα καιρό τώρα. Ο όρος περιγράφει κοινωνίες όπου η σεξουαλική βία και ο βιασμός είναι διαδεδομένα φαινόμενα και σε μεγάλο βαθμό ανεκτά.

Σεξουαλικές επιθέσεις, ακόμα και βιασμοί, συμβαίνουν σε όλες τις μεγάλες εκδηλώσεις στη Γερμανία, είτε πρόκειται για το Καρναβάλι είτε για το Oktoberfest. «Η διαδρομή προς την τουαλέτα από μόνη της μπορεί να τις μετατρέψει σε θύματα. Σε αυτά τα 15 μέτρα, είσαι σίγουρη ότι θα σε αγκαλιάσουν τουλάχιστον τρεις μεθυσμένοι άγνωστοι, θα σου πιάσουν δυο φορές τον κώλο, κάποιος θα κοιτάει το παραδοσιακό ντιρντλ που φοράς και θα σου ρίξουν επίτηδες μπύρα στο μπούστο σου», έγραψαν οι συγγραφείς Karoline Beisel και Beate Wild το 2011 στην Süddeutsche Zeitung. Και συνεχίζουν γράφοντας ότι «εάν αντιδράσεις απωθητικά, τότε θα σου κολλήσουν την ταμπέλα της "σκύλας", ή η κατάσταση μπορεί να γίνει ακόμα χειρότερη». Υπάρχει ένας μέσος όρος δέκα βιασμών που καταγράφονται κάθε χρόνο στο Oktoberfest. Ο εκτιμώμενος αριθμός των μη καταγγελλόμενων υποθέσεων είναι 200.

Το να σε αποκαλούν «σκύλα», να σου βάζουν χέρι στο βαγόνι του μετρό που είναι γεμάτο, να σε ακολουθούν μέχρι την εξώπορτα του σπιτιού σου, να σε βιάζουν φίλοι ή συγγενείς, ή η αστυνομία να μη θέλει να πιστέψει τίποτα από τα παραπάνω, είναι εμπειρίες που έχουν μοιραστεί πολλές γυναίκες με το hashtag #aufschrei (κατακραυγή). Αλλά πώς αντέδρασαν οι συντηρητικοί της Δεξιάς τότε; Έκαναν λόγο για μερικούς άνδρες που οι προσπάθειές τους να φλερτάρουν παρεξηγήθηκαν και οι γυναίκες δεν θα έπρεπε να αντιδράσουν έτσι, θα έπρεπε να το θεωρούν κομπλιμέντο. Στην τελική, είναι δικό τους λάθος, ήταν προκλητικές.

Το #aufschrei όμως δεν ήταν μια καταγγελία κατά του Rainer Brüderle (Γερμανός πολιτικός που κατηγορήθηκε για σεξισμό). Το #aufschrei ήταν μια καμπάνια όπου οι γυναίκες περιέγραψαν τις εμπειρίες τους με τον σεξισμό στην καθημερινότητα και τη σεξουαλικοποιημένη βία. Μια απελευθερωτική ευκαιρία για όλους να συζητήσουν όλα εκείνα που είναι συνήθως ταμπού ή έστω έχουν ομαλοποιηθεί. Οπότε, όποιος νομίζει ότι το #aufschrei ήταν απλώς μια επίθεση στον Brüderle είναι τουλάχιστον ανενημέρωτος.

Το μόνο θέμα είναι ότι οι φεμινίστριες ασκούν κριτική όλο τον χρόνο, γιατί η Γερμανία δεν συζητάει καθόλου για σεξισμό, για τη σεξουαλική βία που σημειώνεται καθημερινά κι ενώ υπάρχει ένα τόσο μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα, εξακολουθούμε να μην το συζητάμε τόσο ανοιχτά, πόσο μάλλον να εστιάζουμε στις πιθανές λύσεις του. Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί δεν υπήρχε «aufschrei» (κατακραυγή) για αυτό που συνέβη στην Κολωνία. Ο δημόσιος διάλογος κυριαρχείται από το τι συνέβη, αμέτρητοι άνθρωποι εκφράζουν την συμπάθειά τους προς τα θύματα και θα ήθελαν να δουν να απονέμεται σωστά δικαιοσύνη στους δράστες, αλλά μέχρι εκεί.http://www.vice.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου