Ως δούρειο ίππο εναντίον των εργασιακών κατακτήσεων παρουσιάζουν οι Ευρωπαίοι διαδηλωτές την TTIP
Συντάκτης: Μπάμπης Μιχάλης
Την απόλυτη κυριαρχία των πολυεθνικών εταιρικών κολοσσών στις δύο μεγαλύτερες οικονομικές ζώνες της Δύσης εδραιώνει -αν υιοθετηθεί- η Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP) μεταξύ των ΗΠΑ και της Ε.Ε.
Κεντρικός στόχος της συμφωνίας είναι η απομάκρυνση κάθε ρυθμιστικού «φραγμού» στις διατλαντικές εμπορικές συναλλαγές, ακόμη κι αν αυτοί οι «φραγμοί» υπάρχουν για την προστασία της δημόσιας υγείας ή του περιβάλλοντος. Απώτερος σκοπός είναι διευκόλυνση της κερδοφορίας των πολυεθνικών, η συσσώρευση ακόμη περισσότερου πλούτου στα χέρια των λίγων.
Για τους πολλούς, τους εργαζόμενους δηλαδή και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, η συμφωνία σημαίνει υψηλότερη ανεργία, χαμηλότερα εισοδήματα, υποβάθμιση της υλικής τους υπόστασης.
Εχουν διατυπωθεί διάφορα σενάρια για τα οικονομικά αποτελέσματα της ΤΤΙΡ. Η πλέον αισιόδοξη υπόθεση, που διατυπώθηκε σε μελέτη του Centre for Economic Policy Research, η οποία πραγματοποιήθηκε κατόπιν αιτήματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υποστηρίζει ότι η συμφωνία θα αυξήσει το ΑΕΠ της Ευρωπαϊκής Ενωσης κατά 0,5% μέχρι το 2027. Αλλες μελέτες μιλούν για κέρδη 100-150 δισ. δολαρίων στο διατλαντικό εμπόριο, 545 ευρώ ετησίως κατά μέσον όρο στο ταμείο των ευρωπαϊκών οικογενειών.
Την αισιοδοξία αυτών των εκτιμήσεων «αδειάζει» όμως πληθώρα άλλων μελετών που μιλούν για ασήμαντα κέρδη από τη συμφωνία σε βάθος δεκαετίας. Αρκετοί μελετητές θεωρούν το οικονομετρικό υπόδειγμα που χρησιμοποιήθηκε για τις αισιόδοξες εκτιμήσεις υπεραπλουστευτικό, υπογραμμίζοντας ότι αυτό απέτυχε παταγωδώς να προβλέψει πραγματικά αποτελέσματα από προηγούμενες συνθήκες όπως η Βορειοαμερικανική Συμφωνία Ελεύθερων Συναλλαγών (NAFTA).
Αρκετοί οικονομολόγοι φοβούνται ότι η TTIP πιθανόν να έχει αρνητικά οικονομικά αποτελέσματα αφού το αυστηρότερο πλαίσιο των πατεντών μπορεί να οδηγήσει σε υψηλότερες τιμές. Στην αγορά εργασίας, η επίσημη εκτίμηση επιπτώσεων –υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης κατά την έναρξη των διαπραγματεύσεων- προέβλεπε την απώλεια τουλάχιστον ενός εκατ. θέσεων εργασίας.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέλεξε όμως να μη δημοσιοποιήσει αυτά τα ευρήματα, καθώς η πλειονότητα των θέσεων εργασίας που θα χαθούν –πάνω από 680.000– είναι στις χώρες της Ε.Ε. Πιο πρόσφατη έρευνα που βασίστηκε σε εναλλακτική μεθοδολογία επιβεβαίωσε την προβλεπόμενη απώλεια περίπου 600.000 θέσεων εργασίας στην Ε.Ε., όπως και μια σημαντική μείωση στο εισόδημα των εργαζόμενων βορειοευρωπαϊκών χωρών.
Εργασιακά δικαιώματα
Ο εφιάλτης όμως για τους εργαζόμενους δεν σταματά εδώ. Εκφράζονται ανησυχίες ότι η ΤΤΙΡ θα οδηγήσει σε υποβάθμιση των εργασιακών δικαιωμάτων, όπως οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ενώ αρκετοί φοβούνται τον πλήρη «εξαμερικανισμό» της ευρωπαϊκής αγοράς εργασίας που θα επιτρέψει στις επιχειρήσεις νέες μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων, περικοπές στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τις συντάξεις των εργαζόμενων στο όνομα της ανταγωνιστικότητας.
Επίσης οι προτεινόμενες διατάξεις για την προστασία των επενδύσεων σημαίνουν ότι πιθανές μελλοντικές βελτιώσεις στους όρους και τις συνθήκες εργασίας μπορεί να θεωρηθούν από τις επιχειρήσεις ως «φραγμοί» στις επενδύσεις τους και τον ανταγωνισμό και να οδηγήσουν σε απαιτήσεις αποζημιώσεων. Φοβούμενες μη βρεθούν σε δικαστικές περιπέτειες, οι κυβερνήσεις πιθανότατα θα αποφύγουν στο μέλλον αυξήσεις μισθών και άλλων παροχών προς τους εργαζόμενους.
Ο διακανονισμός Διαφορών μεταξύ Επενδυτή και Κράτους (ISDS) δημιουργεί από την άλλη πλευρά νομική παντοδυναμία για τις πολυεθνικές. Αυτές θα αποκτούν το δικαίωμα να ασκήσουν αγωγή για αποζημίωση όποτε θεωρούν ότι νόμοι και κυβερνητικές αποφάσεις μιας χώρας βλάπτει τα κέρδη από τις επενδύσεις τους.
Ιδιωτικά δικαστήρια που συνεδριάζουν εν κρυπτώ θα λαμβάνουν αποφάσεις για καταβολή αποζημιώσεων, οι οποίες θα πληρώνονται με χρήματα φορολογούμενων. Ενας άλλος μεγάλος στόχος της TTIP και των πολυεθνικών, τέλος, είναι το άνοιγμα δημόσιων υπηρεσιών όπως η Υγεία, η Παιδεία και το νερό στις ιδιωτικές επιχειρήσεις με το πρόσχημα της απελευθέρωσης της αγοράς υπηρεσιών.
Παρά την άρνηση της Κομισιόν, οι αμερικανικές εταιρείες επιθυμούν διακαώς να αποκτήσουν πρόσβαση στα δημόσια συστήματα υγείας και στον ευρωπαϊκό τομέα των υπηρεσιών κοινής ωφελείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου