Σκίτσο του Κώστα Γρηγοριάδη
Συντάκτης: Τάσος Τσακίρογλου
Μετά τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), μέσω των οποίων ο ιδιωτικός τομέας και οι εταιρείες έβαλαν πόδι στο Δημόσιο και ανέλαβαν μέρος των λειτουργιών του, εκμεταλλευόμενοι την τεχνογνωσία και τις υποδομές του, τώρα, μέσω της Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP) μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε., τα εθνικά κράτη καλούνται να εκχωρήσουν αρμοδιότητες και κυριαρχία στους ιδιώτες και στους «επενδυτές».
Δηλαδή, μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: αφενός οι εταιρείες αλώνουν χώρους και πεδία προς εκμετάλλευση που πριν ήταν απρόσιτα και αφετέρου μπορούν και το κάνουν αυτό χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση (έγκριση από τους πολίτες), χρησιμοποιώντας μόνο τις εν κρυπτώ συμφωνίες των ηγεσιών των δύο ηπείρων.
Πιθανή έγκριση αυτής της συμφωνίας θα σημάνει ένα νέο, ποιοτικά ανώτερο, στάδιο στην εξέλιξη αυτού που ο Βρετανός πολιτικός επιστήμονας Κόλιν Κράουτς αποκαλεί Μεταδημοκρατία.
Γι' αυτό και έχει ιδιαίτερη σημασία το μέγεθος της αντίστασης που θα πρέπει να συναντήσει μια τέτοια εξέλιξη, αφού τόσο σε ουσιαστικό όσο και σε συμβολικό επίπεδο είναι μια μάχη που θα καθορίσει σε σημαντικό βαθμό το πολιτικό τοπίο των επόμενων χρόνων: ρυθμίσεις στις οποίες οι κυβερνήσεις δεν θα μπορούν να πουν «όχι», εταιρείες (κυρίως πολυεθνικές) που θα μπορούν να μηνύουν κυβερνήσεις σε διεθνή δικαστήρια, ασύστολη μεταφορά προσωπικών δεδομένων, ελευθερία του εμπορίου χωρίς κανόνες, παραβιάσεις των κανόνων προστασίας της δημόσιας υγείας, υπονόμευση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.
Αρα; Ο τίτλος της συμφωνίας περί «Εμπορίου και Επενδύσεων» είναι ψευδεπίγραφος, αφού αυτά δεν αποτελούν παρά το όχημα για την απαλλοτρίωση της δημοκρατικής συμμετοχής και του κοινωνικού ελέγχου.
Ο αρπακτικός καπιταλισμός χρησιμοποιεί την TTIP σαν έναν επιταχυντή για την αυτόματη (και κρυφή) μεταφορά ισχύος από τα κράτη στις εταιρείες, ορισμένες εκ των οποίων έχοντας φτάσει σε τέτοιο σημείο γιγαντισμού -με τζίρο που υπερβαίνει το ΑΕΠ ολόκληρων χωρών- νιώθουν ότι μπορούν πλέον να υποκαταστήσουν τα ίδια τα κράτη, ποδοπατώντας άμεσα κάθε έννοια κοινωνικού συμβολαίου.
Η επιβολή εν κρυπτώ μιας τέτοιας βαρύτητας συμφωνίας θα αποτελέσει την τελική νίκη της οικονομίας επί της πολιτικής, αφού πλέον θα μιλάμε για μια «ολιστική» διακυβέρνηση από τον εταιρικό τομέα (χρηματοπιστωτικό σύστημα, βιομηχανία κ.λπ.), η οποία θα έχει επιπροσθέτως αποτέλεσμα μια νέα αναδιανομή εισοδήματος εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας και των πλέον ευάλωτων.
Στο στόχαστρο βρίσκονται εργασιακά δικαιώματα, δημόσιος πλούτος, κοινωνικά κεκτημένα και κάθε είδους προσιτό αγαθό μέσω του κοινωνικού κράτους, αφού όλα αυτά εντάσσονται στο κλισέ των «στρεβλώσεων του ανταγωνισμού».
Επί της ουσίας η ΤΤΙP ωθεί προς τα κάτω τις πολιτικές της Ε.Ε., έτσι ώστε αυτές να εξισωθούν στον χαμηλότερο παρονομαστή των ΗΠΑ στα περισσότερα από τα πεδία της διαπραγμάτευσης. Οι πολίτες των κρατών καλούνται να μετατραπούν σε πελάτες των πολυεθνικών, απεμπολώντας αυτοβούλως τα δικαιώματα και το μέλλον τους. Θα το δεχτούμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου