Μεγάλο το σοκ και ο προβληματισμός της κοινής γνώμης και πολλών ΜΜΕ για τα συνθήματα που ακούστηκαν εις βάρος του Δημήτρη Διαμαντίδη στο «Αλεξάνδρειο». Ενώ, ας πούμε, το …αναμενόμενο θα ήταν να φωνάζουν ρυθμικά το όνομά του και να τον αποθεώνουν σε κάθε του προσπάθεια. Μάλιστα…
Το πώς καταφέρνουμε σε αυτή τη χώρα να πέφτουμε συνέχεια από τα σύννεφα και στα καλά καθούμενα να αντιμετωπίζουμε τα πιο αυθεντικά χαρακτηριστικά μας ως …ξένα, είναι ασύγκριτο.
Θα ήταν, πάντως, πολύ χρήσιμο να μας δώσει κάποιος ένα επιχείρημα, που να τον οδήγησε στο να πιστεύει ότι η συμπεριφορά των φίλων του Αρη προς τον αρχηγό του Παναθηναϊκού θα ήταν διαφορετική. Ή έστω ένα πρόχειρο παράδειγμα σεβασμού και αναγνώρισης προς τον αντίπαλο. ΕΝΑ, όχι περισσότερα.
Επειδή δηλαδή ο Διαμαντίδης ολοκληρώνει την καριέρα του, θα βγει ξαφνικά ο… ήλιος από την Δὐση; Οχι τόση υποκρισία ρε παιδιά. Ὀχι τόσος λαϊκισμός. Μήπως σας πείραξε ο πολύς… Κόμπε; Ἠ μήπως προσγειωθήκατε χθες στην Ελλάδα από κάποιον κόσμο μακρινό;
Δεν χρειάζεται να το γενικεύσουμε ιδιαίτερα. Ας δούμε λίγο τoυς κορυφαίους του μπάσκετ:
Ο ανεπανάληπτος Νίκος Γκάλης άκουγε επί χρόνια το πιο αισχρό σύνθημα που έχει υπάρξει ποτέ (για την νεκρή γυναίκα του). Επιπλέον βίωσε το πλέον εξευτελιστικό φινάλε στην καριέρα του.
Ο μύθος Παναγιώτης Γιαννάκης έβγαινε στο γήπεδο ως προπονητής και τα μεγάφωνα έπαιζαν στην διαπασών τη μουσική του καραγκιόζη. Ενώ την τελευταία του χρονιά ως παίκτης, άκουγε ανακοινώσεις ότι βρέθηκε …μασέλα την ώρα που εκτελούσε βολές.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης άκουγε επί χρόνια ότι γυναίκα του δεν μπορεί να κάνει παιδί και τα σχετικά…
Ο Θοδωρής Παπαλουκάς, άκουγε ένα γήπεδο να τον βρίζει εν χορώ σε τελικό φάιναλ φορ μέσα στην χώρα του κι ενώ πραγματοποιούσε συγκλονιστική εμφάνιση. Αργότερα ως αρχηγός του Ολυμπιακού βίωσε κι αυτός στο πετσί του το… αντίπαλον δέος.
Τέλος, o Βασιλης Σπανούλης που πάει στην Ευρώπη και τον προσκυνάνε, έχει ακούσει τα ανήκουστα στη χώρα του. Για τη μητέρα του, τη γυναίκα του και και τα παιδιά του, για ό,τι όσιο και ιερό έχει. Και δυστυχώς, δεν τα έχει ακούσει μόνο από αντίπαλες εξέδρες…
Θα μου πείτε τώρα ποιος Γκάλης και ποιος Σπανούλης; Εδω βρίζονται οι ανυπεράσπιστες κοπελίτσες των γυναικείων ομάδων με τα πιο χυδαία λόγια. Εδώ βρίζονται νεκροί! Τι συζητάμε τώρα…
Ποιος έχασε τον αθλητικό πολιτισμό για να τον βρούμε εμείς; Και με τι θράσος αλήθεια, έχουμε την απαίτηση από τους οπαδούς να συμπεριφερθούν όπως δεν έχει μάθει να συμπεριφέρεται κανείς σε αυτή τη χώρα; Ούτε η πολιτεία, ούτε οι φορείς, ούτε οι παράγοντες, ούτε φυσικά οι δημοσιογράφοι. Ούτε καν οι ίδιοι οι αθλητές, εδώ που τα λέμε. Ὀταν οι δικοί τους οπαδοί βρίζουν τις μανάδες των αντιπάλων συναδέλφων τους, «κωφεύουν» και μετά κάνουν δηλώσεις για τον… υπέροχο κόσμο.
Για να τελειώνουμε. Ουδείς εμπλεκόμενος με τον χώρο τους αθλητισμού δικαιούται να εξανίσταται ή να το παίζει μέλος της… Βουλής των Λόρδων όποτε του καπνίσει. Αυτοί είμαστε, αυτούς τους οπαδούς εκτρέφουμε, αυτές τις εξέδρες έχουμε δημιουργήσει. Από την στιγμή, λοιπόν, που δεν κάνουμε τίποτα ουσιαστικό και ανιδιοτελές προς την αντίθετη κατεύθυνση, δεν υπάρχει κανένας λόγος, αλλά και κανένας τρόπος να αλλάξουμε. Διότι πολύ απλά δεν θέλουμε να αλλάξουμε. Αν θέλαμε, αν όντως μας ενοχλούσε, θα δημιουργούσαμε θέμα για κάθε μάνα αθλητή που εξυβρίζεται, ανεξαρτήτως του πόσο μεγάλος παίκτης είναι ο γιος της…
Και ξέρετε κάτι; Ούτε ο ίδιος ο Διαμαντίδης περίμενε κάτι διαφορετικό από την αντίπαλη εξέδρα κι ας πάει να τον ρωτήσει όποιος θέλει. Γιατί γνωρίζει πολύ καλά πού βρίσκεται και τι ισχύει εδώ. Εδώ που ανδρώθηκε, που καταξιώθηκε, πού έχτισε τον μύθο και την περιουσία του, που επέλεξε να περάσει ολόκληρη την καριέρα του. Μην αγχώνεστε, δεν τρέφει αυταπάτες και το σίγουρο είναι ότι δεν σοκαρίστηκε από όσα άκουσε.
Το μόνο αληθινά σοκαριστικό, είναι η υποκρισία των δήθεν …σοκαρισμένων.
ΥΓ. Πριν κάποια πλευρά καταδικάσει μια όντως άσχημη συμπεριφορά θα ήταν καλύτερο να έχει δώσει πρώτα εκείνη το καλό παράδειγμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου