Ένα κείμενο για την καταστολή στη Γαλλία την 1 Μάη που έφτασε στα χέρια μας μέσω mail. Μετάφραση της Ελίνας Σαουσοπούλου.
Σας ευχαριστώ που διαβάζετε και προωθείτε αυτό εδώ το κείμενο.
Ξεκίνησα να γράφω ένα κείμενο για να περιγράψω τη διαδήλωση της Πρωτομαγιάς (στο Παρίσι), όμως άλλοι το έκαναν πιο έγκαιρα και καλύτερα. Οπότε θα επικεντρωθώ στα σημαντικά, τη βία και την καταστολή.
Είναι απολύτως απαραίτητο να συνειδητοποιήσει ο κόσμος το τι συμβαίνει, την υπερβολική βία του γαλλικού κράτους εναντίον των διαδηλωτών. Δε μιλώ για το σπάσιμο βιτρινών, ούτε καν για λίγα «πετρίδια», αλλά για τη μαζική χρήση στρατιωτικών όπλων από τα στρατεύματα του κράτους πάνω στον πληθυσμό του. Και τα ΜΜΕ ψεύδονται όπως ποτέ άλλοτε (ή μήπως όπως πάντα;) και δε νοιάζονται για τη σημασία του να μαθευτούν αυτές οι πληροφορίες.
Την 1η Μαΐου, βρισκόμουν στην κεφαλή της πορείας, πολύ μακριά από τους συνδικαλιστικούς φορείς, στους οποίους «στεγάζονται» οι επονομαζόμενοι «μπαχαλάκηδες». Ήμαστε αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, 12, 15, ίσως και 20 χιλιάδες, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις πολλών από τους διαδηλωτές που το βίωναν.
Πολύς κόσμος, κυρίως νέοι (από 15 έως 40 ετών περίπου) αλλά και άνθρωποι διαφόρων ηλικιών και καταστάσεων, άνδρες και γυναίκες, με δράση στα συνδικάτα ή και όχι, εργαζόμενοι και άνεργοι, λίγη σημασία είχε. Μερικές χιλιάδες απ΄ αυτούς, ελάχιστα εξοπλισμένοι για να προστατευθούν (γυαλιά ή μάσκα κολύμβησης, ίσως ένα κασκόλ ή φουλάρι). Και λίγες εκατοντάδες κόσμου, λίγο πιο εξοπλισμένοι και κυρίως ψυχικά προετοιμασμένοι να κρατήσουν ψηλά το κεφάλι στις δυνάμεις ασφαλείας, άνθρωποι που ήταν απλώς μέρος του μπλοκ μας, που τους γνωρίζαμε ή και όχι. Αυτές και αυτοί που έχουν βρεθεί στο επίκεντρο από τη δυνατότητα των ΜΜΕ να τους παρουσιάζουν ως «μπαχαλάκηδες», ώστε να διαιρεθεί το κίνημα και κυρίως να τρομάξουν τον κόσμο που δε συμμετέχει.
Όπως και αλλού στη Γαλλία, με τρόπο όλο και πιο συστηματικό, οι δυνάμεις του κράτους (αστυνομικοί, CRS, χωροφυλακή, αξιωματικοί BAC), μας περικύκλωναν, μας εμπόδιζαν να προχωρήσουμε, κόβοντας σε κάθε ευκαιρία την πορεία μας σε μικρότερα/χωριστά κομμάτια και μας επιτίθονταν με την παραμικρή αφορμή και συχνά χωρίς κανένα απολύτως λόγο(πρόσχημα). Δεν προσπάθησαν ποτέ να αποτρέψουν το παραμικρό σπάσιμο των συμβόλων και των δομών του καπιταλισμού που κάποιες φορές συνέβησαν κατά την πορεία ( πχ τράπεζες), όλα αυτά που είναι η επίσημη δικαιολογία τους για να επέμβουν, έτσι δεν είναι; Έτσι ακριβώς την έπεφταν στην πορεία μας, αδιακρίτως, χωρίς καν να στοχεύουν συγκεκριμένα τους διαδηλωτές που προσπαθούσαν να μας υπερασπιστούν και συχνά να αντεπιτεθούν με τα αυτοσχέδια/ευκαιριακά όπλα που προσφέρει ο δρόμος (μπουκάλια, πέτρες, αντικείμενα από το δρόμο…) και λίγα πυροτεχνήματα/φωτοβολίδες.
Σε πολλές περιπτώσεις μας βομβάρδιζαν καταιγιστικά, καταπάνω στο πλήθος, με τη βοήθεια αναρίθμητων χειροβομβίδων διαφόρων τύπων, όπως κρότου λάμψης, ρίχνοντας δακρυγόνα ή και μικρές σφαίρες από πλαστικό κι από μέταλλο που καίνε μόλις ακουμπήσουν στο δέρμα και αφήνουν τεράστια αιματώματα, μας πυροβολούσαν με πλαστικές σφαίρες, συχνά στο άνω μέρος του σώματος, μας έριχναν χειροβομβίδες διάφορων ειδών που εκρήγνυνταν στους κορμούς, τους ώμους και τα κεφάλια μας
Κι ακριβώς μέσα σε αυτές τις μικρές στιγμές, με ένα τσαντάκι που δεν περιείχε τίποτα, έπρεπε να κλείσω μια αρκετά μεγάλη (15-20cm2) πληγή από πλαστική σφαίρα, 2 τραύματα στο πόδι από χειροβομβίδες διασποράς (σκάνε και πετάνε παντού κάτι μικρά σκάγια, ενίοτε έχουν και δακρυγόνο/ασφυξιογόνο) (στρογγυλά και μεγάλα εγκαύματα, συν βαθιά και ευρεία αιματώματα) κι ένα χέρι αχρηστευμένο και με πιθανό κάταγμα από χτύπημα γκλομπ.
Κι όλα αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στους παρευρισκόμενους γιατρούς που είχαν να περιθάλψουν ολόκληρες ομάδες τραυματιών.
Όσο για μένα, έφαγα κι ένα ολόκληρο τενεκεδάκι CS – δεν είναι απλά μια κάψουλα αδερφέ, ολόκληρο το φυσίγγιο πριν την έκρηξη περιέχει 6 γεμάτα τμήματα, δηλαδή 200 ή 300 γραμμάρια αερίου, που ευτυχώς δεν εξερράγη τη στιγμή που άγγιξε το πόδι μου… Ένα τενεκεδάκι που εκτοξεύθηκε σε ευθεία βολή, μέσα στο πλήθος που βρισκόταν εκατέρωθεν του δρόμου κι όχι μέσα στη σύγκρουση. Μετανιώνω που δε φορούσα επικαλαμίδες
Η άφιξη στο Nation (κεντρική πλατεία) ήταν ακόμα χειρότερη. Εκεί πολλές χιλιάδες ανθρώπων όλων των τάξεων φώναζαν «είμαστε όλοι μπαχαλάκηδες» ενώ οι μπάτσοι είχαν πνίξει όλο το μέρος (ακόμα και το μετρό) στα χημικά και τις εκρήξεις, χωρίς να αφήνουν τον παραμικρό χώρο, ούτε να καταφύγεις ούτε να αποχωρήσεις από την πλατεία…Πριν να ξαναρχίσουν το ίδιο βράδυ στην πλατεία Ρεπουμπλίκ.
Στο Παρίσι την 1η Μάη, είχαμε τουλάχιστον ένα χαμένο μάτι, 2 ακρωτηριασμένα δάχτυλα από πλαστικές σφαίρες κι αναρίθμητους άλλους τραυματισμούς περισσότερο ή λιγότερο σοβαρούς. Συνολικά, μετρήθηκαν περισσότεροι από εκατό τραυματίες αλλά αυτός ο αριθμός είναι κάθε άλλο παρά αποτρεπτικός. Η ομάδα των γιατρών του Παρισιού ήταν καλά οργανωμένη (και ευτυχώς δηλαδή!) και έγραψε μια δήλωση για τη διαδήλωση της Πρωτομαγιάς, απόσπασμα της οποίας έχει ως εξής:
«Στη διαδήλωση είναι πιθανό ο καθένας μας να είναι θύμα αστυνομικής βίας. Βλέποντας τις τελευταίες μας μετρήσεις από τους γιατρούς που ήταν στο δρόμο, πρόκειται για περαστικούς, διαδηλωτές, νέους, γέρους, παιδιά, φωτογράφους, νευρικούς ή ειρηνικούς που τραυματίστηκαν ελαφρά ή σοβαρά
Αυτή η Πρωτομαγιά ήταν ιδιαίτερα αιματοβαμμένη, αλά μας δίνει μόνο μια κατά προσέγγιση εικόνα καθώς δεν αντανακλά παρά μόνο ένα μέρος του συνόλου των τραυματιών.
Υπήρξαν επίσης εκατοντάδες τραυματισμοί από ξυλοδαρμούς, χειροβομβίδες και βολές flashballs, μελανιές και πληγές από επιφανειακές έως πολύ σοβαρές, στα πόδια, στο πρόσωπο, στα μάτια, στο κεφάλι, στα χέρια, στα δάχτυλα, στο στήθος, στην πλάτη, στην κοιλιά, στα χέρια, στους ώμους, στα πόδια. Επίσης πολλές κρίσεις άγχους και άσθματος, δυσφορία/αναπνευστικά προβλήματα, για να μην αναφέρουμε -ως γιατροί- τα άμεσα ψυχολογικά τραύματα ή τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις.»
Γνωρίζοντας πως υπήρχαν κι άλλες διαδηλώσεις για την Πρωτομαγιά στη Γαλλία, με μια πολύ προσεγγιστική αλλά όχι απαραίτητα κακή εκτίμηση, και με τη βοήθεια διάφορων ιατρικών ομάδων και ανεξάρτητων μέσων, μου επιτρέπεται να απαριθμήσω ακόμη μερικές εκατοντάδες τραυματισμένων σε ολόκληρη Γαλλία στις 28 Απρίλη, που μας κάνει συνολικά 500 με 1000 τραυματίες σε 2 ημέρες διαδηλώσεων!
Πρέπει να αναγνωρίσουμε στο κράτος μια κάποια «ηπιότητα» όπως την αποκαλούν (που μας σκοτώνει απλά λιγότερο δηλαδή). Οι αμέτρητοι τραυματισμένοι και ακρωτηριασμένοι από την αρχή του κινήματος θα την εκτιμήσουν…
Δεν είχαμε (ακόμη) νεκρούς. Για πόσο καιρό άραγε;
Αντιμέτωπες με την καταστολή, οι συλλογικές δυνάμεις αρχίζουν να οργανώνονται.
Υπάρχει μια συνάντηση σήμερα στο εργατικό κέντρο του Παρισιού και θα συζητήσουμε για τη Nuit Debout που ξεκινά στο Saint Denis. Παρόμοιες συναντήσεις γίνονται συνεχώς, όπως τις επόμενες μέρες στο Saint Maurice στον κατειλημμένο κινηματογράφο Avesso και στο Πανεπιστήμιο Paris 8.
Αλλά είμαστε ακόμη πολύ λίγοι για να αντιμετωπίσουμε το μέγεθος της επίθεσης από τη μηχανή του πολέμου που μας συνθλίβει. Έχουμε ανάγκη την οποιαδήποτε βοήθεια.
Αν έχετε ήδη ενημερωθεί, αν μπορείτε να μιλήσετε για όλα αυτά στους γύρω σας, να προωθήσετε αυτές τις πληροφορίες, θα μας βοηθήσετε να σπάσει το τείχος της σιωπής και της χειραγώγησης των ΜΜΕ, κι αυτό θα ήταν μια ακόμη βοήθεια.
Υπάρχει επίσης ανάγκη χρημάτων, είτε για νομικά, είτε για ιατρικά έξοδα.
Μένετε ενημερωμένοι για τις εξελίξεις!
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για όλες τις μορφές υποστήριξης που μπορείτε να φανταστείτε.
Loïc Mayoux ,
ένας διαδηλωτής (λίγο μόνο) τραυματισμένος, μεταξύ πολλών άλλων
Σημειώσεις :
( 1 ) Η 1η Μάη χωρίς μπάτσους , δεν είναι 1η Μάη! Αυτό που συνέβη στη λεωφόρο Ντιντερό ήταν κάτι μεγάλο. Μαρτυρία ενός StreetMedic κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης , την 1η Μαΐου 2016 στην Παρίσι. Μετά την 1 Μάη : αυτοψία της χειροβομβίδας sting
( 2 ) Βίντεο – 1 Μάη: Βολές χειροβομβίδων sting εναντίον δημοσιογράφων και πληθυσμού
( 3) Loi Travail – Mutu.mediaslibres.org. Στοιχεία της αστυνομικής βίας – #LoiTravail – Noblog Newsroom – www.anti-repression.fr https://mutu.mediaslibres.org/spip.php?rubrique4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου