Μνημόνια-φόροι-περικοπές αλλά και κοιτάσματα στο Ισραήλ-Προσλήψεις Μισθοφόρων-Εξοπλισμοί και Ασκήσεις

Αν η κτηνωδία του Μνημονίου, ο ΕΜΦΙΑ, οι φόροι, οι περικοπές σε μισθούς-συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες είναι η μια όψη της ταξικής πολιτικής της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. H άλλη όψη της αστικής ανάπτυξης είναι η διεύρυνση της συμμετοχής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς με άξονες τις βάσεις Σούδα και Αράξου ως πολεμικά ορμητήρια του νέου γύρου των επεμβάσεων και ο πολλαπλασιασμός των πολεμικών ασκήσεων με τις αντίστοιχες αμερικανικές-ευρωπαϊκές-ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις.
Είναι οι προσλήψεις 600 νέων Μισθοφόρων Στρατιωτών (ας προσέξουμε ότι ο αρχικός σχεδιασμός για 50 άνδρες στις Ειδικές Δυνάμεις εκτινάσσεται στους 300), η κατασπατάληση δημοσίου χρήματος για εξοπλισμούς (με αφετηρία τα 550 εκατομμύρια ευρώ για τα απαρχαιωμένα αμερικανικής προέλευσης αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας ORION που κρίνονται απαραίτητα στην Ανατολική Μεσόγειο). Τέλος, οι συμφωνίες εκμετάλλευσης ενεργειακών κοιτασμάτων που αποδεικνύουν το επίδικο όλης αυτής της μεγαλοϊδεατικής αστικής στρατηγικής.

Η ελληνική άρχουσα τάξη έχει περιγράψει μέσω της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τους στόχους της πολιτικής της και έχει προχωρήσει σε συγκεκριμένες συμφωνίες. Στην Σύνοδο της Βαρσοβίας συμφωνήθηκε ότι το 40% των εθνικών Ενόπλων Δυνάμεων του κάθε κράτους-μέλους θα εντάσσεται στην Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης της δολοφονικής συμμαχίας. Ως πεδίο δράσης τους, από κοινού ΝΑΤΟ-Ε.Ε. έχουν καθορίσει την Αφρική και τη Μέση Ανατολή, μια περιοχή που θεωρεί ζώνη στρατηγικών συμφερόντων και το ελληνικό κεφάλαιο, που διεκδικεί ταυτόχρονα την ανάδειξη του ρόλου του στην Ανατολική Μεσόγειο, σημείο στρατηγικών εμπορικών και ενεργειακών ροών, αλλά αι κοιτασμάτων ενέργειας. Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι σε αυτή την ζώνη δρα ήδη ο Ευρωστόλος υλοποιώντας την επιχείρηση «ΑΘΗΝΑ», περιπολεί το ΝΑΤΟ με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας ενώ κλιμακώνει ταυτόχρονα τον ανταγωνισμό του με την Ρωσία. Αξίζει τέλος να σημειώσουμε ότι ο πόλεμος κατά των μεταναστών συνυπάρχει με την υλοποίηση των ιμπεριαλιστικών τους σχεδιασμών, καθώς πλέον οι κυβερνήσεις ΗΠΑ-Βρετανίας-Γαλλίας παραδέχονται την πολεμική ανάμειξη εκατοντάδων μελών των Ειδικών τους Δυνάμεων στην Λιβύη, σε μια χερσαία επέμβαση που πραγματοποιείται ήδη.

Ποιοι όμως είναι οι συγκεκριμένοι ελληνικοί ιμπεριαλιστικοί στόχοι στην Ανατολική Μεσόγειο; Πρόσφατα στο συνέδριο του «ΙΔΙΣ» έγινε συγκροτημένα προσπάθεια να περιγραφούν: «Η Ελλάδα δεν τρέφει καμιά εδαφική βλέψη προς κανένα γειτονικό κράτος. Όμως μπορούμε και πρέπει να προχωρήσουμε σε ανάπτυξη και επέκταση των θαλάσσιων ζωνών και κυριαρχικών δικαιωμάτων μας». Μόνο στη θάλασσα μπορούμε να επεκταθούμε… «θα επεκταθούμε στα Διεθνή Ύδατα υπερασπίζοντας τα δικαιώματα μας»! Με αυτό τον τρόπο περιγράφτηκε ο επεκτατισμός του ελληνικού αστικού κόσμου 69 χρόνια μετά την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου (1947).

 Η ελληνική άρχουσα τάξη έχοντας ως γνώμονα την ισχύ και τους όρους του ανταγωνισμού της με την αντίστοιχη τουρκική, καθώς διαισθάνεται τη δεινή θέση στην οποία βρίσκεται ο βασικός της ανταγωνιστής εξαιτίας του αποτυχημένου πραξικοπήματος, των μαζικών εκκαθαρίσεων και επανασχεδιασμού πολιτικής-συμμαχιών, στρέφεται στο Πολεμικό Ναυτικό –το κατεξοχήν ιμπεριαλιστικό όπλο- για να ορίσει τους όρους της παρουσίας της από  την Τύνιδα έως τις ακτές του Ισραήλ και του Λιβάνου. Αυτό εξάλλου στέλνει στην Σομαλία, στην Λιβύη, στον Λίβανο, στις αποστολές του ΝΑΤΟ και του ΕΥΡΩΣΤΟΛΟΥ. Για να ορίσει και να επιβάλλει τους ιμπεριαλιστικούς στόχους στην Ανατολική Μεσόγειο, σε μια περιοχή που αναβαθμίζεται γεωστρατηγικά και προσελκύει το ενδιαφέρον μεγάλων και μεσαίων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Αυτός ο στρατηγικός στόχος του ελληνικού αστικού κόσμου έχει καταγραφεί είτε «ως Ελλάδα των τριών ηπείρων και των πέντε θαλασσών» με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα για τους λαούς της περιοχής το 1922, με την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου το 1947 που πρόσφερε τον έλεγχο ολόκληρου του Αιγαίου, την προσπάθεια Ένωσης ή Διχοτόμησης της Κύπρου που σημαδεύτηκε από τα δραματικά γεγονότα του 1974. Σε νέα φάση αυτή η επεκτατική πολιτική του ελληνικού κράτους, το οποίο πλέον ανταγωνίζεται το αντίστοιχο τουρκικό, μπαίνει το 1993 με το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα και Χώρο του Γ.Αρσένη, ΥΕΘΑ της τότε κυβέρνησης του Α.Παπανδρέου, ενώ νέα προοπτική επιχειρεί να δώσει ο Γ.Παπανδρέου το 2010, εξαγγέλλοντας ταυτόχρονα από το Καστελόριζο, με ένα εξαιρετικής σημασίας συμβολικό τρόπο, την εποχή των Μνημονίων και των διεκδικήσεων του ελληνικού αστικού κόσμου στην Ανατολική Μεσόγειο.

Και επειδή ακριβώς η Ελλάδα δε μπορεί να το κάνει μόνη της αναζητά συμμαχίες, εκτιμώντας ότι αναβαθμίζεται γεωστρατηγικά η θέση της στη ζώνη μεγάλου ιμπεριαλιστικού ενδιαφέροντος μεταξύ Καυκάσου-Μεσογείου-Σουεζ. Προβάλλοντας την πλήρη ταύτιση της με τους ευρύτερους ιμπεριαλιστικούς στόχους των ΗΠΑ-Ε.Ε., σε Μέση Ανατολή-Αφρική, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στο ενεργειακό ζήτημα. Δηλαδή, στην επιχείρηση ενεργειακής απεξάρτησης της Ε.Ε. και των χωρών της ρωσικής γειτονιάς από τη χώρα του Πούτιν.  

Τις εκτιμήσεις αυτές που πρόσφατα καταθέσαμε ήρθαν να επιβεβαιώσουν δύο σημαντικά γεγονότα. Γιατί αποδεικνύουν από ποιον, για ποιον χαράζεται η αστική πολιτική, πως ορίζονται τα «εθνικά συμφέροντα» και τι πραγματικά σημαίνουν. Γιατί αποκαλύπτουν το ξεκάθαρο ταξικό περιεχόμενο της καθεστωτικής πολιτικής.

Σύμφωνα λοιπόν με τις κατευθυνόμενες διαρροές από το περιβάλλον του Υπουργού Πολέμου Π.Καμμένου, ο ηγέτης του ακροδεξιού-εθνικιστικού κόμματος των ΑΝΕΛ και μεγάλος πολέμαρχος οραματίζεται  επανασύσταση της Ναυτικής Αεροπορίας. Μάλιστα, έχει ζητήσει από το ΓΕΕΘΑ να επεξεργαστεί το σχέδιο και να κάνει την εισήγησή του που αναμένεται να είναι θετική, αφού υπέρ της έχει ταχθεί και ο Α/ΓΕΕΘΑ Βαγγέλης Αποστολάκης. Η Ναυτική Αεροπορία θα περιλαμβάνει 30 μεταχειρισμένα αμερικανικά αεροσκάφη F-15, που οι ΗΠΑ θέλουν να ξεφορτωθούν το κόστος της αποθήκευσης τους και να κερδίσουν έναν ακόμη πελάτη για ανταλλακτικά-οπλικά συστήματα, τις σακαράκες P-3 Orion και τα ελικόπτερα Seahawk του Πολεμικού Ναυτικού για τα οποία  ήδη έχει ανοίξει η συζήτηση για την αναμενόμενη αναβάθμιση τους. Μάλιστα, οι ίδιες πάντα διαρροές κάνουν λόγο για σχέδια που προβλέπουν αυτά τα ιπτάμενα μέσα να συγκεντρωθούν στην αεροπορική βάση της Τανάγρας, από την Ελευσίνα που ήταν η βάση των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας και το Κοτρώνι όπου βρίσκεται η Διοίκηση Ελικοπτέρων Ναυτικού.

Τα ζητήματα που τίθενται είναι τα εξής:

·         πως θα μπορέσει να πείσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την αναγκαιότητα προμήθειας ενός ακόμη πολεμικού αεροσκάφους, φορτώνοντας τις πλάτες του λαού μας με ένα νέο τεράστιο πολεμικό κόστος, ενώ περικόπτει τα εισοδήματα των στρατιωτικών, αδυνατεί να εξασφαλίσει ρούχα, εισιτήρια, ένα πιάτο αξιοπρεπές φαγητό και κατάλληλο νερό στους φαντάρους;  

·         Επίσης ο Πάνος Καμμένος πρέπει να απαντήσει για ποιες ανάγκες της «εθνικής άμυνας» σχεδιάζεται η προμήθεια του συγκεκριμένου πολεμικού αεροσκάφους, όταν όλοι γνωρίζουν ότι τα  F15 μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αποστολές πολύ έξω από τα όρια του Αιγαίου;

Τα εθνικιστικά και ενσωματωμένα παπαγαλάκια του Πενταγώνου διαδίδουν ότι το συγκεκριμένο αεροπορικό “εργαλείο” «θα έχει ως κύρια και ίσως μοναδική αποστολή την εναέρια υποστήριξη της περιοχής που καλύπτει η ελληνική ΑΟΖ»! Αλήθεια, ποια είναι η ελληνική ΑΟΖ, μέχρι που εκτίνεται; Μήπως μέχρι τον Λίβανο, το Ισραήλ και την Λιβύη όπως υποστηρίζουν οι πολεμοκάπηλοι υπουργικοί σύμβουλοι και οι αναλυτές των αντιδραστικών συντηρητικών δεξαμενών εθνοκάπηλης σκέψης που σιτίζονται από τα κρατικά κονδύλια;

Οι οργανικοί κονδυλοφόροι για να δώσουν μια ιστορική διάσταση στο εγχείρημα του Πάνου Καμμένου αναδεικνύουν την εξής παράμετρο: «Αν τελικά το σχέδιο προχωρήσει, τότε θα είναι η πρώτη φορά από το 1930 που το ΠΝ θα αποκτήσει μια “ολοκληρωμένη” Ναυτική Αεροπορία. Η Ναυτική Αεροπορική Υπηρεσία (ΝΑΥ) ή Ναυτικό Αεροπορικό Σώμα (ΝΑΣ)  ήταν σε υπηρεσία από το 1912 ως το 1930. Το Πολεμικό Ναυτικό ήταν το πρώτο που απέκτησε αεροπορικές μονάδες τον Ιούνιο του 1912 και  κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, το Πολεμικό Ναυτικό της Ελλάδας υπήρξε το πρώτο παγκοσμίως που χρησιμοποίησε αεροσκάφος για αναγνώριση και βομβαρδισμό του εχθρικού στόλου (1913)».

Αυτό που δεν λένε είναι ότι πλέον αυτό το όπλο δεν χρειαζόταν στην ελληνική άρχουσα τάξη καθώς στο Μεσοπόλεμο αναζητούσε όρους Ελληνοτουρκικής συνεργασίας και συννενόησης,  με πρωταγωνιστές τους Βενιζέλο-Κεμάλ-Παπαναστασίου, ενώ στα βόρεια και δυτικά σύνορα διαμόρφωνε την αμυντική του τακτική και συμμαχίες απέναντι στην αναθεωρητική και επιθετική πολιτική της Βουλγαρίας και της φασιστικής Ιταλίας αντίστοιχα. Τώρα όμως αποκαλύπτεται η επιθετική, ιμπεριαλιστική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και του αστικού κατεστημένου.    

Αν επομένως αυτοί είναι οι πολεμικοί τυχοδιωκτικοί σχεδιασμοί της συγκυβέρνησης, σαφώς εχθρικοί για τον κόσμο της εργασίας, αξίζει να δούμε ποια αστικά στρατηγικά συμφέροντα εκπροσωπούν και στηρίζουν. Αξίζει να διαβάσουμε την παρακάτω είδηση γιατί αποκαλύπτει πως χαράσσεται η αστική πολιτική, πως διαμορφώνονται συμμαχίες, στρατηγικοί Άξονες και Ενιαίοι Χώροι!

Η είδηση αναφέρεται στην συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ των Delek Drilling και Avner OilExploration και της Energean Oil & Gas για τα κοιτάσματα φυσικού αερίου Karish και Tanin που καπηλεύεται το Ισραήλ! Η Energean Oil & Gas αποκτά τα δύο κοιτάσματα φυσικού αερίου, δυναμικότητας 1,4 και 1 τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδών (TCF) αντιστοίχως έναντι συνολικού τιμήματος 148 εκατ. δολαρίων, στο οποίο περιλαμβάνονται και δικαιώματα από τη μελλοντική εκμετάλλευση. Τα δύο κοιτάσματα ανακαλύφθηκαν το 2011 (Tanin) και το 2013 (Karish) στη Λεκάνη της Λεβαντίνης, πλησίον τόσο του κοιτάσματος Tamar, το οποίο ήδη παράγει φυσικό αέριο, όσο και του κοιτάσματος Leviathan η ανάπτυξη του οποίου επίκειται.

Το πρώτο που πρέπει να τονίσει κανείς είναι ότι το Ισραήλ, με το οποίο δεν έχει κανένα πρόβλημα να κάνει δουλειές η ελληνική και ελληνοκυπριακή άρχουσα τάξη, δρα ως Πειρατής στην περιοχή, έχοντας καταφέρει με την Κατοχή της Παλαιστίνης, τον Αποκλεισμό της Γάζας και τον πόλεμο εναντίον του Λιβάνου να παρουσιάζεται ως ο αποκλειστικός κάτοχος και διαχειριστής ενεργειακών κοιτασμάτων τεράστιας αξίας. Τόσο η εισβολή στο Λίβανο (2006), όσο και οι καταστροφικοί βομβαρδισμοί στη Γάζα (2009, 2014) εντάσσονταν στην αρπαγή αυτού του πλούτου και στη διασφάλιση της ανεμπόδιστης εκμετάλλευσης του, γεγονός που ενίσχυσε η παρουσία του διεθνούς στόλου στα χωρικά ύδατα του Λιβάνου, με την συμμετοχή θυμίζουμε και μονάδων του Πολεμικού Ναυτικού.  

Στην ανακοίνωση της συμφωνίας για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου Karish και Tanin αναφέρεται “Πρόκειται για την πρώτη παρουσία ελληνικής εταιρείας στον χάρτη της ανάπτυξης των μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου που έχουν ανακαλυφθεί τα τελευταία χρόνια στο Ισραήλ, την Κύπρο (Αφροδίτη) και, προσφάτως, στην Αίγυπτο (κοίτασμα Zohr) και τα οποία αναμένεται σταδιακά να καλύψουν, πέραν των αναγκών των εθνικών οικονομιών, και τα μεγάλα καταναλωτικά κέντρα της Μεσογείου και της Ευρώπης, διαμορφώνοντας ουσιαστικά ένα νέο ενεργειακό τοπίο στην ευρύτερη περιοχή”. Αποκαλύπτοντας, ότι η νέα αστική οικονομική ανάπτυξη είναι βουτηγμένη στο αίμα του λαού της Παλαιστίνης. Εντάσσεται τον πλαίσιο των εντεινόμενων ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Τα στρατηγικά συμφέροντα δύο αδίστακτων αστικών τάξεων, της Ελληνικής και της Ισραηλινής καθορίζουν την στρατηγικού χαρακτήρα οικονομική-πολεμική συνεργασία των δύο κρατών (και όχι φυσικά τα μυθεύματα περί αναγκών εθνικής άμυνας, τουρκικής επιθετικότητας κλπ). Και θα κάνουν τα πάντα για να διασφαλίσουν τα κέρδη τους, είτε στρέφοντας ακόμη και τις στρατιωτικές τους δυνάμεις εναντίον του εχθρού λαού, ώστε το κράτος του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού να εξασφαλίσει την κοινωνική ειρήνη-υποταγή, υλοποιώντας τα δόγματα Πολέμου-Καταστολής, είτε να στείλουν τους στρατούς τους εναντίον κάθε λαού που τους αμφισβητεί ή εναντίον κάθε ανταγωνιστή που έχει αντίστοιχους στόχους.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν νοιάζεται σε καμιά περίπτωση για τα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας. Ικανοποιεί τις βλέψεις και τους σχεδιασμούς της αστικής τάξης, ταυτίζεται με τις πιο επιθετικές μερίδες του κατεστημένου,  υλοποιώντας μια αστική πολιτική που χαρακτηρίζει η δουλοποίηση της εργατικής τάξης, η πλήρης ιδιωτικοποίηση-εμπορευματοποίηση κάθε τομέα της δημόσιας περιουσίας που μπορεί να φέρει κέρδος, στο πλαίσιο ενός σχεδίου αστικής οικονομικής ανάπτυξης με έντονο το στοιχείο της συγκεντροποίησης. 

Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι ο ομίλος Energean Oil & Gas δραστηριοποιείται ήδη στον Πρίνο, κατοχύρωσε το χερσαίο οικόπεδο των Ιωαννίνων και το θαλάσσιο οικόπεδο του Κατάκολου. Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ομίλου Energean Oil & Gas , Μαθιός Ρήγας, αποκαλύπτει το πόσο ενιαία είναι η αστική πολιτική, την σύνδεση οικονομικού-πολιτικού, όταν δηλώνει:

«Είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι αλλά και υπερήφανοι για την επίτευξη της συμφωνίας, η οποία ενισχύει την θέση της Energean και, βεβαίως, της Ελλάδας στο νέο ενεργειακό γίγνεσθαι της ευρύτερης περιοχής. Η Energean με τη σημερινή συμφωνία αποδεικνύεται για άλλη μία φορά έτοιμη να ηγηθεί της ανάπτυξης του τομέα των υδρογονανθράκων όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, συμβάλλοντας στην αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου της χώρας μας στο πλαίσιο και των ευρύτερων συνεργασιών που έχουν αναπτυχθεί στον ενεργειακό τομέα στο τρίγωνο Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ αλλά και σε σχέση με την Αίγυπτο, χώρα στην οποία η εταιρεία μας είναι ήδη παρούσα με ερευνητική δραστηριότητα».

Όπως σημειώνεται από το ΑΠΕ η απόκτηση των κοιτασμάτων Karish και Tanin από την Energean Oil & Gas έρχεται σε μία περίοδο με έντονη κινητικότητα στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Μόλις τις προηγούμενες εβδομάδας στην Κύπρο, και στο πλαίσιο του νέου διεθνούς διαγωνισμού παραχωρήσεων, προσήλθαν μεταξύ άλλων και μερικές από τις μεγαλύτερες στον κόσμο εταιρείες στον τομέα. Επιπλέον, στο Ισραήλ ανακοινώθηκε επισήμως η δρομολόγηση νέου διαγωνισμού για την παραχώρηση 24 θαλασσίων περιοχών. Τέλος, στην Αίγυπτο εκδηλώθηκε επιχειρηματικό ενδιαφέρον στο πλαίσιο επίσης νέου διαγωνισμού για την παραχώρηση περιοχών προς έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων. Για την ολοκλήρωση της συμφωνίας αναμένονται οι απαιτούμενες από την ισραηλινή νομοθεσία εγκρίσεις από τις αρμόδιες αρχές του Ισραήλ.

Δεν υπάρχει για μας κανένα εθνικό συμφέρον. Να γίνουμε εμείς ο κίνδυνος της ανατροπής τους.

ΔΕ ΘΑ ΧΥΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ-ΠΕΤΡΕΛΑΙΑΔΕΣ-ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ-ΕΜΠΟΡΟΥΣ ΟΠΛΩΝ- ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ

Δεν υπάρχει για μας κανένα εθνικό συμφέρον. Τίποτα «εθνικό» να υπηρετήσουμε και για αυτό να θυσιαστούμε. Είναι αστικές, ταξικές πολιτικές που αφορούν την επιδίωξη κερδών για τον ελληνικό αστικό κόσμο που προπαγανδίζονται ως «εθνικές ιδέες», για να επιβάλλουν «εθνική ενότητα», δηλαδή την υποταγή των εργαζομένων είτε με την προπαγάνδα είτε με την κρατική τρομοκρατία. Πολιτικές επιλογές άμεσα συνδεδεμένες με το νέο μοντέλο αστικής ανάπτυξης που απαιτεί τη δουλοποίηση των εργαζομένων,  απαιτούν τεράστιες θυσίες για αγορές όπλων και νέους μισθοφόρους, εμπλέκουν τον λαό μας ακόμη πιο ενεργά στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στο ξαναναμοίρασμα της περιοχής, χαράσσοντας ξανά τα σύνορα με το αίμα των λαών.

Καταδικάζουμε τις συμμαχίες με το κράτος τρομοκράτη Ισραήλ και τους δικτάτορες της Αιγύπτου. Το παρόν και μέλλον μας ως εργαζόμενοι είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον Τούρκο και Κούρδο εργάτη, τον εξεγερμένο του Παρισίου, της Ροζάβα και της Αραβικής Άνοιξης,  το μετανάστη-πρόσφυγα από την Συρία, την Αφρική και την Ασία.

Πρέπει τώρα το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα να κάνει ξεκάθαρο ότι «Δεν Πολεμάμε-Δεν Καταστέλλουμε για τα συμφέροντα τους». Να συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός μαχητικού ανατρεπτικού εργατικού διεθνιστικού αντικαπιταλιστικού κινήματος. Αυτή η κυβέρνηση και η αστική πολιτική της πρέπει να ανατραπεί. Η κυβέρνηση της αντεργατικής λαίλαπας, της κρατικής τρομοκρατίας και των πολεμικών τυχοδιωκτισμών πρέπει να Ανατραπεί. Κοινός είναι ο εχθρός των Τσίπρα-Καμμένου-Ε.Ε.-ΝΑΤΟ: Ο κόσμος της εργασίας. Η μόνη ρεαλιστική απάντηση προς όφελος των μεταναστών αλλά και της εργατικής τάξης των ευρωπαϊκών χωρών είναι ο κοινός διεθνιστικός αγώνας απέναντι σε ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, Ρωσία και στο Κεφάλαιο που κάνουν πολέμους και σπέρνουν θανάτους και μεταναστευτικά ρεύματα, προσπαθώντας ύστερα να τα εκμεταλλευτούν προς όφελος τους.

Παλεύουμε για: Έξοδο από ΝΑΤΟ-ΕΕ-Ευρωστρατό-Frontex με στόχο να διαλυθούν οι ιμπεριαλιστικοί αυτοί πολεμικοί-κατασταλτικοί μηχανισμοί.    Να γκρεμιστεί ο φράχτης του Έβρου και να κλείσουν τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης. Απρόσκοπτη είσοδος-έξοδος των μεταναστών από τα σύνορα. Νομιμοποίηση και αναγνώριση όλων των δικαιωμάτων σε όλους μετανάστες.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ