Οι «νικητές» Τσέινι, Ράμσφελντ, Γούλφοβιτς και Περλ
Ύστερα από προσπάθειες πέντε ετών, το όνειρό τους γίνεται πραγματικότητα.
Η ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν αποτελεί το πρώτο βήμα στα μακροπόθεσμα σχέδια των νεοσυντηρητικών συνεργατών του Προέδρου Μπους για την επαναχάραξη του γεωπολιτικού χάρτη της Μέσης Ανατολής και την εγκαθίδρυση μιας Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Το ιδεολογικό ρεύμα της ομάδας των «σκληρών» που εκκολάπτετο καθόλη τη διάρκεια της περασμένης δεκαετίας, πήρε συγκεκριμένη μορφή το 1997 με την ίδρυση του «Σχεδίου για έναν Νέο Αμερικανικό Αιώνα». Σε αυτό συμμετείχαν όλα τα σημερινά «γεράκια» της κυβέρνησης Μπους: ο αντιπρόεδρος Ντικ Τσέινι, ο υπουργός Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ, ο αναπληρωτής του Πολ Γούλφοβιτς (που αποτελεί και τον ιδεολογικό γκουρού), ο αναπληρωτής υπ. Εξωτερικών Ρίτσαρντ Άρμιταζ, ο πρώην υφυπουργός Άμυνας επί Ρέιγκαν και νυν σύμβουλος του Πενταγώνου Ρίτσαρντ Περλ, ο διευθυντής του συντηρητικού περιοδικού επιρροής «Weekly Standard» Γουίλιαμ Κρίσταλ, ο σύνδεσμος της κυβέρνησης Μπους με τους Κούρδους του Βορείου Ιράκ, Ζαλμάι Κάλιλζαντ, κ.ά.
Στόχος τους η χάραξη μιας «νέας, ρεαλιστικής εξωτερικής πολιτικής» που θα βασίζεται στην αρχή ότι μόνον υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ μπορεί ο κόσμος να γίνει «ελεύθερος, δημοκρατικός και σταθερός». Και για να επιτευχθεί αυτό, η Αμερική δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να αναζητεί «παθητικά» διεθνείς συμμαχίες, αλλά οφείλει να αναλαμβάνει την ευθύνη που απορρέει από τη συντριπτική της οικονομική, πολιτική και στρατιωτική της υπεροπλία και να χαράσσει το μέλλον του κόσμου.
Η φιλοσοφία αυτή δεν υιοθετήθηκε ποτέ από τον πατέρα Μπους, οι στενότεροι συνεργάτες του οποίου ήταν στην πλειοψηφία τους «διεθνιστές»: Μπρεντ Σκόουκροφτ, Τζέιμς Μπέικερ, Κόλιν Πάουελ. Μοναδική εξαίρεση ο τότε υπ. ΆΑμυνας, Ντικ Τσέινι.
Η πρώτη συντονισμένη ενέργεια του «Σχεδίου για έναν Νέο Αμερικανικό Αιώνα» έγινε το 1998 και είχε ως αποδέκτη τον Μπιλ Κλίντον. Σε επιστολή τους προς τον τότε Πρόεδρο τα μέλη της νεοσυντηρητικής ομάδας επιχειρηματολογούσαν υπέρ της αναγκαιότητας της άμεσης ανατροπής του Ιρακινού ηγέτη και της εφαρμογής μιας πιο «επιθετικής» αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Ο Μπιλ Κλίντον απέρριψε την προτροπή τους. Την υιοθέτησε, όμως, ο Τζορτζ Μπους. Από τους 18 υπογράφοντες την επιστολή, οι δέκα είναι σήμερα μέλη της κυβέρνησής του.
«Προφητική» έκθεση του «Σχεδίου για έναν Νέο Αμερικανικό Αιώνα», η οποία δημοσιεύθηκε λίγο πριν από τις εκλογές του 2000, προέβλεπε ότι η αλλαγή της αμερικανικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής θα ήταν σταδιακή και θα χρειαζόταν αρκετό χρόνο, εκτός «εάν σημειωνόταν ένα καταστροφικό συμβάν με καταλυτικές συνέπειες, όπως ένα νέο Περλ Χάρμπορ». Δώδεκα μήνες αργότερα, οι τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου έδωσαν το έναυσμα για την επιτάχυνση της διαδικασίας και την υλοποίηση του νέου «προληπτικού» δόγματος.
Από την επομένη της 11ης Σεπτεμβρίου τα μέλη του «Σχεδίου» προειδοποιούσαν για την απειλή των όπλων μαζικής καταστροφής και συνέδεαν την τρομοκρατία με το Ιράκ και άλλα κράτη-παρίες. Προανήγγειλαν την αποτυχία της διπλωματίας και πρόβαλλαν την ανάγκη νέου πολέμου. Για μήνες συγκρούονταν με τη μοναχική φωνή της λογικής του Κόλιν Πάουελ, την οποία τελικά κατάφεραν να σιγήσουν.
Έτσι, μόλις δύο χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Τζορτζ Μπους, δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία για το «ποιοι κέρδισαν». Είχε προηγηθεί η «νίκη» τους επί της Σοβιετικής Ένωσης και του κομμουνισμού υπό την ηγεσία του Ρόναλντ Ρέιγκαν, ακολούθησε η ενοχλητική παρεμβολή της ανθρωπιστικής εξωτερικής πολιτικής του Κλίντον, και τώρα επανέρχονται δριμύτεροι. Χάραξαν τον «άξονα του κακού», υλοποιούν τον πρώτο τους στόχο και ετοιμάζονται για τον επόμενο...
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΛΛΙΣ Τα Νέα 22-3-2003
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου