Πρόκειται χωρίς καμία αμφιβολία για τους νεότερους διασωθέντες πρόσφυγες στη Μεσόγειο. Και σώθηκαν από Ελληνοκυπριακά χέρια!
Σε μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις διάσωσης προσφύγων που έγιναν στην Μεσόγειο, διασώθηκαν δίδυμα βρέφη 5 ημερών! Η διάσωση έγινε από ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα με επικεφαλής τον Ελληνοκύπριο Νικόλας Παπαχρυσοστόμου.
Ο ίδιος περιγράφει στο ΑΠΕ τι έγινε στην επιχείρηση διάσωσης 3000 ανθρώπων,ανάμεσα στους οποίους ήταν και τα δίδυμα βρέφη:
«Αυτό που μας άγγιξε όλους σε αυτή τη διάσωση, ήταν τα δίδυμα παιδάκια πέντε ημερών. Ούτε μίας εβδομάδας ζωή δεν έχουν αυτά τα παιδιά… Το γεγονός ότι πλέον τα βρέφη έχουν διαφύγει τον κίνδυνο,για εμάς σημαίνει πολλά, γιατί επιβεβαιώνει τις προσπάθειες της ομάδας να διασώζει, εκεί που υπάρχει κίνδυνος απώλειας της ανθρώπινης ζωής».
Οι «Γιατροί Χωρίς Σύνορα» με το διασωστικό σκάφος «Dignity I» πήραν μέρος στη διάσωση προσφύγων, οι οποίοι επέβαιναν σε περίπου 20 πλαστικές και αρκετές ξύλινες βάρκες, μία εκ των οποίων υπολογίζεται ότι μετέφερε 600 – 700 ανθρώπους. Το «Dignity I» διέσωσε 435 ανθρώπους, στην πλειοψηφία τους άνδρες. Μεταξύ αυτών ήταν και 13 παιδιά ηλικίας κάτω των πέντε ετών και 92 ασυνόδευτα παιδιά.
Σύμφωνα με τον Νικόλα Παπαχρυσοστόμου, η συγκεκριμένη επιχείρηση διάσωσης ήταν πρωτόγνωρη λόγω του όγκου και του αριθμού των ανθρώπων «που άφησαν τις παραλίες της Λιβύης με σκοπό να μεταβούν στην Ευρώπη». Όπως αφηγείται, όταν ξεκίνησαν να διασώζουν τους ανθρώπους που επέβαιναν στο ξύλινο σκάφος, σταδιακά εμφανίστηκαν περίπου 20 λαστιχένιες λέμβοι. «Το σκηνικό να μας πλησιάζουν λαστιχένιες λέμβοι βλέποντας ότι διασώζουμε άλλους ανθρώπους το έχουμε ξαναδεί. Αλλά 20 λέμβους πρώτη φορά βλέπουμε». Ο ίδιος αποδίδει το γεγονός στις καιρικές συνθήκες. Μάλιστα, «οι περισσότεροι από τους επιβαίνοντες δεν είχαν σωσίβια, κάποιοι μόνο είχαν σωσίβια πολύ κακής ποιότητας».
Παρ’ όλο που τα περιστατικά διασώσεων από το «Dignity I» είναι συχνά, ο Νικόλας Παπαχρυσοστόμου ξεκαθαρίζει πως «σε καμία περίπτωση δεν φαίνεται ότι αυτό θα γίνει ποτέ ρουτίνα». «Αυτό που κάθε φορά βλέπεις στη θάλασσα, αυτό το βλέμμα της απόγνωσης, αυτό το θαρραλέο της απόφασης να κάνουν αυτό το ταξίδι και ας είναι 16χρονοι ή για να διασώσουν τα παιδιά τους από μια κοινωνία που ρημάζεται από τον πόλεμο και το θάνατο, αυτό είναι ανεπανάληπτο», εξομολογείται.
Όπως επισημαίνει, εξάλλου, παρά τις ευρωπαϊκές πολιτικές του κλεισίματος των συνόρων, της οικοδόμησης τειχών, «παρά τις προσπάθειες να τους εμποδίσουμε, οι άνθρωποι συνεχίζουν να βρίσκουν τρόπους και οι τρόποι αυτοί είναι και παράνομοι και επικίνδυνοι». Αυτό που θα λειτουργούσε, καταλήγει, «είναι να υπάρξει ασφαλής και νόμιμη διαδικασία πρόσβασης των ανθρώπων που έχουν κάθε δικαίωμα να διαφύγουν από τα καθεστώτα τρόμου ή από τις συγκρούσεις των χωρών τους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου