Στο φόντο της επίσκεψης του Ελληνα ΥΠΕΞ, Ν. Κοτζιά, μαζί με τον Κύπριο ομόλογό του στο Λίβανο (σήμερα ολοκληρώνεται η επίσκεψη), αρμόδιοι παράγοντες του υπουργείου Εξωτερικών, επιφορτισμένοι με θέματα «οικονομικής διπλωματίας», προχωρούν σε αποτίμηση των προσπαθειών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να συμβάλει στην «εξωστρέφεια» και το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για το ντόπιο κεφάλαιο, να προσελκύσει κεφάλαια και «επενδύσεις» και να προχωρήσει σε συνεργασίες με άλλα καπιταλιστικά κράτη, με στόχο την αναβάθμιση του ρόλου της αστικής τάξης στην περιοχή.
Για παράδειγμα, μετά τις επαφές με την ηγεσία της Ρωσίας, τα ταξίδια σε Μόσχα και Αθήνα, τη διενέργεια φόρουμ και Διυπουργικών Επιτροπών, η εκτίμηση στους αρμόδιους κύκλους του ΥΠΕΞ είναι ότι από ρωσικής πλευράς δεν έχει εκδηλωθεί κάποιο σημαντικό ενδιαφέρον για να γίνουν εδώ ρωσικές «επενδύσεις».
Στην Αθήνα παρακολουθούν με ενδιαφέρον την αναθέρμανση των ρωσο-τουρκικών σχέσεων, θεωρούν πολύ πιθανό η κατασκευή του αγωγού «Turkish Stream», κομμάτι του Νότιου Αγωγού μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, να ξεκινήσει σύντομα, «ακόμα και εντός του 2016», με ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2019, ενώ λένε πως η προηγούμενη κόντρα μεταξύ Τουρκίας - Ρωσίας δεν ευνοούσε απαραίτητα τους ντόπιους επιχειρηματικούς ομίλους, αντίθετα ίσως και να τους δημιουργούσε και προβλήματα. Δείγμα κι αυτό των αντιφατικών σχέσεων ανταγωνισμού και συνεργασίας, μέσα από τις οποίες προχωρούν τα κομπρεμί του κεφαλαίου.
Αλλωστε, για να συνεχίσει ο «Turkish Stream» προς Ευρώπη, θα πρέπει να περάσει από Ελλάδα ή Βουλγαρία, διέλευση με πολλαπλά κέρδη για τις αστικές τάξεις. Ωστόσο, στο ΥΠΕΞ αναγνωρίζουν την ύπαρξη «δυσκολιών» στο να προχωρήσουν τέτοιες μπίζνες με Ρωσία, από δυο κράτη που είναι ταυτόχρονα μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, σε μια εποχή που η ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση του ευρωατλαντικού άξονα με τη Μόσχα κλιμακώνεται, απόδειξη κι αυτή των «ορίων» της περίφημης «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής» της κυβέρνησης, που τελικά προσδιορίζονται με ακρίβεια από τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρωατλαντικό πλαίσιο.
Τέλος, οι ίδιες πηγές αναγνωρίζουν ότι σε πρακτικό - επιχειρηματικό επίπεδο δεν έχουν προχωρήσει και πολλά σχέδια από τις πολυδιαφημισμένες τριμερείς με Αίγυπτο και Ισραήλ, αν και σπεύδουν να σημειώσουν ότι το ζητούμενο των τριμερών είναι κύρια «πολιτικό». Αναφορά - παραπομπή στον κύριο στόχο τέτοιων κινήσεων της ντόπιας αστικής τάξης για γεωστρατηγική της αναβάθμιση, που με τη σειρά του συνδέεται και με το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Βέβαια, τα τέτοια σχέδια έρχονται σε σύγκρουση με τα αντίστοιχα σχέδια άλλων καπιταλιστικών κρατών και ισχυρών περιφερειακών δυνάμεων (π.χ. Τουρκία) της περιοχής.
Οι ίδιες εξελίξεις, άλλωστε, επιβεβαιώνουν τον περιορισμένο ορίζοντα τέτοιων λυκοφιλιών, αφού ως τέτοιες κινούνται και ορίζονται αποκλειστικά με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Π.χ. παρά τις 4 τριμερείς Συνόδους Κορυφής από δυο διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις και πέρα από τις μεγαλόστομες διακηρύξεις περί «ειδικής σχέσης» της Ελλάδας με την Αίγυπτο και τα κοινά ανακοινωθέντα, έως σήμερα δεν υπήρξε κανένα απολύτως πρακτικό αποτέλεσμα ως προς τη χάραξη ΑΟΖ. Παρά τις σχετικές πιέσεις από ελληνικής πλευράς, το Κάιρο εμφανίζεται απρόθυμο να προχωρήσει σε μία κίνηση που θα χειροτέρευε τις σχέσεις του με την Αγκυρα.
Αντίστοιχη εικόνα δίνει η «στρατηγική» - όπως τη χαρακτηρίζει η ελληνική κυβέρνηση - σχέση με το Ισραήλ. Στις αντίστοιχες τριμερείς Συνόδους Κορυφής Αθήνας - Τελ Αβίβ - Λευκωσίας, έχουν ειπωθεί επίσης πολλά για την από κοινού εκμετάλλευση κοιτασμάτων φυσικού αερίου, το στρώσιμο αγωγών, το στήσιμο βάσεων εξόρυξης και σταθμών αποθήκευσης, τις μπίζνες σε άλλους τομείς, ενώ όλα αυτά έχουν συνδυαστεί με πάμπολλες κοινές στρατιωτικές ασκήσεις. Ωστόσο, ακόμα και στις πιο ψυχρές περιόδους του με την Τουρκία, το Ισραήλ φροντίζει να κρατά πάντα ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας με την Αγκυρα και τελευταία να προχωρά ανοικτά σε ταχεία αναθέρμανσή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου