Συζητήθηκε πολύ στη μπλογκόσφαιρα χτες και προχτές η είδηση για τους εφτά νεοσύλλεκτους του Μεσολογγιού που έβγαλαν φωτογραφία να σχηματίζουν με τα χέρια τους το σήμα του αετού -που είναι βέβαια και το σύμβολο που κοσμεί την αλβανική σημαία.
Πρόκειται προφανώς για παιδιά που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, από γονείς Αλβανούς μετανάστες. Για να είναι τώρα νεοσύλλεκτοι πρέπει να γεννήθηκαν γύρω στο 1996. Τα παιδιά αυτά μεγάλωσαν και σπούδασαν στην Ελλάδα, επέλεξαν να γίνουν Έλληνες πολίτες, κάτι που ασφαλώς μας περιποιεί τιμή, και ως συνοδευτική υποχρέωση για την επιλογή τους αυτή κλήθηκαν να υπηρετήσουν στον Ελληνικό στρατό.
Διάβασα στα κοινωνικά μέσα μερικές οργίλες αντιδράσεις συμπολιτών μας, που ζητούν όχι απλώς την παραδειγματική τους πειθαρχική τιμωρία αλλά και να… αφαιρεθεί η ιθαγένεια από τους εφτά νεαρούς (μέτρο που μόνο επί χούντας είχε εφαρμοστεί) και να απελαθούν στην Αλβανία.
Διάβασα ταυτόχρονα ένα πολύ ύπουλο άρθρο από την εφημερίδα του κομιστή (του δίνω χιτ τώρα, αλλάκομμάτια να γίνει) που προεξοφλεί «χαλαρή» αντίδραση της ηγεσίας του στρατεύματος και καταγγέλλει ότι ετοιμάζεται «ποινή χάδι». Η υποκρισία και η κουτοπονηριά χτυπάνε κόκκινο όταν ο αρθρογράφος, δίκην Κλουζό, διερωτάται: «Πώς κατάφεραν οι επτά αλβανικής καταγωγής νεοσύλλεκτοι να τραβήξουν αυτή τη φωτογραφία μέσα σε ελληνικό στρατόπεδο; Ποιο είναι το όγδοο άτομο που τους φωτογράφισε μέσα στο 2/39 Σύνταγμα Ευζώνων στο Μεσολόγγι; Πώς κατάφεραν να περάσουν μέσα στο στρατόπεδο φωτογραφική μηχανή ή κινητό τηλέφωνο παρά τις αυστηρές οδηγίες που απαγορεύουν τη χρήση φωτογραφικών μέσων εντός στρατιωτικών εγκαταστάσεων;» -λες και δεν βλέπουμε καθημερινά στο Διαδίκτυο αμέτρητες φωτογραφίες που βγάζουν οι φαντάροι, νεοσύλλεκτοι και μη, με τα κινητά τους.
Τόσο ο αρθρογράφος του Φλέματος όσο και άλλοι θεώρησαν ότι ο αετός είναι «σύμβολο του αλβανικού αλυτρωτισμού» ή «έμβλημα του UCK», άρα κατ’ επέκταση οι νεαροί ήταν φορείς αλυτρωτικών αντιλήψεων, γιατί όχι και επικίνδυνοι για το στράτευμα. Ωστόσο, παραβλέπουν (εσκεμμένα κάποιοι) το πολύ απλούστερο, ότι ο δικέφαλος αετός είναι, απλώς, το έμβλημα που κοσμεί την αλβανική σημαία. (Θα μπορούσα επίσης να επισημάνω ότι πρόκειται για έμβλημα βυζαντινό, της δυναστείας των Παλαιολόγων, που το υιοθέτησε και ο Γεώργιος Καστριώτης, ο Σκεντέρμπεης -αριστερά βλέπουμε τον θυρεό της οικογένειάς του).
Κατά τη γνώμη μου, τα παιδιά που σχημάτιζαν με τα χέρια τους το σήμα του αετού ούτε δήλωναν τη βούληση να αποσπάσουν εδάφη από την ελληνική επικράτεια, ούτε απαρνιούνταν την Ελλάδα υπέρ της Αλβανίας: απλώς δήλωναν την ταυτότητά τους. Αν κρίνω από τα δικά μου χρόνια στον στρατό, ο νεοσύλλεκτος, ειδικά τις πρώτες μέρες, όπως είναι χαμένος και ξένος ανάμεσα σε ξένους, αναζητεί κάποιον που να έχει κάποιο κοινό στοιχείο μαζί του -θυμάμαι όταν κατατάχτηκα στο στρατόπεδο της Σπάρτης, ενώ σαν παραζαλισμένοι κάναμε εξετάσεις και παίρναμε ατομικά είδη, εκείνοι που είχαν παρουσιαστεί την προηγούμενη μέρα, παραταγμένοι στις άκρες, ρωτούσαν εναγωνίως: Κανένας από Άρτα, παιδιά; Κανένας από Χαλκιδική; Ασιμί 116; (Ασιμί λέγαμε -θα το λένε ακόμα- τον Αριθμό Στρατιωτικού Μητρώου, έναν κωδικό ταυτότητας, που αποτελείται από τρεις αριθμούς, και ειδικά τον πρώτο από τους αριθμούς αυτούς, τριψήφιο, που δηλώνει τον νομό καταγωγής. Όπως έχω γράψει στο βιβλίο μου «Μετά την αποψίλωση» (και εδώ): Έτσι, η λέξη «ασιμί» αποκτά σημαντική φόρτιση μια και δηλώνει επίσης τον τόπο καταγωγής και κατ’ επέκταση τον συντοπίτη και, ειδικά τις πρώτες μέρες που κυριαρχεί η ερημία του πλήθους, η γνώση ότι υπάρχουν κάποιοι έστω και άγνωστοι με τους οποίους έχεις κάτι κοινό, την καταγωγή, είναι μεγάλη υπόθεση.
Οπότε, ο αετός κατά τη γνώμη μου δεν είναι παρά δήλωση κοινής καταγωγής, το κοινό στοιχείο που συνέδεσε αυτούς τους εφτά νεοσύλλεκτους, που τακιμιάσανε στο κέντρο τις πρώτες μέρες, όπως θα έκαναν και κάποιοι π.χ. Κρητικοί. Ο μόνος τρόπος να μετατραπεί ο αετός σε κάτι περισσότερο, σε δήλωση αλβανικού εθνικισμού ή αλυτρωτισμού, ας πούμε, είναι να γίνει μεγάλος θόρυβος στα μέσα ενημέρωσης -ήδη ο Σκάει έπαιξε αρκετά το θέμα, ίσως και τα άλλα κανάλια.
Η μαζική έλευση Αλβανών μεταναστών στη δεκαετία του 90 υπήρξε από πολλές απόψεις ευεργετική για την ελληνική οικονομία και την ελληνική κοινωνία, και σήμερα τα παιδιά των μεταναστών, που επιλέγουν να πολιτογραφηθούν, έχουν πολύτιμη συνεισφορά στην δημογραφική σύνθεσή μας, την ίδια στιγμή που οι, ας πούμε, Έλληνες το γένος συνομήλικοί τους ή λίγο μεγαλύτεροί τους μεταναστεύουν μαζικά στο εξωτερικό. Επίσης, αν μέτρο του πατριωτισμού έχει κανείς τη στρατιωτική θητεία, οι γιοι των μεταναστών υπηρετούν τη θητεία τους κανονικότατα, στις παραμεθόριες περιοχές, και όχι με την ειδικότητα του σιτιστή ωδικών πτηνών ή του κωδωνοκρούστη στον Λυκαβηττό όπως οι γόνοι της ελίτ.
Από τους γιους και τις κόρες Αλβανών μεταναστών που παίρνουν ελληνική υπηκοότητα (που είναι το ίδιο πράγμα με την ιθαγένεια, όπως έχουμε ξαναπεί) ασφαλώς κάποιοι θα εξελληνιστούν εντελώς, ενώ κάποιοι άλλοι θα έχουν διπλή εθνική συνείδηση, όπως είναι τα εκατομμύρια των ελληνοαμερικανών ή των ελληνοαυστραλών, που έχουν την αμερικανική ή αυστραλιανή υπηκοότητα, ψηφίζουν κανονικά στις αμερικανικές εκλογές κτλ. αλλά διατηρούν δεσμούς με την Ελλάδα. Τις ελληνικές εθνικές γιορτές, οι ελληνοαμερικανοί τις γιορτάζουν με συγκινητική μεγαλοπρέπεια, χωρίς αυτό να εγείρει υποψίες για έλλειμμα αφοσίωσης προς την καινούργια τους πατρίδα. Παραδέχομαι ότι οι καταστάσεις δεν είναι εντελώς όμοιες, αφού εδώ έχουμε γειτονικές χώρες, και αφού το αλβανικό κράτος δεν έχει μεταχειριστεί καλά την ελληνική μειονότητα (να το βλέπουμε αυτό, αλλά να βλέπουμε και πώς μεταχειρίστηκε το ελληνικό κράτος τη μουσουλμανική της Θράκης) και αφού εκτοξεύονται πότε-πότε κραυγές για «μεγάλη Αλβανία» (αλλά να σκεφτούμε και τους δικούς μας που έλεγαν να πάρουμε την Πόλη).
Συνοψίζοντας, επιμένω πως πρόκειται για ένα μη θέμα που αδίκως το φουσκώνουν κάποιοι και θέλουν να το ανάξουν (σικ, ρε) σε μείζον. Θα ήταν τραγικό λάθος, οπως συστήνει ο Σκάει, να παραπεμφθούν σε στρατοδικείο οι νεαροί για…. προσβολή στρατού. Ίσως υπάρχει βάση να τιμωρηθούν για τη φωτογράφιση, που και πάλι θα ήταν υποκριτικό δεδομένου ότι φωτογραφίες βγαίνουν σωρηδόν.
Κάλεσαν κάποιοι τον Υπουργό Αμύνης να επιβάλει παραδειγματικές ποινές. Θα ήταν κακή ιδέα. Αλλά αν επιμένει κάποιος να παρθούν κεφάλια, έχω μια πολύ καλή πρόταση: προχτές, σε εκδήλωση της Χρυσής Αυγής συμμετείχε ως ομιλητής και ανώτατος αξιωματικός, στρατοδίκης εν ενεργεία (αν κατάλαβα καλά), ο αντιστράτηγος Θεοφάνης Μακρόπουλος. Έχω την εντύπωση ότι η συμμετοχή στρατιωτικών εν ενεργεία σε εκδηλώσεις πολιτικών κομμάτων γενικώς είναι απολύτως απαγορευμένη, πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για εκδηλώσεις μιας υπόδικης συμμορίας. Αυτοί είναι οι κίνδυνοι για τη χώρα, για το στράτευμα και για τη δημοκρατία και όχι η φωτογραφία των νεοσύλλεκτων!
Υστερόγραφο: Όπως μου λένε, έκανα λάθος, ο στρατοδίκης που παρευρέθηκε στη χρυσαβγίτικη εκδήλωση ήταν (ευτυχώς) απόστρατος.
https://sarantakos.wordpress.com/2017/01/24/eagle/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου