Του Μωυσή Λίτση
Η είδηση πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από τα εγχώρια ΜΜΕ: Η Σουηδία επαναφέρει από το 2018 την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, η οποία είχε καταργηθεί το 2010.
Μια χώρα η οποία δεν μας έχει συνηθίσει με συμμετοχές σε πολεμικές περιπέτειες τα τελευταία χρόνια, μια χώρα που τη δεκαετία του ’80 πρωτοστατούσε σε πρωτοβουλίες για τη διεθνή ειρήνη, την εποχή του Σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργού Ούλωφ Πάλμε, ετοιμάζεται για πόλεμο…
Για την επαναφορά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, η κυβέρνηση της Σουηδίας επικαλέστηκε το νέο ασταθές διεθνές περιβάλλον όσον αφορά την ασφάλεια και κυρίως την κατάσταση όσον αφορά την Βαλτική και τις επεκτατικές βλέψεις της Ρωσίας.
«Η παράνομη ρωσική προσάρτηση της Κριμαίας(το 2014), η σύγκρουση στην Ουκρανία και η αυξημένη στρατιωτική δραστηριότητα στην γειτονιά μας είναι μερικές από τις αιτίες» για την επαναφορά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, ανέφερε εκπρόσωπος του σουηδικού υπουργείου Άμυνας, μιλώντας στο BBC.
Οι πολεμικές προετοιμασίες της Σουηδίας, για τον «εξ΄ ανατολών κίνδυνο» δεν σταματούν εδώ. Στα τέλη του 2016, η Υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας της Σουηδίας κάλεσε όλες τις τοπικές αρχές να προετοιμαστούν για την «περίπτωση πολέμου». Ζήτησε την προετοιμασία καταφυγίων, ενώ ο Σουηδός υπουργός Άμυνας ανακοίνωσε την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών.
H Σουηδία, η οποία δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ, μείωσε τις στρατιωτικές της δαπάνες από 2,5% του ΑΕΠ το 1991, την εποχή που κατέρρεε η Σοβιετική Ένωση, σε 1,1% του ΑΕΠ το 2015.
Η περίπτωση της Σουηδίας δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό.
Οι Γερμανοί ξανάρχονται...
Στη Γερμανία εδώ και αρκετό καιρό έχει ανοίξει η συζήτηση για την αναγκαιότητα επανεξοπλισμού της, σπάζοντας το ταμπού από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ήδη από το 2013, με άρθρο γνώμης στην εφημερίδα New York Times, ο διευθυντής της γερμανικής εφημερίδας Die Ziet, Jochen Bittner, επέκρινε δριμύτατα τον «γερμανικό πασιφισμό».
Στο άρθρο εκείνο με τίτλο «Επανεξετάζοντας τον Γερμανικό Πασιφισμό(Rethinking German Pacifism)», ο Bittner υποστήριζε ότι «η μεγαλύτερη οικονομία και πιο ισχυρή πολιτικά δύναμη της Ευρώπης, πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο στρατιωτικής εμπλοκής».
Η προτροπή αφορούσε τότε περισσότερο τη γερμανική άρνηση να μετάσχει στις διεθνείς στρατιωτικές επεμβάσεις στη Λιβύη, το Μαλί και τη Συρία, ήταν ωστόσο ενδεικτική μιας συζήτησης που επανέρχεται όλο και πιο πολύ, με αφορμή την κατάσταση στις χώρες της Βαλτικής και τα σχέδια του ΝΑΤΟ.
Πρόσφατα γερμανικά τανκς, με το σήμα του Σιδηρού Σταυρού, σύμβολο το οποίο διατήρησε ο γερμανικός στρατός παρά τη χρησιμοποίησή του από τους ναζί, πέρασαν τα σύνορα της Λιθουανίας, για πρώτη φορά από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στα πλαίσια της μεγαλύτερης στρατιωτικής επιχείρησης του ΝΑΤΟ, από την εποχή του ψυχρού πολέμου.
Η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν από το κυβερνών Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα και ο υπουργός Εξωτερικών από το ανερχόμενο δημοσκοπικά Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, υποσχέθηκαν στις χώρες της Βαλτικής τη συνδρομή του Βερολίνου αν χρειαστεί…
Στην αεροπορική βάση του Αμάρι στην Εσθονία, η φον ντερ Λάιεν τόνισε ότι «είναι σημαντικό που η Εσθονία και οι φίλοι μας στη συμμαχία τα τελευταία χρόνια, είχαν τη δυνατότητα να στηρίζονται σταθερά στην Γερμανία και τις δεσμεύσεις της και ότι μπορούν να στηρίζονται σταθερά στη Γερμανία και τις υποσχέσεις της και στο μέλλον».
Σε ανάλογο ύφος ο υπουργός Εξωτερικών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, μιλώντας ενώπιον των πρώτων μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο γερμανικών στρατευμάτων στη Λιθουανία, επισήμανε: «Η ασφάλεια της Εσθονίας, της Λετονίας και της Λιθουανίας είναι συνώνυμο της γερμανικής ασφάλειας». Δήλωση που ακούγεται σαν μακρινή ηχώ των χιτλερικών επιδιώξεων περί «ζωτικού χώρου»…
Το ΝΑΤΟ έχει αρχίσει την παράταξη στρατιωτικών δυνάμεων στις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία, στα πλαίσια της υλοποίησης της απόφασης της προηγούμενης αμερικανικής κυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα, για αντιμετώπιση του ρωσικού κινδύνου στην περιοχή.
Αύξηση των στρατιωτικών δαπανών
Τα παιχνίδια πολέμου του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Βαλτικής, έρχονται σε μία περίοδο που ο νέος Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, ζητά να αυξηθούν οι αμερικανικές στρατιωτικές δαπάνες κατά 10%(54 δισ. δολάρια), καθιστώντας τη «στρατιωτικοποίηση» της οικονομίας, βασικό μοχλό της οικονομικής του πολιτικής. Η απόφαση για αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, είναι μια από τις αιτίες που έχουν εκτοξεύσει το δείκτη DowJones στη Γουόλ Στριτ στο ρεκόρ των 21.000 μονάδων, παρά τις υποτιθέμενες ανησυχίες για αύξηση του τεράστιου αμερικανικού δημοσιονομικού ελλείμματος και χρέους.
Ο Τραμπ ζήτησε την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών με τη φράση: «Πρέπει να αρχίσουμε να κερδίζουμε ξανά πολέμους»(!).
Και βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι και στη νοτιοανατολική Ασία το θερμόμετρο έχει ανέβει επικίνδυνα, με τις σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας να έχουν επιδεινωθεί, με αφορμή την κινεζική στρατιωτική παρουσία στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.
Οι ιαπωνικές στρατιωτικές δαπάνες αυξάνονται, ενώ και στην Ιαπωνία έχει ανοίξει για τα καλά η συζήτηση περί επανεξοπλισμού, μπροστά στην κινεζική απειλή…
Όλα αυτά δεν θυμίζουν τόσο ψυχρό πόλεμο, όπου ο «πυρηνικός» φόβος φιλούσε τα έρμα και οι δύο υπερδυνάμεις πολεμούσαν δια αντιπροσώπων, όσο το σκηνικό στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, με τον έντονο ανταγωνισμό των τότε υπερδυνάμεων.
Η πρώιμη παγκοσμιοποίηση των αρχών του 20ου αιώνα και η αισιοδοξία στην ατέρμονη πρόοδο, κονιορτοποιήθηκε στο μεγάλο σφαγείο του Ά Παγκοσμίου Πολέμου.
Σε πρόσφατο άρθρο στην γερμανική εφημερίδα Die Welt, με τίτλο «Ο κόσμος αντιμετωπίζει μία καθοριστική στιγμή», ο Γερμανός δεξιός ιστορικός(σύμβουλος και λογογράφος του πρώην καγκελάριου Χέλμουτ Κολ) Michael Sturmerέγραφε για το ενδεχόμενο να συμβεί το «αδιανόητο» και «η παγκόσμια τάξη να αποτελέσει παρά ένα όνειρο». «Για μισό αιώνα, ο πόλεμος με τη Ρωσία-από ατύχημα ή εσκεμμένα- ποτέ δεν ήταν τόσο κοντά όσο τώρα», επισήμαινε.
Πηγές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου