Μπροστά στην δίκη της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων και του Δικτύου Ελευθέρων Φαντάρων Σπάρτακος την Τρίτη 23 Μαΐου, δεκάδες ήταν οι φαντάροι που έστειλαν γράμματα και επιστολές αλληλεγγύης. Άνθρωποι που υπηρέτησαν και βίωσαν από κοντά την χρησιμότητα της δράσης μας για την καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσής τους.Αναδημοσιεύουμε μερικά από αυτά που εκφράζουν με λόγια απλά-ειδωμένα από την ίδια την ζωή τους-πόσο σημαντική είναι η δράση της ΕΑΣ και του ΔΕΦΣ.
Γράμμα 1ο
H Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων από την στιγμή τις ίδρυσης της μέχρι και σήμερα έχει δεχτεί πολλές επιθέσεις από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Καμία από τις επιθέσεις αυτές όμως δεν την φόβισε, δεν σταμάτησε την δράση της ούτε στο ελάχιστο. Έτσι και τώρα η νέα επίθεση της κυβέρνησης και των κρατικών μηχανισμών απέναντι στην Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων, με πρόσχημα τη μήνυση διοικητή μονάδας για συκοφαντική δυσφήμηση, θα πέσει στο κενό.
Στην πορεία της δράσης της, η ΕΑΣ έχει ενοχλήσει πολλούς και θα συνεχίσει, να ενοχλεί εκείνους που στέκονται από την μεριά του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων, των μνημονίων, του κέρδους και της εκμετάλλευσης, των κατασταλτικών μηχανισμών, του μιλιταρισμού και του φασισμού.
Η ΕΑΣ από την άλλη πλευρά δίνει δύναμη αλλά δυναμώνει και η ίδια από εκατοντάδες στρατιώτες που καθημερινά με τη στάση τους μέσα στα στρατόπεδα αποδείχνουν πως οι στρατιώτες είναι πολίτες με στολή, πως η λογική δεν σταματά στην πύλη του στρατοπέδου, πως η συλλογική πάλη και η αλληλεγγύη ακόμα και μέσα στρατό νικάει, νικάει και απέναντι στους φαινομενικά άτρωτους «ανώτερους». Η ΕΑΣ διαμορφώνει εντός της νεολαίας συνειδήσεις και αγωνιστές που μέσα από τους αγώνες τους ως στρατευμένοι είναι πιο ώριμοι και δυνατοί να παλέψουν εκτός και εκτός στρατοπέδων ενάντια στην εκμετάλλευση και την βαρβαρότητα.
Γνωρίζω από προσωπική μου εμπειρία αυτή η δύναμη και το στήριγμα που είναι η ΕΑΣ και από την περίοδο που ήμουν στο Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος. Από την πρώτη μέρα στο κέντρο κατάταξης η ΕΑΣ ήταν πάντα μαζί ενάντια στις κακές συνθήκες διαβίωσης, ενάντια σε καψώνια και εθνικιστικά συνθήματα με νίκες σε όλα τα ζητήματα. Αλλά και στη μονάδα, με την βοήθεια για τη συμμετοχή δεκάδων ένστολων στρατιωτών σε αντιιμπεριαλιστικές, αντιπολεμικές και αντιρατσιστικές πορείες, με την στήριξη τους όταν υπήρξε στοχοποίηση από το ίδιο το ΓΕΣ και τις υπηρεσίες πληροφοριών του στρατού. Τέλος με το μεγάλο αγώνα τον στρατιωτών στο πλευρό των προσφύγων ενάντια στα Hot-Spot στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Γνωρίζω το σούσουρο και το χαμόγελο στα πρόσωπα των περισσότερων στρατιωτών όταν έβγαινε το γράμμα για το προβλήματα από το στρατόπεδο αλλά και τα συμπεράσματα από τους αγώνες εντός του στρατοπέδου στο blog του Σπάρτακου, αλλά και την βαβούρα και την αναταραχή στο γραφείο του διοικητή την ίδια ώρα. Το άγχος του αξιωματικού στην πρωινή αναφορά όταν υπήρχαν μαζικά παραπονούμενοι φαντάροι και ήξερε ότι και στο δικό του στρατόπεδο «πατάει» ο Σπάρτακος και η ΕΑΣ.
Η σημερινή νεολαία δεν θα χαθεί! Δεν θα υποταγεί στο μιλιταρισμό, τον εθνικισμό και το ρατσισμό. Η νεολαία στο πλευρό της εργατικής τάξης και του λαού θα γίνουν ο εχθρός του δεν θα μπορούν να σταματήσουν οι σημερινοί κρατούντες.
Γνωρίζοντας τα παραπάνω, εμείς που σήμερα αποτελούμε την Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων έχουμε να πούμε πως όχι μόνο δεν μας φόβισαν ποτέ οι διώξεις και η κρατική τρομοκρατία αλλά δυναμώνουμε από αυτά, γιατί μας επιβεβαιώνουν πως πραγματικά γινόμαστε ενοχλητικοί για τους εχθρούς του λαού και τα τσιράκια τους. Κάθε μέρα πιο δυνατοί, με περισσότερη οργάνωση του αγώνα, περισσότερη αλληλεγγύη και συλλογικότητα.
Γ.Σ., πρώην στρατιώτης υγειονομικού
Στο πρόσωπο του Ν. Αργυρίου καταδικάστηκε πρωτοδίκως το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος, η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων, αλλά και όλη η στρατευμένη νεολαία που απαιτεί αξιοπρέπεια και δικαιώματα στο στρατό. Καταδικάστηκε επειδή στην ιστοσελίδα του Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων αναρτήθηκε αυτό που ο καθένας γνωρίζει, ότι στο στρατό γίνονται καψόνια. Σε μια δίκη παρωδία, στρατιωτικοί και δικαστές έβαλαν στο στόχαστρο όλους εκείνους που δεν αποδέχονται το στρατό ως μια κατάσταση εξαίρεσης, όπου φαίνεται φυσιολογικό οι άνθρωποι ιεραρχούνται σε ανώτερους και κατώτερους, σε αυτούς που διατάζουν, εκμεταλλεύονται και δυναστεύουν και σε αυτούς που δεν έχουν κανένα δικαίωμα ούτε καν να μιλήσουν για όλα αυτά. Το μήνυμα που έστειλε το δικαστήριο είναι ότι στην κοινωνία ισχύει ό,τι και στο στρατό: οι ανώτεροι εξουσιάζουν και οι υπόλοιποι πρέπει να υπακούν, κι αν δεν το κάνουν έχουν τις συνέπειες του νόμου.
Όμως εμείς δεν το παίρνουμε το μήνυμα.
Δεν τηρούμε την ομερτά που επιβάλει στη νεολαία να καταπίνει τις προσβολές, τις ταπεινώσεις, την ίδια της τη γλώσσα, όσο είναι στο στρατό, για να μάθει να το κάνει και μετά στη δουλειά, στο δημόσιο χώρο, στην κοινωνία.
Υπηρέτησα κι εγώ στο στρατό ξηράς και, όπως χιλιάδες άλλοι άνθρωποι, είδα πως όσα καταγγέλλει το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων είναι η αλήθεια και τίποτα άλλο.
Είδα εμπόρους να πλουτίζουν μέσα στα στρατόπεδα πουλώντας εθνικιστικά βιβλία, της χαμηλότερης υποστάθμης, σε φαντάρους που ήταν υποχρεωμένοι να παρακολουθούν με στρατιωτική πειθαρχία και καψόνια την προώθησή τους.
Είδα κάθε ανώτερο, από λοχίες έως την ανώτατη στρατιωτική ηγεσία, να βγάζει τα κόμπλεξ του στους φαντάρους προσβάλλοντας, βρίζοντάς τους, εξαντλώντας τους με παράλογα παραγγέλματα.
Είδα τους νεοτοποθετημένους στα σύνορα να υποχρεώνονται υπό τις διαταγές των ανωτέρων να πάρουν μέρος σε ασκήσεις σε απόσταση λίγων μέτρων από τα τουρκικά φυλάκια, με εθνικιστικές ιαχές και με προκλητικές κινήσεις, εκτεθειμένοι στον κίνδυνο σοβαρού επεισοδίου.
Άκουσα ακροδεξιά εθνικιστικά πολιτικά κηρύγματα την ώρα της εκπαίδευσης, είδα και υποβλήθηκα ο ίδιος σε προπηλακισμό ενώπιον όλου του στρατοπέδου, όταν μια ομάδα φαντάρων επισημάναμε πως η ακροδεξιά πολιτική προπαγάνδα απαγορεύεται, και τέλος πάντων δεν είμαστε υποχρεωμένοι να την ακούμε.
Είδα και βίωσα την ηθελημένη στέρηση ύπνου και την εξάντληση στην οποία υποβάλλονται οι φαντάροι, χωρίς κανένα λόγο πέρα από τον στρατιωτικό σαδισμό.
Είδα και εξαναγκάστηκα ο ίδιος στην άμισθη εξαντλητική εργασία για να τρώνε και να κάνουν τραπέζια, με δημόσια έξοδα, οι καραβανάδες και οι αξιωματικοί του στρατού.
Είδα την υποτιμητική συμπεριφορά που υφίστανται οι εθνικές μειονότητες, οι ομοφυλόφιλοι ή όσοι μοιάζουν με ομοφυλόφιλους στα μάτια των ανωτέρων, οι φτωχότεροι και όσοι δεν είχαν την ευκαιρία να σπουδάσουν.
Είδα την κουλτούρα της κατάδοσης, τα βύσματα, τις επιλεκτικές «τιμητικές» άδειες στους πιο πιστούς.
Αν δεν έχει νόημα να αναφέρω σήμερα ονόματα για αυτά τα περιστατικά, είναι επειδή στην πραγματικότητα δεν αποτελούν προσωπικά παραπτώματα του ενός ή του άλλου στρατιωτικού στελέχους, αλλά την κανονικότητα του στρατού, όπως την επιβάλλει η ίδια του η ηγεσία.
Το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων και η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων ήταν ο μόνος σύμμαχος απέναντι σε όλα αυτά. Στήριξα και στηρίχθηκα από το Δίκτυο, που ενημερώνει εκατοντάδες νέους στρατευμένους για τα δικαιώματά τους, καταγγέλλει τη στρατιωτική αυθαιρεσία και αποκαλύπτει τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στα στρατόπεδα.
Στο στρατό, τα καψόνια, η εθνικιστική, πολεμοχαρής και ρατσιστική προπαγάνδα, η εξάντληση και εκμετάλλευση των φαντάρων, οι διακρίσεις, η προσβολή της προσωπικότητας των «κατωτέρων», η εξάντληση και εκμετάλλευση των φαντάρων, είναι καθημερινή πρακτική. Αν είναι έγκλημα να το ξέρει και να το λέει κανείς, θα πρέπει να καταδικάσετε όποιον πέρασε ποτέ από στρατόπεδο.
Μαζί με το Ν. Αργυρίου δικαζόμαστε όλοι μας. Και μαζί του θα αθωωθούμε όλοι, γιατί αυτό επιβάλλει το αίσθημα δικαίου της νεολαίας, των εργαζομένων, της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας που ξέρει πολύ καλά τι γίνεται στο στρατό.
Μ.Σ., πρώην στρατιώτης μηχανικού
-«Κι αν είπαμε κάτι παραπάνω πλάκα κάναμε, μην τα δούμε αύριο σε κάνα Σπάρτακο»
Η ατάκα αυτή, ή κάποια παρεμφερής, σίγουρα έχει ακουστεί άπειρες φορές σε όλα τα στρατόπεδα της Ελλάδας. Μέσα σε μια πρόταση, απ’ τη μία η αποδοχή της πάγιας νοοτροπίας του στρατού (μέχρι να γίνει γνωστό κάτι, δεν αποτελεί πρόβλημα), και απ’ την άλλη η αποτελεσματικότητα και η δράση του Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος και της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων. Χωρίς υπερβολή, και αφήνοντας στην άκρη διαφορές και αντιρρήσεις πάνω στη συνολική πολιτική του αντίληψη και τοποθέτηση, ο «Σπάρτακος» αποτελεί ένα απ’ τα πιο αποτελεσματικά εγχειρήματα της αριστεράς στους κοινωνικούς χώρους που παρεμβαίνει, ακριβώς γιατί είναι ένα απ’ τα λίγα που έχει τόσο μεγάλη επίδραση πάνω σε αυτόν: σπάνια θα βρεθεί στέλεχος που δε θα τον ξέρει, που δε θα παρακολουθεί αν θα υπάρξει διαμαρτυρία για τη μονάδα του, και αντίστροφα, είναι ένα μεγάλο όπλο στα χέρια των φαντάρων, στην προσπάθεια για μια θητεία με αξιοπρέπεια και με στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης. Είτε αυτό αφορά τις ελλειμματικές υποδομές, είτε αφορά τις υποτιμητικές συμπεριφορές των ανωτέρων, είτε αφορά ακόμα και τη δυνατότητά μας να ορίσουμε το «νόημα» της θητείας μας, μακριά από τα πολεμικά παιχνίδια που στήνονται γύρω μας.
Λίγα χρόνια πριν, στη δικιά μου θητεία, όταν «υπηρεσιακές ανάγκες» έστειλαν εμένα και άλλους φαντάρους σε μια μονάδα που ελάχιστα είχε να κάνει με την άμυνα της χώρας, αλλά κυρίως με ιμπεριαλιστικές επιθέσεις του ευρωπαϊκού στρατού στην Αφρική, ο Σπάρτακος και η Επιτροπή Αλληλεγγύης ήταν ο δίαυλος έκφρασης της διαμαρτυρίας μας, ότι δεν επιθυμούμε να υπηρετήσουμε για τέτοιους σκοπούς, ότι δεν καταταχτήκαμε γι’ αυτό το λόγο. Και τελικά αποδείχτηκε ότι ακόμα και σε μια τέτοια σκληρή δομή όπως είναι ο στρατός, η διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας έχει νόημα και μπορεί να φέρει αποτέλεσμα, κερδίζοντας τελικά μετάθεση σε άλλη μονάδα.
Αυτό είναι και το πραγματικό διακύβευμα της καταδίκης του Νίκου Αργυρίου, μέλους της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων. Η δυνατότητα των φαντάρων να σπάνε το δόγμα «άπειρα καθήκοντα-μηδενικά δικαιώματα» που τους επιβάλλει ο στρατός. Να αποτελούν επί της ουσίας «πολίτες με στολή» και όχι στρατιωτάκια αμίλητα και αναλώσιμα. Να μπορούν να διαμαρτυρηθούν για το κρύο νερό, για τη θέρμανση, για το καψώνι, να σταματήσουν τις αυτοκτονίες που συμβαίνουν ακόμα σε διάφορα στρατόπεδα της χώρας. Τελικά, μιας και αυτό ακριβώς είναι το κατηγορητήριο, καλούμαστε να επιλέξουμε: τι είναι χειρότερο, το ίδιο το καψώνι ή η αποκάλυψή του;
Γ.Α., πρώην στρατιώτης έρευνας -πληροφορικής
Γράμμα 1ο
Κάτω τα Χέρια από την Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων
H Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων από την στιγμή τις ίδρυσης της μέχρι και σήμερα έχει δεχτεί πολλές επιθέσεις από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Καμία από τις επιθέσεις αυτές όμως δεν την φόβισε, δεν σταμάτησε την δράση της ούτε στο ελάχιστο. Έτσι και τώρα η νέα επίθεση της κυβέρνησης και των κρατικών μηχανισμών απέναντι στην Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων, με πρόσχημα τη μήνυση διοικητή μονάδας για συκοφαντική δυσφήμηση, θα πέσει στο κενό.
Στην πορεία της δράσης της, η ΕΑΣ έχει ενοχλήσει πολλούς και θα συνεχίσει, να ενοχλεί εκείνους που στέκονται από την μεριά του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων, των μνημονίων, του κέρδους και της εκμετάλλευσης, των κατασταλτικών μηχανισμών, του μιλιταρισμού και του φασισμού.
Η ΕΑΣ από την άλλη πλευρά δίνει δύναμη αλλά δυναμώνει και η ίδια από εκατοντάδες στρατιώτες που καθημερινά με τη στάση τους μέσα στα στρατόπεδα αποδείχνουν πως οι στρατιώτες είναι πολίτες με στολή, πως η λογική δεν σταματά στην πύλη του στρατοπέδου, πως η συλλογική πάλη και η αλληλεγγύη ακόμα και μέσα στρατό νικάει, νικάει και απέναντι στους φαινομενικά άτρωτους «ανώτερους». Η ΕΑΣ διαμορφώνει εντός της νεολαίας συνειδήσεις και αγωνιστές που μέσα από τους αγώνες τους ως στρατευμένοι είναι πιο ώριμοι και δυνατοί να παλέψουν εκτός και εκτός στρατοπέδων ενάντια στην εκμετάλλευση και την βαρβαρότητα.
Γνωρίζω από προσωπική μου εμπειρία αυτή η δύναμη και το στήριγμα που είναι η ΕΑΣ και από την περίοδο που ήμουν στο Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος. Από την πρώτη μέρα στο κέντρο κατάταξης η ΕΑΣ ήταν πάντα μαζί ενάντια στις κακές συνθήκες διαβίωσης, ενάντια σε καψώνια και εθνικιστικά συνθήματα με νίκες σε όλα τα ζητήματα. Αλλά και στη μονάδα, με την βοήθεια για τη συμμετοχή δεκάδων ένστολων στρατιωτών σε αντιιμπεριαλιστικές, αντιπολεμικές και αντιρατσιστικές πορείες, με την στήριξη τους όταν υπήρξε στοχοποίηση από το ίδιο το ΓΕΣ και τις υπηρεσίες πληροφοριών του στρατού. Τέλος με το μεγάλο αγώνα τον στρατιωτών στο πλευρό των προσφύγων ενάντια στα Hot-Spot στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Γνωρίζω το σούσουρο και το χαμόγελο στα πρόσωπα των περισσότερων στρατιωτών όταν έβγαινε το γράμμα για το προβλήματα από το στρατόπεδο αλλά και τα συμπεράσματα από τους αγώνες εντός του στρατοπέδου στο blog του Σπάρτακου, αλλά και την βαβούρα και την αναταραχή στο γραφείο του διοικητή την ίδια ώρα. Το άγχος του αξιωματικού στην πρωινή αναφορά όταν υπήρχαν μαζικά παραπονούμενοι φαντάροι και ήξερε ότι και στο δικό του στρατόπεδο «πατάει» ο Σπάρτακος και η ΕΑΣ.
Η σημερινή νεολαία δεν θα χαθεί! Δεν θα υποταγεί στο μιλιταρισμό, τον εθνικισμό και το ρατσισμό. Η νεολαία στο πλευρό της εργατικής τάξης και του λαού θα γίνουν ο εχθρός του δεν θα μπορούν να σταματήσουν οι σημερινοί κρατούντες.
Γνωρίζοντας τα παραπάνω, εμείς που σήμερα αποτελούμε την Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων έχουμε να πούμε πως όχι μόνο δεν μας φόβισαν ποτέ οι διώξεις και η κρατική τρομοκρατία αλλά δυναμώνουμε από αυτά, γιατί μας επιβεβαιώνουν πως πραγματικά γινόμαστε ενοχλητικοί για τους εχθρούς του λαού και τα τσιράκια τους. Κάθε μέρα πιο δυνατοί, με περισσότερη οργάνωση του αγώνα, περισσότερη αλληλεγγύη και συλλογικότητα.
Γ.Σ., πρώην στρατιώτης υγειονομικού
Γράμμα 2ο
Καμία δίκη δεν θα επιβάλει την ομερτά στο στρατό
Αθώωση του Ν. Αργυρίου χωρίς δεύτερη σκέψη!
Στο πρόσωπο του Ν. Αργυρίου καταδικάστηκε πρωτοδίκως το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος, η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων, αλλά και όλη η στρατευμένη νεολαία που απαιτεί αξιοπρέπεια και δικαιώματα στο στρατό. Καταδικάστηκε επειδή στην ιστοσελίδα του Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων αναρτήθηκε αυτό που ο καθένας γνωρίζει, ότι στο στρατό γίνονται καψόνια. Σε μια δίκη παρωδία, στρατιωτικοί και δικαστές έβαλαν στο στόχαστρο όλους εκείνους που δεν αποδέχονται το στρατό ως μια κατάσταση εξαίρεσης, όπου φαίνεται φυσιολογικό οι άνθρωποι ιεραρχούνται σε ανώτερους και κατώτερους, σε αυτούς που διατάζουν, εκμεταλλεύονται και δυναστεύουν και σε αυτούς που δεν έχουν κανένα δικαίωμα ούτε καν να μιλήσουν για όλα αυτά. Το μήνυμα που έστειλε το δικαστήριο είναι ότι στην κοινωνία ισχύει ό,τι και στο στρατό: οι ανώτεροι εξουσιάζουν και οι υπόλοιποι πρέπει να υπακούν, κι αν δεν το κάνουν έχουν τις συνέπειες του νόμου.
Όμως εμείς δεν το παίρνουμε το μήνυμα.
Δεν τηρούμε την ομερτά που επιβάλει στη νεολαία να καταπίνει τις προσβολές, τις ταπεινώσεις, την ίδια της τη γλώσσα, όσο είναι στο στρατό, για να μάθει να το κάνει και μετά στη δουλειά, στο δημόσιο χώρο, στην κοινωνία.
Υπηρέτησα κι εγώ στο στρατό ξηράς και, όπως χιλιάδες άλλοι άνθρωποι, είδα πως όσα καταγγέλλει το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων είναι η αλήθεια και τίποτα άλλο.
Είδα εμπόρους να πλουτίζουν μέσα στα στρατόπεδα πουλώντας εθνικιστικά βιβλία, της χαμηλότερης υποστάθμης, σε φαντάρους που ήταν υποχρεωμένοι να παρακολουθούν με στρατιωτική πειθαρχία και καψόνια την προώθησή τους.
Είδα κάθε ανώτερο, από λοχίες έως την ανώτατη στρατιωτική ηγεσία, να βγάζει τα κόμπλεξ του στους φαντάρους προσβάλλοντας, βρίζοντάς τους, εξαντλώντας τους με παράλογα παραγγέλματα.
Είδα τους νεοτοποθετημένους στα σύνορα να υποχρεώνονται υπό τις διαταγές των ανωτέρων να πάρουν μέρος σε ασκήσεις σε απόσταση λίγων μέτρων από τα τουρκικά φυλάκια, με εθνικιστικές ιαχές και με προκλητικές κινήσεις, εκτεθειμένοι στον κίνδυνο σοβαρού επεισοδίου.
Άκουσα ακροδεξιά εθνικιστικά πολιτικά κηρύγματα την ώρα της εκπαίδευσης, είδα και υποβλήθηκα ο ίδιος σε προπηλακισμό ενώπιον όλου του στρατοπέδου, όταν μια ομάδα φαντάρων επισημάναμε πως η ακροδεξιά πολιτική προπαγάνδα απαγορεύεται, και τέλος πάντων δεν είμαστε υποχρεωμένοι να την ακούμε.
Είδα και βίωσα την ηθελημένη στέρηση ύπνου και την εξάντληση στην οποία υποβάλλονται οι φαντάροι, χωρίς κανένα λόγο πέρα από τον στρατιωτικό σαδισμό.
Είδα και εξαναγκάστηκα ο ίδιος στην άμισθη εξαντλητική εργασία για να τρώνε και να κάνουν τραπέζια, με δημόσια έξοδα, οι καραβανάδες και οι αξιωματικοί του στρατού.
Είδα την υποτιμητική συμπεριφορά που υφίστανται οι εθνικές μειονότητες, οι ομοφυλόφιλοι ή όσοι μοιάζουν με ομοφυλόφιλους στα μάτια των ανωτέρων, οι φτωχότεροι και όσοι δεν είχαν την ευκαιρία να σπουδάσουν.
Είδα την κουλτούρα της κατάδοσης, τα βύσματα, τις επιλεκτικές «τιμητικές» άδειες στους πιο πιστούς.
Αν δεν έχει νόημα να αναφέρω σήμερα ονόματα για αυτά τα περιστατικά, είναι επειδή στην πραγματικότητα δεν αποτελούν προσωπικά παραπτώματα του ενός ή του άλλου στρατιωτικού στελέχους, αλλά την κανονικότητα του στρατού, όπως την επιβάλλει η ίδια του η ηγεσία.
Το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων και η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων ήταν ο μόνος σύμμαχος απέναντι σε όλα αυτά. Στήριξα και στηρίχθηκα από το Δίκτυο, που ενημερώνει εκατοντάδες νέους στρατευμένους για τα δικαιώματά τους, καταγγέλλει τη στρατιωτική αυθαιρεσία και αποκαλύπτει τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στα στρατόπεδα.
Στο στρατό, τα καψόνια, η εθνικιστική, πολεμοχαρής και ρατσιστική προπαγάνδα, η εξάντληση και εκμετάλλευση των φαντάρων, οι διακρίσεις, η προσβολή της προσωπικότητας των «κατωτέρων», η εξάντληση και εκμετάλλευση των φαντάρων, είναι καθημερινή πρακτική. Αν είναι έγκλημα να το ξέρει και να το λέει κανείς, θα πρέπει να καταδικάσετε όποιον πέρασε ποτέ από στρατόπεδο.
Μαζί με το Ν. Αργυρίου δικαζόμαστε όλοι μας. Και μαζί του θα αθωωθούμε όλοι, γιατί αυτό επιβάλλει το αίσθημα δικαίου της νεολαίας, των εργαζομένων, της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας που ξέρει πολύ καλά τι γίνεται στο στρατό.
Μ.Σ., πρώην στρατιώτης μηχανικού
Γράμμα 3ο
Τι είναι η αποκάλυψη ενός καψωνιού, μπροστά στη διάπραξή του;
-«Κι αν είπαμε κάτι παραπάνω πλάκα κάναμε, μην τα δούμε αύριο σε κάνα Σπάρτακο»
Η ατάκα αυτή, ή κάποια παρεμφερής, σίγουρα έχει ακουστεί άπειρες φορές σε όλα τα στρατόπεδα της Ελλάδας. Μέσα σε μια πρόταση, απ’ τη μία η αποδοχή της πάγιας νοοτροπίας του στρατού (μέχρι να γίνει γνωστό κάτι, δεν αποτελεί πρόβλημα), και απ’ την άλλη η αποτελεσματικότητα και η δράση του Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος και της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων. Χωρίς υπερβολή, και αφήνοντας στην άκρη διαφορές και αντιρρήσεις πάνω στη συνολική πολιτική του αντίληψη και τοποθέτηση, ο «Σπάρτακος» αποτελεί ένα απ’ τα πιο αποτελεσματικά εγχειρήματα της αριστεράς στους κοινωνικούς χώρους που παρεμβαίνει, ακριβώς γιατί είναι ένα απ’ τα λίγα που έχει τόσο μεγάλη επίδραση πάνω σε αυτόν: σπάνια θα βρεθεί στέλεχος που δε θα τον ξέρει, που δε θα παρακολουθεί αν θα υπάρξει διαμαρτυρία για τη μονάδα του, και αντίστροφα, είναι ένα μεγάλο όπλο στα χέρια των φαντάρων, στην προσπάθεια για μια θητεία με αξιοπρέπεια και με στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης. Είτε αυτό αφορά τις ελλειμματικές υποδομές, είτε αφορά τις υποτιμητικές συμπεριφορές των ανωτέρων, είτε αφορά ακόμα και τη δυνατότητά μας να ορίσουμε το «νόημα» της θητείας μας, μακριά από τα πολεμικά παιχνίδια που στήνονται γύρω μας.
Λίγα χρόνια πριν, στη δικιά μου θητεία, όταν «υπηρεσιακές ανάγκες» έστειλαν εμένα και άλλους φαντάρους σε μια μονάδα που ελάχιστα είχε να κάνει με την άμυνα της χώρας, αλλά κυρίως με ιμπεριαλιστικές επιθέσεις του ευρωπαϊκού στρατού στην Αφρική, ο Σπάρτακος και η Επιτροπή Αλληλεγγύης ήταν ο δίαυλος έκφρασης της διαμαρτυρίας μας, ότι δεν επιθυμούμε να υπηρετήσουμε για τέτοιους σκοπούς, ότι δεν καταταχτήκαμε γι’ αυτό το λόγο. Και τελικά αποδείχτηκε ότι ακόμα και σε μια τέτοια σκληρή δομή όπως είναι ο στρατός, η διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας έχει νόημα και μπορεί να φέρει αποτέλεσμα, κερδίζοντας τελικά μετάθεση σε άλλη μονάδα.
Αυτό είναι και το πραγματικό διακύβευμα της καταδίκης του Νίκου Αργυρίου, μέλους της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων. Η δυνατότητα των φαντάρων να σπάνε το δόγμα «άπειρα καθήκοντα-μηδενικά δικαιώματα» που τους επιβάλλει ο στρατός. Να αποτελούν επί της ουσίας «πολίτες με στολή» και όχι στρατιωτάκια αμίλητα και αναλώσιμα. Να μπορούν να διαμαρτυρηθούν για το κρύο νερό, για τη θέρμανση, για το καψώνι, να σταματήσουν τις αυτοκτονίες που συμβαίνουν ακόμα σε διάφορα στρατόπεδα της χώρας. Τελικά, μιας και αυτό ακριβώς είναι το κατηγορητήριο, καλούμαστε να επιλέξουμε: τι είναι χειρότερο, το ίδιο το καψώνι ή η αποκάλυψή του;
Γ.Α., πρώην στρατιώτης έρευνας -πληροφορικής
Γράμμα 4ο
Τους πονάει το Δίκτυο Σπάρτακος
Για το δίκτυο φαντάρων σπάρτακος, έμαθα νωρίς στον στρατό. Πρώτη βδομάδα ήταν στην εκπαίδευση στην Αυλώνα, όταν ο καραβανάς που μας μιλούσε μας έλεγε να μην πιστεύουμε διάφορα πράγματα που γράφονται στο ίντερνετ για το στρατόπεδο.
Που γράφονται ρε παιδιά πράγματα στο ίντερνετ; Μερικοί φαντάροι το ήξεραν ήδη: “Είναι ένα σάιτ που τους κάνει ρόμπα και τρέχουν να τα μαζέψουν”.
Καθόμουν μετά και διάβαζα το σάιτ. Κείμενα και απόψεις για τον στρατό, για τα δικαιώματά μας, να μην βγάζουμε τον σκασμό. Θυμάμαι εκεί που έλεγε ότι οι φαντάροι θα πρέπει να πληρώνονται φουλ μισθό και για την κοροϊδία των 8 ευρώ το μήνα. Και να αναγνωριστεί η θητεία σαν προϋπηρεσία για δουλειά. Μιλούσα με τους φαντάρους στο στρατόπεδο και έβλεπα πως κανείς από μας δεν ψήνεται να γίνει “κρέας” στην πρώτη γραμμή του μετώπου για κανένα “ένδοξο έθνος”, τον πόλεμο τον θέλουν μόνο τα αφεντικά για να βγάλουν λεφτά και κάτι διεστραμμένα μυαλά γιατί δεν μπορούν να γουστάρουν με τίποτα άλλο.
Ένα τέτοιο μυαλό, ένα στρατόκαυλο δηλαδή λοχία που είχε ταράξει την από πάνω ίλη στις φασιστικές μπαρούφες, κορόιδευε τους Αλβανούς και με την παραμικρή-ανύπαρκτη αφορμή τους πλάκωνε στα push-ups, και καλά καψόνια, ήταν που έβγαλε στο site το Δίκτυο Σπάρτακος και ευτυχώς, γιατί μετά από αυτό μαζεύτηκε ο άντρακλας σαν γάτα. Ο διοικητής φαίνεται ήταν οκ με αυτό.
Ή θυμάμαι σε μια βραδινή αναφορά στην εκπαίδευση έναν λοχία που διέταζε μεταβολή, μεταβολή, μεταβολή. Φέρναμε σβούρες. Και βγήκε ένα παλικαράκι από την Πάτρα, παρουσιάστηκε και του είπε ότι αυτό θεωρείται καψόνι και αύριο θα το αναφέρει στον διοικητή. Ο λοχίας όλο το βράδυ βουρκωμένος έτρεχε και του ζήταγε προσωπικά συγγνώμη. Θυμάμαι ένα βράδυ μίλαγα με έναν αξιωματικό, και μου λέγε “εγώ να στο εξομολογηθώ γουστάρω τον Σπάρτακο, γιατί λέει πολλά ωραία και κάνει και τον στρατό καλύτερο”.
Πάει καιρός από τότε. Εξακολουθώ να κοιτάω το site μια στο τόσο. Και βλέπω ότι το Δίκτυο Σπάρτακος, η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων, που φιλοξενεί τις καταγγελίες των φαντάρων, και ο ίδιος Ν. Αργυρίου, περνάνε δίκη. Η αφορμή, βλέπω, είναι μια μήνυση ενός αξιωματικού για συκοφαντική δυσφήμηση για ένα κείμενο που μιλούσε για καψώνια σε κάποιο στρατόπεδο.
Με όσους φίλους μου έχουν κάνει θητεία αναρωτιόμαστε σε ποιο στρατόπεδο ΔΕΝ γίνονται καψώνια. Εμένα προσωπικά το Δίκτυο Σπάρτακος ήταν που με βοήθησε στην θητεία μου, όταν κυνηγούσα τα στελέχη που με απέφευγαν, κλασσικοί ευθυνόφοβοι, για κάποια θέματα μετακίνησης που είχα.
Έπρεπε να στείλω γράμμα για να αρχίσουν να με προσέχουν, και έπρεπε να αρχίσω να βγαίνω συνεχώς παραπονούμενος και να ζητάω το ανώτερο στέλεχος για να κερδίσω ότι κέρδισα. Μαζί με το Δίκτυο Σπάρτακος κάναμε μια ιστορία στο κέντρο και τρώγαμε ανθρώπινο πρωινό και όχι την φέτα ψωμί από χτες που μας πετούσαν.
Τους πονάει το Δίκτυο Σπάρτακος που τσαλακώνει την ατσαλάκωτη χακί εικόνα που θέλουν να παρουσιάζουν για τον Ε.Σ. Γιατί είναι εκεί δίπλα στον φαντάρο, θα μιλήσει για καψόνια, για εθνικιστές, για ελλείψεις σε φαγητό, νερό, θέρμανση. Θα ήθελα να ήξερα αν ποτέ η δικαιοσύνη έχει πάει σε δίκη κανένα στέλεχος του στρατού, από αυτά που συμμετέχουν στις αναρίθμητες καταπατήσεις δικαιωμάτων που γίνονται μέσα στον στρατό, και ο κόσμος το χει τούμπανο και το ΓΕΣ κρυφό καμάρι.
Σ.Κ., πρώην στρατιώτης τεθωρακισμένων
Γράμμα 5ο
Το Δίκτυο Σπάρτακος είναι αυτό που Φοβούνται
Αν ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τον Ελληνικό Στρατό, τότε αυτό δεν είναι άλλο από το φάντασμα του Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος...
Το ερώτημα, αν κυρίως λόγω της περιορισμένης στρατιωτικής θητείας των φαντάρων, υπάρχει πραγματική αναγκαιότητα ύπαρξης του Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος, απαντιέται από την ίδια την πραγματικότητα σε δύο επίπεδα.
Πρώτον, στο γεγονός ότι δεν υπάρχει φαντάρος που να περνάει από το στράτευμα κ να μην έχει επαφή με τον έναν η τον άλλο τρόπο με το δίκτυο, ως το μόνο φορέα υπεράσπισης των δικαιωμάτων του ως πολίτη με στολή και δεύτερον στο γεγονός του ότι το δίκτυο αποτελεί μια πρωτοβουλία που παρεμβαίνει και εναντιώνεται στον στρατό αντιλαμβανόμενο με ευρύτερο και καθολικό τρόπο τον ρόλο του στην προάσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου, σε βάρος των λαών, στην ευρύτερη περιοχή. Όσο υπάρχει αναγκαιότητα για το κεφάλαιο να έχει στρατό για την άμεση επιβολή της βούλησης και των συμφερόντων των «πάνω», άλλο τόσο υπάρχει ανάγκη και για τους «κάτω» να έχουν την δική τους δομή οπού θα υπερασπίζονται τα συμφέροντα του εργαζομένου λαού στο χακί τόσο σε συνθήκες καπιταλιστικής ειρήνης όσο και σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου. Εάν ο στρατός είναι ένας καθρέφτης της κοινωνίας μέσα στον συμπυκνωμένο χρόνο της θητείας τότε το Δίκτυο είναι και πρέπει να είναι το όπλο κάθε φαντάρου ενάντια στον ατομισμό, το βύσμα και την υποταγή που αυτό φέρνει. Είναι το όπλο καθενός από εμάς που θέλει να παλέψει για τον εαυτό του και τον συνφανταρο του για να έχουν καλύτερης συνθήκες διαβίωσης τερματίζοντας στην πράξη αγγαρείες και καψώνια που εξευτελίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Η αυστηρή ιεραρχία και πειθαρχία, η άμεση επιβολή εξουσίας και ο φόβος που αυτή δημιουργεί, αποτελεί ένα πλεονέκτημα στην παρέμβαση μέσα στον στρατό σε σχέση με ότι συμβαίνει έξω απ’ αυτόν. Η ανάγκη του φαίνεσθαι καθώς και οι προσωπικές φιλοδοξίες ανέλιξης των μονίμων στην στρατιωτική ιεραρχία καθιστούν πιο αποτελεσματική την παρέμβαση του Δικτύου σε σχέση με άλλους τομείς της κοινωνίας. Ταυτόχρονα όμως η πίεση κ προς τους ιδίους τους φαντάρους καθώς και τους αλληλέγγυους αγωνιστές, είναι μεγαλύτερη, καθώς ο στρατός δεν είναι ένας ακόμη θεσμός της αστικής Δημοκρατίας. Είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της. Είναι το δόρυ της. Είναι το τελευταίο και πιο αποτελεσματικό όπλο του κεφαλαίου ενάντια στον εσωτερικό κ εξωτερικό εχθρό.
Ειδικά σήμερα, στην εποχή που για πρώτη φορά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, πολεμικές συγκρούσεις λαμβάνουν χώρα και μέσα στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ο στρατός αναλαμβάνει αναβαθμισμένα καθήκοντα εντός και εκτός συνόρων. Για τον λόγο αυτό, το Δίκτυο πρέπει να αποτελέσει όχι μόνο τον ασπίδα για τον κάθε φαντάρο, αλλά και με έναν πιο αναβαθμισμένο ρόλο, το όχημα εκείνο που θα ξεσκεπάζει τον ρόλο του στρατού ως εγγυητή συνέχισης της κοινωνικής και ταξικής ειρήνης στο εσωτερικό καθώς και ως επιβολέα των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου στην περιοχή.
Η καταδίκη του Ν. Αργυρίου δείχνει τελικά ότι το δίκτυο δεν είναι ένα φάντασμα αλλά ένας ζωντανός οργανισμός που φοβούνται, ένας οργανισμός με σάρκα και οστά τον κάθε φαντάρο και τον κάθε αλληλέγγυο που παλεύει για μια πιο αξιοπρεπή ζωή μέσα στο στρατό αλλά κ για μια ελεύθερη κοινωνία χωρίς στρατούς.
Γ.Ε., πρώην στρατιώτης πεζικού
Γράμμα 6ο
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΚΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ
27 Φλεβάρη 2016,πέρασε ένας χρόνος από τότε.
Τότε που δεκάδες φαντάρους (πολίτες με στολή) μας είχαν στείλει μαζικά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που ετοίμαζαν, στα Διαβατά και αλλού, για να κλείσουν μέσα κατατρεγμένους πρόσφυγες.
Για να φέρουμε εις πέρας «το καθήκον που αναλάβαμε», όπως μας ανέφεραν οι ανώτεροι. Το καθήκον που περιλάμβανε εξαντλητικά ωράρια για να χτιστούν αυτά τα στρατόπεδα, καθήκοντα «catering» για να ετοιμάσουμε 1000-και άθλιες μερίδες φαγητού, προορισμένες πιο πολύ για σκύλους παρά για ανθρώπους, υπηρεσίες με ύπνο σε σπιτάκια, χειρότερα από χαρτόκουτο, που έμπαζαν νερό από παντού (που και στην τελική εκεί στέγασαν τους πρόσφυγες, δείχνοντας και το «κοινωνικό» πρόσωπο του «καθήκοντός» τους).
Από την πρώτη μέρα κιόλας, όλοι συζητούσαμε πως θα σταματήσουμε αυτόν τον παραλογισμό. Πώς θα βάλουμε φρένο, όχι μόνο στα βασανιστικά ωράρια και εργασίες που κάναμε - αυτό που σκεφτόμασταν ήταν πώς είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να μείνουν εκεί. Έτσι απευθυνθήκαμε στο Δίκτυο Ελευθέρων Φαντάρων Σπάρτακος και την Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων. Απευθυνθήκαμε στους ανθρώπους, που έδωσαν φωνή στον αγώνα μας, δημοσίευσαν τις καταγγελίες μας.
Πραγματικά αυτό έδωσε την λύση, και την νίκη στον αγώνα μας. Ενάντια, αρχικά, στους ανωτέρους που μοίραζαν φυλακές (και τις πήραν πίσω, μετά την δημοσίευση των καταγγελιών μας) για οποίον αρνιόταν να συμμετάσχει στον εγκλεισμό των προσφύγων. Σε δεύτερο χρόνο απέναντι στο ίδιο τους το κράτος, που στην κυριολεξία έφτιαξε φυλακές για τους πρόσφυγες.
Για αυτούς τους λόγους, για δεκάδες χιλιάδες λόγους, όσοι και οι φαντάροι που τόσα χρόνια βίωσαν την εκμετάλλευση και τις οριακές συνθήκες, που αρνήθηκαν να γίνουν «μισθοφόροι» και «μπάτσοι» εντός κι εκτός συνόρων, που εναντιώθηκαν στη μετατροπή τους σε ανθρωποφύλακες μεταναστών και αναλώσιμο δυναμικό πολεμικών ετοιμασιών, το πραγματικό στήριγμα των στρατιωτών είναι το ΔΕΦΣ και η ΕΑΣ. Όπως ήταν και στην δική μου θητεία, και στη θητεία των συναδέλφων μου.
Πρέπει όλοι να απαιτήσουμε την αθώωση του Ν. Αργυρίου, στην άνευ προηγουμένου δίωξή του.
Είμαστε μαζί του, γιατί το δίκιο και ο αγώνας δεν τρομοκρατούνται!
Π.Τ., πρώην στρατιώτης τεθωρακισμένων
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου