Οι ΝΑΖΙ της Χρυσής Αυγής και ο Καμμένος-ΑΝΕΛ ψήφισαν ενάντια στο τζαμί

• ΕΛΛΑΣ-ΕΛΛΗΝΩΝ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
• ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΟΥ 21ου Αιώνα
• Με τα ιδανικά της Χούντας των Συνταγματαρχών ο Ολοκληρωτικός Κοινοβουλευτισμός αγκαλιά με τους ΝΑΖΙ.

Το συνεχές που υπάρχει ανάμεσα στη Δεξιά και την Ακροδεξιά, δεν το είδαμε μόνο στην πολιτική-υπηρεσιακή συνεργασία της Μνημονιακής κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου με τους συμμορίτες εγκληματίες της Χρυσής Αυγής...

Το είδαμε στην ένταξη των στρατιωτικοποιημένων φασιστικών ταγμάτων στον Ελληνικό Στρατό με τις Λέσχες Εφέδρων με την πλήρη συμφωνία του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών της ΛΑΕ όταν ηγούνταν στο Πεντάγωνο...

Το βλέπουμε σε ένα Στρατό που ολοένα περισσότερο ταυτίζεται με τον χριστιανικό φονταμενταλισμό, φέρει στις στολές του τα σύμβολα της Ορθοδοξίας και γίνεται απαραίτητο ντεκόρ κάθε αντιδραστικής εκδήλωσης που θυμίζει Μεσαίωνα.

Αυτή η συμπόρευση μεταξύ ΑΝΕΛ-Χρυσής Αυγής που με την ίδια ατζέντα απευθύνονται στο ίδιο αντιδραστικό κοινωνικό-πολιτικό ακροατήριο, εμφανίστηκε ξανά. 

Στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής για τη διάταξη που αφορά την λειτουργία μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα, ΑΝΕΛ και Χρυσή Αυγή δήλωσαν ότι το καταψηφίζουν, ενώ όλα τα υπόλοιπα κόμματα από την αντιπολίτευση, διευκρίνισαν ότι τάσσονται υπέρ της λειτουργίας του, ωστόσο επιφυλάχθηκαν για την Ολομέλεια.

Για «διάταξη-όνειδος», την οποία καταψηφίζει, έκανε λόγο ο ειδικός αγορητής της Χρυσής Αυγής, Αντώνης Γρέγος.

Το θέμα όμως που αποκρύπτεται είναι το εξής: η κυβέρνηση δεν καταλήγει στη δημιουργία του συγκεκριμένου θρησκευτικού χώρου γιατί αναγνωρίζει ένα δημοκρατικό καθεστώς Ισοτιμίας, γιατί αναγνωρίζει το δικαίωμα των μουσουλμάνων συμπολιτών μας, αλλά γιατί κινείται με επιδίωξη να τους ελέγξει, καταγράψει, παρακολουθήσει.

Στην κυβερνητική πολιτική κριτήριο δεν είναι το δικαίωμα, αλλά οι ασφαλίτικες μέθοδοι, οι πρακτικές και επιδιώξεις του βαθέος ελληνικού κράτους που σε συνεργασία με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ αντιμετωπίζει τους συμπολίτες μας, στην πλειοψηφία τους εργάτες υπό τις χειρότερες συνθήκες, ως εσωτερικό εχθρό.

Εμείς, αν και οι απόψεις μας για το ζήτημα της θρησκείας είναι γνωστές, υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης.

Πιστεύουμε πως μόνο ένα νέο εργατικό κίνημα, μακριά και πέρα από εθνικές-θρησκευτικές-γλωσσικές αντιθέσεις μπορεί να υπερασπίσει τα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας απέναντι στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό.

Μόνο η πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση μπορεί και πρέπει να μας συνενώσει για να παλέψουμε για μια άλλη πορεία της τάξης μας, γιατί σε τελική ανάλυση 

"εδώ είναι η κόλαση, εδώ και ο παράδεισος" του κάθε εργαζόμενου.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ