Η παταγώδης αποτυχία της επίσκεψης Ερντογάν στις ΗΠΑ, ανοίγει οριστικά τον δρόμο για την φιλοκουρδική στάση των ΗΠΑ με πιθανή έξοδο Κούρδων στη Μεσόγειο
Γράφει ειδικός συνεργάτης
H πορεία (κάθοδος)του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος των Μυρίων υπό τον Ξενοφώντα (400 π.χ.) δια μέσου και των Καρδουχείων ορέων και της χώρας των Καρδούχων είχε ως σημείο αναφοράς την ελληνική Τραπεζούντα.
Φτάνοντας στον Εύξεινο Πόντο οι Μύριοι φέρεται να αναφώνησαν ομαδικά το ιστορικό “Θάλαττα, θάλαττα” ,μια κραυγή λύτρωσης καθώς είχαν καταφέρει να σωθούν.
Πλήθος αναλύσεων και άρθρων αναφέρεται στην δυνατότητα-πιθανότητα εξόδου των Κούρδων της Συρίας, στην Μεσόγειο Θάλασσα (βλ. Καντόνι Αφρίν του οποίου το δυτικό άκρο απέχει από την Μεσόγειο θάλασσα περί τα 100 χιλιόμετρα).
Η έξοδος αυτή θα σηματοδοτούσε και την πλήρη απεξάρτηση της Ροζάβα από το καθεστώς Μπαρζανί και τον απεγκλωβισμό της από την τουρκική μέγγενη.
Κατά συνέπεια θα αναφερόμαστε στην απόλυτη γεωπολιτική και γεωστρατηγική των Κούρδων της Βόρειας Συρίας στον χώρο της Μέσης Ανατολής και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Η Εισβολή της Τουρκίας στην Συρία (επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη) με την σιωπηρή αποδοχή της Μόσχας, η οποία κατέληξε στην κατάληψη της πόλης Αλ-Μπαμπ, ματαίωσε την συνένωση των τριών κουρδικών καντονίων και ταυτόχρονα την Κουρδική επέκταση προς την περιφέρεια της Λαττάκεια.
Πλέον το Κουρδικό καντόνι της Αφρίν επικοινωνεί με αυτά του Τσίζρε και του Κομπάνι μόνο μέσω ζώνης που ελέγχουν δυνάμεις φίλιες προς το καθεστώς Ασαντ.
Το ενδιαφέρον (και η σεναρολογία) στην Συριακή κρίση στρέφεται σήμερα κύρια προς δύο κατευθύνσεις, προς την Επαρχία Ιντλίμπ και πρός την Ράκκα.
Η επαρχία Ιντλίμπ ( μια ζώνη μεταξύ των επαρχιών Χάμα, Λαττάκεια και Χαλεπίου) βρίσκεται υπο τον έλεγχο συνασπισμού ισλαμιστών- τζιχαντιστών (Ταχρίρ Αλ Σαμ-πρώην Αλ Κάιντα Συρίας και της Αχράρ Αλ Σαμ) και του κατ΄ευφημισμόν Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA).
Δημοσιεύματα ή έντεχνες διαρροές φέρουν τους Κούρδους της Συρίας να λαμβάνουν δια της μεσολάβησης των ΗΠΑ (διαπραγμάτευση με αντικαθεστωτικούς) εδαφικά ανταλλάγματα σε Ιντλίμπ, -μετά την ανακατάληψη της Ράκκα και άλλων πόλεων που ελέγχει το ISIS -, ικανά να τους επιτρέψουν να προσεγγίζουν την περιφέρεια της Λαττάκεια εκ νέου.
Την ίδια ώρα που το Ρωσικό σχέδιο (το οποίο χαίρει της αποδοχής και του καθεστώτος Ασαντ) για τις ασφαλείς ζώνες στην Συρία προβλέπει την ανάπτυξη Ιρανικών, Τουρκικών και Ρωσικών στρατευμάτων στην επαρχία Ιντλίμπ με σκοπό να τεθεί τέρμα στις πολεμικές συγκρούσεις και να προστατευθούν οι εγκλωβισμένοι άμαχοι.
Να σημειωθεί πως όπως έχει ανακοινώσει επίσημα η Μόσχα στις ζώνες αυτές απαγορεύονται οι υπερπτήσεις ακόμα και σε αεροσκάφη των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους. Το σχέδιο αυτό φέρεται να έχει και την αποδοχή των ΗΠΑ.
Και όλα αυτά ταυτόχρονα:
α) με τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις Κούρδων και καθεστώτος Ασαντ (υπό την ρωσική αιγίδα) για την τύχη της αεροπορικής βάσης σε Καμισλί (μιας βάσης στην καρδιά της κουρδικής επικράτειας την οποία ελέγχει το καθεστώς Ασαντ).
β) με την ανάπτυξη Ρωσικών επίγειων στρατιωτικών δυνάμεων σε Κουρδικές περιοχές της Βόρειας Συρίας με σκοπό να προστατευθούν απο την Τουρκική επιθετικότητα και παράλληλα να επιτευχθεί η εξισορρόπηση της αμερικανικής επιρροής στους Κούρδους.
Ενα δεύτερο σενάριο θέλει τον συνασπισμό Αράβων και Κούρδων μετά την ανακατάληψη της Ράκκα (άνα στρέφεται πρός την περιοχή Deir ez-Zor κατά μήκος του Ευφράτη.
Αν το σενάριο αυτό πραγματωθεί τότε οι Κούρδοι θα ελέγχουν περί του 1/3 της συνολικής συριακής επικράτειας.
Θα πρέπει να τονιστεί πώς οι ΗΠΑ φέρονται διατεθειμένες να αξιοποιήσουν στρατιωτικά το αεροδρόμιο στην Τάμπκα – μια περιοχή που πρόσφατα κατέλαβε με αμερικανική υποστήριξη ο Συνασπισμός Αράβων και Κούρδων (SDF)- πλησίον της πόλης Ράκκα.
Ο αμερικανικός σχεδιασμός -με την κατάληψη και της Ράκκα απο την SDF- θέλει να συνδέσει τις Κουρδικές περιοχές της Συρίας με αυτές του Ιράκ και της Ιορδανίας με τετραπλό στόχο.
να κατακερματίσει γεωπολιτικά την Συρία μέσα από ένα ομοσπονδιακό σύστημα με αντάλλαγμα την παραμονή στην εξουσία του Μπασάερ Αλ Ασαντ (κάτι που ικανοποιεί την βασική θέση της Ρωσίας στο Συριακό ζήτημα)
να ματαιώσει την πραγμάτωση του Ιρανικού διαδρόμου, την σύνδεση Τεχεράνης με Χεζμπολλάχ σε Λίβανο. Η επέκταση των Κούρδων σε γεωγραφικές ζώνες πέραν της Βόρειας Συρίας σε αυτό κατατείνει
να προωθήσει μια σειρά απο ενεργειακούς σχεδιασμούς παρακάμπτοντας τις περιοχές που ελέγχει το καθεστώς Ασαντ και
να αποσπάσει την συναίνεση της Τουρκίας.
Είναι πολύ πιθανόν να μιλούμε για επανεκκίνηση της ειρηνευτικής διαδικασίας με μεταξύ Κούρδων και Άγκυρας καθώς το PKK είναι αδύνατον να ηττηθεί με στρατιωτικά μέσα και είναι πολύ πιθανόν η Κουρδική Άνοιξη να μην συμπεριλαμβάνει τις Κουρδικές περιοχές της Νοτιοανατολικής Τουρκίας.
Ενα τρίτο σενάριο και το πλέον πιθανό φέρει τους Κούρδους να συνδιαλέγονται με το καθεστώς Ασαντ ανταλλάσσοντας τα εδαφικά πλεονεκτήματα πέριξ της Ράκκα και σε Ντέιρ αλ-Ζορ με εδάφη σε επαρχία Ιντλίμπ και Λαττάκεια ικανά να τους προσφέρουν “ελεγχόμενη” έξοδο στην Μεσόγειο θάλασσα.
Το μεγάλο deal μεταξύ Κούρδων της Συρίας και Καθεστώτος Ασαντ θα βρεθεί υπο την αιγίδα τόσο των ΗΠΑ όσο και της Ρωσίας οι οποίες θα χρησιμοποιούν την επιρροή τους για την συμμόρφωση των δύο πλευρών.
Η συμφωνία αυτή σε γενικές γραμμές ικανοποιεί την βασική θέση του Ισραήλ περί ελέγχου της επεκτατικότητας του Ιράν.
Όποιο σενάριο κι’ αν επικρατήσει φαίνεται πως δεν είναι μακριά η χρονική στιγμή κατά την οποία οι Κούρδοι της Συρίας θα αναφωνήσουν “Θάλαττα, θάλαττα” ως μια κραυγή λύτρωσης όχι απλά γιατί κατάφεραν να σωθούν, αλλά κύρια γιατί αποτελούν βασικό παράγοντα διεθνώς αναγνωρισμένο (αλλα υπο αυστηρή εποπτεία) στην επόμενη μέρα στην Μέση Ανατολή και ίσως και στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Για την Αμερικανική διπλωματία η Συριακή περιπλοκή έχει δύο σκέλη:
την εξάλειψη του Ισλαμικού κράτους με την ταυτόχρονη αποδυνάμωση του καθεστώτος Ασαντ, και το Κουρδικό ζήτημα.
την στάση της Τουρκίας και το ζήτημα των αμερικανο-τουρκικών σχέσεων.
Η προσέγγιση ΗΠΑ-Ρωσίας επί του Συριακού ζητήματος φαίνεται πως επιλύει το πρώτο σκέλος.
Σε ότι αφορά την επίλυση του β σκέλους αυτό παραπέμπεται στο απώτερο μέλλον καθώς δεν συνιστά ζήτημα αιχμής για την Αμερικανική διπλωματία.
Τα αποτελέσματα της πρόσφατης επίσκεψης του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν στην Ουάσινγκτον το επιβεβαιώνουν με απόλυτο τρόπο.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ και η Αμερικανική κυβέρνηση δίνουν προτεραιότητα σε άλλες πτυχές της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.
Η Τουρκία και ο Ταγίπ Ερντογάν θα πρέπει να περιμένουν υπομονετικά στον προθάλαμο χωρίς να μπορούν στο ελάχιστο να επηρεάσουν την φιλοκουρδική πολιτική-στάση των ΗΠΑ.
Είναι επίσης γεγονός πως τόσο ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν όσο και ο Αμερικανός ομόλογος του Ντόναλντ Τράμπ, πως τόσο η Ρωσική όσο και η Αμερικανική διπλωματία δεν θα επιτρέψουν τα οποία ωφελήματα της Τουρκίας επί Συριακού εδάφους έχει μέχρι σήμερα αποκομίσει η Τουρκία, να μετατραπούν σε διαπραγματευτικά ατού για τον Ταγίπ Ερντογάν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου