Δευτέρα 29 Μαΐου 2017

Ιράκ: Οι Κούρδοι, ο Μπαρζανί και τα σενάρια της επόμενης μέρας

Μπορεί η προσοχή των περισσότερων όσον αφορά στο Κουρδικό να είναι στραμμένη στην Συρία, ωστόσο και στο Ιράκ οι εξελίξεις που θα καθορίσουν την επόμενη μέρα είναι ραγδαίες

Γράφει ειδικός συνεργάτης
Το 2014, με την κατάληψη της Μοσούλης και άλλων ιρακινών πόλεων από το Ισλαμικό Κράτος, ο ηγέτης του σιιτικού κόσμου στο Ιράκ Αγιατολάχ Αλί αλ-Σιστανί (ο οποίος απολαμβάνει της απόλυτης εκτίμησης -και- των Σιιτών στο Ιράκ) εξέδωσε Φετβά μέσω της οποίας καλούσε όλους τους «αρτιμελείς άνδρες να υπερασπιστούν την χώρα τους».
Σχηματίστηκε τότε μια δύναμη περί των 100.000 Σιιτών μαχητών και ένας περιορισμένος αριθμός Σουνιτών.
Η ένωση τους παρήγαγε αυτό που είναι τώρα γνωστό ως Hashd al-Shaabi (Λαϊκή Δύναμη Κινητοποίησης, Popular Mobilization Force ή PMF), η οποία βοήθησε σημαντικά στο να σταματήσει η στρατιωτική προέλαση του ISIS στο Ιράκ.

Ο Ιρακινός στρατός (με την συνδρομή των ΗΠΑ) και οι φίλα-προσκείμενες στο Ιράν παραστρατιωτικές ομάδες και η Hashd al-Shaabi βρίσκονται πολύ κοντά στην πλήρη ανακατάληψη της Μοσούλης διασφαλίζοντας παράλληλα και τον πλήρη έλεγχο των συνόρων του Ιράκ με την Συρία μέσω των στρατιωτικών επιχειρήσεων σε Σιντζάρ και Τάλ Αφάρ.

Ο Συνασπισμός Κούρδων και Αράβων (SDF) με την επιχείρηση της ανακατάληψης της Ράκκα (και σε επόμενο χρόνο με την κίνηση του προς το Ντέιρ-Αλ-Ζορ) παράγει μια σειρά ευκαιριών για την πραγμάτωση του Ιρανικού διαδρόμου, ο οποίος θα επιτρέπει την σύνδεση της Τεχεράνης με καθεστώς Ασαντ και τον Λίβανο.

Η Συνεργασία του Ιράκ με το PKK στην περιοχή Σινγκάλ ενδυναμώνεται συνεχώς κάτι που φέρνει σε δύσκολη θέση το καθεστώς Μπαρζανί αλλά και την Άγκυρα, η οποία βλέπει με τις ευλογίες του Ιράν να πραγματώνεται ο κουρδικός διάδρομος που θα συνδέει το Καντίλ με την Ροζάβα.

Αυτό με την σειρά του γεννά μια ακόμη ευκαιρία στους Κούρδους της Συρίας να απεγκλωβιστούν από το εμπάργκο της Τουρκίας και της Κουρδικής Περιφερειακής Διοίκησης του Νοτίου Κουρδιστάν.

Η αρνητική αντίδραση των ΗΠΑ και της Τουρκίας στο σενάριο αυτό (deal μεταξύ PKK-Ιράν-Ιράκ) θα πρέπει να θεωρείται ως δεδομένη.

Η Τουρκία από την μία πλευρά, απειλεί του Κούρδους του PKK με στρατιωτική επέμβαση σε Σινγκάλ και με επαύξηση της τουρκικής επιθετικότητας στα Κουρδικά Καντόνια της Βόρειας Συρίας.

Σε δεύτερο χρόνο προσπαθεί να προσεγγίσει διπλωματικά το Ιράν με σκοπό να διακόψει την συνεργασία του με τους Κούρδους του PKK.

Μόνο που η Τουρκική διπλωματία απομονωμένη πλήρως σε Συρία-Ιράκ αδυνατεί να προσφέρει ανάλογα ανταλλάγματα (ασφαλή Ιρανικό διάδρομο) όπως οι Κούρδοι.

Οι ΗΠΑ προσπαθούν με κάθε μέσο να αποσπάσουν το Ιράκ από τον σιιτικό άξονα και να το εντάξουν στον σουνιτικό.

Η παρουσία περί των 10.000 αμερικανικών στρατιωτών στο Ιράκ, το διπλωματικό “πρέσινγκ”, αλλά και η ενίσχυση της συνεργασίας με άλλα κράτη του Κόλπου σε αυτό αποσκοπεί.

Η Αμερικανική διπλωματία επιχειρεί να πείσει τα κράτη του Κόλπου να βοηθήσουν το Ιράκ σε όλα τα επίπεδα προκειμένου να το αποσπάσουν από την επιρροή του Ιράν.

Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν είναι ικανό να αντισταθμίσει τα οφέλη που προσφέρει το Ιράν σε στρατιωτικό επίπεδο στο Ιράκ στις πολεμικές επιχειρήσεις κατά του Ισλαμικού κράτους.

Πλέον ρεαλιστικό φαντάζει λοιπόν το σενάριο,- το οποίο υποστηρίζουν πολλοί αναλυτές-, να υπάρξει μια μετριοπαθής πολιτική διακυβέρνηση του Ιράκ, ικανή να διαδραματίσει τον ρόλο μεσολαβητή μεταξύ του Ιράν και του αντιπάλου του.

Κατά συνέπεια δεν μιλούμε πια για γεωστρατηγική περικύκλωση του Ιράν αλλά για περιορισμό σε σημαντικό βαθμό της Ιρανικής επεκτατικότητας.

Την ίδια ώρα το (βελούδινο) διαζύγιο μεταξύ Κουρδικής Περιφερειακής Διοίκησης του Νοτίου Κουρδιστάν με την Βαγδάτη πλησιάζει ολοένα και περισσότερο την πραγμάτωση του.

Το δημοψήφισμα για την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Νοτίου Κουρδιστάν συνιστά πραγματικό σωσίβιο για την πολιτική επιβίωση του Μασούντ Μπαρζανί και του συστήματος εξουσίας του.

Όμως πολύ σύντομα θα βρεθεί στην δυσάρεστη-δύσκολη θέση να αμβλύνει τις αντιθέσεις του, τόσο με την Τεχεράνη και την Βαγδάτη, όσο και με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK).

To Βελούδινο διαζύγιο με το Ιράκ,το όποιο είναι αναγκαίο για να “αναπνέει” οικονομικά το Νότιο Κουρδιστάν σε αυτό κατατείνει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου