Ποιος και γιατί χρειάζεται στρατό στην Κύπρο;

Οι Βρετανικές βάσεις, η ΤΟΥΡΔΥΚ και η ΕΛΔΥΚ πάντα έφεραν την κρατική τρομοκρατία, τις επεμβάσεις, τον Πόλεμο και τις Ιμπεριαλιστικές επιθέσεις.

Να φύγουν τώρα.

Μια έντονη συζήτηση διεξάγεται στην Κύπρο και όχι μόνο, για την ανάγκη ανάπτυξης στρατιωτικών δυνάμεων, παράλληλα με τη διεξαγωγή των διαφόρων γύρων συνομιλιών αλλά και τις συγκεκριμένες κινήσεις του ελληνοκυπριακού αστικού κατεστημένου.
Θεωρώντας δεδομένο τη διάλυση της Εθνικής Φρουράς ως επακόλουθο της επίλυσης του Κυπριακού ζητήματος, καταγράφονται κινήσεις, που έχουν να κάνουν με την ανασυγκρότηση της Εθνικής Φρουράς έχοντας ως βασικούς άξονες την προμήθεια νέων και εξελιγμένων οπλικών συστημάτων, την πρόσληψη χιλιάδων μισθοφόρων στρατιωτών και την αλλαγή στρατιωτικών δογμάτων, με κυρίαρχο στοιχείο την ανάδειξη της Άμυνας/Ασφάλειας. 

Και όλα αυτά είτε στο πλαίσιο του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος μεταξύ των κρατών Ελλάδας-Κύπρου, είτε στον ακόμη πιο επιθετικό Άξονα συμμαχιών Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου, αλλά υπό την σκέπη του ευρύτερου ιμπεριαλιστικού παράγοντα, των βρετανικών βάσεων, του Ευρωστρατού και του ΝΑΤΟ.

Έχει σημασία επομένως να θυμηθούμε τους όρους και τις συνθήκες συγκρότησης της Εθνικής Φρουράς.

O κυπριακός στρατός που είχε συγκροτηθεί με τη γέννηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, στην πράξη διαλύθηκε στις αρχές του 1964, όταν οι Τ/κ αποχώρησαν μετά τις συγκρούσεις με την Ελληνοκυπριακή πλευρά από τη Δημόσια Υπηρεσία, τον Στρατό και την Αστυνομία. 

Όπως είναι γνωστό, στο σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας προβλέπεται η ύπαρξη του κυπριακού στρατού δυνάμεως 2000 ανδρών (μόνιμου προσωπικού), εκ των οποίων το 60% Ε/κ και το 40% Τ/κ. Προβλέπεται επίσης και η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, κατόπιν απόφασης του Προέδρου και Αντιπροέδρου.

Η τότε ηγεσία υπό το Μακάριο προχώρησε στη θέσπιση νόμου στη βάση του δικαίου της ανάγκης, με τον οποίο ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1964 η Εθνική Φρουρά, έχοντας να αντιμετωπίσει την απειλή Τουρκικής εισβολής, τη δράση ακραίων εθνικιστών και των δύο κοινοτήτων, ενώ παράλληλα η ελληνική στρατιωτική παρουσία εκδηλώνονταν με όρους επικυριαρχίας και ασφυκτικού ελέγχου, ως κέντρο υπονόμευσης που έφτασε μάλιστα στη διεξαγωγή του Πραξικοπήματος το 1974, με τα γνωστά επακόλουθα.

Όπως τονίζει ο Ανδρέας Πενταράς, Αντιστράτηγος ε.α., ¨οι επιπτώσεις στη συνολική διαχείριση του κυπριακού προβλήματος τόσο σε επιχειρησιακό όσο και σε πολιτικό επίπεδο από την κατάργηση του Κυπριακού Στρατού και την κατ’ ανάγκην ίδρυση της Ε.Φ., υπήρξαν καταλυτικές. Σε επιχειρησιακό επίπεδο, η Ε.Φ. δεν ήταν ένας στρατός που προβλεπόταν από το σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εκ του γεγονότος αυτού, εξυπακούετο ότι η Ε.Φ. θα υπήρχε όσο το κυπριακό πρόβλημα παρέμενε άλυτο. Με τη λύση του Κυπριακού θα καταργείτο και η Ε.Φ., κάτι βέβαια που ισχύει μέχρι σήμερα».

Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ-ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Τις βασικές εκτιμήσεις της ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ, για τον αντιδραστικό, πολεμικό-κατασταλτικό ρόλο των σύγχρονων στρατών και την εμπλοκή τους στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και επιχειρήσεις ενισχύει ο Αντιστράτηγος, όταν γράφει: 

«Ο νέος Κυπριακός Στρατός θα έχει ως κύρια αποστολή την εσωτερική ασφάλεια και την εκπλήρωση των διεθνών υποχρεώσεων της Κύπρου (Αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών, προστασία ΑΟΖ, προστασία FIR, έρευνα – διάσωση, συμμετοχή στη ΚΕΠΠΑ, συμμετοχή σε ειρηνευτικές αποστολές κ.λπ). Αναφορικά με τις εξωτερικές απειλές, η ομόσπονδη πλέον Κύπρος, θα πρέπει να αποφασίσει η ίδια αν επιθυμεί ή όχι να ενταχθεί σε ένα περιφερειακό σύστημα ασφάλειας, είτε σε κάποιο που ήδη υπάρχει (π.χ. ΝΑΤΟ), είτε σε κάποιο που θα δημιουργηθεί επί τούτου στη περιοχή μας».
Διαπιστώνουμε δηλαδή, ότι όπως σε όλες τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, με τα έντονα χαρακτηριστικά καπιταλιστικής κρίσης -σε Ελλάδα και Κύπρο μάλιστα επιβάλλονται Μνημόνια- το πρώτο μέλημα είναι η θωράκιση από τον εσωτερικό εχθρό, η εκπαίδευση του Στρατού για την διασφάλιση του αστικού συστήματος εξουσίας.  
Η όποια "εξωτερική απειλή", τα όποια καλέσματα "εθνικής ενότητας" δε μπορούν να αποκρύψουν ότι ο κόσμος της εργασίας θεωρείται και κυρίως αντιμετωπίζεται ως Ασύμμετρη Απειλή!

Εμείς θεωρούμε ότι την ειρήνη στο νησί μπορεί να εξασφαλίσει μόνο η Συνύπαρξη και η Κοινή πάλη των λαών.

Οι Βρετανικές βάσεις, η ΤΟΥΡΔΥΚ και η ΕΛΔΥΚ πάντα έφεραν την κρατική τρομοκρατία, τις επεμβάσεις, τον Πόλεμο και τις Ιμπεριαλιστικές επιθέσεις.

Να φύγουν τώρα.

Η Εθνική Φρουρά και οι εθνικιστικές Πολιτοφύλακες ήταν παράγοντας Αστάθειας, καλλιεργούσαν τον μίσος και τον εθνικισμό-ρατσισμό.

Ο λαός της Κύπρου, οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι εργαζόμενοι δεν έχουν ανάγκη από Προστάτες και Μητέρες Πατρίδες, δεν έχουν ανάγκη το Ισραήλ, το ΝΑΤΟ και τον Ευρωστρατό.

Τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που προκάλεσε το αστικό κατεστημένο και η χυδαία αστική οικονομική ανάπτυξη δεν θα λυθούν με τις αγορές όπλων και τις προσλήψεις Μισθοφόρων Στρατιωτών.

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ