783 ΤΜΕ Κομοτηνής: Ένα οδοιπορικό στου Παραλόγου τη θητεία!

KOMOTHNH, ΦΑΝΤΑΡΟΙ ΣΕ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΚΑΙ ΠΑΠΑΔΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΛΑ

Όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα που μας προκαλεί η Υποχρεωτική Στράτευση τους γινόμαστε βάρος.... 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ

ΜΕΡΟΣ 1ο:

Η μονάδα στην οποία υπηρέτησα για περίπου 2 μήνες μετά το κέντρο κατάταξης μου ήταν η 783 ΤΜΕ στην Κομοτηνή.
Από την αρχή αντιμετωπίζαμε προβλήματα καθώς είχε πολύ λίγα άτομα και το κλίμα ήταν περίεργο μεταξύ των στρατιωτών.
Λόγω αυτής της κατάστασης είχα κάποια συμπτώματα δυσπροσαρμοστικότητας (ανορεξία, αϋπνίες, υπερένταση, πόνους στο στομάχι κ.λπ.).
Επειδή ταυτόχρονα με την παραμονή στο στρατόπεδο περνούσα και τα ΣΠΕΝ δεν έδωσα σημασία και έκανα υπομονή καθώς θεώρησα ότι περνάω την προσαρμογή μου. Περίπου στην αρχή των ΣΠΕΝ ζήτησα να μεταβώ σε ψυχολόγο προκειμένου να με εξετάσει. Την επομένη με συνοδεία στελέχους πήγα στα ΣΤΕΠ Κομοτηνής (διάγνωση: Δυσπροσαρμοστικότητα με αγχώδεις εκδηλώσεις) όπου και μου δόθηκε παραπεμπτικό για ψυχολόγο και χειρούργο στο 212 ΚΙΧΝΕ Ξάνθης.

Μετά την εξέταση από ψυχολόγο (η οποία και έγινε από ψυχίατρο...) μου δόθηκε η αιτιολογία (διάγνωση: δυσθυμική διάθεση λόγω νόστου για την οικογένεια σε ήπιο βαθμό) ότι ίσως αυτό να οφείλεται στην προσαρμογή μου και ότι σε περίπτωση που τα συμπτώματα εξακολουθούσαν να εμένουν μετά την πάροδο 20 ημερών να ξαναζητήσω εξέταση.

Έπειτα λοιπόν από ένα μήνα και αφού είχαν περάσει τα ΣΠΕΝ (κατά την διάρκεια των οποίων και λόγω της έντασης τους είχα εξαντληθεί αρκετά), ξαναζήτησα να πάω σε γιατρό προκειμένου να με εξετάσει καθώς κάτι τέτοιο αναγραφόταν και στο χαρτί που μου δόθηκε από τον προηγούμενο γιατρό (το οποίο μυστηριωδώς εξαφανίστηκε). Αφού ακολουθήθηκε η ίδια διαδικασία (Παραπεμπτικό από ΣΤΕΠ Κομοτηνής) με παρέπεμψαν στο Ψυχολογικό του 212 ΚΙΧΝΕ Ξάνθης.

Την επόμενη με συνοδεία στελέχους πήγα στον Ψυχολόγο όπου του ανέφερα τα προβλήματα μου καθώς και το γεγονός ότι σε σχέση με την πρώτη φορά τα συμπτώματα ήταν πιο έντονα (αδυναμία, βαρεμάρα, έντονοι πόνοι στο στομάχι, ανορεξία, ξυνίλες, ταχυκαρδία κ.λπ.). Παράλληλα ανέφερα και το γεγονός ότι τα συμπτώματα κάποιες μέρες ήταν λιγότερο έντονα αλλά κάποιες άλλες επανέρχονταν χωρίς προφανή αιτία. Ο ψυχολόγος αφού κατέγραψε ότι του είπα με παρέπεμψε απευθείας σε ψυχίατρο και συγκεκριμένα είτε στο 424 ΓΣΝ είτε στο 216 ΚΙΧΝΕ Αλεξανδρούπολης και μου δήλωσε ότι από την στιγμή που υπάρχει σωματοποίηση των συμπτωμάτων είναι κάτι που δεν πρέπει να το αμελήσω και πρέπει να δοθεί λύση. Έπειτα μου δόθηκε 2 μέρες Ελεύθερος Υπηρεσίας λόγω του προβλήματος μου και με σκοπό να προετοιμασθώ για να εξεταστώ από τον ψυχίατρο.

Γυρνώντας στην μονάδα είχα και την πρώτη κουβέντα με τον διοικητή μου, από την οποία και έβγαλα κάποια χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με το τι άνθρωπο έχω μπροστά μου. Αρχικά ο διοικητής του λόχου μου δυσανασχέτησε και μου είπε ότι ήταν σε δύσκολη θέση καθώς έπρεπε να έρθει κάποιος συνοδός μαζί μου και προσπαθούσε να βρει τρόπο έτσι ώστε να μην έρθει!
Επιπλέον μίλησα με τον διοικητή του στρατοπέδου ο οποίος προσπάθησε για αρχή να μου κάνει ψυχολογικό τεστ προσπαθώντας να βρει την αιτία όλων αυτών των προβλημάτων που είχα. Με περιφρόνηση λοιπόν μου ανέφερε ότι αν τώρα έχω αυτά τα θέματα τι θα έκανα στο μέλλον όταν αποκτούσα την οικογένεια μου και είχα πραγματικά προβλήματα, αν οι γονείς μου με αντιμετώπιζαν περίεργα στο παρελθόν κ.α.
Στο τέλος δε μου πρότεινε να αναζητήσω την θεραπεία σε μοναστήρια και γερόντισσες και να μην τρέχω στους γιατρούς οι οποίοι και δεν θέλουν το καλό μου!

ΜΕΡΟΣ 2ο:

Το αποκορύφωμα όμως όλων αυτών ήταν ότι δεν μπορούσε να με στείλει άμεσα στον ψυχίατρο και θα έπρεπε να περιμένω μέχρι τα μέσα της άλλης εβδομάδος (λόγω επιθεώρησης).[Προηγείται το Αξιόμαχο του στρατού και όχι η υγεία των φαντάρων] 

Φυσικά δυσανασχέτησα και του ανέφερα ξανά τα προβλήματα μου αλλά δεν μου έδωσε σημασία και μου είπε να περιμένω, ο διοικητής του λόχου μου δε, μου είπε την χαρακτηριστική φράση «Όλη η μονάδα με σένα ασχολείται»!

Φυσικά εξαιτίας όλων αυτών οι υπόλοιποι στρατιώτες και στελέχη με αντιμετώπιζαν περίεργα γιατί θεωρούσαν ότι τα έκανα επίτηδες όλα αυτά για να κάθομαι (πράγμα που δεν έκανα σε καμία περίπτωση). Ευτυχώς υπήρχαν κάποια άτομα που μου συμπαραστέκονταν και ειλικρινά ευχαριστώ.

Αφού πέρασαν οι μέρες, με την συνοδεία στελέχους ξεκινήσαμε για Αλεξανδρούπολη. Στον δρόμο το στέλεχος (ΕΠΟΠ λοχίας) μου συμπεριφερόταν με περίεργο τρόπο και το ίδιο εριστικά όπως ο διοικητής μου (ότι τους ταλαιπωρώ, δεν πρέπει να έχω αγχος κλ.π.). Αφού φτάσαμε στο νοσοκομείο περιμέναμε τον γιατρό. Αφού μίλησα για αρχή με την γραμματέα του, μετά από λίγη ώρα εξετάστηκα και από τον ίδιο.

Αφού του ανέφερα συνοπτικά τα προβλήματα που αντιμετώπιζα εντός του στρατοπέδου και το γεγονός ότι τα αντιμετωπίζω μόνο σε αυτό, με ρώτησε στην συνέχεια αν είχα συμπτώματα πριν να καταταγώ. Του απάντησα ότι 1-2 φορές τον μήνα το πολύ με πονούσε το στομάχι μου και ότι είχα μιλήσει με γενικό γιατρό σχετικά με αυτό αλλά και γαστρεντερολόγο και το είχαν αποδώσει σε νεύρωση στομάχου (κάτι μη ανησυχητικό και συνηθισμένο). 

Αφού ο γιατρός εξεπλάγην άλλαξε τον τόνο της φωνής του και μου επιτέθηκε φραστικά ρωτώντας με γιατί μπήκα στο στρατό και ταλαιπωρώ τον διοικητή μου με αυτό το πρόβλημα, απευθείας τον ρώτησα αν υπάρχει θεραπεία και ότι σύμφωνα με τους γιατρούς που είχα πάει δεν είχα κάποιο θέμα μου απάντησε χωρίς πολλά πολλά αν θέλω να με κάνει Ι3 αόπλο ή να μου δώσει αναβολή! 

Ξαναεπέμεινα αν υπάρχει θεραπεία (σε ήπιο πάντα τόνο από την μεριά μου) αλλά η ερώτηση του ήταν η ίδια. Έτσι λοιπόν και εγώ του είπα ότι θα κάνω λίγη υπομονή και να μου γράψει στο παραπεμπτικό επανεξέταση.

Μετά την επιστροφή στην μονάδα και αφού μίλησα με φίλους και γνωστούς αποφάσισα τις προσεχείς μέρες να πάρω μία 8ημερη άδεια έτσι ώστε να γυρίσω στους δικούς μου και παράλληλα να μιλήσω με έναν ιδιώτη ψυχίατρο σχετικά με το πρόβλημα μου.

Αφού πήρα την άδεια μου την επόμενη έκλεισα ραντεβού με γνωστό ψυχίατρο της περιοχής μου για να διαπιστώσει και αυτός ποιο ήταν το πρόβλημα μου.

Την επόμενη και αφού μίλησα με τον γιατρό, το πόρισμα ήταν ότι είχα δυσθυμία και κατάθλιψη και έπρεπε να μου χορηγήσει κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή προκειμένου να θεραπευτώ. Φυσικά όλο αυτό υπόβοσκε εκτός στρατού και μόλις ζορίστηκα λόγω του ιδιαίτερου κλίματος του στρατοπέδου αλλά και της αντιμετώπισης μου, βγήκε στην επιφάνεια.

Αφού πέρασε η άδεια μου και χωρίς να έχω μεγάλη διαφορά στα συμπτώματα από όταν ξεκίνησα την αγωγή, επέστρεψα στο στρατόπεδο. Δυστυχώς από την πρώτη μέρα τα συμπτώματα ήταν τα ίδια και χειρότερα παρόλο που λάμβανα κανονικά την αγωγή. Αμέσως μίλησα με τον υποδιοικητή μου και του ζήτησα να ξαναδω για μία ακόμα φορά τον Ψυχίατρο στην Αλεξανδρούπολη για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε σχετικά με την κατάσταση μου και να του δείξω παράλληλα και τα αποτελέσματα της εξέτασης που έκανα σε συνάδελφο ιδιώτη γιατρό.

Σε αντίθεση με τον διοικητή του τάγματος με αντιμετώπισε εξαρχής με πολύ σωστό τρόπο και μου είπε ξεκάθαρα ότι θα κάνει ότι είναι δυνατόν από το χέρι του προκειμένου να πάω όσο το δυνατόν πιο άμεσα στον γιατρό ενώ μου είπε ότι απόφαση και αν πάρω να ξέρω ότι θα είναι δίπλα μου και θα με στηρίξει.

Αφού ακολούθησα την γνωστή συνταγή (ΣΤΕΠ Κομοτηνής για παραπεμπτικό) μερικές μέρες αργότερα μετέβησα ξανά στον ψυχίατρο. Αυτήν την φορά όμως με την διάγνωση του άλλου γιατρού στο χέρι μου. Του ανέφερα εξαρχής ότι πήγα σε εξωτερικό γιατρό και ότι μου έδωσε αγωγή. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι αφού πήρα στα χέρια του την διάγνωση του άλλου γιατρού, αυτό που έκανε ήταν να την αντιγράψει χωρίς να διαπιστώσει αν ήταν αληθινή ή ψεύτικη και να με ρωτήσει τι είχα αποφασίσει. Του απάντησα ότι για να ηρεμήσω και να συνεχίσω την θεραπεία μου καλό θα ήταν να πάρω αναβολή για λίγο καιρό. Έτσι λοιπόν πάνω στο παραπεμπτικό έγραψε την ένδειξη της αναβολής και επιπλέον με ρώτησε πόσο καιρό ήθελα μεταξύ 6 μηνών και 1 έτους. Διάλεξα το δεύτερο προκειμένου να ακολουθήσω με μεγαλύτερη χαλαρότητα και σωστά την θεραπεία μου. 

Και έτσι μετά από περίπου 3 μήνες εντός του Ελληνικού Στρατού, είμαι πλέον εκτός αυτού πιθανότατα και για πάντα αφού το πρόβλημα μου είναι σοβαρό και δεν συστήνεται να ξαναμπώ γιατί μπορεί να περάσω τα ίδια.

Αυτό λοιπόν που θα ήθελα να καταγγείλω είναι ότι παρόλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια, ο στρατός είναι πολύ πιο οπισθοδρομικός σε πάμπολλα θέματα , απ' ότι θα έπρεπε και εκτός αυτού βρίθει από κάκιστους δημόσιους υπαλλήλους οι οποίοι εκτός από τον κακό τους χαρακτήρα είναι και εν δυνάμει επικίνδυνοι για τους στρατιώτες καθώς οι αποφάσεις τους δεν έχουν να κάνουν με την πραγματικότητα.

Υ.Γ: Για όλα τα παραπάνω υπάρχουν όλα τα αποδεικτικά (διαγνώσεις, παραπεμπτικά κ.λπ.)

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ 

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

Τηλ. Επικ. 6932 955437 

http://diktiospartakos.blogspot.com