Οι μπάτσοι είναι φίλοι μας;

Του Γ. Γ. από το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

"Οι μπάτσοι είναι αδέλφια μας κι εμείς αδερφοκτόνοι", έλεγε ένα παλιό αναρχικό σύνθημα. Ας δούμε γιατί το θυμηθήκαμε. 

Πριν αρκετά χρόνια -2008-2010- ο Συνασπισμός κυκλοφορούσε ανά τακτά διαστήματα ένα εφημεριδάκι με τίτλο «Εκτός υπηρεσίας» που απευθυνόταν αποκλειστικά στους μπάτσους. Μια ματιά που του είχαμε ρίξει τότε είχαμε δει να κάνουν προτροπές στους μπάτσους να μην δέρνουν τους διαδηλωτές και να μην δολοφονούν και βασανίζουν τους μετανάστες. 

Σήμερα στον «Ριζοσπάστη» διαβάζουμε ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ κυκλοφόρησαν ένα φυλλάδιο «που απευθύνεται στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, με αφορμή τα 44 χρόνια από τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου». Όπως αναφέρει το δημοσίευμα: «Δεν πρέπει ποτέ το προσωπικό των ΕΔ και των ΣΑ να στραφεί ενάντια στο λαό. Μαζί με το λαό και τη νεολαία να βροντοφωνάξουμε, "έξω το ΝΑΤΟ και οι βάσεις"».

Μάλιστα. Τώρα για μένα που όλα αυτά που φαίνονται προβληματικά θα πρέπει να οφείλετε στο γεγονός στο ότι είμαι «κολλημένος» παλαιοκομμουνιστής. 

Εξακολουθώ δηλαδή να θυμάμαι τον Ένγκελς που έλεγε ότι ο μόνιμος στρατός και η αστυνομία είναι τα κύρια όργανα δύναμης της κρατικής εξουσίας συμπληρώνοντας ότι «η αστυνομία θα αγρυπνά, ώστε (ο εργάτης) να πεθάνει της πείνας μ' ένα τρόπο ήσυχο, καθόλου προσβλητικό για την αστική τάξη». 

Κάτι παρόμοιο έγραφε ο Λένιν όταν δήλωνε ότι «το καθεστώς της τσαρικής απολυταρχίας με τον στρατό του, την αστυνομία, τα δικαστήρια κ.ο.κ. περιφρουρεί τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών, πνίγοντας κάθε τι ζωντανό και προοδευτικό στη χώρα». 

Φυσικά σήμερα στην χώρα μας δεν έχουμε «τσαρική απολυταρχία». Εχουμε όμως αστική δικτατορία και τα όσα αναφέρουν ο Ενγκελς και ο Λένιν ισχύουν μέχρι κεραίας και σήμερα, κατά την άποψη μου.

Το ΚΚΕ προσδοκά οι καραβανάδες και οι μπάτσοι «να μην στραφούν ενάντια στον λαό».

Εγώ πιστεύω ότι τα όσα έχουν γράψει οι θεωρητικοί μας ισχύουν απόλυτα και στην τωρινή κατάσταση και πρέπει να έχουν τεράστιες αυταπάτες -στην καλύτερη περίπτωση- όσοι ισχυρίζονται ότι μπορεί κάποτε η αστυνομία και ο στρατός να σταματήσουν να αποτελούν μηχανισμούς του αστικού κράτους. 

(Το ότι ιστορικά υπήρξαν περιπτώσεις, π.χ Σαράφης, τμήμα της αστυνομίας Πόλεων κατά την γερμανική κατοχή, που προσχώρησαν στην ΕΑΜική αντίσταση, δεν είναι παρά εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, όπως ανάλογες περιπτώσεις είχαμε και στην Απριλιανή δικτατορία). 

Φυσικά «ζωντανή ψυχή του μαρξισμού» όπως εκτιμούσε ο Λένιν είναι η «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης».

Και με αυτό το δεδομένο κάνουμε αυτή μας την εκτίμηση. 

Γνωρίζουμε δηλαδή πολύ καλά ποια ήταν η στάση της ηγεσίας του στρατού και της αστυνομίας από την περίοδο της γερμανικής κατοχής μέχρι σήμερα. 

Πιστεύοντας, ότι για τους αναγνώστες μας θα ήταν πλεονασμός να αναφέρουμε τον ρόλο του στρατιωτικού κατεστημένου από την εποχή τους "εθνάρχη" Βενιζέλου μέχρι την Απριλιανή δικτατορία, καθώς και τον ρόλο που έπαιξαν όλα αυτά τα χρόνια οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, είτε αυτοί λεγόταν ΕΥΠ/ΚΥΠ, είτε αστυνομία. Γι' αυτό και το αποφεύγουμε.