Ο ευρωστρατός εγγύηση της ευρω-ολοκλήρωσης

Μιχάλης Ρίζος 

Όπως έχουμε υπογραμμίσει στις Θέσεις του ΝΑΡ για το 4ο Συνέδριο, «εντείνεται και δυναμώνει η πολεμική απειλή σε παγκόσμιο επίπεδο». Με νέα κούρσα εξοπλισμών (οι άμεσα πολεμικές δαπάνες ήταν 2,5% του παγκόσμιου ΑΕΠ πέρυσι), με όλες τις μεγάλες δυνάμεις να γιγαντώνουν τις πολεμικές τους μηχανές, με επέκταση των μετώπων αναμέτρησης και της εμπλοκής πολλών κρατών, με τη δρομολόγηση αλλαγών σε χάρτες και σύνορα. Βασική αιτία είναι η αντιδραστική απάντηση του καπιταλισμού για την υπέρβασή της χρονίζουσας δομικής κρίσης του.
Αποτελεί δε μέρος μιας ενιαίας στρατηγικής από την πλευρά όλων των ιμπεριαλιστικών κέντρων και ολοκληρώσεων. 

Μόλις προχτές, 23 χώρες της ΕΕ έκαναν πράξη την PESCO (Permanent Structured Cooperation), δηλαδή έναν σύγχρονο και ετοιμοπόλεμο ευρωστρατό, με ενισχυμένη συνεργασία, ανάπτυξη εξοπλισμών καθώς και διεξαγωγή εξωτερικών επιχειρήσεων, με δηλωμένη φιλοδοξία να επανεκκινήσουν την «Ευρώπη της Άμυνας». Πρόκειται για ένα πολεμικό «μνημόνιο», μια «ιστορική στιγμή για την ευρωπαϊκή άμυνα», όπως σχολίασε η επικεφαλής της διπλωματίας της ΕΕ, Μογκερίνι. Το σύμφωνο αυτό περιλαμβάνει 20 «δεσμεύσεις μόνιμης στρατιωτικής συνεργασίας στα πλαίσια της στρατηγικής αυτονομίας της ΕΕ». Συνολικά, συμμετέχουν Αυστρία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Τσεχία, Κροατία, Κύπρος, Εσθονία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Ιταλία, Λετονία, Λιθουανία, Λουξεμβούργο, Κάτω Χώρες, Πολωνία, Ρουμανία, Σλοβενία, Σλοβακία, Ισπανία και Σουηδία – ενώ άλλα κράτη μπορούν να συμμετάσχουν σε μεταγενέστερο στάδιο. 

Η συμφωνία προβλέπει αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, διάθεση των μονάδων τους στις επιχειρήσεις της ΕΕ, δημιουργία κοινών δομών –επιχειρησιακό αρχηγείο για τις μονάδες μάχης ή μια επιμελητειακή πλατφόρμα επιχειρήσεων– και ενίσχυση της πολεμικής βιομηχανίας. Ο επικεφαλής της γαλλικής διπλωματίας Λε Ντριάν δηλώνει ότι είναι μια «απάντηση στις επιθέσεις» του φθινοπώρου του 2015 αλλά και «στην κρίση στην Κριμαία». Το περιεχόμενο, λοιπόν, είναι σχεδόν πανομοιότυπο με την απόφαση της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ τον περασμένο Μάιο, που προέβλεπε την υποχρεωτική διάθεση του 2% του ΑΕΠ κάθε χώρας-μέλους για στρατιωτικές δαπάνες και αναγόρευε σε στρατηγικό εχθρό τη Ρωσία. 

Οι εξελίξεις αυτές είναι εξαιρετικής σημασίας, διότι αποδεικνύουν τα εξής: Πρώτον, την ενότητα της αστικής πολιτικής, των κυβερνήσεων και όλων των ιμπεριαλιστικών κέντρων πάνω στο σύγχρονο πολεμικό δόγμα του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Δεύτερον, την ανάδειξη της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης και σε κέντρο στρατιωτικής ισχύος, με ολοφάνερες επιθετικές επιδιώξεις. Το δόγμα «υπερασπίζουμε τα ευρωπαϊκά σύνορα» είναι πια νεκρό. Πάλι η Μογκερίνι –όπως πρόσφατα ο Μακρόν– δεν μασά τα λόγια της: «Σκοπός μας είναι η ΕΕ να μπορεί να θέσει σε εφαρμογή πιο γρήγορα στρατιωτικές αποστολές, οι οποίες ταλαιπωρούνται συχνά από την έλλειψη προθυμίας των κρατών να διαθέσουν στρατιώτες». 

Τρίτον, την όξυνση των ανταγωνισμών με το αμερικανικό καπιταλιστικό κέντρο. Παρότι επίσημα δηλώνεται ότι η πρωτοβουλία αυτή θα είναι «συμπληρωματική του ΝΑΤΟ», η γερμανίδα υπουργός Άμυνας φον ντερ Λέγιεν ξεκαθαρίζει ότι «ήταν σημαντικό για εμάς, ιδιαίτερα μετά την εκλογή Τραμπ, να μπορέσουμε να οργανωθούμε ανεξάρτητα ως Ευρωπαίοι. Η PESCO είναι συμπληρωματική του ΝΑΤΟ αλλά βλέπουμε πως κανείς δεν μπορεί να επιλύσει αντί για εμάς τα προβλήματα ασφάλειας που έχει στη γειτονιά της η Ευρώπη». 

Τέταρτον, την προσπάθεια υπερανάπτυξης και συγκρότησης ενός ευρωπαϊκού στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος, με την εφαρμογή «οικονομιών κλίμακας» για την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία που σήμερα είναι κατακερματισμένη σε σχέση με τον αμερικανικό ανταγωνιστή. Επίσημα αναφέρεται ότι η ΕΕ θέλει να έχει στη διάθεσή της σύντομα ένα ταμείο για να ενισχύσει την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία, που θα προικιστεί εν καιρώ με 5,5 δισ. ευρώ τον χρόνο. 

Πέμπτον, την πρόσδεση του ελληνικού καπιταλισμού στο νέο «ανήκομεν στη Δύση» και σε όλες τις επιθετικές σταυροφορίες της. Στην καμπή αυτή των εξελίξεων εντείνεται εκ νέου η εξωστρεφής δραστηριότητα των ελληνικών πολυεθνικών-πολυκλαδικών μονοπωλίων (είτε αυτοτελώς είτε ως υπεργολάβων διεθνών ΠΠΜ) σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των ΑΟΖ και των ενεργειακών αγωγών. Απαραίτητος όρος είναι ένα νέο, πιο επιθετικό, στρατιωτικό δόγμα. Γι’ αυτό οικοδομείται ο άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου. Η Ελλάδα γίνεται ο καλός στρατιώτης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα της Δύσης στην ευρύτερη περιοχή, καλύπτοντας το κενό που αφήνει η αμφίσημη θέση της Τουρκίας. 

Και έκτον, ο συνδυασμός πολεμικής προετοιμασίας, όξυνσης των ανταγωνισμών ΝΑΤΟ-ΕΕ, αμφισβήτησης των κρατών και των ζωνών επιρροής στη Μέση Ανατολή και στα Βαλκάνια, μετωπικής πρόκλησης των Δυτικών στον ρωσικό ιμπεριαλισμό και της ολόπλευρης πρόσδεσης της Ελλάδας σε αυτό το σχέδιο, που ισοδυναμεί με «τοποθέτηση εκρηκτικών σε πετρελαϊκή εγκατάσταση». 

Η προετοιμασία και η κλιμάκωση της ταξικής πάλης –που είναι και η μοναδική που μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο– είναι πλέον μονόδρομος για το λαϊκό κίνημα. Για να ανατραπεί η υπεραντιδραστική επίθεση του κεφαλαίου, των ΗΠΑ και της ΕΕ, να υψωθεί φραγμός στους αστικούς ανταγωνισμούς, που πάντα τους πληρώνουν οι λαοί. Για την ήττα και την ανατροπή της αντεργατικής και φιλοπόλεμης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

http://prin.gr