Θάνατος στην Μούρθια: Κράτος, αφεντικά και καύσωνας

Τον εργάτη στην Μούρθια δεν τον σκότωσε ο καύσωνας. Τον σκότωσε η δίψα για κέρδος του αφεντικού και η προθυμία του κράτους να «ξεδιψάσει» αυτήν την νοσηρή «δίψα». Είναι ένα ακόμη εργοδοτικό έγκλημα, το οποίο θα φορτωθεί, τελικά, στον συνήθη ύποπτο: 
Την κλιματική αλλαγή.

Θάνατος στην Μούρθια Κράτος, αφεντικά και καύσωνας  Γρηγόρης Τραγγανίδας ‘Ενας εργάτης 40 ετών από την Νιγηρία που δούλευε σε εργοτάξιο αυτοκινητοδρόμου έξω από την πολή Μούρθια, στη νότια Καταλονία ήταν το πρώτο θύμα του καύσωνα στην Ισπανία.

Του καύσωνα; Όντως; Για να δούμε… Εδώ και μέρες τα διεθνή ΜΜΕ έχουν μεταξύ των πρώτων θεμάτων τους το κύμα καύσωνα που ξεκίνησε ήδη να πλήττει την Ιβηρική, ενώ, εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες καταγράφει και η Βόρεια Ευρώπη. Η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία της Ισπανίας εξέδωσε και προειδοποίηση στην οποία αναφέρει ότι ο καύσωνας στα νοτιοδυτικά θα είναι «ιδιαίτερα έντονος και θα έχει διάρκεια» Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι αυτός ο καιρός δεν είναι πρωτοφανής, ιδίως για τον ευρωπαϊκό νότο – άλλωστε αναφέρεται στα ίδια ρεπορτάζ ότι τα ρεκόρ ζέστης έχουν καταγραφεί ήδη από την δεκαετία του ‘70 – οι προειδοποιήσεις των μετεωρολόγων ήταν συνεχείς, σαφείς και έτυχαν ευρείας κάλυψης. Σίγουρα, αυτή η θηριώδης κλίμακα της κάλυψης και η σύνδεση του φαινομένου με την κλιματική αλλαγή – υπαρκτή έτσι κι αλλιώς – εμπεριέχει και μια εκ των προτέρων στρατηγική προφύλαξης του συστήματος απέναντι στην πιθανότητα μαζικών θανάτων από την ζέστη, αφού, η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου που έχει πληγεί από τις συνέπειες της πολιτικής μετάθεσης των βαρών της οικονομικής κρίσης πάνω του, έχει μειωμένες οικονομικές αντοχές στο να αντιμετωπίσει το έντονο καιρικό φαινόμενο. Οπως και να έχει, ο εργολάβος του εργοταξίου στην Μούρθια είναι προφανές πως αγνόησε συνειδητά τις προειδοποιήσεις. Είναι επίσης προφανές, εκ του αποτελέσματος, ότι αναλόγως περιφρονητικά προς την ανθρώπινη ζωή φέρθηκε και το κράτος, οι αρμόδιες υπηρεσίες του οποίου μάλλον σκέφτηκαν με τέτοια ζέστη να μην γυρνάνε από δω και από εκεί στα εργοτάξια για να τα κλείνουν, ώστε να μην πεθάνει κόσμος πάνω στην λάβα της φρέσκιας ασφάλτου. Κράτος και αφεντικό, από κοινού, αδιαφόρησαν εντελώς για την απελπισμένη ανάγκη του μεροκάμματου που έκανε αυτόν τον εργάτη να συνεχίζει να δουλεύει στο λιοπύρι. ‘Αλλωστε, η «εναλλακτική», θα ήταν, προφανώς, η απόλυση. Πολύ περισσότερο για έναν ξένο εργάτη, όπως ο συγκεκριμένος. Τελικά, η άλλη «εναλλακτική», προέκυψε ο θάνατος. Τον εργάτη στην Μούρθια δεν τον σκότωσε ο καύσωνας. Τον σκότωσε η δίψα για κέρδος του αφεντικού και η προθυμία του κράτους να «ξεδιψάσει» αυτήν την νοσηρή «δίψα». Είναι ένα ακόμη εργοδοτικό έγκλημα, το οποίο θα φορτωθεί, τελικά, στον συνήθη ύποπτο: Την κλιματική αλλαγή. Η οποία, άλλωστε, όπως όλοι ξέρουμε, «ευθύνεται» και για τους νεκρούς της Μάνδρας και για τους νεκρούς από την πυρκαγιά στο Μάτι. Τι, όχι;!
Πηγή: http://www.toperiodiko.gr