Τα ονόματά τους Αγγελος και Δημήτρης. Επέλεξαν να βιοπορίζονται σαν ένστολοι μισθοφόροι του Ελληνικού Κράτους. Τους είχε ανατεθεί, εκτός των άλλων, να είναι «κυνηγοί κεφαλών», βάζοντας στο στόχαστρο τους εξαθλιωμένους πρόσφυγες και μετανάστες.
Κάποια στιγμή υπέπεσαν σε «αστοχία». Έχασαν τον προσανατολισμό τους και από «κυνηγοί» μετατράπηκαν σε «θηράματα».
Βρέθηκαν για πέντε μήνες στις Τουρκικές φυλακές. Το αστικό κράτος στάθηκε από την πρώτη στιγμή ολόψυχα δίπλα τους.
Νομοθέτησε εν ριπή οφθαλμού ειδική διάταξη για να λαμβάνουν «μισθό –μπόνους» μεταθέτοντας τους, σε «αποστολή εξωτερικού» και ειδικότερα στην ελληνική διπλωματική αντιπροσωπεία της Άγκυρας, ξεκινώντας διεθνή καμπάνια απελευθέρωσης τους.
Τελικά με την βοήθεια και της «Μεγαλόχαρης», όπως είπε και ο υπουργός Αμυνας, αφέθηκαν ελεύθεροι.
Επέστρεψαν με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο, συνοδεία υπουργών στην Ελλάδα και τους ανέμενε επιστροφή «ηρώων», με ζωντανή σύνδεση από όλα τα ΜΜΕ.
Τους λένε Ηριάνα και Περικλή. Βρέθηκαν θύματα μιας κακοστημένης αστυνομικοδικαστικής σκευωρίας. Υπήρξαν κρατούμενοι στα κάτεργα –αυτά που ονομάζουν σωφρονιστικά ιδρύματα- για έναν ολόκληρο χρόνο.
Αντιμετωπίζοντας ένα εντελώς παράλογο κατηγορητήριο, (έχουμε γράψει τόσα πολλά γι' αυτή την υπόθεση, που θα ήταν πλεονασμός να επανέλθουμε), χωρίς κανένα ουσιαστικό στοιχείο σε βάρος τους, χωρίς καμία εμπλοκή σε οποιοδήποτε αδίκημα, καταδικάστηκαν σε 13 χρόνια κάθειρξη διότι... είχαν «λάθος» φιλίες.
Η ζωή τους ισοπεδώθηκε εντελώς, ζώντας ένα καφκικό εφιάλτη.
Οι «ταγοί» της εξουσίας αδιαφόρησαν εντελώς.
Μετά ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης στο πρόσωπο τους βγήκαν από της φυλακές, ενώ η δικαστική τους περιπέτεια .. έχει μέλλον.
Η σύλληψη και η καταδίκη του νεαρού αγωνιστή πρωτοσέλιδο σε όλες τις φυλλάδες που πανηγύριζαν για την σύλληψη του «μεγάλου τρομοκράτη».
Ενα κατασκευασμένο από την ασφάλεια κατηγορητήριο απέδειξε για μια ακόμα φορά ότι η αστική δικαιοσύνη δεν είναι παρά το μακρύ χέρι των κατασταλτικών μηχανισμών.
Ο αναρχοκομμουνιστής αυτός καταδικάστηκε παρότι δεν τον αναγνώρισε κανένας μάρτυρας, παρότι στέλεχος της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας αναγκάστηκε να παραδεχτεί κατά την εξέτασή του ότι «μπορεί να μην ήταν ο άνθρωπος στη ληστεία».
Χρειάστηκαν μαραθώνιοι αγώνες του Τάσου, των συνηγόρων του, καθώς και του κινήματος αλληλεγγύης στο πρόσωπο του, για να δικαιωθεί και με την «βούλα» της αστικής δικαιοσύνης.
Τα αστικά ΜΜΕ που θριαμβολογούσαν για την σύλληψη του «μεγάλου τρομοκράτη», ούτε μονόστηλο δεν αφιέρωσαν για την αθώωση του.
Συμπέρασμα: Στην Ελλάδα της "δεύτερης φορά αριστερής κυβέρνησης", αν είσαι ένστολος "κυνηγός κεφαλών", προσφύγων και μεταναστών και συμβεί, να περάσεις κάποια "περιπέτεια", απολαμβάνεις χρηματικές αμοιβές και "τιμές".
Αν τύχει να είσαι ή να θεωρείσαι από το κράτος αντιεξουσιαστής και βρεθείς μπλεγμένος σε κάποια μπατσάδικη σκευωρία .. σε τρώει η μαρμάγκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου