Την σκατίλα aka εργοδοτική ασυδοσία του «Κου» Βακάκη και των Jumbo, την γνώρισα τον Οκτώβριο του 2003 όταν πήγα εποχιακή – δοκιμαστική για να μαζέψω χρήματα για τη σχολή.
Στο κατάστημα στο Σείριος στη Μαλακάσα, που τότε μεσουρανούσε, με κλείσιμο του κάθε ταμείου όσο κάνει ένα απλό καταστηματάκι σε 12 μήνες, εγώ και πολλοί άλλοι, ζήσαμε – πρό κρίσης – τα εξής:
• Άδεια για κατούρημα από την υπεύθυνη.
• Παρατήρηση εάν κατουράγαμε πολύ.
• Υποχρεωτικά όρθιες όσες δούλευαν στα ταμεία.
• Αφαίρεση ποσού σε ενδεχόμενο λάθος από τον επόμενο μισθό και υπονοούμενα ότι το ποσό το υπεξαίρεσε η ταμίας, δηλαδή εξευτελισμός.
• 20λεπτο διάλειμμα για βάρδια 10-12 ωρών σε εποχή Χριστουγέννων και παρατήρηση εάν αργούσαμε.
Εμένα τότε δε με πολυένοιαζε, διότι δεν είχα σκοπό να παραμείνω, είχα ξεκαθαρίσει από την αρχή πως θα φύγω για τη σχολή.
Είδα και έζησα όμως τη στενοχώρια των συναδελφισσών μου που «διαγωνίζονταν» άτυπα για τις περιορισμένες μόνιμες θέσεις μετά τις γιορτές, τα κλάματα και την απογοήτευση όσων δεν παρέμειναν:
Η μία επειδή ήταν «πολύ αργή», η άλλη επειδή δεν ήταν «αρκετά καπάτσα» κ.ο.κ.
Έχω να πατήσω σε κατάστημα Jumbo αλλά και ίδιας συνομοταξίας γενικά, από το 2003.
Όλοι αυτοί όμως συνεχίζουν να γιγαντώνονται και η πλειοψηφία γελάει με τις κακόγουστες διαφημίσεις, κανονίζοντας την επόμενη φορά που θα πάνε με τα βλαστάρια τους να αγοράσουν παιχνίδια ή οτιδήποτε άλλο.
Το πρόβλημα υπήρχε προ κρίσης, οι εργοδότες δεν ήταν πιο «μαλακοί», ίδιοι εκμεταλλευτές και τότε και τώρα.
Ο κόσμος όμως δυστυχώς χειροτερεύει, αντί να αρχίζουν έστω να υποψιάζονται και να ενδιαφέρονται περισσότερο, αποκτηνώνονται όσο περνάει ο καιρός.
Και οι διαφημίσεις του Βακάκη ακόμη χειρότερες.
Ελπίδα στο άμεσο μέλλον δεν υπάρχει, και ούτε έχω να προτείνω κάτι.
Απλώς μοιράστηκα μια εμπειρία που θυμήθηκα πετυχαίνοντας νέα σκατοδιαφήμιση για τις απόκριες.
Από τον τοίχο της Βάλιας Μπούμπα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου