Ένας αγωγός, Κοιτάσματα και ΑΟΖ που απαιτούν «εθνική ενότητα» και εξοπλισμούς!

Η ανάγνωση του αστικού τύπου που ακολουθεί την συνάντηση των Αλέξη Τσίπρα, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, Νίκου Αναστασιάδη και Μάικ Πομπέο είναι πηγή κρίσιμων συμπερασμάτων. Ιδιαίτερη σημασία έχει η παρακολούθηση της αρθρογραφίας από το συγκρότημα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ που πρωταγωνιστεί στην σύγκρουση με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στο ζήτημα της Ανατολικής Μεσογείου, των ΑΟΖ και το ενεργειακό εκφράζει πιστά την «εθνική», αστική γραμμή.

Στον ΣΚΑΙ λοιπόν επισημαίνεται: «Τη σημασία που διαδραματίζει για την σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή, την οικονομική ανάπτυξή της και την ευημερία των εμπλεκόμενων χωρών, η συνεργασία στον ενεργειακό τομέα στην Ανατολική Μεσόγειο, υπογράμμισαν οι Αλέξης Τσίπρας, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, Νίκος Αναστασιάδης και Μάικ Πομπέο κατά τις σύντομες εναρκτήριες τοποθετήσεις τους στο ξεκίνημα της συνάντησης Κορυφής σχήματος 3+1 των τριών ηγετών με τον ΥΠΕξ των ΗΠΑ, στην Ιερουσαλήμ. Ο Έλληνας πρωθυπουργός τόνισε ότι «η βασική ιδέα μας είναι πολύ σημαντική: να δημιουργήσουμε ένα ασφαλές δίκτυο μεταφοράς των ενεργειακών πόρων από την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, από το Ισραήλ, την Κύπρο, την Ελλάδα, στην Ευρώπη». Υπογράμμισε ότι η δημιουργία του υποθαλάσσιου αγωγού φυσικού αερίου East Med μπορεί να βοηθήσει τόσο τον διάλογο για την ασφάλεια αλλά και την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής». Πηγή: http://www.skai.gr 

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΠΙΔΙΚΑ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Στο κύριο άρθρο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ (24/03/2019) με τίτλο «Κίνδυνοι και ευκαιρίες» επισημαίνεται ότι υπάρχει ανάγκη «εθνικής ενότητας» και δεν προσφέρεται το ζήτημα για αντιπαραθέσεις και για πολιτική εκμετάλλευση! Διαβάζουμε:

«Τα ελληνοτουρκικά δεν είναι Μακεδονικό. Κάθε κίνηση, κάθε χειρονομία πρέπει να είναι σχολαστικά μελετημένη. Όχι μόνο γιατί είναι άλλος ο συσχετισμός ισχύος και το ιστορικό βάθος των διαφορών. Αλλά, κυρίως, επειδή στην Ανατολική Μεσόγειο διανοίγεται ήδη ένα νέο πεδίο ευκαιριών –γεωπολιτικής αναβάθμισης και οικονομικών κερδών– για την Ελλάδα και την Κύπρο. Γι’ αυτό και στις σχέσεις με την Τουρκία δεν υπάρχει περιθώριο για «αυθορμητισμούς» και αυτοσχεδιασμούς».

Στις επόμενες σελίδες καταγράφονται οι προτεραιότητες και οι σχεδιασμοί της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή. Το πλαίσιο στο οποίο κατατίθενται οι βλέψεις του ελληνικού αστικού κόσμου, που μάλιστα έχουν μια αξιοσημείωτη συνέχεια σε όλο τον αστικό κόσμο. Διαβάζουμε στο κείμενο «Ευαίσθητες ισορροπίες στην Αν. Μεσόγειο» του Βασίλη Νέδου:

Στόχος της Αθήνας είναι να αξιοποιήσει αυτήν τη στρατηγική πόρτα που έχει ανοίξει διάπλατα η Ουάσιγκτον, δίχως, παράλληλα, να καταστεί μέρος της κεντρικής στρατηγικής της γενικότερης αμερικανικής ιδέας για την περιοχή, που συνοψίζεται στην προστασία του κράτους του Ισραήλ έναντι του Ιράν και στην αντιμετώπιση της εξάπλωσης της ρωσικής επιρροής στην Ανατολική Μεσόγειο. Το σχήμα 3+1 λειτουργεί και ως ένας προφανής μοχλός πίεσης προς την Αγκυρα, η οποία διανύει περίοδο βαθύτατης κρίσης στις σχέσεις της με την Ουάσιγκτον. Το σχήμα συνεργασίας «3+1» που προέκυψε στην Ιερουσαλήμ από την ελληνική οπτική γωνία αποτελεί δικαίωση μιας δεκαετούς υπερκομματικής στρατηγικής. Η ευόδωση αυτής της στρατηγικής οδηγεί, εκ των πραγμάτων, σε μια σειρά από εξελίξεις, οι οποίες σε σημαντικό βαθμό ευθυγραμμίζονται με τη θεωρία του τέως βοηθού υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Γουές Μίτσελ περί μιας ζώνης συνοριακών κρατών («frontier states»), από τη Βαλτική και την Πολωνία μέχρι το Ισραήλ. Οι Αμερικανοί θεωρούν ολοένα και περισσότερο ότι η Ελλάδα είναι μέρος αυτής της ζώνης. Ο στρατηγικός διάλογος του περασμένου Δεκεμβρίου στην Ουάσιγκτον το έδειξε σαφώς, όπως και ενδείξεις σαν το προχθεσινό ψήφισμα 27 Αμερικανών γερουσιαστών για την εταιρική και συμμαχική σχέση της Ελλάδας με τις ΗΠΑ. Η τοποθέτηση του Φίλιπ Ρίκερ, ενός έμπειρου διπλωμάτη με γνώση των Βαλκανίων αλλά και των ελληνικών πραγμάτων, στη θέση του κ. Μίτσελ είναι μια ένδειξη ότι, τουλάχιστον σε επίπεδο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, οι Αμερικανοί είναι αποφασισμένοι να εμβαθύνουν τις συμμαχίες που έχουν στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Στην Αθήνα, αυτή την περίοδο τουλάχιστον, υπάρχει η αίσθηση πως η Ελλάδα δεν μπορεί να διαδραματίσει ρόλο προκεχωρημένου φυλακίου της Δύσης στην περιοχή, κατ’ αναλογία της Πολωνίας ή του Ισραήλ. Ένας από τους λόγους γι’ αυτή την επιλογή είναι η σχετική αυτονομία που επιθυμεί να διατηρήσει έναντι της Ρωσίας και του Ιράν. Παρ’ όλα αυτά, η απουσία εναλλακτικών για την Αθήνα καθιστά την ολοένα και στενότερη σχέση με τις ΗΠΑ, ειδικά στο επίπεδο της ασφάλειας και της άμυνας, ένα μονόδρομο χωρίς σοβαρά εμπόδια.

Χαρακτηριστικό επεισόδιο των όσων καταγράφει ο αρθρογράφος της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ είναι η νέα αναβάθμιση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην χώρα μας. Παράλληλα, σε ανακοίνωση μας σημειώναμε: Οι Αμερικανοί ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ μετακομίζουν στην Ελλάδα και Τσίπρας-Μητσοτάκης-ΜΜΕ χειροκροτούν! http://diktiospartakos.blogspot.com/2019/03/blog-post_146.html

Ποια η στάση της Τουρκίας;

Ο καθεστωτικός τύπος παρουσιάζει μειωμένες προσδοκίες από τον ελληνοτουρκικό διάλογο που αναπτύσσεται μεταξύ του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Κατρούγκαλου με τον Τούρκο ομόλογό του στην Αττάλεια. «Παρά τις δηλώσεις περί προπαρασκευαστικών συναντήσεων για το Κυπριακό, είναι σαφές ότι με τις εκλογές σε ορατό πεδίο η συζήτηση για το θέμα είναι μάλλον φιλολογικού χαρακτήρα. Η Αθήνα και η Λευκωσία απασχολούνται ιδιαίτερα με το τι πρόκειται να συμβεί μετά το επόμενο τρίμηνο, εντός του οποίου η Άγκυρα έχει εξαγγείλει την πραγματοποίηση γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ. Επίσης, τους επόμενους μήνες θα φανεί και πώς θα εξελιχθεί η τουρκική κινητικότητα σε όλη την περιοχή από τα νότια του Καστελλόριζου έως τα δυτικά της Πάφου (από τον 28ο μέχρι τον 32ο μεσημβρινό).

Και ο ρόλος της Γαλλίας;

«Ένας άλλος παίκτης στη σκακιέρα της Ανατολικής Μεσογείου είναι αυξανόμενα η Γαλλία. Ως ο βασικός παράγοντας της ευρωπαϊκής πλευράς της γεωστρατηγικής εξίσωσης της Δύσης ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ε.Ε., η Γαλλία κινείται αυτόνομα και, σε κάθε περίπτωση, σε διακριτά διαφορετική τροχιά στην περιοχή. Με συμφωνίες που έχουν ήδη συνομολογηθεί με τη Λευκωσία και μένει να επισημοποιηθούν και να υλοποιηθούν, το Παρίσι θα αυξήσει το στρατιωτικό αποτύπωμά του στην Ανατολική Μεσόγειο, με κύριο σκοπό την προβολή ισχύος στην περιοχή, αλλά και τη διαφύλαξη των γαλλικών εταιρειών, όπως η Total, που δραστηριοποιούνται εκεί. Ευρωπαϊκά προγράμματα όπως αυτά της Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας (PESCO), αλλά και η πιο στενή συνεργασία με την Αίγυπτο, θα είναι τα βασικά εργαλεία που θα χρησιμοποιήσει η Γαλλία».

ΙΤΑΛΙΑ και Δρόμος του Μεταξιού παράλληλα με τους σχεδιασμούς για τον East Med

Πρόσφατα οι κυβερνήσεις της Ιταλίας και της Κίνας υπέγραψαν ένα «μη δεσμευτικό» πρωτόκολλο συμφωνίας για να σφραγίσουν την είσοδο της Ιταλίας στους «νέους δρόμους του μεταξιού», παρά τις ανησυχίες των Βρυξελλών και της Ουάσινγκτον. 
Στη διάρκεια τελετής που πραγματοποιήθηκε παρουσία του κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ και του Ιταλού πρωθυπουργού Τζουζέπε Κόντε, η Ιταλία έγινε η πρώτη χώρα μέλος της Ομάδας των Επτά (G7) περισσότερο ανεπτυγμένων βιομηχανικών χωρών που εντάσσεται σ' αυτό το φαραωνικό πρόγραμμα θαλάσσιων και χερσαίων υποδομών που παρουσίασε το 2013 το Πεκίνο. Συνολικά υπογράφηκαν 29 συμβόλαια ή πρωτόκολλα συμφωνιών που, σύμφωνα με τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης, ανέρχονται συνολικά σε 5 έως 7 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ μπορούν «εν δυνάμει» να φθάσουν μέχρι τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ. http://diktiospartakos.blogspot.com/2019/03/blog-post_988.html

Επίσης, στην αρθρογραφία της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ καταγράφεται ότι «το σχέδιο για εξαγωγή του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου μέσω του αγωγού East Med έχει μπει στον «πάγο», λόγω των πολιτικών δυσκολιών που έχει ο ιταλικός κυβερνητικός συνασπισμός. Η αναβολή της υπογραφής για τον East Med μετά τις ευρωεκλογές δείχνει και τα ευάλωτα σημεία ενός έργου το οποίο είναι, προς το παρόν, κατά κύριο λόγο ένα πολιτικό σχέδιο, που λειτουργεί επικουρικά της νέας δομής που δημιουργείται στην περιοχή. Παρότι η ενέργεια αποτελεί σημαντικό κομμάτι της εξίσωσης στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι απολύτως σαφές ότι δεν συνιστά παρά ένα από τα πολλά ζητήματα που εγείρονται σε αυτόν τον ανανεωμένο περιφερειακό ανταγωνισμό. Πέρα από την Ιταλία, ζητήματα εγείρει και ο Λίβανος, αν και φαινομενικά ένας μελλοντικός αγωγός δεν περνάει καν από τη ζώνη που η Βηρυτός αμφισβητεί ότι ανήκει στο Ισραήλ. Οι Ισραηλινοί θεωρούν τον Λίβανο μαριονέτα του Ιράν και αντιμετωπίζουν αναλόγως τα θέματα που εγείρει η Βηρυτός».

Η ώρα των πολεμικών εξοπλισμών για την Ανατολική Μεσόγειο

Η τοποθέτηση του γνωστού για τις ακραίες απόψεις του πανεπιστημιακού Άγγελου Συρίγου αποσαφηνίζει ότι πίσω από τις τυμπανοκρουσίες καταγράφεται προβληματισμός. Τόσο για τον αγωγό EAST MED, καθώς λείπουν οι απαραίτητες ποσότητες φυσικού αερίου για να γεμίσει ο αγωγός και να καταστεί οικονομικά βιώσιμος, αλλά κυρίως λείπει η Ιταλία, όπου και θα καταλήξει ο αγωγός. Όσο και για την συνειδητοποίηση από τις αστικές τάξεις Ελλάδας-Κύπρου ότι αποτελούν το εναλλακτικό σχέδιο για τις ΗΠΑ, που θεωρούν πρώτη τους επιλογή την Τουρκία. Η ένταση μεταξύ Ερντογάν-ΗΠΑ εκτιμάται ως διαπραγμάτευση. 
Για αυτό προτείνεται «εθνική ενότητα», προσοχή στην υλοποίηση του ενεργειακού σχεδιασμού της Λευκωσίας και το προχώρημα των εξοπλιστικών προγραμμάτων και συμμαχιών, στο πεδίο των οποίων ήδη καταγράφεται η δημιουργία του δικτύου ελληνο-ισραηλινών ραντάρ που θα καλύπτει όλη την Ανατολική Μεσόγειο.

Η ώρα των πολεμικών εξοπλισμών και του Νομοσχεδίου για τον Στρατό

Το ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ και η ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ έχουν καταγράψει το πώς συνδέεται η ψήφιση του Νομοσχεδίου για τον Στρατό με τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τον νέο ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων. Νομοσχέδιο για τις Ένοπλες Δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ο Στρατός των Φτωχών ΠΑΡΟΧΟΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ των πλουσίων και ιμπεριαλιστών! http://diktiospartakos.blogspot.com/2019/03/blog-post_551.html

Στο ίδιο μήκος κύματος φαίνεται να κινείται και η ανάλυση του Βασίλη Νέδου στο κείμενο του «Οι Ένοπλες Δυνάμεις ενώπιον των νέων προκλήσεων», όπου τονίζει:

«Η δημιουργία μιας στρατηγικής εταιρικής σχέσης στην Ανατολική Μεσόγειο προϋποθέτει από την Ελλάδα εναργέστατη προσπάθεια στον τομέα της άμυνας. […] Τα τελευταία δύο χρόνια, η Ελλάδα κάνει μια οργανωμένη προσπάθεια να επιστρέψει στην Ανατολική Μεσόγειο, με αιχμή τα σύγχρονα υποβρύχια αναερόβιας πρόωσης, τύπου 214. Σε επίπεδο επιχειρησιακής επάρκειας στον χώρο του Αιγαίου, οι δυνάμεις των Διοικήσεων Ταχέων Σκαφών και Κανονιοφόρων θεωρείται ότι βρίσκονται σε σχετικά καλό επίπεδο. Ωστόσο η Ανατολική Μεσόγειος αποτελεί πεδίο επιχειρήσεων προβολής ισχύος, δηλαδή απαιτείται η χρήση μεγαλύτερων μονάδων, ήτοι φρεγατών ή κορβετών.

Πώς προσπαθεί να αναβαθμίσει η Αθήνα την παρουσία της στην περιοχή; 

Από τα μεγάλα προγράμματα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, η αναβάθμιση των F-16, παρότι έχει συμφωνηθεί, δεν έχει ακόμα ξεκινήσει. Προχωρούν κινήσεις εκσυγχρονισμού των φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ, ενώ οι συζητήσεις για την προμήθεια νέων μονάδων του Π.Ν. είναι ατέρμονες. Και τούτο, διότι η δημοσιονομική στενότητα δεν επιτρέπει σχεδιασμούς για ένα πρόγραμμα που θα μπορούσε να κινηθεί μεταξύ 1,5 και δύο δισ. ευρώ. Ενδιαφέρον συνεργασίας με την Ελλάδα για τη ναυπήγηση φρεγατών υπάρχει από τη Γαλλία, τις ΗΠΑ, αλλά και τη Γερμανία. Σε όλες τις συζητήσεις, η αρχική χρηματοδότηση και το καθεστώς των ναυπηγείων αποτελούν μεγάλα αγκάθια. Στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας γίνονται, επίσης, βήματα για τη δημιουργία δομών που θα επιτρέψουν σταδιακά την, έστω καθυστερημένη, είσοδο της Ελλάδας στον τομέα των σύγχρονων τεχνολογιών. Επιπλέον, γίνονται προσπάθειες εξορθολογισμού της διασποράς των Ειδικών Δυνάμεων ανά την Ελλάδα, σε περιοχές γρήγορα προσβάσιμες από το Πολεμικό Ναυτικό, για την ταχεία διαπεραίωσή τους στο Ανατολικό Αιγαίο (π.χ. η μετακίνηση μονάδων όπως η 32η Ταξιαρχία Πεζοναυτών από τον Βόλο). Πλέον, σημαντικός στόχος για την Ανατολική Μεσόγειο είναι η σταδιακή μεταφορά μοίρας από τη Σαλαμίνα στη Σούδα.

Στην ανακοίνωση μας ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ: Έρχεται ο λογαριασμός για τις ΑΟΖ και τα Ενεργειακά Κοιτάσματα τονίζαμε: 
Τα ενεργειακά κοιτάσματα δεν μεταφράζονται ΜΟΝΟ σε ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ κέρδη για τις Ενεργειακές Εταιρείες. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να δαπανήσει ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ευρώ, κυρίως για εξοπλιστικά προγράμματα του Πολεμικού ΝΑΥΤΙΚΟΥ, προκειμένου να συγκροτήσει τον Στρατό Πάροχο Ασφάλειας που έχουν ανάγκη οι Εφοπλιστές, οι Πετρελαϊκές Εταιρείες και οι Επενδυτές. 
Οι εξοπλισμοί όμως αυτοί δεν κρίνονται απαραίτητοι ΜΟΝΟ για αυτούς τους λόγους: είναι η συνολική ανάδειξη των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑ των λαών ολόκληρης της Μεσογείου, η εμπλοκή στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσίας, η συμβολή τους στον πόλεμο τρομοκράτησης των λαών και η καθοριστική συμμετοχή στον Πόλεμο εναντίον των Προσφύγων-Μεταναστών!

http://diktiospartakos.blogspot.com/2019/03/blog-post_45.html

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ-ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΙ ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ-ΤΟΥΡΚΙΑ

Ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός χτυπά κόκκινο με επίδικα ΑΟΖ-Ενεργειακά κοιτάσματα, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν αναλάβει καθήκοντα ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑ σε Βαλκάνια-Ανατολική Μεσόγειο και ΕΓΓΥΗΤΗ των επενδύσεων των τεράστιων ενεργειακών εταιρειών.

Με την καλλιέργεια των "εθνικών κινδύνων"και την πολεμοκαπηλεία διαμορφώνουν το κλίμα για να αποδεχτεί ο λαός μας τις "νέες θυσίες", τα τεράστια κόστη, από τα οποία μερίδες του ελληνικού κεφαλαίου περιμένουν μερίδιο.

ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ πρέπει να πληρώσει ο εργαζόμενος λαός μας που τον πέταξαν στην Ανεργία, την Πείνα, τη Μετανάστευση των νέων, με τις Ιδιωτικοποιήσεις να συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό.

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ

ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ

ΟΙ ΠΟ­ΛΕ­ΜΙ­ΚΟΙ ΕΞΟ­ΠΛΙ­ΣΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΕ­ΡΑ­ΣΤΙΟ ΣΚΑΝ­ΔΑ­ΛΟ.
Ο ΕΛ­ΛΗ­ΝΟ­ΤΟΥΡ­ΚΙ­ΚΟΣ ΙΜΠΕ­ΡΙΑ­ΛΙ­ΣΤΙ­ΚΟΣ ΑΝΤΑ­ΓΩ­ΝΙ­ΣΜΟΣ ΣΗ­ΜΑΙ­ΝΕΙ ΠΟ­ΛΕ­ΜΟ. ΕΝΑ­ΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΛ­ΛΑ­ΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡ­ΚΙΑΣ.
Πρέ­πει να πούμε ΟΧΙ. Πρέ­πει να αντι­δρά­σου­με.
Τα κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα πρέ­πει να πά­ρουν συ­γκε­κρι­μέ­νες πρω­το­βου­λί­ες ενά­ντια στους προ­κλη­τι­κούς εξο­πλι­σμούς και στον εντει­νό­με­νο κοι­νω­νι­κό πό­λε­μο, όποια μορφή και αν λάβει.
ΑΝΤΙ­ΠΟ­ΛΕ­ΜΙ­ΚΗ ΔΙΕ­ΘΝΙ­ΣΤΙ­ΚΗ ΚΙ­ΝΗ­ΣΗ