Και πως να μην είναι άλλωστε, όταν δεκάδες επιστολές καταγγελίας προς το ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ καταδεικνύουν την πολύμορφη καταπίεση των φαντάρων (εργασιακή και οικονομική, σεξιστική, εθνικιστική-μιλιταριστική) κατά τη διάρκεια της θητείας τους.
Ξεχώρισε όμως η περίπτωση ενός φαντάρου που μας έδειξε με κάθε τρόπο, μαζί με την οικογένειά του, ότι η θητεία τον έχει φτάσει στα ψυχικά όριά του.
Είπε μάλιστα ότι "δεν θέλω να πιάνω όπλα-και άλλοι φαντάροι δεν θέλουν", δείχνοντας έτσι ένα ρεύμα στην νεολαία που υπάρχει και το οποίο είναι αυθόρμητα αντιπολεμικό.
Είπε μάλιστα ότι "δεν θέλω να πιάνω όπλα-και άλλοι φαντάροι δεν θέλουν", δείχνοντας έτσι ένα ρεύμα στην νεολαία που υπάρχει και το οποίο είναι αυθόρμητα αντιπολεμικό.
Θα πει κάποιος, μπορεί αυτή η άρνηση των όπλων να είναι απελευθερωτική, στο βαθμό που η άμυνα και η απελευθέρωση, ιστορικά, έχει χρειαστεί και μπορεί να χρειαστεί τη χρήση όπλων;
Το πραγματικό ζήτημα είναι άλλο:
ο στρατός και τα συμφέροντα των Ελλήνων επιχειρηματιών στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, καθώς και οι πολιτικές του ελληνικού κράτους, αυθόρμητα δεν εμπνέουν πολλούς φαντάρους και ένα αυξανόμενο ρεύμα στη νεολαία, να ρισκάρει τη ζωή του στην πολεμική προετοιμασία και πραγματικότητα.
ο στρατός και τα συμφέροντα των Ελλήνων επιχειρηματιών στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, καθώς και οι πολιτικές του ελληνικού κράτους, αυθόρμητα δεν εμπνέουν πολλούς φαντάρους και ένα αυξανόμενο ρεύμα στη νεολαία, να ρισκάρει τη ζωή του στην πολεμική προετοιμασία και πραγματικότητα.
Κανένας άνθρωπος δεν θέλει να είναι αναλώσιμος, για σκοπούς ξένους προς τις ανάγκες και τις επιθυμίες του.
Κάθε άνθρωπος θέλει να ρισκάρει τη ζωή του για κάτι που αγαπάει και τον εμπνέει, για κάτι που αξίζει τον κόπο.
Κάθε άνθρωπος θέλει να ρισκάρει τη ζωή του για κάτι που αγαπάει και τον εμπνέει, για κάτι που αξίζει τον κόπο.
Τα τελευταία χρόνια, η εργατική τάξη στην Ελλάδα έχει τσακιστεί, οι μισθοί και οι εργασιακές συνθήκες είναι εξευτελιστικές και ένα μεγάλο κύμα οικονομικών μεταναστών, πάνω από 500.000 νέοι, φεύγουν στο εξωτερικό.
Το μεταναστευτικό αυτό κύμα είναι η άλλη όψη του κύματος μεταναστών από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική προς την Ελλάδα, που κλείνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή εργάζονται για το τίποτα σε ντόπιους επιχειρηματίες.
Μπορεί οι συνθήκες να είναι πολύ διαφορετικές, όμως το κοινό είναι η βία που δέχεται η νεολαία να προσαρμοστεί σε έναν κόσμο διακρατικών και οικονομικών πολέμων, με θύμα πάντα τους πιο φτωχούς, που δεν έχουν βύσματα κάθε είδους.
Το μεταναστευτικό αυτό κύμα είναι η άλλη όψη του κύματος μεταναστών από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική προς την Ελλάδα, που κλείνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή εργάζονται για το τίποτα σε ντόπιους επιχειρηματίες.
Μπορεί οι συνθήκες να είναι πολύ διαφορετικές, όμως το κοινό είναι η βία που δέχεται η νεολαία να προσαρμοστεί σε έναν κόσμο διακρατικών και οικονομικών πολέμων, με θύμα πάντα τους πιο φτωχούς, που δεν έχουν βύσματα κάθε είδους.
Το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας έχει απαξιωθεί, οι επιχειρηματίες τρομοκρατούν καθημερινά, η διαφθορά βρίσκεται παντού, μέσα και έξω από το στρατό-και αυτό δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο, αλλά διεθνές, ολοένα και πιο συχνό και στον δυτικό κόσμο.
Για ποια εθνικά συμφέροντα λοιπόν να πολεμήσει η νεολαία;
Για τα ενεργειακά-επιχειρηματικά συμφέροντα του Λάτση και του Βαρδινογιάννη, των Ελλήνων εφοπλιστών ή των εκατοντάδων μικρών επιχειρήσεων που ταλαιπωρούν τους εργαζομένους τους με χίλιες δυο δικαιολογίες, τους κακομεταχειρίζονται και τους απολύουν;
Για τα πανάκριβα εξοπλιστικά προγράμματα στον ανταγωνισμό με την Τουρκία, τα οποία απαρχαιώνονται και ανανεώνονται διαρκώς, με τη σκόπιμη συντήρηση του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού;
Ή μήπως για τα συμφέροντα ιταλικών, αμερικανικών και άλλων πολυεθνικών στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο;
Για τα ενεργειακά-επιχειρηματικά συμφέροντα του Λάτση και του Βαρδινογιάννη, των Ελλήνων εφοπλιστών ή των εκατοντάδων μικρών επιχειρήσεων που ταλαιπωρούν τους εργαζομένους τους με χίλιες δυο δικαιολογίες, τους κακομεταχειρίζονται και τους απολύουν;
Για τα πανάκριβα εξοπλιστικά προγράμματα στον ανταγωνισμό με την Τουρκία, τα οποία απαρχαιώνονται και ανανεώνονται διαρκώς, με τη σκόπιμη συντήρηση του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού;
Ή μήπως για τα συμφέροντα ιταλικών, αμερικανικών και άλλων πολυεθνικών στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο;
Για αυτή τη χώρα και για αυτές τις εθνικές στρατηγικές, η νεολαία, όλο και περισσότερο, όπως δείχνουν όλες οι σχετικές έρευνες, δεν θέλει να πολεμήσει.
ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ-ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΥΜΕ
για Ελληνική Ολιγαρχία-ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-ΕΕ
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
Τηλ: 6932 955437
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου