EUROKINISSI / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ 23.02.2019, 10:50
Εναλλακτική θητεία με πείνα και «εξορία»
Επιστολή διαμαρτυρίας απέστειλαν στους υπουργούς Αμυνας, Εργασίας και Δικαιοσύνης πέντε αντιρρησίες συνείδησης, καταδεικνύοντας τις εκδικητικές διατάξεις του νόμου για την εναλλακτική θητεία, η οποία εκτίεται σε απομακρυσμένη περιοχή και με μισθό πείνας, χωρίς κάλυψη τροφής ή στέγης.
Ζήτημα δυσβάσταχτων διακρίσεων σε βάρος τους θέτουν σε επιστολή τους στους υπουργούς Αμυνας Παναγιώτη Ρήγα, Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου και Δικαιοσύνης Μιχάλη Καλογήρου πέντε αντιρρησίες συνείδησης που κάνουν εναλλακτική θητεία ή αναμένεται να την ξεκινήσουν σύντομα.
Οπως επισημαίνουν, οι αντιρρησίες συνείδησης προσφέρουν εναλλακτική θητεία εργαζόμενοι σε φορείς του Δημοσίου, έχοντας τις εργασιακές υποχρεώσεις των συναδέλφων τους και ορισμένα δικαιώματα, αλλά με πενιχρή και εξευτελιστική αμοιβή, που τους καθιστά σε πολύ δυσχερέστερη θέση όχι μόνο από τους άλλους εργαζόμενους ή τους ανέργους, αλλά και από τους άλλους φαντάρους.
«Ο μηνιαίος "μισθός" των αντιρρησιών, όταν τους δίνεται αντί στέγης και τροφής, ανέρχεται στο εξευτελιστικά πενιχρό πόσο των 223,53 ευρώ για πλήρη εργασία, ένα φιλοδώρημα που αυθαίρετα είχε ορίσει το ΥΠΕΘΑ και παραμένει αμετάβλητο από το 2005!» αναφέρουν.
Σημειώνουν ότι το ποσό υπολείπεται πολύ εκείνου που καταβάλλεται στους ανέργους και φυσικά του κατώτατου μισθού. Οι αντιρρησίες συνείδησης δεν πληρώνονται άλλωστε ούτε τα λίγα ευρώ που προβλέπονται για τους φαντάρους και δεν τους δίνεται καμία παροχή σε είδος.
«Τα έξοδα των αντιρρησιών συνείδησης είναι πολύ μεγαλύτερα, αφού τιμωρητικά τοποθετούνται πολύ μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται αφενός να πληρώνουν ενοίκιο και αφετέρου να ξοδεύουν πολύ περισσότερα χρήματα προκειμένου κατά τις άδειες να επισκεφθούν τους οικείους τους», σημειώνουν.
Και επισημαίνουν ότι «η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας είναι όχι απλώς μεγαλύτερη, αλλά τιμωρητικά μεγάλη και συνιστά διάκριση, [...], με αποτέλεσμα οι αντιρρησίες συνείδησης να καλούνται να υπομείνουν για ακόμα μεγαλύτερο διάστημα αυτές τις εξευτελιστικές συνθήκες».
Οπως έγραφε η «Εφ.Συν.» («Ατολμα βήματα για τους αντιρρησίες συνείδησης», 18/2/2019), επίκειται νομοσχέδιο του υπουργείου Αμυνας, χωρίς όμως να προχωρά στο αποφασιστικό βήμα της μείωσης της διάρκειας της εναλλακτικής θητείας, που ανέρχεται σήμερα σε 15 μήνες και θεωρείται τιμωρητική, κάτι που αντιβαίνει στις συστάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και φορέων όπως το Συμβούλιο και η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η Διεθνής Αμνηστία και η Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Εφ.Συν.», με το νομοσχέδιο αναμένεται να καλύπτονται οι δαπάνες μεταφοράς των αντιρρησιών συνείδησης κατά την κατάταξη και την απόλυση, όπως και της μετακίνησής τους με εντολή της υπηρεσίας.
Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν αρκεί η ρύθμιση αυτή για να καταργήσει τις σοβαρές διακρίσεις που υφίστανται οι αντιρρησίες συνείδησης εξαιτίας της διάρκειας της εναλλακτικής θητείας, μεγαλύτερης κατά δύο τρίτα από τη θητεία των περισσότερων φαντάρων.
Επίσης, το νομοσχέδιο δεν φαίνεται να ικανοποιεί το πάγιο αίτημα να μη δικάζονται σε στρατοδικείο οι υποθέσεις των αντιρρησιών συνείδησης και να μην υποβάλλονται σε επιτροπή υπό το ΥΠΕΘΑ που ελέγχει τη συνείδησή τους.
Ολόκληρη η επιστολή των αντιρρησιών συνείδησης έχει ως εξής:
ΠΡΟΣ:
- Αναπληρωτή Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Παναγιώτη Ρήγα
- Υπουργό Εργασίας κα. Έφη Αχτσιόγλου
- Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κ. Μιχάλη Καλογήρου
Κοινοποίηση:
- Συνήγορος του Πολίτη
- Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου
- Διεθνής Αμνηστία
- Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου
Αξιότιμοι κ.κ. Υπουργοί,
Καλωσορίζουμε την απόφαση του υπουργικού συμβουλίου για αύξηση του κατώτατου μισθού στα 650 € και την παράλληλη κατάργηση του (απαράδεκτου) υποκατώτατου για τους νέους κάτω των 25, καθώς το μέτρο αυτό θα αποκαταστήσει μερικώς τις αδικίες που οι εργαζόμενοι υφίστανται.
Σκοπός της παρούσης επιστολής είναι να ενημερώσουμε εσάς και το επιτελείο σας, πως μια (μικρή μεν, ισότιμη με τους υπόλοιπους πολίτες δε) μερίδα εργαζομένων θα συνεχίσουν να αμείβονται με μισθό πολύ κατώτερο του καταργηθέντος υποκατώτατου μισθού ή και χωρίς καθόλου μισθό παρά μόνο με κάλυψη σίτισης και στέγασης. Αναφερόμαστε στους αναγνωρισμένους από το κράτος αντιρρησίες συνείδησης, που αφού αρνούνται να καταταγούν στο στρατό για λόγους συνείδησης, τοποθετούνται σε φορείς του δημοσίου, υιοθετώντας τις εργασιακές υποχρεώσεις, αλλά και κάποια από τα δικαιώματα των συναδέλφων τους1.
Παρά ταύτα, ο μηνιαίος «μισθός» των αντιρρησιών, όταν τους δίνεται αντί στέγης και τροφής, ανέρχεται στο εξευτελιστικά πενιχρό πόσο των 223,53€ για πλήρη εργασία, ένα φιλοδώρημα που αυθαίρετα είχε ορίσει το ΥΠΕΘΑ και παραμένει αμετάβλητο από το 2005!
Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να τονίσουμε ότι ο μισθός των 223,53 ευρώ βρίσκεται πολύ πιο κάτω από το επίπεδο των 360 ευρώ το μήνα που καταβάλλεται σε όσους είναι άνεργοι, και από τον κατώτατο μισθό των 586,08 ευρώ ή 510,95 ευρώ για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών που δινόταν μέχρι πρόσφατα2. Όσον αφορά το τελευταίο, η αρμόδια Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτισμικά Δικαιώματα είχε κρίνει ότι ακόμα κι εκείνο το επίπεδο του κατώτατου μισθού δεν ήταν επαρκές για να παρέχει στους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους μια αξιοπρεπή διαβίωση σύμφωνα με το άρθρο 7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτισμικά Δικαιώματα3.
Αντίστοιχα, τα 223,53 ευρώ για τους αντιρρησίες συνείδησης δεν είναι δυνατόν να παρέχουν ένα επαρκές επίπεδο διαβίωσης σύμφωνα και με το Άρθρο 11 του Συμφώνου, που ορίζει ότι τα συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα κάθε προσώπου για ένα επίπεδο διαβιώσεως ανεκτό για το ίδιο και την οικογένειά του, συμπεριλαμβανομένης της κατάλληλης διατροφής, ενδυμασίας και κατοικίας, συγχρόνως δε και το δικαίωμα της συνεχούς βελτιώσεως των συνθηκών διαβιώσεώς του. Τα κράτη θα λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα για τη διασφάλιση του δικαιώματος αυτού, αναγνωρίζοντας στην περίπτωση αυτή την ουσιώδη σημασία της διεθνούς συνεργασίας, που βασίζεται στην ελεύθερη συναίνεση».
Πέραν όμως από τις κατάφωρες παραβιάσεις θεμελιωδών οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων μας, οι αντιρρησίες συνείδησης υφιστάμεθα και σχετικές διακρίσεις σε σχέση με τους υπηρετούντες στρατιωτική θητεία.
Πιο συγκεκριμένα:
- Σύμφωνα με τη νομοθεσία4, οι δαπάνες κίνησης των στρατευσίμων και εφέδρων βαρύνουν το Δημόσιο σε διάφορες περιπτώσεις, αλλά δεν υφίσταται αντίστοιχη πρόβλεψη για τους αντιρρησίες συνείδησης. Το 2011, έπειτα από σχετική αναφορά5 στο Κοινοβούλιο σχετικά με τη διάκριση εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης, καθώς δεν τους επιτρέπεται η δωρεάν χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς, ο Υπουργός Άμυνας είχε δηλώσει ότι εξετάζει το ζήτημα6. Ωστόσο, οκτώ χρόνια και τέσσερεις κυβερνήσεις μετά, το πρόβλημα παραμένει άλυτο.
- Στους αντιρρησίες συνείδησης δεν παρέχεται καν το έτσι κι αλλιώς εξευτελιστικό μηνιαίο ποσό ολίγων ευρώ που εξαρχής παρέχεται στους υπηρετούντες στρατιωτική θητεία. Έτσι ορισμένοι αντιρρησίες δεν λαμβάνουν κανένα απολύτως ποσό (ενώ το άλλης τάξης μεγέθους ποσό των 223,53€ που λαμβάνουν οι υπόλοιποι αντιρρησίες δεν πρέπει να συγχέεται με αυτό το ποσό που λαμβάνουν οι φαντάροι, καθώς είναι τελείως διαφορετικό και αντικαθιστά την στέγη και τροφή που λαμβάνουν κανονικά οι φαντάροι και οι άλλοι αντιρρησίες συνείδησης).
- Στους αντιρρησίες συνείδησης δεν γίνεται καμία απολύτως παροχή σε είδος, όπως γίνεται, έστω περιορισμένα πλέον, στους υπηρετούντες στρατιωτική θητεία.
- Η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας είναι όχι απλώς μεγαλύτερη αλλά τιμωρητικά μεγάλη, και συνιστά διάκριση, σύμφωνα με όλα τα διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και όπως έχει κρίνει η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, με αποτέλεσμα οι αντιρρησίες συνείδησης να καλούνται να υπομείνουν για ακόμα μεγαλύτερο διάστημα αυτές τις εξευτελιστικές συνθήκες.
Επομένως, θα θέλαμε να σας υποβάλλουμε τα εξής ερωτήματα:
- Είναι δυνατό να επιβιώσει κάποιος με 223,53€; Εσείς θα επιβιώνατε;
- Πως περιμένετε, ως υπουργοί, να ζήσουν οι άνθρωποι αυτοί με αξιοπρέπεια, όταν επιπροσθέτως, τα έξοδα των αντιρρησιών συνείδησης είναι πολύ μεγαλύτερα, αφού τιμωρητικά τοποθετούνται πολύ μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται αφενός να πληρώνουν ενοίκιο και αφετέρου να ξοδεύουν πολύ περισσότερα χρήματα προκειμένου κατά τις άδειες να επισκεφθούν τους οικείους τους;
- Πως ανέχεται το Υπουργείο Εργασίας την κατάφωρη αυτή αδικία εις βάρος μιας μικρής ομάδας εργαζομένων;
- Πώς ανέχεται το Υπουργείο Δικαιοσύνης που υποτίθεται ότι είναι και «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» τέτοιες κατάφωρες παραβιάσεις θεμελιωδών οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων;
Η πραγματικότητα λοιπόν έχει ως εξής: οι αντιρρησίες συνείδησης, είτε καλούνται να ζήσουν πολύ κάτω από τα όρια της αξιοπρεπούς διαβίωσης σε εξευτελιστικές οικονομικά συνθήκες, είτε καλούνται, όσο είναι εφικτό μέσα σε συνθήκες γενικευμένης ανεργίας, να αναζητήσουν και εφόσον βρουν να εργαστούν σε 2η εργασία, συνήθως αδήλωτη, υπερβαίνοντας κατά πολύ το 40ωρο ανά εβδομάδα, αναγκαζόμενοι να κλείνουν έως και 16ωρα κάποιες καθημερινές, είτε να συμπληρώνουν με εργασία τα σαββατοκύριακα και τις προβλεπόμενες από το νόμο αργίες.
Γίνεται αμέσως κατανοητό πως αυξάνονται οι πιθανότητες ατυχήματος και καταστρατηγούνται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα για αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης και εργασίας.
Ενώ αν κάποιοι αντιρρησίες συνείδησης, ιδιαίτερα από τα πιο φτωχά στρώματα, αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την εναλλακτική υπηρεσία, αδυνατώντας να την ολοκληρώσουν υπό αυτές τις συνθήκες, τους περιμένει έκπτωση, κλήση στις ένοπλες δυνάμεις, και εφόσον η συνείδησή τους δεν τους το επιτρέπει, στρατοδικεία, και επανειλημμένες ποινές φυλάκισης και εξοντωτικά πρόστιμα 6,000 ευρώ για κάθε περίοδο ανυποταξίας.
Επειδή ο κατώτατος μισθός ως έννοια δηλώνει πως υπάρχει ένα καθολικό όριο οικονομικών απολαβών, κάτω από το οποίο θεωρείται αδύνατη η διαβίωση ενός ατόμου σε μια συγκεκριμένη κοινωνία, ζητάμε να γίνει άμεσα, με υπουργική απόφαση, η εξίσωση του μισθού μας με τον κατώτατο μισθό, όπως είναι πάγιο αίτημά μας, ώστε να μπορέσουμε να επιβιώσουμε για να παρέχουμε το κοινωνικό έργο που καλούμαστε να προσφέρουμε καθ' όλη τη διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας.
1 νόμος 3421/2005, άρθρο 64, αναριθμημένη παράγραφος 2 εδάφιο γ.
2 Replies of Greece to the list of issues, (E/C.12/GRC/Q/2/Add.1), 6 Αυγούστου 2015, παρ. 54.
3 UN Committee on Economic, Social and Cultural Rights, Concluding observations on the second periodic report of Greece, (E/C.12/GRC/CO/2), 27 Οκτωβρίου 2015, παρ. 19-20.
4 Ν. 3421/2005, Άρθρο 68.
Οι Αντιρρησίες Συνείδησης
Δημητρακάκης Θεόδωρος, Εργαζόμενος στο δήμο Νέας Ιωνίας
Κόκκαλης Αλέξανδρος, Εργαζόμενος στο Γενικό Νοσοκομείο Καρύστου
Κοκκόλης Χρήστος, Εργαζόμενος στα ΕΛ.ΤΑ. Άμφισσας
Παπανικολάου Κωνσταντίνος, Εργαζόμενος στο Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Θεσσαλίας
Ροντογιάννης Παναγιώτης, εν αναμονή αναγνώρισης και τοποθέτησης σε φορέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου