Σχόλιο Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης: μεταφράζουμε το παρακάτω κείμενο που παίρνει θέση υπέρ της παλαιστινιακής αντίστασης και ασκεί κριτική στην πολιτική του ισραηλινού κράτους, μεριμνά ωστόσο, την ίδια στιγμή, για μια αμοιβαία επωφελή λύση και για τους ισραηλινούς εβραίους και για τους παλαιστίνιους, καλώντας τους πρώτους να ακολουθήσουν τις αρχές της ισότητας και της δικαιοσύνης. Μολονότι δεν θεωρούμε μια τέτοια αφηρημένη προσέγγιση αρκετή, ή πολιτικά αποτελεσματική, σε έναν κόσμο που σφραγίζεται από κοινωνικές και ταξικές αντιθέσεις, είναι σημαντικό να ακούγονται και στην Ελλάδα τέτοιες φωνές από την παλαιστινιακή πλευρά.
Κάθε χρόνο, μια ημέρα μετά την ημέρα της ανεξαρτησίας του Ισραήλ την 14η Μαΐου, εορτάζουμε με θλίψη και νοσταλγία το Nakba του 1948. Τα γεγονότα εκείνου του έτους άλλαξαν την παλαιστινιακή παρτίδα για τις επόμενες γενιές, μετατρέποντάς τες από έναν λαό που ζει ειρηνικά και άνετα από τους καρπούς της γης, σε πρόσφυγες που αγωνίζονται μέσα στη μιζέρια σε υπερπλήρεις καταυλισμούς, και αναγκάζονται να εξαρτώνται από τη φιλανθρωπία για το καθημερινό τους ψωμί.
Κάθε χρόνο, στις κοινότητές μας, μετράμε πόσοι ηλικιωμένοι Παλαιστίνιοι που είδαν το Nakba μένουν. Αν και ο αριθμός τους συρρικνώνεται με κάθε μέρα που περνά από τη Νάκμπα, η μνήμη για το τι συνέβη πριν από επτά δεκαετίες διατηρείται ζωντανή. Τα κλειδιά για τα σπίτια από τα οποία εκδιώχθηκαν έντονα μεταφέρονται σε εμάς, τη νεότερη γενιά, καθώς συνεχίζουμε τον αγώνα για την επιστροφή όλων των Παλαιστινίων προσφύγων.
Εν τω μεταξύ, το Ισραήλ συνεχίζει να κάνει ό, τι ώστε να μη συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο και να μην εφαρμόσει το ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών 194 του 1948, το οποίο ορίζει τη νόμιμη επιστροφή όλων των Παλαιστινίων στα σπίτια τους. Συνεχίζει να φυλακίζει εκατομμύρια Παλαιστινίους πίσω από τείχη στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας και να κρατά την παλαιστινιακή μειονότητα στα σύνορά της υπό καθεστώς απαρτχάιντ.
Συνεχίζει επίσης να διαδίδει μύθους και ψευδείς ισχυρισμούς, προκειμένου να δικαιολογήσει την υπεράσπιση του διεθνούς δικαίου και τη συνέχιση της θυματοποίησης των Παλαιστινίων.
Το Ισραήλ λέει ότι η Παλαιστίνη ήταν μια γη χωρίς ανθρώπους.
Αλλά η απογραφή που πραγματοποίησαν οι Βρετανοί αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας από την Παλαιστίνη το 1920 έδειξε ότι είχε πληθυσμό πάνω από 750.000, μόνο 11% από τους οποίους ήταν Εβραίοι.
Παραδόξως, το Ισραήλ λέει επίσης ότι οι Παλαιστίνιοι έφυγαν "οικειοθελώς" το 1948 (που σημαίνει ότι πρέπει να υπήρχε ένας ντόπιος πληθυσμός που έπρεπε να "φύγει").
Ωστόσο, όπως απέδειξαν οι ισραηλινοί ιστορικοί, όπως ο Ilan Pappe στην έρευνά τους, οι εθνοκαθάρσεις της Παλαιστίνης σχεδιάστηκαν και εκτελέστηκαν πολύ καλά από τους Σιωνιστές ηγέτες. Σαφείς οδηγίες δόθηκαν στις εβραϊκές πολιτοφυλακές για χρήση τρόμου, βομβαρδισμού των χωριών, καύσης και κατεδάφισης οικιστικών περιοχών, και για χρήση εκβιασμών ώστε να πιέσουν τους ανθρώπους και να αποτρέψουν την επιστροφή τους.
Η εκστρατεία μαζικής εθνοκάθαρσης συνεχίστηκε επτά μήνες και οδήγησε στην απέλαση 800.000 Παλαιστινίων στις κοντινές χώρες, στην καταστροφή 531 χωριών και στην αποδυνάμωση 11 αστικών συνοικιών. Με τα λόγια του Πάπα, ήταν ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Το Ισραήλ ισχυρίζεται επίσης ότι υπάρχει σήμερα μια νέα πραγματικότητα και ότι τα δικαιώματα ιδιοκτησίας παλαιστινίων προσφύγων στα σπίτια τους και στη γη τους εξαφανίστηκαν μετά από 70 χρόνια.
Αλλά το πέρασμα του χρόνου δεν μπορεί και δεν μπορεί να ακυρώσει την ευθύνη για ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και να απαλλάξει τους δράστες του. Το σωστό είναι σωστό και το λάθος είναι λάθος. Και ακριβώς όπως το ισραηλινό κράτος είναι ένα τετελεσμένο γεγονός, το δικαίωμα περισσότερων από έξι εκατομμυρίων Παλαιστίνιων προσφύγων να επιστρέψουν βάσει των επίσημων νομικών εγγράφων που παρήγαγε ο ΟΗΕ, υπό το νομικό πλαίσιο του οποίοι αναγνωρίστηκε και το Ισραηλινό κράτος.
Το Ισραήλ ισχυρίζεται επίσης ότι δημιουργήθηκε για να προσφέρει "ασφαλές καταφύγιο" στους Εβραίους, και η επιστροφή των Παλαιστινίων προσφύγων θα τους θέσει σε κίνδυνο και θα οδηγήσει σε σφαγή.
Δεν αμφισβητούμε ότι οι Εβραίοι έχουν το δικαίωμα να ζουν με ασφάλεια, αλλά γιατί η λύση σε μια τραγωδία που αντιμετωπίζουν να προκαλέσει τραγωδία για άλλους ανθρώπους; Η ίδρυση αυτού του "ασφαλούς καταφυγίου", όπως έγινε το 1948 και έκτοτε, έχει οδηγήσει σε μαζική εθνοκάθαρση και σταδιακή γενοκτονία των Παλαιστινίων. Ο παλαιστινιακός λαός έχει αντιμετωπίσει τη μια σφαγή μετά την άλλη τις τελευταίες επτά δεκαετίες και ως εκ τούτου δεν έχεθ δικό τους «ασφαλές καταφύγιο».
Με όλους τους Παλαιστινίους που σκότωσε το Ισραήλ με την πάροδο του χρόνου, με όλα τα όπλα που έχει συσσωρεύσει, με όλα τα τείχη που έχει χτίσει και όλες τις κατασταλτικές πολιτικές που έχει εφαρμόσει, έχει γίνει πιο ασφαλές; Η ασφάλεια που βασίζεται στον θάνατο και την καταπίεση είναι μια ψευδαίσθηση. η πραγματική ασφάλεια για τους Ισραηλινούς Εβραίους δεν θα επιτευχθεί μέχρι να υπάρξει δικαιοσύνη για τους Παλαιστινίους.
Ο αγώνας μας είναι εναντίον της κατοχής και του απαρτχάιντ και όχι για την καταπίεση και την εθνοκάθαρση των ισραηλινών Εβραίων. Καθώς συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε στις προσπάθειες του Ισραήλ να μας αφανίσει όλους από την πατρίδα μας, δεν επιθυμούμε να αφανίζονται ούτε οι Ισραηλινοί Εβραίοι.
Το Ισραήλ ισχυρίζεται επίσης ότι οι Παλαιστίνιοι δεν θέλουν ειρήνη.
Ωστόσο, η ηγεσία του έχει δηλώσει επισήμως την πρόθεσή της να καταλάβει όλη την παλαιστινιακή γη δυτικά του ποταμού Ιορδάνη και έχει επανειλημμένα αποδείξει ότι χρησιμοποιεί ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μόνο για να εδραιώσει περαιτέρω την κατοχή και να καταστήσει αδύνατη την επιστροφή των Παλαιστινίων. Αυτή η στρατηγική δεν αποτελεί εκτροπή ή πολιτική σύμφωνη με τα δικαιώματα του ισραηλινού κράτους, αλλά μάλλον η άμεση συνέχιση της πορείας του σιωνιστικού κινήματος από τότε που εδραιώθηκε - είναι ο δρόμος της εθνοκάθαρσης του γηγενούς πληθυσμού και της επέκτασης της αποικιοκρατικής αποικιοκρατίας.
Σε αυτό το σημείο, ο μόνος βιώσιμος δρόμος προς τα εμπρός, που δεν συνεπάγεται περαιτέρω βία και εθνοκάθαρση και από τις δύο πλευρές, είναι η αναδιοργάνωση της σημερινής σχέσης μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών Εβραίων με βάση τη δικαιοσύνη και την ισότητα, σε αντίθεση με τις διακρίσεις και την εκδίωξη.
Μέρος αυτής της λύσης πρέπει να είναι η επιστροφή των Παλαιστινίων προσφύγων, η οποία δεν είναι ούτε εξωφρενική ούτε επικίνδυνη ιδέα. Στην πραγματικότητα, είναι αρκετά ρεαλιστική. Οι δημογραφικές μελέτες δείχνουν ότι πάνω από το 80 τοις εκατό της γης των παλαιστινίων προσφύγων στην οποία έγινε εθνοκάθαρση είναι είτε άδεια είτε έχει πολύ χαμηλή πληθυσμιακή πυκνότητα, καθώς η πλειοψηφία του ισραηλινού πληθυσμού συγκεντρώνεται σε μεγάλες πόλεις.
Υπάρχει αρκετή γη για όλους, και με την ακύρωση πολιτικών διακρίσεων που ευνοούν τους Εβραίους αποίκους, μπορεί να επιτευχθεί ίση κατανομή των πόρων.
Το Ισραήλ έχει ήδη θεσπίσει ένα νόμο που επιτρέπει στους Εβραίους να μεταναστεύσουν και να εγκατασταθούν στην επικράτειά του. Είναι εύλογο να επεκτείνει αυτή την πολιτική σε όλους τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες ώστε να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
Όλα αυτά καταλήγουν σε μια επιλογή που πρέπει να κάνουν οι Ισραηλινοί Εβραίοι - να συνεχίσουν να ζουν σε ένα ασταθές και ανασφαλές κράτος-απαρτχάιντ, ή να ασπαστούν τη πραγματική σταθερότητα και ασφάλεια, καταργώντας την αδικία και εγκαθιστώντας την ισότητα και την ειρήνη για όλους. Εμείς, οι Παλαιστίνιοι, έχουμε ήδη κάνει τη δική μας επιλογή: Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας και την ελευθερία μας μέχρι την ημέρα που θα μπορέσουμε να σταθούμε στο κατώφλι των προγόνων μας με ένα κλειδί στο χέρι.
Και σε αυτόν τον αγώνα δεν είμαστε μόνοι. Υποστηριζόμαστε από όλους εκείνους που πιστεύουν και υποστηρίζουν τη δικαιοσύνη και την ανθρωπότητα σε ολόκληρο τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου