Ξεχωριστή επιτυχία είχε η εκδήλωση Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος το Σάββατο 8 Ιουνίου.
Στην συζήτηση κατατέθηκε εμπειρία από το Δίκτυο Ελευθέρων Φαντάρων Σπάρτακος σχετικά με την κατασταλτική δράση του Στρατού εναντίον προσφύγων-μεταναστών, τον ρόλο που αναλαμβάνει ως ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑΣ των λαών και την εμπλοκή του στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου.
Οι συναγωνιστές της ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ τόνισαν τα νέα χαρακτηριστικά του πολέμου και ότι η απάντηση του αντιπολεμικού-διεθνιστικού κινήματος δεν μπορεί να είναι άλλη, παρά ο συντονισμός των κοινωνικών αγώνων και συλλογικοτήτων που θα αμφισβητεί τα σύγχρονα δόγματα άμυνας/ασφάλειας και του πολέμου των λίγων απέναντι στην κοινωνική πλειοψηφία.
Αυτό έγινε ιδιαίτερα εμφανές σε τοποθετήσεις για τις αλλαγές που ψήφισε η κυβέρνηση στον Ποινικό Κώδικα δηλώνοντας:
"Ο Ποινικός Κώδικας κάθε κράτους είναι το σύστημα των νόμων που στρέφεται ενάντια στον εμφύλιο πόλεμο. Τα καθημερινά δόγματα άμυνας/ασφάλειας, ο "πόλεμος κατά της τρομοκρατίας και τα εγχειρίδια αντιεξέγερσης, ο διακρατικός και κοινωνικός "υβριδικός πόλεμος", παίρνουν όλο και πιο ανοιχτά εμφυλιοπολεμικό χαρακτήρα. Πλέον, δεν μπορεί κανείς να διακρίνει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο Δόγμα του Ελληνικού Στρατού Ξηράς του 2014 και στον Ποινικό Κώδικα του 2019, ως προς το πώς ορίζουν, με ασάφεια και αυθαιρεσία, τον εσωτερικό και εξωτερικό εχθρό της καπιταλιστικής πολεμικής μηχανής του κέρδους".
Στην σημαντική παρέμβαση του, ο Κώστας Πλιάκος, δημοσιογράφος, που έχει καλύψει από κοντά το σύστημα στρατοπέδων συγκέντρωσης των hot spot της συμφωνίας Ελλάδας-Τουρκίας-Ε.Ε, και προσφυγικούς καταυλισμούς στα νησιά, περιέγραψε ότι η ΕΕ παρά τα κατασταλτικά μέτρα που λαμβάνει εναντίον προσφύγων-μεταναστών τους έχει ανάγκη για να αντιμετωπίσει το Δημογραφικό ζήτημα.
Επίσης, ξεχωριστή ήτων η εμεπιρία που κατάθεσε σχετικά με την κατάσταση στην Σάμο όπου ανδρώνει ο φασισμός, το σύνολο των αστικών πολιτικών δυνάμεων και του επιχειρηματικού κόσμου στρέφεται ενάντια στους πρόσφυγες, από τους οποίους όμως εξαρτά την σοβαρή κερδοφορία του!
Συγκλονιστική όμως υπήρξε η τοποθέτηση του Ιάσονα Αποστολόπουλου διασώστης που μετέφερε την εμπειρία της διάσωσης προσφύγων στη Μεσόγειο και της ποινικοποίησης της αλληλεγγύης από τα κράτη της Ε.Ε, αλλά και μαρτυρίες για το πραγματικό δουλεμπόριο ανθρώπων στη Λιβύη με τη συνεργασία Ελλάδας-Ε.Ε.
Επιλέγουμε να αναδημοσιεύσουμε την συνέντευξη που παραχώρησε στον συναγωνιστή Θανάση Κούρκουλα. Να θυμίσουμε ότι την Κυριακή 16/6 θα διεξαχθεί η επίκαιρη συζήτηση στο πλαίσιο της 13ης ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ:
6:30 µ.µ. Χώρος Συζητήσεων Α: «ΕΕ-Φρούριο: Η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης και της διάσωσης δολοφονεί τους πρόσφυγες». Εισηγούνται: Anabel Montes, διασώστρια της οργάνωσης Open Arms (Βαρκελώνη), Ιάσονας Αποστολόπουλος, διασώστης στο σκάφος Mare Jonio, Θράσος Αβραάµ, αλληλέγγυος από τη Λέσβο. Συντονισμός από την Κίνηση “Απελάστε το Ρατσισμό”.
Διάσωση και πολιτική ανυπακοή
Συνέντευξη με τον Ιάσονα Αποστολόπουλο, εθελοντή διασώστη στο σκάφος «Μάρε Ιόνιο»
Τη συνέντευξη πήρε ο Θανάσης Κούρκουλας
Ο Ιάσονας Αποστολόπουλος είναι εθελοντής διασώστης στη Μεσόγειο και ενεργό µέλος του κινήµατος αλληλεγγύης στους πρόσφυγες τα τελευταία χρόνια. Έχει σπουδάσει πολιτικός µηχανικός και ξεκίνησε να ασχολείται µε τις διασώσεις στη θάλασσα το 2015, στη Λέσβο, στην αυτο-οργανωµένη δοµή του Πλατάνου στην Σκάλα Συκαµιάς (Platanos Refugee Solidarity Lesvos). Ήταν η πρώτη οµάδα που έφτασε στο νησί µέσα σε ένα απόλυτο χάος µηδενικών υποδοµών και µε 3.000 πρόσφυγες να καταφθάνουν κάθε µέρα. Εκεί παρέµεινε για 7 µήνες, στήνοντας και οργανώνοντας την οµάδα διάσωσης του «Πλατάνου», ενώ ήταν ο χειριστής του διασωστικού του σκάφους. Μετά την συµφωνία ΕΕ-Τουρκίας, οι αφίξεις στην Λέσβο σχεδόν εκµηδενίστηκαν, οπότε αποχώρησαν από το νησί και έκλεισαν τη δοµή. Τότε, ξεκίνησε να δουλεύει ως διασώστης στο διασωστικό καράβι «Αquarius» στην κεντρική Μεσόγειο.
Το Aquarius ήταν το µεγαλύτερο διασωστικό καράβι ΜΚΟ στη Μεσόγειο και µπορούσε να µεταφέρει µέχρι και 1.000 διασωθέντες πρόσφυγες από τα ανοιχτά της Λιβύης µέχρι την Ιταλία. ∆υστυχώς, το Αquarius σταµάτησε τη δράση του τον Σεπτέµβρη 2018, µετά από πολύ ισχυρές πιέσεις του ιταλικού κράτους που οδήγησαν στην αφαίρεση της σηµαίας του πλοίου από τις αρχές του Παναµά. Έκτοτε κανένα άλλο κράτος δεν του χορηγεί σηµαία. Ήταν ένα πρωτοφανές περιστατικό στα παγκόσµια χρονικά, να αφαιρεθεί σηµαία από πλοίο επειδή σώζει ζωές και µάλιστα στο πιο θανατηφόρο θαλάσσιο πέρασµα του πλανήτη.
Νωρίτερα, το διασωστικό καράβι «Iuventa» είχε κατασχεθεί από την Ιταλία, το καράβι «Lifeline» κατασχέθηκε από τη Μάλτα και τα υπόλοιπα διασωστικά σταµάτησαν τη δράση τους για να µη συλληφθούν. Μέχρι τα τέλη του 2018 δεν είχε µείνει κανένα διασωστικό καράβι στη Μεσόγειο, λόγω της εκστρατείας ποινικοποίησης της διάσωσης που εξαπέλυσε η Ιταλία και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Τους τελευταίους δύο µήνες, συµµετέχει ως συντονιστής διάσωσης στο Mare Jonio, ένα νέο διασωστικό καράβι, που έχει στόχο να σπάσει την απαγόρευση της διάσωσης και την πολιτική των κλειστών λιµανιών που έχει επιβάλλει η Ιταλία.
photo credits: Anders Hansson 1.
Τί είναι το κίνηµα Meditteranea στην Ιταλία;
Το εγχείρηµα πίσω από το διασωστικό καράβι, «Μάρε Ιόνιο», λέγεται «Mediterranea Saving Humans» και είναι µια ανοιχτή πλατφόρµα από αντιρατσιστικές συλλογικότητες, κοινωνικά κέντρα και ευρύτερο κόσµο του κινήµατος της Ιταλίας. ∆εν υπάρχει καµιά χρηµατοδότηση από ΜΚΟ, κυβερνήσεις ή κάποια άλλη θεσµική οντότητα. Mέσω crowdfunding και ενός µεγάλου δανείου από ethical bank, κατάφεραν να αγοράσουν ένα ρυµουλκό πλοίο, το Mare Jonio και να το µετατρέψουν σε διασωστικό. Πρόκειται για ένα κίνηµα πολιτών που δεν ανέχονται να βλέπουν τη Μεσόγειο να γίνεται νεκροταφείο καθηµερινά, που δεν ανέχονται τόσους πνιγµούς αθώων ανθρώπων. Μόνο µέσα στο 2019, οι νεκροί έχουν φτάσει τους 520, και αυξάνονται ραγδαία, όχι λόγω κάποιας φυσικής καταστροφής ή ατυχίας, αλλά από ξεκάθαρη πολιτική επιλογή των ευρωπαϊκών κρατών. Ως εκ τούτου, η πρωτοβουλία αυτή είναι µια δυναµική απάντηση του κινήµατος της Ιταλίας για να σπάσει η πολιτική των κλειστών λιµανιών, να σταµατήσει η ποινικοποίηση της διάσωσης και φυσικά να καταγγελθεί η συµφωνία µε τη Λιβύη, η φρικτή αυτή κατάσταση όπου στέλνουν ανθρώπους πίσω στα σκλαβοπάζαρα της Λιβύης. Το Μare Jonio, λοιπόν, έχει διττό χαρακτήρα: είναι µια αποστολή ανθρωπιστική γιατί διασώζουµε ναυαγούς, αλλά και αποστολή πολιτικής ανυπακοής ενάντια στην απαγόρευση της διάσωσης ανθρωπίνων ζωών.
2. Τι συµβαίνει µε την επίθεση της ιταλικής κυβέρνησης και του Σαλβίνι απέναντι στη διάσωση και την αλληλεγγύη;
Η πρώτη ενέργεια του ακροδεξιού υπουργού Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι όταν πήρε την εξουσία, τον Ιούνιο 2018, ήταν να κλείσει τα ιταλικά λιµάνια για όσα πλοία µεταφέρουν ναυαγούς µετανάστες. Είναι το δόγµα του Porti Chiusi (κλειστά λιµάνια). Ο Σαλβίνι απαγόρεψε την είσοδο ακόµα και σε ιταλικά λιµενικά, επειδή διέσωσαν πρόσφυγες (υπόθεση Diccioti). H Μάλτα είχε κάνει το ίδιο ένα χρόνο νωρίτερα. Όσα πλοία προσπάθησαν να πάνε στην Ισπανία ή τη Γαλλία, εισέπραξαν την ίδια άρνηση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν επιτρέπει σε κανένα πλοίο που διασώζει µετανάστες να ελλιµενιστεί. Σε µια πρωτοφανή στιγµή βαρβαρότητας, τα πιο πλούσια κράτη στον κόσµο αρνούνται την περίθαλψη σε µερικούς εξαθλιωµένους επιζώντες της θάλασσας. Σύµφωνα µε το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συµβάσεις για την έρευνα και διάσωση στη θάλασσα, ο ναυαγός πρέπει να µεταφερθεί στο πλησιέστερο ασφαλές σηµείο (place of safety), που είναι η Ιταλία ή η Μάλτα. Αυτή τη στιγµή δεν υπάρχει κανένα διασωστικό καράβι στην κεντρικό Μεσόγειο, που αποτελεί το πιο θανατηφόρο θαλάσσιο πέρασµα του πλανήτη. Το 2017, υπήρχαν 10 διασωστικά καράβια ΜΚΟ, τα οποία έχουν αδρανοποιηθεί µετά την εκστρατεία ποινικοποίησης της διάσωσης και την πολιτική των κλειστών λιµανιών. Το καράβι µας κατασχέθηκε για δεύτερη φορά, µετά την διάσωση τριάντα προσφύγων που πραγµατοποιήσαµε στις 9 Μαΐου. Ο εισαγγελέας συλλέγει στοιχεία για να διαπιστωθεί αν ο καπετάνιος και ο συντονιστής της αποστολής µας τέλεσαν το αδίκηµα της «διευκόλυνσης εισόδου στη χώρα παράνοµων µεταναστών». Αυτή είναι η καρµπόν κατηγορία για κάθε καπετάνιο που διασώζει µετανάστες, είτε είναι ψαράς είτε είναι πλοίαρχος εµπορικού πλοίου. Είναι σηµαντικό να αναφέρουµε ότι η ποινικοποίησή της διάσωσης δεν είναι κάτι που αφορά µόνο τα διασωστικά καράβια. Αφορά τους πάντες. Οι ιταλικές και µαλτέζικες αρχές συλλαµβάνουν οποιονδήποτε διασώζει µετανάστες. Στις αρχές Απρίλη, ένα τάνκερ πέτυχε στον δρόµο του 108 πρόσφυγες, τους διέσωσε, τους πήγε στην Μάλτα και µετά από λίγες µέρες ο καπετάνιος κατηγορήθηκε για διακίνηση. Αυτή η κατάσταση αφήνει τους πλοιάρχους διερχόµενων πλοίων µε δυο επιλογές, όταν συναντούν πρόσφυγες στη θάλασσα: Ή θα τους επιστρέψουν σε µια επικίνδυνη εµπόλεµη χώρα όπως η Λιβύη, όπως τους διατάζουν οι ιταλικές αρχές, διαπράττοντας τεράστια παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωµάτων, ή θα τους πάνε στην Ιταλία και θα κατηγορηθούν για διακίνηση. ∆υστυχώς, οι περισσότεροι επιλέγουν την τρίτη επιλογή, να τους αγνοήσουν και να τους αφήσουν να πνιγούν, µια και στον καπιταλισµό ο χρόνος είναι χρήµα… Το δόγµα ποινικοποίησης της διάσωσης και µηδενικής ανοχής σε όποιον το αγνοεί, έχει πενταπλασιάσει το ποσοστό των θανάτων στη Μεσόγειο. Σύµφωνα µε το ιταλικό ινστιτούτο διεθνών πολιτικών σπουδών, ISPI, ένας στους οχτώ πρόσφυγες που διασχίζουν τη Μεσόγειο πεθαίνει, µια και κανένα διερχόµενο εµπορικό πλοίο δεν σταµατάει να τους βοηθήσει, φοβούµενο τα αντίποινα της Ιταλίας. Οι υπόλοιποι 7 στους 8 επιστρέφουν στα σκλαβοπάζαρα της Λιβύης από το -χρηµατοδοτούµενο από την ΕΕ- Λιβυκό λιµενικό.
3. Και το κίνηµα αντίστασης;
Με το Μάρε Ιόνιο έχουµε κάνει δύο διασώσεις ως τώρα, στις 18 Μαρτίου και στις 9 Μαΐου. Και στις δύο περιπτώσεις, ο Σαλβίνι κήρυξε το πλοίο «ανεπιθύµητο» και όχι µόνο δεν µας έδωσε άδεια ελλιµενισµού, αλλά δεν µας επέτρεψε καν να µπούµε στα ιταλικά χωρικά ύδατα. Εµείς φυσικά προχωρήσαµε και αποβιβάσαµε τους πρόσφυγες στην στεριά µε ασφάλεια. Και τις δύο φορές, ο εισαγγελέας κατέσχεσε το πλοίο, µε τον Σαλβίνι να πιέζει για οριστική κατάσχεση, όπως συνέβη στο διασωστικό καράβι «Iuventa». Όµως, ο εισαγγελέας δεν του έκανε τη χάρη και διέταξε κατάσχεση µόνο για να συλλέξει στοιχεία, προκειµένου να διαπιστωθεί αν ο καπετάνιος µας τέλεσε το αδίκηµα της διακίνησης. Είναι η δεύτερη πολιτική ήττα της κυβέρνησης Σαλβίνι που έχει ανάγει το ζήτηµα σε προσωπική κόντρα. Ο Σαλβίνι ζητούσε επίµονα τη σύλληψη και καταδίκη όλων των διασωστών στο καράβι, επέµενε ότι τα λιµάνια θα παραµείνουν κλειστά, ότι δεν θα µπούµε στα ιταλικά χωρικά ύδατα και ότι δεν θα αποβιβαστεί κανένας µετανάστης. ∆υστυχώς γι’ αυτόν, και στα ιταλικά χωρικά ύδατα µπήκαµε, και τα λιµάνια ανοίξανε µε πάρα πολλούς δηµάρχους ιταλικών πόλεων να δηλώνουν υποστήριξη προς το εγχείρηµά µας, και οι µετανάστες αποβιβάστηκαν µε ασφάλεια. Ταυτόχρονα, σε όλη την Ιταλία πραγµατοποιήθηκαν δεκάδες συγκεντρώσεις αλληλεγγύης προς το καράβι µας, µετατρέποντας την καταστολή της διάσωσης και τον ακραίο ρατσισµό της κυβέρνησης σε κεντρικό πολιτικό ζήτηµα. Ήταν µια πρώτη νίκη, που άλλαξε τους συσχετισµούς στον δηµόσιο διάλογο της Ιταλίας και αποδεικνύει ότι η νίκη είναι αποτελεσµατικότερη από τη θυµατοποίηση.
4. Ο Σαλβίνι ισχυρίζεται πως τα διασωστικά δηµιουργούν τα προσφυγικά κύµατα από την Αφρική. Ισχύει κάτι τέτοιο;
Είναι στα όρια του γελοίου να δηλώνει κάποιος ότι 2-3 διασωστικά καράβια και µερικές δεκάδες διασώστες ευθύνονται για ένα τόσο πολύπλοκο και παγκόσµιου µεγέθους φαινόµενο, όπως είναι η µετανάστευση. Στην τελευταία µας διάσωση, στις 9 Μαΐου 2019, µέσα σε µια βάρκα είχαµε ανθρώπους από 15 διαφορετικές χώρες της Αφρικής. Όσο βρισκόµουν στο Aquarius, θυµάµαι ότι ήταν συχνό φαινόµενο να διασώζουµε ανθρώπους από 30-40 διαφορετικές χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Πόλεµοι, δικτατορίες, καταστάσεις έσχατης φτώχειας είναι κάποιες από τις αιτίες που οδηγούν τους ανθρώπους στον ξεριζωµό. Αυτό που θέλει να πει ο Σαλβίνι είναι ότι τα διασωστικά είναι pull factor, δηλαδή έλκουν την µετανάστευση, παροτρύνουν τους µετανάστες να ξεκινήσουν το ταξίδι τους από την Λιβύη, παρέχοντάς τους διάσωση και µεταφορά στην Ιταλία. Το pull factor είναι µια εκστρατεία για να απονοµιµοποιήσουν τις διασωστικές ΜΚΟ, να τις καταστείλουν ευκολότερα και να τις αντικαταστήσουν µε το -χρηµατοδοτούµενο από την Ε.Ε.- λιβυκό λιµενικό. Η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί να καταστείλει τη µετανάστευση µε κάθε τρόπο, αδιαφορώντας για τις ανθρώπινες ζωές, οπότε είναι λογικό να βλέπει τα διασωστικά καράβια ως εµπόδιο. Στην πραγµατικότητα, υπάρχει µόνο το «push factor», οι κτηνώδεις συνθήκες της Λιβύης, που ωθούν τους πρόσφυγες να κάνουν τα πάντα για να δραπετεύσουν από εκεί µε κάθε τρόπο.
5. Ποιες είναι οι προοπτικές;
Θεωρώ ότι η στάση των ευρωπαϊκών κρατών απέναντι στους µετανάστες συµπυκνώνει όλες τις αντιθέσεις και τη βαρβαρότητα των κυρίαρχων, εγκαινιάζοντας µια νέα εποχή. ∆εν είναι µόνο το ότι οι µετανάστες αποτελούν τον κύριο στόχο όλου σχεδόν του πολιτικού συστήµατος. Είναι κυρίως το γεγονός πως ό,τι θεωρούσαµε δεδοµένο καταρρέει. ∆εν είναι δυνατόν να θεωρείται έγκληµα το να δίνεις νερό σε πρόσφυγες (ΗΠΑ) ή να τους διασώζεις από πνιγµό. Οι µετανάστες απο-ανθρωποποιούνται, τα ανθρώπινα δικαιώµατα δεν ισχύουν γι’ αυτούς, τα σώµατά τους γίνονται αντικείµενα της χειρότερης µορφής βίας. Μια τέτοια κατάσταση δηλητηριάζει όλη την κοινωνία και αργά ή γρήγορα στρέφεται ενάντια στα υπόλοιπα αδύναµα µέλη της και µειονότητες. Αυτός είναι και ο λόγος που όλο και περισσότεροι άνθρωποι κινητοποιούνται και συναντιούνται µε αφορµή και µε αιχµή της δράσης τους το µεταναστευτικό. Από τους αγρότες στη Γαλλία που δίνουν στέγη σε πρόσφυγες, µέχρι τους «Stansted 15» στην Αγγλία που µπλοκάρουν τις απελάσεις στο αεροδρόµιο, από τις τεράστιες διαδηλώσεις του «Seebrücke» στη Γερµανία, µέχρι το Mare Jonio που αψηφά τον Σαλβίνι στην Ιταλία, βλέπουµε την ανάδυση ενός νέου αγωνιζόµενου υποκειµένου µε έντονη διεθνιστική χροιά, αυτοοργανωµένη δράση και χαρακτήρα πολιτικής ανυπακοής. Η απάντηση της εξουσίας δεν αφήνει αµφιβολία. Εκατοντάδες άνθρωποι έχουν συλληφθεί σε όλη την Ευρώπη, µεταξύ των οποίων και δήµαρχοι, αγρότες, γιατροί, πυροσβέστες, δάσκαλοι ακόµα και παππάδες επειδή φιλοξένησαν µετανάστες σε εκκλησία (δυτική Γερµανία). Το παράδειγµα όλων αυτών των ανθρώπων είναι πηγή έµπνευσης και δηλώνει την αδήριτη ανάγκη να συγκρουστούµε µε τις εγκληµατικές πολίτικες των κρατών µας, αλλά και την δυνατότητα να ενώσουµε και να συντονίσουµε τις αντιστάσεις µας σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Διαβάστε περισσότερα: https://www.kar.org.gr/2019/06/13/diasosi-kai-politiki-anypakoi/
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955347
Diktiospartakos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου