Έντονη ανησυχία αναφορικά με την αυξανόμενη επιρροή που ασκεί η Ρωσία σε ευρύτερο γεωπολιτικό επίπεδο, εκφράζεται σε εμπιστευτική έκθεση του Πενταγώνου στοιχεία της οποίας επικαλείται το Politico. Μάλιστα στις 150 σελίδες της έκθεσης εκφράζεται η εκτίμηση ότι «οι ΗΠΑ δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένες προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον πολιτικό πόλεμο που διεξάγει η Μόσχα με στόχο την υπονόμευση των δημοκρατιών σε μια σειρά από χώρες».Πολλοί μάλιστα θεωρούν πως αρκετές επισημάνσεις της έκθεσης αποτελούν ένα είδος έμμεσης κριτικής απέναντι στη «διστακτική προσέγγιση» του Ντόναλντ Τραμπ απέναντι στην στρατηγική του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Πιο συγκεκριμένα, τονίζεται ότι η Ουάσιγκτον «εξακολουθεί να υποτιμά την ρωσική επιθετικότητα, που περιλαμβάνει τη χρήση προπαγάνδας και παραπληροφόρησης για να επηρεάσει την κοινή γνώμη στην Ευρώπη, την Κεντρική Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική». Παράλληλα, η έκθεση δίνει ιδιαίτερη έμφαση στους κινδύνους που απορρέουν από την ισχυροποίηση της συμμαχίας μεταξύ της Ρωσίας και της Κίνας, οι οποίες όπως επισημαίνεται «έχουν ως κοινό αντίπαλο την διεθνή επιρροή που ασκούν οι ΗΠΑ, αλλά έχουν και μια συγγένεια αναφορικά με τη σταθερότητα σε ένα αυταρχικό καθεστώς».
Ο κίνδυνος «να ξεφύγουν τα πράματα σε στρατιωτικό επίπεδο»
Μάλιστα, οι συντάκτες της έκθεσης σημειώνουν πως τα σοβαρά ζητήματα που αντιμετωπίζουν στο εσωτερικό τους οι ΗΠΑ αποτελούν έναν επιπρόσθετο λόγο που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες μια τέτοιας σύγκρουσης, ενώ επισημαίνουν πως η Ουάσιγκτον δεν διαθέτει κάποιο «συναρπαστικό αφήγημα ανάλογο με εκείνο που χρησιμοποίησε προκειμένου να κερδίσει τον Ψυχρό Πόλεμο.
Ανάλογες απόψεις εκφράζονται και από Ρώσους παρατηρητές, οι οποίοι τοποθετούνται στο αντικυβερνητικό στρατόπεδο, όπως η Νατάλια Αρνό, πρόεδρος της Οργάνωσης Free Russia, ενός think tank με έδρα την Ουάσιγκτον, η οποία κάνει λόγο για έμμεσες επιθέσεις εκ μέρους της Μόσχας σε ανεξάρτητους οργανισμούς της Δύσης. Προσθέτει δε πως «οι εν λόγω επιθέσεις αποτελούν στην ουσία μια μορφή συγκαλυμμένης στρατιωτικής επέμβασης..
Την ίδια στιγμή πάντως, άλλες απόρρητες έρευνες απευθύνουν προειδοποιήσεις τόσο προς το στρατιωτικό προσωπικό όσο και προς τους πολιτικούς ηγέτες πως από την εν λόγω κατάσταση προκύπτουν σοβαροί κίνδυνοι για την εθνική ασφάλεια, οι οποίοι αν παραμείνουν χωρίς απάντηση, μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και σε πολεμική σύγκρουση.
«Σε ένα περιβάλλον όπου συγχέονται σε καθημερινή βάση ο οικονομικός ανταγωνισμός, οι καμπάνιες πολιτικής επιρροής, αλλά και οι παραστρατιωτικές επεμβάσεις, υπάρχει μια πολύ λεπτή γραμμή, πέρα από την οποία μπορεί να ξεφύγουν τα πράματα» επισημαίνει χαρακτηριστικά μιλώντας στο Politico κορυφαίος Αμερικάνος αξιωματούχος.
Το «αντίδοτο», τα πυρηνικά και η αποτυχία Ομπάμα-Τραμπ
Η έκθεση του Πενταγώνου βάζει στο μικροσκόπιο την δραστηριότητα της Μόσχας τόσο στις χώρες που βρίσκονται στην «περιφέρειά» της όσο και σε άλλες ηπείρους, όπως η Αφρική αλλά και η Αρκτική. Ταυτόχρονα, ως «αντίδοτο» προτείνει μια ακόμη πιο επιθετική προσέγγιση εκ μέρους των ΗΠΑ όσον αφορά στις σφαίρες επιρροής τους, αλλά και την επιχείρηση να «σπαρούν έριδες» μεταξύ Ρωσίας και Κίνας προκειμένου να ανακοπεί η εμβάθυνση της συμμαχίας τους.
Την ίδια στιγμή όμως η έκθεση στηλιτεύει την απουσία ενιαίου μηνύματος επί ενός τόσο σημαντικού ζητήματος για τις ΗΠΑ. «Υποτίθεται πως έχουμε αφήγημα, αλλά είμαστε τόσο διχασμένοι στο εσωτερικό μας, που τελικά υπάρχει πρόβλημα αφήγησης. Αντίθετα, η Ρωσία δεν έχει τέτοιο πρόβλημα» δηλώνει χαρακτηριστικά η Άννα Μπορσέβσκαγια, στέλεχος αμερικάνικου γεωστρατηγικού Ινστιτούτου.
Από την άλλη, η έκθεση φέρεται να προκρίνει την άμεση ανάγκη συνεργασίας με τη Ρωσία σε καίρια ζητήματα όπως αυτό των πυρηνικών όπλων. «Είναι ξεκάθαρο ότι ένας νέος γύρος πυρηνικών εξοπλισμών ενέχει σοβαρούς κινδύνους» τονίζει ένας από τους συντάκτες της έκθεσης, ο Τζον Αρκίλα, και προσθέτει: «Οι ΗΠΑ εδώ έχουν δυο επιλογές: μπορούν είτε να μπουν στην κούρσα, ελπίζοντας να ξεπεράσουν του Ρώσους, είτε να επιχειρήσουν να πετύχουν μια αμοιβαία απόσυρση από έναν τέτοιο αδιέξοδο ανταγωνισμό μέσω της μείωσης των πυρηνικών και από τις δυο πλευρές». Επισημαίνει δε ότι μια τέτοια προσέγγιση θα οδηγούσε στην υιοθέτηση άλλης στάσης και από άλλες πυρηνικές δυνάμεις, όπως το η Βόρεια Κορέα, η Κίνα, το Ιράν, η Ινδία αλλά και το Πακιστάν.
Ταυτόχρονα, ο ίδιος ο Αρκίλα αναφέρει πως τόσο ο Μπάρακ Ομπάμα όσο και ο Ντόναλντ Τραμπ απέτυχαν παταγωδώς -ο καθένας για διαφορετικούς λόγους- στο ζήτημα της βελτίωσης των αμερικανορωσικών σχέσεων. Τονίζει δε πως οι ΗΠΑ οφείλουν να επιμείνουν σε βήματα σε αυτή την κατεύθυνση.
Τέλος, δεν είναι λίγοι οι αναλυτές που εκτιμούν πως η καταλληλότερη απάντηση στην στρατηγική του Πούτιν μπορεί να έρθει από το εσωτερικό της Ρωσίας. Σημειώνουν μάλιστα πως η ρώσικη κοινή γνώμη δεν ήταν ιδιαίτερα θετική απέναντι στις επεμβάσεις της Μόσχας στην Κριμαία αλλά και στον έντονο ανταγωνισμό απέναντι στις ΗΠΑ. Ανάλογη άποψη φαίνεται να έχει ακόμη κι ένα τμήμα της ρώσικης ελίτ, που θεωρούν πως οι διαρκείς εξωτερικές επεμβάσεις υπονομεύουν τις προοπτικές οικονομικής ανάπτυξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου