Ελληνο-Τουρκικός Ανταγωνισμός στην Λιβύη...

“Ελληνικό προξενείο στη Βεγγάζη, ΤΩΡΑ”! Ο Γιώργος Βλαβιανός, γράφει από τη φλεγόμενη Λιβύη

O Χέφτερ κλείνει τον δρόμο στην Τουρκία

του Γιώργου Βλαβιανού

από το insidestory

Μόλις πριν από λίγες μέρες ο Λίβυος αρχιστράτηγος Χαλίφα Χέφτερ έδωσε εντολή να απαγορευθούν όλες οι πτήσεις από και προς τη Λιβύη, διέταξε εμπάργκο σε όλα τα τουρκικά προϊόντα, πάγωσε όλες τις συμφωνίες που έχουν γίνει με τουρκικές εταιρείες και διέταξε να αφαιρεθούν οι τουρκικές ταμπέλες από εστιατόρεια σε όλη την Κυρηναϊκή, την Ανατολική Λιβύη. Φυσικά η είδηση δεν ακούστηκε στην Ελλάδα…
Πολλοί είναι εκείνοι στη σπαρασσόμενη επί οκτώ χρόνια χώρα της Βορείου Αφρικής που ήδη έχουν στρέψει το βλέμμα τους προς την Ελλάδα και την Αίγυπτο. Έγκυρότατες πληροφορίες μου αναφέρουν ότι σύντομα ο Δήμαρχος της Βεγγάζης Sakr Bouzouari θα βρεθεί στην Αθήνα για συζητήσεις. Η Λιβύη χθες, σήμερα, αποτελεί την χρυσή ευκαιρία της χώρας μας. Για πολλούς και διάφορους λόγους τους οποίους θα εξηγήσουμε εκτεταμμένα, η Ανατολική Λιβύη σποτελεί το κύριο πεδίο ανταγωνισμού και δημιουργίας σφαιρών επιρροής. Ο Χαλίφα Χέφτερ όπως όλα δείχνουν θα επικρατήσει και σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες προτίθεται για ένα μικρό χρονικό διάστημα να κάνει προσωρινή πρωτεύουσα την Βεγγάζη σχηματίζοντας κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας!! Είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη επανασύστασης προξενείου στην πόλη…σε μία χώρα με την οποία έχουμε κοινή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και η Τουρκία εποφθαλμιά.

Για να τα εξετάσουμε όλα αυτά επισκεφθήκαμε και πάλι την πολύ επκίνδυνη – και χωρίς ξένες διπλωματικές αποστολές στη Βεγγάζη- βορειοαφρικανική χώρα.

Η ΚΑΘΗΜΑΓΜΕΝΗ ΠΑΛΙΑ ΒΕΓΓΑΖΗ

Η γρήγορη προσεκτική βόλτα σε δρόμους και σοκάκια πολύβουα όταν τα είχα περπατήσει πριν από λίγα χρόνια, τα οποία σήμερα σχεδόν δεν αναγνωρίζονται, είναι δυσάρεστη εμπειρία. Σε δρομάκια όπου βασιλεύει η ερημιά και η εγκατάλειψη, με συντρίμμια και μπάζα μέχρι εκεί που χάνεται το μάτι σου. Απόλυτη καταστροφή, βομβαρδισμένα ιστορικά κτίρια, πολλά κατεδαφισμένα, ρημαδιό ολόκληρες συνοικίες. Η παλιά πόλη της Βεγγάζης θέλει ανοικοδόμηση εκ θεμελίων. Η περιπλάνηση μου έγινε σε δρόμους στους οποίους δεν κυκλοφορεί σχεδόν κανείς. Μόνον τρωκτικά ίσως. Που και που περνά κάποιο στραπατσαρισμένο αυτοκίνητο, σκονισμένο και χωρίς πινακίδες, όπως αυτά που κυκλοφορούν κατά χιλιάδες στην πόλη, το οποίο όταν το ακούς, σκιάζεσαι… Ίσως να είναι κάποιοι από τους κατοίκους της παλιάς πόλης που την εγκατέλειψαν όταν το 2014 εγκαταστάθηκε εκεί ο ISIS οι οποίοι ψάχνουν για τρόπους επιστροφής. Ή μήπως πρόκειται για άνδρες των δυνάμεων ασφαλείας; Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις σε τέτοιες καταστάσεις, μετά από τρία χρόνια εμφύλιας διαμάχης και οκτώ χρόνια αίματος και αναρχίας που ακολούθησε την πτώση του Καντάφι. Αρκετοί δρόμοι παραμένουν αδιάβατοι από τα ερείπια ή τις λακούβες που άνοιξαν οι οβίδες. Παραδόξως στην περιήγησή μας διαπιστώσαμε ότι μέσα σε όλη αυτή την καταστροφή δύο μαγαζιά ήταν ανοικτά. Οι ιδιοκτήτες τους χυμένοι στις λευκές πλαστικές καρέκλες έπιναν το τσάι τους και κάπνιζαν. Όλη μέρα έτσι την έβγαζαν. Πελατεία μηδενική.

Στην κεντρική πλατεία μόλις στρίβεις από τη λεωφόρο που περνά από το ξενοδοχείο Τιμπέστι, το οποίο μαζί με το Ούζου (κλειστό σήμερα) τον Φεβρουάριο του 2011 τις ημέρες της επανάστασης εναντίον του συνταγματάρχη Καντάφι φιλοξένησε το μελίσσι των ξένων δημοσιογράφων, βηματίζει μια ηλικιωμένη φιγούρα σκυφτή μαντηλοφορεμένη με το καρότσι της… Καθημερινά περιτριγυρίζει εκεί αναπολώντας, σέρνοντας τα λιγοστά υπάρχοντά της. Προσπάθησε να μας μιλήσει, αλλά ήταν δυό τρεις οι αγγλικές λέξεις που χρησιμοποίησε. Δύσκολη η συνεννόηση. Η μεγάλη αυτή πλατεία εκεί μπροστά στο Δικαστικό Μέγαρο και στο κτίριο το οποίο χρησιμοποιήθηκε από την Επαναστατική Επιτροπή ώς Γραφείο Τύπου για τις διαπιστεύσεις και την ενημέρωση των ξένων δημοσιογράφων ήταν καθημερινά γεμάτη το 2011.

Ήταν ημέρες γιορτής κι ευφορίας εκείνες του Φεβρουαρίου του 2011 στη Βεγγάζη.

Η επανάσταση κατά του καθεστώτος του Μουαμάρ Καντάφι έδειχνε να έχει πετύχει και μετά από σαράντα και πλέον χρόνια η πόλη ζούσε στους ρυθμούς της πολυπόθητης αλλαγής. Ήταν καθημερινές οι εκδηλώσεις χαράς, οι επισκέψεις στην Κατίμπα – το μισητό Διοικητήριο του δικτατορικού καθεστώτος – η οποία είχε υποστεί μεγάλες καταστροφές, οι χοροί, τα τραγούδια, το ανέμισμα της τρίχρωμης σημαίας με το μισοφέγγαρο σε αντικατάσταση της πράσινης του Συνταγματάρχη, ενώ οι συζητήσεις για το αύριο, στα καφενεία της παλιάς πόλης, έδιναν κι έπαιρναν. Νέοι και ηλικιωμένοι είχαν επιστρατευθεί και με κάθε τρόπο βοηθούσαν ώστε η επανάσταση να διαδοθεί. Τότε οι ξένοι δημοσιογράφοι περνούσαν σωρηδόν από τα σύνορα της Αιγύπτου, οδικώς, χωρίς διατυπώσεις. Στην ουσία τα σύνορα ήταν αφύλακτα ή καλύτερα, άναρχα φυλασσόμενα από ενόπλους που δεν γνώριζες από που βαστά η σκούφια τους. Δύσκολο κι επικίνδυνο ταξίδι. Κάπου δώδεκα και πλέον ώρες από το Κάιρο. Είχαμε περάσει από τη συνοριακή πόλη Σάλουμ της Αιγύπτου μαζί με δύο Ελβετούς συναδέλφους τους οποίους συνάντησα στο μοναδικό παρακμιακό ξενοδοχείο. Στο Τόμπρουκ αρχικά και στη Βεγγάζη εν συνεχεία συνάντησα πολλούς ανθρώπους έτοιμους να βοηθήσουν, να μας μεταφέρουν με τα αυτοκίνητά τους με το αζημείωτο φυσικά, να μας μεταφράζουν.

ΑΡΑΒΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ ΚΑΙ ΚΡΙΣ ΣΤΗΒΕΝΣ

Εκείνοι όμως οι οποίοι αφουγκραζόμασταν λίγο πιο διεισδυτικά την κοινωνία της Βεγγάζης αντιλαμβανόμασταν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, κάτι στην ατμόσφαιρα δεν μύριζε δημοκρατία κι ελευθερία δυτικού τύπου, όπως πίστευε ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα. Η τότε αμερικανική κυβέρνηση στήριξε με πάθος τη λεγόμενη “Αραβική Άνοιξη” που δήθεν εξελισσόταν στην Λιβύη… και το πλήρωσε με την εκτέλεση του πρέσβη Κρις Στήβενς τον Σεπτέμβριο του 2012 στο αμερικανικό προξενείο της Βεγγάζης. Ο ίδιος ο Στήβενς είχε παραβεί αρκετούς κανόνες ασφαλείας θεωρώντας ότι γνώριζε καλά τους Λιβύους επειδή είχε υπηρετήσει άλλες δύο φορές εκεί, και η τότε υπουργός Εξωτερικών, Χίλαρυ Κλίντον. λίγο καιρό πριν από την εκτέλεσή του πρέσβη και άλλων τριών μελών της αποστολής δεν είχε ανανεώσει τη σύμβαση μέρους του προσωπικού ασφαλείας. Από 36 που υπηρετούσαν στην πρεσβεία της Τρίπολης (1,5 άνδρες ασφαλείας για έναν διπλωμάτη) είχαν μείνει 6 (1 άνδρας ασφαλείας για 4,5 διπλωμάτες). Ο Κανάκης Μανδαλιός φίλος του Στήβενς, πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας Βεγγάζης, θυμάται με κάθε λεπτομέρεια τις τραγικές εκείνες ημέρες. Σήμερα το κτήμα όπου βρισκόταν η αμερικανική αποστολή ρημάζει… Σε κάθε σταυροδρόμι, λοιπόν, με κάθε ευκαιρία, στα πεδία των μαχών το 2011, ακούγαμε τα μαζικά “Αλλαχού Άκμπαρ”, βλέπαμε ενόπλους να απλώνουν το χαλάκι τους καταμεσής του δρόμου και να προσεύχονται. Οι ανοικτές υπαίθριες προσευχές δονούσαν την ατμόσφαιρα έξω από το Δικαστικό Μέγαρο. Κάθε Παρασκευή η φωνή του ιμάμη ακουγόταν σε μεγάλη απόσταση με τη βοήθεια των μεγαφώνων. Σήμερα εκεί μπροστά επικρατεί ερημιά κι εγκατάλειψη σαν να έχει σβηστεί η πόλη από τον χάρτη. Μόνο τα λιγοστά αυτοκίνητα που διασχίζουν τον παραλιακό δρόμο δίνουν ζωή κι ένα αστυνομικό όχημα που μας αποτρέπει να βγάλουμε τη φωτογραφική μηχανή που θα θέλαμε, διότι άντε μετά να εξηγείς…Τουλάχιστον αυτό μας παρακάλεσαν οι συνοδοί μας. Μια κλεφτή φωτογραφία έτσι για ενθύμιο…

ΡΗΜΑΔΙΟ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Μια που ήμασταν εκεί προχώρησα μέχρι την ελληνική ορθόδοξη εκκλησία που θυμόμουν σε ένα στενό της παλιάς πόλης. Για να είμαι ακριβής επισκέφθηκα την τοποθεσία όπου βρισκόταν η εκκλησία. Από αυτήν έχουν απομείνει μόνον ερείπια. Τα μπάζα δυσκολεύουν το δρόμο προς τις πόρτες οι οποίες διατηρούνται με τα τζάμια σπασμένα. Ο ζεστός ήλιος πέφτει πλουσιοπάροχα στο κτίριο… καθώς οροφή δεν υπάρχει. Η ελληνική παροικία θα ήθελε να την ανοικοδομήσει όταν κάποια στιγμή τα πράγματα στην πόλη αποκατασταθούν πλήρως. Προς το παρόν ούτε λόγος… Θα τεθεί κι αυτή στο γενικό σχέδιο ανοικοδόμησης της πόλης.

20 ΧΡΟΝΙΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΡΟΙΚΙΑΣ

Την ίδια ώρα το σχολείο της ελληνικής παροικίας, το Ευρωπαϊκό Σχολείο της Βεγγάζης όπως έχει μετονομαστεί, λειτουργεί κανονικά. Το Σχολείο βρίσκεται στη σύγχρονη πόλη της Βεγγάζης κάποια λίγα χιλιόμετρα μακριά από την παλιά. Κι εκεί κοντά φυσικά δόθηκαν μάχες για την απομάκρυνση των δυνάμεων του ISIS.

Λειτούργησε παραταύτα κανονικά όλα αυτά τα χρόνια, με λιγοστά χρονικά διαστήματα διακοπής. Για εκείνους που έμειναν και δεν έφυγαν. Και δεν ήταν λίγοι. Ένας από αυτούς ο Διευθυντής του Σχολείου Γιώργος Σαγιάννος. Όλα αυτά τα χρόνια έμεινε πιστός στην πόλη του. Άλλωστε είναι τρίτη γενιά Έλληνα της Βεγγάζης. Ο παπούς του ξεκίνησε να πάει στη Λιβύη στα τέλη του 19ου αιώνα από την Κρήτη. Σήμερα είναι χαρούμενος που κατάφερε να φέρει εις πέρας μία ακόμη σχολική χρονιά με τους λιγοστούς αποφοιτήσαντες να κάνουν αποχαιρετιοτήριο πάρτι. Όμως την ίδια στιγμή αναπολεί μαζί με τον φίλο του Κανάκη Μανδαλιό τον πρόεδρο της ελληνικής κοινότητας τις ώρες που το σχολείο είχε ακόμη την καθηγήτρια που δίδασκε ελληνικά. Σήμερα υπάρχει Έλληνας καθηγητής στο σχολείο ο οποίος όμως διδάσκει στα αγγλικά μαθήματα θετικής κατεύθυνσης. Το σχολείο της ελληνικής παροικίας πρωτολειτούργησε μεταπολεμικά το 1946 και η σημερινή του μορφή ως Ευρωπαϊκό Σχολείο έκλεισε τα 20 χρόνια συνεχούς λειτουργίας.

Οι ελληνικές ρίζες στην Κυρηναϊκή είναι βαθιές. Η Βεγγάζη, η Βερενίκη των Ρωμαίων είναι κτισμένη στη θέση των Ευεσπερίδων που ήταν μία από τις πόλεις της αρχαίας Πεντάπολης την οποία ίδρυσαν Δωριείες από τη Θήρα μετά από υπόδειξη του Μαντείου των Δελφών το 680 π.Χ. Η Κυρηναϊκή, η Ανατολική Λιβύη είχε πάντα πολιτιστικούς, οικονομικούς αλλά και διοικητικούς δεσμούς, ιδιαιτέρως την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με τον ελληνικό κόσμο. Η γειτνίαση αυτή συνδυαζόμενη με τη διαχρονική επιφυλακτικότητα απέναντι στην Τουρκία αλλά και στην Ιταλία (η Ρώμη είχε αποικήσει τη χώρα και η επανάσταση εναντίον τους άρχισε στη Βεγγάζη στις αρχές του 20ου αιώνα από τον εθνικό ήρωα Ομάρ Μουχτάρ) ευνοούν τη συνεργασία με την Ελλάδα. Άλλωστε η απόσταση της ανατολικής Κυρηναϊκής από την Κρήτη είναι μικρότερη απ’ ότι της μεγαλονήσου με τον Πειραιά.

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ

Ο Αρχιστράτηγος Χαλίφα Χέφτερ είναι πλέον ο κυρίαρχος του παιγνιδιού στην Ανατολική Λιβύη. Είναι θα λέγαμε ο ανερχόμενος αστήρ στην πολιτική ζωή της χώρας. O 75χρονος στρατιωτικός ηγείται του Εθνικού Λιβυκού Στρατού (LNA). Μετά από αδυσώπητες μάχες με παρακλάδια της Αλ Κάιντα (Ansar Al Sharia, κ.α.) και τον ISIS, κατόρθωσε να εξαλείψει αρχικά τα ισλαμιστικά στοιχεία από την Ντέρνα και την Μπέϊντα, πόλεις στα ανατολικά της Βεγγάζης, και τελικά μετά από τριετή σφοδρό εμφύλιο πόλεμο και από τη δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της Λιβύης. Έκτοτε, δηλαδή από τις αρχές του 2018, η πόλη θεωρείται γενικά ασφαλής. Θα σας φανεί παράδοξο, όμως στις συζητήσεις που είχα στη Βεγγάζη, με αρκετούς όπως μία Βρετανή και έναν Καναδό καθηγητή, με έπεισαν ότι δεν είχαν πρόβλημα όλο αυτό τον καιρό. Η ζωή τους συνεχίσθηκε σχεδόν κανονικά αν και πολλά βράδια τα περνούσαν στην ταράτσα του σπιτιού τους παρακολοθούντας τις εκατέρωθεν βολές πυραύλων…Εξαίσιο θέαμα…Η Βάλερι μου έδειξε στον τοίχο της ταράτσας ένα σημάδι από σφαίρα…

Ο Χέφτερ στηρίζεται σήμερα ανοικτά από την Αίγυπτο και τον πρόεδρο Σίσι, την Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα. Ο Αρχιστράτηγος, λοιπόν, και οι δυνάμεις που τον υποστηρίζουν επενδύουν στην εδραίωση της σταθερότητας στην Κυρηναϊκή αναδιοργανώνοντας το διαλυμένο διοικητικό μηχανισμό αρχίζοντας φυσικά από την αστυνόμευση. Υπάρχουν πλέον μεγάλοι δρόμοι με σύγρονα καταστήματα, ενώ σιγά-σιγά ανοίγουν και σύγχρονα καφέ κοντά στο Πανεπιστήμιο όπως το “Break”, όπου μπορείς να πιείς τον καφέ σου και να φας μόνον όμως αν συνοδεύεις γυναίκα!

Το καθεστώς της Τρίπολης, το οποίο παραμένει ακόμη το επισήμως αναγνωρισμένο από τον ΟΗΕ, κατευθύνεται από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και υποστηρίζεται από την Τουρκία και το Κατάρ. Γύρω από την Τρίπολη υπάρχουν ακόμη militia, ένοπλες αντάρτικες ομάδες, που δεν δέχονται να παραδώσουν τα όπλα. Ο Χέφτερ πήρε την απόφαση από τις αρχές Μαρτίου του 2019 να επιχειρήσει εναντίον τους για να ξακαθαρίσει η κατάσταση κι εκεί. Προς το παρόν δεν έχει πετύχει τον στόχο του. Όμως επιμένει…

Στην Τρίπολη λειτουργούν σήμερα μόνον δύο πρεσβείες. Της Τουρκίας και της Ιταλίας. Πολλές χώρες έχουν διαπιστευμένο πρεσβευτή η έδρα του οποίου όμως είναι στην Τύνιδα. Η Ιταλία διαθέτει και 200 μέλη των ειδικών στρατιωτικών δυνάμεών της στη Μιζουράτα, 200 χιλιόμετρα από την Τρίπολη, για τη φρούρηση μιας κινητής ιατρικής μονάδας. Στη Βεγγάζη δεν υπάρχει ξένο προξενείο. Ούτε ένα. Όταν βρισκόμουν στην Βεγγάζη Ιταλός απεσταλμένος ήρθε και στο σχολείο της ελληνικής παροικίας κάνοντας εκτιμήσεις ώστε να ανοίξει η Ρώμη προξενείο. Η Ελλάδα δεν βρίσκεται πουθενά.

ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ

Γεγονός κατά την άποψή μας εντελώς ανεπίτρεπτο πλέον. Όταν με τη Λιβύη έχουμε κοινή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Σε μία εποχή μάλιστα κατά την οποία δίνουμε καθημερινά μάχες με την Άγκυρα πάνω στο ζήτημα των ΑΟΖ. Δεδομένου του πολλαπλού ελληνικού ενδιαφέροντος στη Βεγγάζη λειτουργούσε πάντα ελληνικό προξενείο. Όμως για οικονομικά ζητήματα καταργήθηκε με Προεδρικό Διαταγμα το 1997. Με προσπάθειες της ελληνικής κοινότητας συνεχίστηκε η λειτουργία ως παραρτήματος του προξενικού γραφείου της πρεσβείας ως το 2005. Έκτοτε είναι κλειστό. Σήμερα είναι εκ των πραγμάτων επιτακτική ανάγκη να ανοίξει άμεσα το ελληνικό προξενείο αφού πρώτα φυσικά τοποθετηθεί πρέσβης στην Τρίπολη. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με όσα μας είπε διπλωματική πηγή ήταν έτοιμη να προχωρήσει. Είχε μάλιστα ορισθεί και πρέσβης. Η ουσία όμως είναι ότι δεν προχώρησε. Η νέα ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να βιαστεί. Προσπάθειες να υπάρξει προσέγγιση, σύμφωνα με απόλυτα έγκυρες πληροφορίες μου, είχαν γίνει και από το ελληνικό Υπουργείο Άμυνας.

Η Τουρκία δίνει γη και ύδωρ για να προχωρήσει μία συμφωνία για τις ΑΟΖ με την κυβέρνηση της Τρίπολης. Βλέπει ότι θα χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια της, εφόσον επικρατήσει ολοκληρωτικά ο στρατηγός Χέφτερ -πράγμα εξαιρετικά πιθανόν- και προσπαθεί να κλείσει συμφωνίες. Και η Αθήνα απλώς παρακολουθεί. Έλληνας πρώην υφυπουργός Εξωτερικών μου έλεγε ότι είναι ανεπίτρεπτο να μην υπάρχει εκπροσώπηση σήμερα στην Βεγγάζη. Αν τελικά η Τουρκία κατορθώσει να προχωρήσει σε κάποια διεθνή συμφωνία οι δυνατότητες ανατροπής της θα είναι μηδενικές. Μία μέρα μετά τη συζήτηση που είχα με τον πρώην υφυπουργό Εξωτερικών, η τουρκική εφημερίδα Γενί Σαφάκ (https://www.yenisafak.com/gundem/libyada-neler-oluyor-turkiye-hangi-yaniti-verebilir-3497020) έγραψε, ότι υποστράτηγος εν αποστρατεία πρότεινε να συναφθεί επειγόντως συμφωνία της Τουρκίας με την κυβέρνηση της Τρίπολης (Λιβυκή Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας) για την ΑΟΖ αγνοώντας τον στρατηγό Χαλίφα Χέφτερ, υποστηρίζοντας ότι “τα 39 τετραγωνικά χλμ που έκλεψε η Ελλάδα από τον θαλάσσιο χώρο της Λιβύης στην πραγματικότητα περιέχουν και περιοχές που κλάπηκαν από την Τουρκία”. Ο Χέφτερ πάντως πάγωσε κάθε πρωτοβουλία…

Γίνεται εύκολα αντιληπτό πόσο κρίσιμο είναι για την Ελλάδα να είναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που θα ανοίξει προξενείο στη Βεγγάζη. Προτού παγιωθεί μία κατάσταση. Τότε θα είναι αργά. Η Αθήνα πρέπει ανοικτά να πάρει θέση και να προχωρήσει. Τα συμφέροντά μας τούτη την ώρα είναι στην Κυρηναϊκή. Η Ιταλία, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ανακοινώσει ότι θα ανοίξουν προξενείο εν ευθέτω χρόνω… Ο πρόεδρος Τραμπ πάντως έχει τα μάτια του στραμμένα προς τη Βεγγάζη και τον Αρχιστράτηγο χωρίς προς το παρόν να έχει πάρει ανοικτά θέση. Πάντως άνθρωποι που γνωρίζουν θεωρούν ότι η λίαν πρόσφατη επίσκεψη στην πόλη της Στέφανι Ουίλλιαμ, επιτετραμμένης ως το 2017 στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Τρίπολη και σήμερα αναπληρώτριας ειδικής απεσταλμένης του ΟΗΕ για τη Λιβύη, κρύβει πίσω της και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του Αμερικανού προέδρου.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Οι προοπτικές σε επιχειρηματικό επίπεδο στην Ανατολική Λιβύη είναι τεράστιες. Μόνον για την ανοικοδόμηση της Βεγγάζης θα διατεθούν ποσά που ξεπερνούν τα 40 δις δολλάρια. Μέχρι στιγμής μόνον η ΜΕΤΚΑ του Ομίλου Μυτιληναίου δραστηριοποιείται στην περιοχή κι έχει υπογράψει σύμβαση για την εκτέλεση υποσταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο Τόμπρουκ προϋπολογισμού 400 εκ. δολαρίων. Ερχόμενος στη Βεγγάζη από την Τύνιδα με τις αερογραμμές “Buraq Air”…, συνάντησα τι άλλο Έλληνες μηχανικούς. Μετά από μικρή κουβέντα μαζί τους κατάλαβα ότι η ελληνική επιχειρηματικότητα ανθεί και στα σύνορα Λιβύης-Τυνησίας. Δεν ήθελαν να δώσω λεπτομέρειες και το σέβομαι… Ακόμη μία ελληνική εταιρεία η LEEAD Consulting Sa υπέβαλε πρόσφατα πρόταση με την οποία περιγράφει το όραμα της για τη μελλοντική Βεγγάζη. Ο Λιβανέζος μεσολαβητής του ΟΗΕ Γκασάν Σαλάμε βρέθηκε τις τελευταίες ημέρες στην πόλη για συζητήσεις… https://www.libyanexpress.com/un-envoy-to-libya-discusses-reconstruction-of-benghazi-war-torn-neighbourhoodd/ (στη φωτογραφία αριστερά ο απεσταλμένος δεξιά ο δήμαρχος της Βεγγάζης).

Οι προοπτικές της Λιβύης είναι τεράστιες. Διαθέτει ανεκμετάλλευτη ακτή 2.200 χιλιομέτρων στη Μεσόγειο. Εννιά λιμάνια και 14 αεροδρόμια. Τα γνωστά αποθέματα πετρελαίου είναι 50 δισεκατομμύρια δολάρια τα μεγαλύτερα στην Αφρική. Η χώρα επειδή δεν έχει εξωτερικό χρέος είναι βέβαιο ότι κατακτώντας τον βηματισμό της θα μπορέσει εύκολα να αποκαταστήσει τις ζημιές των εμφυλίων συγκρούσεων.

ΑΠΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΗ ΒΕΓΓΑΖΗ

Κλείνοντας, μία αναφορά στον τρόπο μετάβασης στη Βεγγάζη. Χρειάζεται υπομονή και ψυχραιμία. Οδικώς αποκλείεται σήμερα. Οι γνωστές αερογραμμές δεν πετούν προς τα εκεί. Οι αεροπορικές εταιρείες είναι όλες λιβυκές. Όμως το πρόβλημα είναι ότι για τη Βεγγάζη και το αεροδρόμιο Μπενίνα οι πτήσεις έχουν πολύωρες καθυστερήσεις. Φεύγοντας έπρεπε να πάρω πτήση της Libyan Airlines για το Αμμάν της Ιορδανίας. Η καθυστέρηση ήταν 13 ώρες… Πάλι καλά που δεν χρειάσθηκε να περιμένω στην αίθουσα αναμονής η οποία είναι κάτι παλιές αποθήκες. Η κανονική αίθουσα αναμονής κατεστράφη κατά τη διάρκεια των μαχών που έγιναν μεταξύ των δυνάμεων του Χέφτερ και του ISIS. Το γεγονός ότι ο Αρχιστράτηγος κράτησε το αεροδρόμιο έπαιξε καθοριστική σημασία στην πορεία των εξελίξεων στην Βεγγάζη.