Ποιοι πλουτίζουν εις βάρος του προσφυγικού;
Γράφει ο ΡΑΦΑΗΛ ΚΑΜΠΕΡ
Όπως σε κάθε μεγάλη τραγωδία, έτσι και στο προσφυγικό, βρίσκονται αυτοί που θα εκμεταλλευτούν των ανθρώπινο πόνο προς όφελός τους αψηφώντας κάθε ηθικό φραγμό. Είναι οι διαχρονικοί τυχοδιώκτες, οι οποίοι αναμένουν την κατάλληλη στιγμή, ώστε να απομυζήσουν τα μέγιστα από τη δυστυχία των άλλων και να τα εξαργυρώσουν στον τραπεζικό τους λογαριασμό.
Η πλειοψηφία τον ΜΜΕ και του πολιτικού χώρου εθελοτυφλούν μπροστά σε αυτή την πτυχή του προσφυγικού, φοβούμενοι, ίσως, μια περαιτέρω επιδείνωση του προβλήματος. Μέχρι στιγμής αυτός ο στρουθοκαμηλισμός δεν δείχνει σημάδια κάμψης, και οι καιροσκόποι συνεχίζουν ακάθεκτη εκλαμβάνοντας τη σιωπή, σαν κλείσιμο του ματιού. Ποιοι ειναι όμως αυτοί που κερδοσκοπούν;
Πρώτοι πρώτοι στο φαγοπότι βρίσκονται οι τράπεζες, οι οποίες μετά την χρεοκοπία που υπέστησαν, λόγο της ύφεσης,, προσπαθούν με νύχια και με δόντια να σταθούν ξανά στα πόδια τους. Ένα από τα θύματα αυτής της προσπάθειας είναι και οι πρόσφυγες. Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα αλληλεγγύης “Estia” παρέχει σε μια μεγάλη μερίδα προσφύγων χρηματική βοήθεια, για να ανταπεξέλθουν στην καθημερινότητά τους. Οι τράπεζες, λοιπόν, το είδαν αυτό σα μια πολύ καλή ευκαιρία για να βγάλουν τα σπασμένα των προηγούμενων ετών.
Αυτό που κάνουν είναι να κρατάνε προμήθεια, της τάξεως των τριών ευρώ, για κάθε προσπάθεια ανάληψης ενός δικαιούχου. Αυτή η χρέωση ισχύει για κάθε πιστωτικό ίδρυμα μιας και η κάρτα που χρησιμοποιούν δεν είναι συνδεδεμένοι με κάποιο συγκεκριμένο λογαριασμό. Ενδεικτικώς, τα κέρδη που αποκομίζουν από αυτή τους τη δραστηριότητα κυμαίνονται μεταξύ των 100.000 και 500.000 ευρώ το μήνα. Ποσό το οποίο θα συνεχίζει να αυξάνεται, καθώς οι ροές δεν δείχνουν να περιορίζονται. Ποιος να το περίμενε πως η ενσάρκωση του καπιταλισμού, οι τράπεζες, θα ήταν ικανές για κάτι τέτοιο ε;
ΜΚΟ, τώρα. Ανάθεμα και αν κάποιος έχει καταλάβει, τόσα χρόνια, το τι ακριβώς είναι. Είναι εταιρία; Είναι κερδοσκοπική; Είναι μη κερδοσκοπική; Γιατί υπάρχουν τόσες πολλές; Και γιατί ξεφυτρώνουν άλλες τόσες; Μπορεί ο απλός κοσμάκης να μην ξέρει το τι ακριβώς είναι αυτοί οι οργανισμοί, γνωρίζει, όμως, πολύ καλά τον ρόλο τους, που είναι βρόμικος.
Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε και μια εμπιστευτική έρευνα της Frontex, που και δημοσιοποιήθηκε στους “Financial Times”, λέγοντας πως οι ΜΚΟ συνεργάζονται με τους διακινητές. Μεταξύ άλλων, το ποιο εντυπωσιακό κομμάτι της έρευνας είναι η διαπίστωση πως οι διακινητές βρίσκονται σε άμεση συνομιλία με τους εργαζομένους των οργανώσεων μιας και γνωρίζουν ακριβώς την περιοχή που βρίσκονται οι βάρκες τους.
Η άτυπη απάντηση των ΜΚΟ είναι ότι “το πέρασμα των προσφύγων στην Ευρώπη είναι επιτακτική ανάγκη, και ότι εκείνοι απλώς κάνουν ασφαλέστερη την διαδικασία”. Φυσικά, αυτό έρχεται σε αντιδιαστολή με τη σύμβαση της Ευρωπής- Τουρκίας, η οποία έκρινε πως οι προσφυγικές ροές θα πρέπει να περιοριστούν στην επικράτεια της γείτονος χώρας. Δεν θα πρέπει να παραλείψω να σημειώσω πως μέχρι αυτή την στιγμή οι 69 Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις,, που εδρεύουν στην Ελλάδα, έχουν απορροφήσει πάνω από 1 δις από τα ταμία της Ευρώπης . Σαφώς, τα χρήματα δεν ξέρει κανείς που ακριβώς πάνε μιας και η αδιαφανής διαχείρισή τους ήταν πάντα ο ακρογωνιαίος λίθος τους. Παρ όλα αυτά, δεν κρίνω, σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς ο καθένας κάνει ότι μπορεί για να κρατήσει το μαγαζάκι του ανοιχτό...
Για τελευταίους άφησα τους μεγαλοκαρχαρίες, τις βιομηχανίες όπλων, που λόγο της αναταραχής των τελευταίων ετών στην μέση ανατολή έχουν κάνει χρυσές δουλειές. Οι οργανισμοί Transnational Institute και Stop Wapenhandel, λοιπόν, μέσω ερευνών έφεραν στο προσκήνιο ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την πολιτική που ακολουθούν.
Τα ευρήματα των εκθέσεων αποκάλυψαν πως τα εργοστάσια που εξοπλίζουν με όπλα τις χώρες που δημιούργησαν ή τροφοδότησαν το προσφυγικό, είναι τα ίδια με αυτά που παρέχουν υλικά για την φύλαξη των συνόρων (!). Αφότου ξέσπασε η προσφυγική κρίση, η Ε.Ε. προχώρησε σε πολυδάπανη πολιτική φύλαξης των συνόρων (χτίσιμο τοίχους, συστήματα επιτήρησης κ.α.). Έτσι, δημιουργήθηκε μεγάλη ζήτηση στις παροχές ασφάλειας, την οποία κάλυψαν οι παραγωγοί όπλων με αντάλλαγμα αρκετά δισεκατομμύρια.
Ενώ, λοιπόν, έχουν αναλάβει το έργο της διαχείρισης των συνόρων, συνεχίζουν να πουλούν όπλα στις χώρες που δημιουργούν την αστάθεια. Συγκεκριμένα, οι εξαγωγές όπλων σε 35 χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής – οι οποίες έχουν κριθεί είτε ως ανελεύθερες είτε ως επικίνδυνες- ξεπερνούν τα 130 δισεκατομμύρια σε έσοδα.
Να σημειώσουμε πως Ε.Ε. είχε κάνει χρήση του εμπάργκο, για να ελαττώσει αυτή τη δραστηριότητα, αλλά η προσπάθειά της έπεσε στο νερό, καθώς σοφίστηκαν άλλους τρόπους για να πουλάνε. Με λίγα λόγια, δηλαδή, οι κύριοι έχουν καταφέρει να είναι και με το κλέφτη αλλά και με τον νοικοκύρη ,ταυτόχρονα. Από την μία πληρώνονται από τους τρομοκράτες, που έχουν αιματοκυλίσει όλη την Μέση Ανατολή, και από την άλλη από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τhales (Γαλλίας), Αirbus (Γερμανία) και Leonardo (Ιταλία) είναι κάποιοι από τους σημαντικότερους “παίκτες” στην παροχή στρατιωτικού εξοπλισμού και ασφάλειας που ακολουθούν αυτήν την στρατηγική.
Για το κλείσιμο, να ξεκαθαρίσουμε πως δεν είναι μόνο οι παραπάνω αυτοί που κερδοσκοπούν από αυτή την τραγωδία. Απλώς είναι τα πιο μεγάλα ψάρια στη γυάλα Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα ντόπια χρυσόψαρα, που πουλούσαν πέντε εύρω το μπουκάλι νερό -κατευθείαν από Ανταρκτική;-, που χρέωναν 20 ευρώ την φόρτιση κινητού -να ήταν άραγε πλήρη φόρτιση;-.
Και, βέβαια, τα ψαράκια-πατριώτες που μέσα στο αμάξι τους, και κάτω από την ελληνική σημαία, έκρυβαν πρόσφυγες με σκοπό την παράνομη μεταφορά τους – και όπως όλοι φανταζόμαστε, δεν το έκαναν για την ψυχή της μανούλας τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου