Η Κίνα, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα περικυκλώνονται από 500 σχεδόν στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ

Η Κίνα, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα περικυκλώνονται από 500 σχεδόν στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ

Γράφει ο Shane Quinn

Τα ποσοστά έγκρισης του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, 49%, βρίσκονται πλέον στο υψηλότερο επίπεδο από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του (1). 

Ο Τραμπ έχει τη μεγαλύτερη πιθανότητα να επανεκλεγεί το Νοέμβρη, πιθανότητα με την οποία ομόφωνα συμφωνεί ο αυξανόμενος αριθμός στοιχημάτων στα Δυτικά, με τον Μπέρνι Σάντερς λίγο πιο κάτω στη δεύτερη θέση.

Θα πρέπει να είναι σαφές σε όλους μέχρι τώρα, ότι η εκστρατεία των δυτικών μέσων ενημέρωσης κατά του Τραμπ τα τελευταία τέσσερα χρόνια ήταν ένα απόλυτο φιάσκο. Η αθώωση του Τραμπ στη δίκη μομφής αποτελεί τώρα ένα ακόμα πλήγμα για τους εχθρούς του.

Τα ΜΜΕ, συχνά επαναλαμβάνοντας τη στάση του Δημοκρατικού Κόμματος στην Αμερική, επικεντρώνονται σε λάθος ζητήματα σε μια αυτοεξυπηρετική και κακώς κρινόμενη προσπάθεια να δυσφημίσουν τον Τραμπ. Οι προσπάθειες να τον συνδέσουν με τη Μόσχα ήταν ανειλικρινείς ως επί το πλείστον, παραβλέποντας συστηματικά την κραυγαλέα παρέμβαση του Bill Clinton στις ρωσικές προεδρικές εκλογές του 1996 – ο Κλίντον, ενώ δείπνησε στο Κρεμλίνο στις 21 Απριλίου 1996, στην πραγματικότητα ενημέρωνε το εκλογικό σώμα της Ρωσίας ότι θα έπρεπε να ψηφίσει σωστά, δηλαδή τον προβεβλημένο από την Ουάσιγκτον Μπόρις Γιέλτσιν, ή αλλιώς θα υπάρξουν “συνέπειες” (2).

Σε γενικές γραμμές, ο Τύπος απέφυγε να αναφέρει τους μεγαλύτερους κινδύνους που θέτει η προεδρία του Τραμπ: Η αυξανόμενη πιθανότητα πυρηνικού πολέμου με τη Ρωσία ή την Κίνα, καθώς οι συνθήκες για τα όπλα εγκαταλείπονται, μαζί με την περιφρόνηση της κυβέρνησής του για το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή.

Υπό τον τίτλο Τραμπ, υπάρχει και μια συνεχιζόμενη αύξηση των στρατιωτικών δαπανών (που περιγράφονται ειρωνικά ως “αμυντικές δαπάνες”) με πολλές εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια να δαπανώνται κάθε χρόνο, επισκιάζοντας τις δαπάνες όπλων της Κίνας στη δεύτερη θέση, με τη Ρωσία μόλις και μετά βίας να ακολουθεί(3). Πρόκειται για μια επιχείρηση που διεξάγει το Πεντάγωνο με τρεις από τους κύριους αντιπάλους του, την Κίνα, το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα, που περιβάλλονται σχεδόν από 500 αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις.

Από μόνη της, η Κίνα περικυκλώνεται με τουλάχιστον 400 από αυτές τις βάσεις που εκτείνονται από τη βόρεια Αυστραλία, έως τον Ειρηνικό, κατά μήκος της ανατολικής και κεντρικής Ασίας (4). Αυτή η περικύκλωση της Κίνας – η μεγαλύτερη στρατιωτική περικύκλωση από τα μέσα της δεκαετίας του 1940, η οποία περιλαμβάνει πολεμικά πλοία, υποβρύχια και βομβαρδιστικά κ.λπ. – εφαρμόστηκε από τον πρόεδρο Barack Obama μετά την ανακοίνωσή του στα τέλη του 2011 για μια “στροφή ” προς την Ασία.

Μετά το 1945 – και το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου- η δύναμη των ΗΠΑ έφτασε στο χαμηλότερο σημείο της στο τέλος της προεδρίας του Τζορτζ Μπους το 2009. Εκείνη την εποχή, ακόμα και η παραδοσιακή “αυλή” της Λατινικής Αμερικής απομακρυνόταν από τον έλεγχο των ΗΠΑ, μέσω της ανάδυσης αριστερών κυβερνήσεων και της εγκαθίδρυσης μεγαλύτερης ολοκλήρωσης μεταξύ τους.

Ωστόσο, κατά την τελευταία δεκαετία, οι κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής που κλίνουν προς τα αριστερά έχουν σε μεγάλο βαθμό εξαφανιστεί, ούτε είναι ικανές να αντισταθούν στους πειρασμούς της διαφθοράς, ούτε ήταν ικανές να διαφοροποιήσουν τις οικονομίες τους μακριά από μια βαριά εξάρτηση από πρώτες ύλες όπως το πετρέλαιο (Βενεζουέλα). Άλλες μεγάλες νοτιοαμερικανικές χώρες, όπως η Αργεντινή, βασίστηκαν στις αυξήσεις των τιμών των εμπορευμάτων, γεγονός που αποτελεί προσωρινό φαινόμενο. Οι τιμές των βασικών προϊόντων αυξήθηκαν, κυρίως λόγω της ανάπτυξης της Κίνας. Έτσι, υπήρξε αύξηση της τιμής του πετρελαίου, της σόγιας και ούτω καθεξής (5).

Ο πρώην πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες πέτυχε αξιέπαινες κοινωνικές προόδους, πριν από τον πρόωρο θάνατό του τον Μάρτιο του 2013, αλλά παρέμεινε εξαρτημένος από τις εξαγωγές πετρελαίου, καθώς δεν κατάφερε να ακολουθήσει βιώσιμες οικονομικές πρωτοβουλίες με επίκεντρο τη μεταποίηση ή τη γεωργία – με τη Βενεζουέλα να κατέχει μια δυνητικά πλούσια γεωργική βάση.

Ο άμεσος διάδοχος του Chavez, Nicolas Maduro, είχε σαφώς κεντρικό ρόλο στην αντιμετώπιση των κρίσεων που πλήττουν την κοινωνία της Βενεζουέλας (6)

(…)

Η Βενεζουέλα έχει όμως καταστεί σχεδόν εξ ολοκλήρου εξαρτημένη από την πετρελαϊκή της βιομηχανία, η οποία είναι μια κακή συνταγή, για να το θέσω ήπια.

Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί περαιτέρω με την εφαρμογή των αιματηρών κυρώσεων από τον Λευκό Οίκο, που επιφέρουν οδυνηρά πλήγματα στη χώρα.

Στη Βενεζουέλα και αλλού, οι οργανώσεις “ήπιας δύναμης” της Ουάσιγκτον, όπως το Εθνικό Ίδρυμα για την Δημοκρατία (NED), χρηματοδοτούν επί σειρά ετών οργανώσεις της ελίτ αντιπολίτευσης. Αν και η αμερικανική παρέμβαση στις υποθέσεις της Βενεζουέλας έχει επηρεάσει σοβαρά τη χώρα, έχει συμβάλει σημαντικά στις αναταραχές, όχι όμως σε συντριπτικές ανατροπές.

Προς τιμήν του, ο Μαδούρο έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να σταθεροποιήσει τη θέση του, και να αποτρέψει τις προσπάθειες των ΗΠΑ να τον εκδιώξουν. Αλλά στην προσπάθειά του να διασφαλίσει την επιβίωση της κυβέρνησής του, πρέπει να αντιμετωπίσει μια σειρά προβλημάτων που μαστίζουν μια χώρα η οποία κατέχει τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο – τον κύριο λόγο για τον οποίο η Ουάσιγκτον είναι τόσο αποφασισμένη να τον ανατρέψει.

Κατά την τελευταία δεκαετία στη Λατινική Αμερική, οι δεξιές κυβερνήσεις έχουν κεφαλαιοποιήσει τις ελλείψεις της αριστεράς, συνήθως με τη βοήθεια των διοικήσεων Obama και Trump. Μέχρι τώρα, η δεξιά έχει αναδειχθεί έντονα στη Λατινική Αμερική, ενισχύθηκε πιο πρόσφατα τον Νοέμβριο του 2019 με την εκδίωξη του Evo Morales από τη Βολιβία με τη στήριξη των ΗΠΑ, την οποία χειροκρότησε δημόσια τον Τραμπ την επόμενη μέρα, χαρακτηρίζοντας την ανατροπή του Μοράλες “σημαντική στιγμή για τη δημοκρατία στο Δυτικό Ημισφαίριο”. (7)

Η Ουάσινγκτον έχει αποκαταστήσει μεγάλο μέρος της προηγούμενης κυριαρχίας της της στο Δυτικό ημισφαίριο, απομακρυνόμενη έτσι το ναδίρ της αμερικανικής δύναμης μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που σηματοδότησε το τέλος της οκταετούς θητείας του Μπους.

Αλλού, αν και είναι σημαντικό να μην υπερβάλλουμε, η Κίνα αποτελεί μια αυξανόμενη απειλή για την παγκόσμια χρηματοπιστωτική τάξη των ΗΠΑ. Τον 21ο αιώνα, η δημιουργία ενώσεων του Πεκίνου όπως η Πρωτοβουλία για τη Ζώνη και τις Οδικές Μεταφορές (BRI) και ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) υπήρξε σημαντική εξέλιξη στις διεθνείς υποθέσεις, προκαλώντας ιδρύματα της εποχής του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, με έδρα την Ουάσιγκτον.

Ωστόσο, αυτό αναιρείται εν μέρει από τη θέση της Κίνας στον πίνακα του Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (HDI), όπου βρίσκεται στην 85η θέση μεταξύ των χωρών του κόσμου, 13 θέσεις κάτω από την Κούβα.

(…)

Παρά τις κάποιες υστερικές προβλέψεις, είναι απίθανο η Κίνα να πλησιάσει καν στο να σφετεριστεί τη θέση της Αμερικής ως “παγκόσμια ηγεμονική δύναμη” στο εγγύς μέλλον, αφήνοντας τις ΗΠΑ σε μια συνεχιζόμενη αδιάλλακτη θέση. (8)

(….)

Πιο δυτικά, στην καρδιά της Μέσης Ανατολής βρίσκεται ένας ακόμα εχθρός των ΗΠΑ εδώ και πολύ καιρό: το πλούσιο σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο Ιράν, μια χώρα που περικυκλώνεται από 45 στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ και περίπου 70.000 αμερικανικά στρατεύματα – με αυτές τις βάσεις και πεζικό που βρίσκονται σε διάφορα κράτη της Μέσης Ανατολής και σε χώρες δικτατορίες πετρελαίου όπως το Μπαχρέιν, τα ΗΑΕ και η Σαουδική Αραβία, οι οποίες κυκλώνουν το Ιράν γύρω από τον Περσικό Κόλπο. (12)

Η Μέση Ανατολή, κολυμπώντας στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, είναι η πιο ζωτική περιοχή στη γη από αυτοκρατορική στρατηγική άποψη, όπως έχει αναγνωριστεί από Αμερικανούς και Βρετανούς αρμόδιους σχεδιαστές από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η προσήλωση της κυβέρνησης των ΗΠΑ στο Ιράν δεν έχει καμία σχέση με την ανησυχία για τον ιρανικό πληθυσμό, και έχει να κάνει με το γεγονός ότι το έθνος αυτό περιέχει την τέταρτη μεγαλύτερη ποσότητα πετρελαίου του πλανήτη, μαζί με τη δεύτερη υψηλότερη θέση σε επίπεδα φυσικού αερίου. Η ιρανική ηγεσία είναι αρκετά καταπιεστική, αλλά η σαουδαραβική δικτατορία, ένας βασικός δυτικός σύμμαχος, είναι αισθητά χειρότερη με ένα θλιβερό ιστορικό ανθρωπίνων δικαιωμάτων που εκτείνεται εδώ και δεκαετίες.

Ο λαός του Ιράν έχει υποστεί το βάρος των αμερικανικών κυρώσεων, τουλάχιστον εν μέρει, επειδή είχε την τόλμη το 1979 να ανατρέψει έναν αμερικανό/βρετανό δικτάτορα μαριονέτα της Δύσης τον Shah. Υπάρχει ένας φόβος μεταξύ των δυτικών ελίτ ότι ο ιρανικός εθνικισμός θα μπορούσε να εξαπλωθεί στο γειτονικό Ιράκ και, ακόμη χειρότερα, στη Σαουδική Αραβία, αν και η τελευταία πιθανότητα είναι ελάχιστη στην καλύτερη περίπτωση. Το γεγονός ότι το Ιράν βρίσκεται εκτός του ελέγχου των ΗΠΑ είναι ένας ξεχωριστός λόγος για τον εκφοβισμό, συμπεριλαμβανομένης της ολοκληρωτικής στρατιωτικής επίθεσης, μια σοβαρή παραβίαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Η αμερικανική εισβολή και κατοχή του Ιράκ είχε ως καταστροφική συνέπεια (ανησυχητική από αμερικανική άποψη) τις στενότερες σχέσεις μεταξύ του Ιράν και ενός σχεδόν αποδεκατισμένου Ιράκ – οι δύο χώρες που μαζί περιέχουν σχεδόν το 20% των γνωστών αποθεμάτων πετρελαίου παγκοσμίως. Κατά συνέπεια, η κατάσταση της Αμερικής στη Μέση Ανατολή είναι ασθενέστερη.

Άλλες απερίσκεπτες ενέργειες, όπως η δολοφονία ενός ισχυρού Ιρανού στρατηγού τον περασμένο μήνα, ενδέχεται να διαβρώσουν περαιτέρω και να υπονομεύσουν τη θέση των ΗΠΑ σε αυτόν τον κρίσιμο τομέα. Αλλά όπως σχεδόν σε κάθε περιοχή, η αμερικανική στρατιωτική παρουσία δεν αμφισβητείται, με επιπλέον χιλιάδες αμερικανικά στρατεύματα φέτος να αποστέλλονται στη Μέση Ανατολή.

Όπως και με την Κίνα, η μικρή γειτονική της Βόρεια Κορέα περικυκλώνεται σε μεγάλο βαθμό από στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ, προηγμένο εξοπλισμό και βάσεις. Στην άμεση περιοχή της Βόρειας Κορέας, η χώρα περικλείεται από 38 αμερικανικές βάσεις, 15 εκ των οποίων βρίσκονται στη Νότια Κορέα κατά μήκος των συνόρων, όπου βρίσκονται σχεδόν 30.000 Αμερικανοί στρατιώτες. Άλλες 23 εγκαταστάσεις του αμερικανικού στρατού βρίσκονται λίγο πιο ανατολικά στην Ιαπωνία.

Το καθεστώς της Βόρειας Κορέας κατάφερε να επιβιώσει για περισσότερα από 70 χρόνια, το οποίο -πρέπει να ειπωθεί- είναι ένα εκπληκτικό κατόρθωμα, καθώς αυτή η απομονωμένη χώρα απειλείται διαρκώς από αμερικανική εισβολή και υφίσταται σκληρές κυρώσεις που πλήττουν περισσότερο τον πληθυσμό της Βόρειας Κορέας.

Μετά τον Πόλεμο της Κορέας (1950-1953), στον οποίο η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ σχεδόν κατέστρεψε τη Βόρεια Κορέα, η πιο κοντινή περίπτωση εκδίωξης της δυναστείας Κιμ ήταν αρκετά πιθανή κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1994, όταν ο πρόεδρος Κλίντον παραλίγο να επιτεθεί στη Βόρεια Κορέα με αεροσκάφη F-111177, όπως επιβεβαίωσε ο Robert Gallucci-αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών κατά τη διάρκεια της θητείας του Κλίντον. (13)

Με το Πεντάγωνο να σχεδιάζει μια επίθεση στη Βόρεια Κορέα τον Ιούνιο του 1994, κυβερνητικοί αξιωματούχοι των ΗΠΑ εκτίμησαν έναν αριθμό θανάτων έως και ενός εκατομμυρίου ανθρώπων σε περίπτωση εισβολής, ο οποίος τελικά θεωρήθηκε ότι ήταν κάτι πολύ επικίνδυνο και ότι απλά δεν άξιζε τον κόπο. Εάν η βορειοκορεατική κυβέρνηση δεν είχε χρησιμοποιήσει τον εξοπλισμό ως αποτρεπτικό μέσο, θα είχε ανατραπεί εδώ και πολύ καιρό.

Η Βόρεια Κορέα βρίσκεται σε ένα από τα σημαντικότερα στρατηγικά μέρη της Ανατολικής Ασίας, εξ ου και η συνεχής προσοχή των κυβερνήσεων των ΗΠΑ.

1 Jeffrey M. Jones, “Trump Job Approval at Personal Best 49%”, Gallup, 4 February 2020, https://news.gallup.com/poll/284156/trump-job-approval-personal-best.aspx

2 Mike Eckel, “Putin’s ‘A Solid Man’: Declassified Memos Offer Window Into Yeltsin-Clinton Relationship”, Radio Free Europe Radio Liberty, 30 August 2018, https://www.rferl.org/a/putin-s-a-solid-man-declassified-memos-offer-window-into-yeltsin-clinton-relationship/29462317.html

3 Amanda Macias, “Trump signs $738 billion defense bill. Here’s what the Pentagon is poised to get”, CNBC, 20 December 2019, https://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:y60JsOuvAxQJ:https://www.cnbc.com/2019/12/21/trump-signs-738-billion-defense-bill.html+&cd=16&hl=en&ct=clnk&gl=ie

4 Joyce Glasser, “John Pilger’s Documentary is fascinating and disturbing”, Mature Times, 5 December 2016,

https://www.maturetimes.co.uk/joyce-glasser-reviews-the-coming-war-on-china/

5 Noam Chomsky, Amy Goodman, Juan Gonzalez, “Chomsky: Leftist Latin American Governments Have Failed to Build Sustainable Economies”, Democracy Now!, 5 April 2017, https://www.democracynow.org/2017/4/5/chomsky_leftist_latin_american_governments_have

6 C.J. Polychroniou, “Noam Chomsky: Ocasio-Cortez and Other Newcomers Are Rousing the Multitudes”, Global Policy, 31 January 2019, https://www.globalpolicyjournal.com/blog/31/01/2019/noam-chomsky-ocasio-cortez-and-other-newcomers-are-rousing-multitudes

7 Donald Trump, “Statement from President Donald J. Trump Regarding the Resignation of Bolivian President Evo Morales”, The White House, 11 November 2019, https://www.whitehouse.gov/briefings-statements/statement-president-donald-j-trump-regarding-resignation-bolivian-president-evo-morales/

8 Noam Chomsky, Who Rules The World? (Metropolitan Books, Penguin Books Ltd, Hamish Hamilton, 5 May 2016), p. 57

9 Human Development Reports, “Table 1: Human Development Index and its components”, United Nations Development Programme, http://hdr.undp.org/en/content/table-1-human-development-index-and-its-components-1

10 Noah Smith, “Get Used To It America, We’re No Longer No. 1”, Bloomberg, 18 December 2018, https://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:z_UxiDoz7YAJ:https://www.bloomberg.com/opinion/articles/2018-12-18/china-as-no-1-economy-to-reap-benefits-that-once-flowed-to-u-s+&cd=12&hl=en&ct=clnk&gl=ie

11 Observatory Editor, “Two New US bases in Syria and an 85-year oil plan”, Observatory, 11 December 2019, https://newsobservatory.com/two-new-us-bases-in-syria-and-an-85-year-oil-plan/

12 Robert Fantina, “US Encircles Iran with 45 Bases, But Is Concerned With Iran’s Activities In Syria, American Herald Tribune, 16 January 2018, https://ahtribune.com/world/north-africa-south-west-asia/syria-crisis/2098-us-iran.html

13 Jamie McIntyre, “Washington was on brink of war with North Korea 5 years ago”, CNN, 4 October 1999, http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:OOlUNI9GSNkJ:www.cnn.com/US/9910/04/korea.brink/+&cd=7&hl=en&ct=clnk&gl=ie

Με πληροφορίες από: https://www.globalresearch.ca/china-iran-north-korea-almost-encircled-500-us-military-bases/5702990?fbclid=IwAR3OiBEHGr-JnSWM17H0u3GE7v6BAdMjTn_Z8pddD9mX3BhiiwQQM03O47Q

πηγή: guernica.eu