Από τις 19 Δεκεμβρίου και μετά, η επίθεση των δυνάμεων του Άσαντ με Ρωσική και Ιρανική υποστήριξη κατά των τζιχαντιστών της Αλ Νούσρα και των υπολειμμάτων του Ελεύθερου Συριακού στρατού που υποστηρίζει η Τουρκία, έχει καταλήξει στην ανακατάληψη μιας τεράστιας έκτασης 1.712 τετρ. χιλμ. στην περιοχή του Χαλεπίου και του Ιντλίμπ. Ο διεθνής αυτοκινητόδρομος Μ5 που συνδέει Χαλέπι και Δαμασκό έπεσε ξανά στα χέρια του Άσαντ για πρώτη φορά από το 2012 και την πρώτη φάση του Συριακού εμφυλίου πολέμου. Δεκάδες πόλεις και χωριά που ήταν προπύργια της Αλ Νούσρα. αποσπάστηκαν από τους τζιχαντιστές. (βλέπε τον σχετικό χάρτη)
Ο Τουρκικός στρατός είδε 8 στρατιωτικά του φυλάκια με εκατοντάδες στρατιώτες του, άρματα μάχης, πυροβολικό και λοιπό εξοπλισμό να περικυκλώνονται και να περιορίζονται από τις δυνάμεις της Δαμασκού ενώ έχασε μέχρι στιγμής 14 στρατιώτες του εκεί που επιχείρησε να στήσει νέα φυλάκια και βρέθηκε μέσα στο στόχαστρο των Ρωσικών και των Συριακών αεροπλάνων. Οι τελευταίες εξελίξεις μάλιστα λένε ότι ο Τουρκικός στρατός αναγκάζεται να μεταφέρει ενισχύσεις πυροβολικού και πεζικού από τα Ελληνικά σύνορα προς τα εκεί. Οι εξελίξεις δεν είναι άσχετες και με την παράλληλη αντιπαράθεση στο μέτωπο της Λιβύης όπου η Τουρκία είναι η μοναδική χώρα που ανοιχτά και επίσημα στηρίζει την κυβέρνηση του Σάρατζ που ηττάται και υποχωρεί στα πεδία των μαχών και η Ρωσία η μοναδική που στηρίζει ανοιχτά και εμπράκτως την κυβέρνηση του Χαφτάρ που προελαύνει
Αυτό που είναι σαφές είναι πως ο Πούτιν αποφάσισε να αποτινάξει από πάνω του το βαρίδι του Ερντογάν που τον είχε υιοθετήσει μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 και αφού πρώτα κατάφερε να τον στηρίξει στο να κάνει άνω κάτω την συνοχή του ΝΑΤΟ.
Η δραματική αλλαγή στην τωρινή κατάσταση υπογραμμίζεται και από το γεγονός ότι ο Ερντογάν ασθμαίνοντας σπεύδει να αποκαταστήσει σχέσεις με την ακροδεξιά και φιλοδυτική κυβέρνηση της Ουκρανίας και επιχειρεί επαναπροσέγγιση με τις ΗΠΑ και ειδικά με την πτέρυγα εκείνη του διασπασμένου αμερικανικού ιμπεριαλισμού γύρω από τον Τραμπ.
Μικροεπεισόδεια στις Κουρδικές περιοχές του Καμισλί στην Συρία ανάμεσα σε Κούρδους και Ρώσους από την μια μεριά και Τούρκους και Αμερικάνους από την άλλη, είναι τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια.
Η κλιμάκωση του πολέμου ήδη συμβαίνει αλλά τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμη. Επιπλέον με την Τουρκική οικονομία σε δραματική κατάσταση και την Τουρκική λίρα ξανά σε πτώση δεν μπορεί κανείς να προβλέψει πόσο ακόμη θα αντέξει ο Ερντογάν που είδε μάλιστα πρόσφατα και την εργατικό κίνημα της Τουρκίας να ξεσηκώνεται με την μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση 100 χιλιάδων μεταλλεργατών που απέσπασαν αυξήσεις από 17-25% στους μισθούς τους ύστερα από πολυήμερη απεργία που παρέλυσε όλες τις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες.
Παράλληλα η Τουρκία έχει να αντιμετωπίσει και την προοπτική να δεχτεί αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες νέους πρόσφυγες από το Ιντλίμπ που ήδη στριμώχνονται στα Τουρκο-Συριακά σύνορα μέσα στον χιονιά και θα προστεθούν στα ήδη 3,5 εκατομμύρια που βρίσκονται σε Τουρκικό έδαφος.
Υπό αυτή την έννοια δεν μπορεί κανείς να κατανοήσει ούτε την κρισιμότητα και επειγότητα του προσφυγικού που ξανα-έρχεται στο προσκήνιο ως το κορυφαίο ζήτημα στην Ελλάδα και την Ευρώπη και ούτε μπορεί να ερμηνεύσει σωστά την κρισιμότητα της "διαπραγμάτευσης μέσω επίδειξης δύναμης" των πολεμικών στόλων στην Νοτια-Ανατολική Μεσόγειο και τις ΑΟΖ που διεξάγεται τους τελευταίους 2 μήνες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου