Τα «μαύρα» αμερικανικά λεφτά πίσω από την Ευρωπαϊκή ακροδεξιά

Τα «μαύρα» αμερικανικά λεφτά πίσω από την Ευρωπαϊκή ακροδεξιά

Πηγή: Mary Fitzgerald & Claire Provost – The New York Review of Books

Μετάφραση/Επιμέλεια: Ανδρέας Κοσιάρης

Πριν πέντε χρόνια, ο Ματέο Σαλβίνι έβγαλε τα ρούχα του και πόζαρε ημίγυμνος για μια σειρά από «σέξι» φωτογραφίες που δημοπρατήθηκαν στο eBay. Τότε ήταν απλά ένας υψηλά ιστάμενος του αποσχιστικού Ιταλικού κόμματος Λέγκα του Βορρά.
Η περίεργη φωτογράφισή του έλαβε χώρα στο πλαίσιο του συνεδρίου του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία. Μεταξύ των δικαιούχων την δημοπρασίας ήταν και κομμάτι ενός Ιταλικού δικτύου κατά των εκτρώσεων, που ισχυρίζεται ότι «εμπνέεται» από την «κληρονομιά του Χριστιανικού πολιτισμού» και πως είναι η απάντηση σε μια «συνωμοσία κατά της ζωής».

Σήμερα, το κόμμα του Σαλβίνι έχει μεταμορφωθεί σε ένα από τα πιο εξέχοντα εθνικιστικά κινήματα στην Ευρώπη. Ο ίδιος ο Σαλβίνι έγινε για σύντομο χρονικό διάστημα υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας και είναι ο πιο αναγνωρίσιμος πολιτικός της χώρας, παίρνοντας θάρρος από τα εντυπωσιακά αποτελέσματα στις πρόσφατες Ευρωεκλογές, στις οποίες το κόμμα του κέρδισε το ένα τρίτο των Ιταλών ψηφοφόρων (περίπου πέντε φορές περισσότερο από το 6% που έλαβε το 2014).

Μαζί με τη Μαρίν Λε Πεν στη Γαλλία, την ηγέτη του Εθνικού Μετώπου, τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν, και άλλους, ο Σαλβίνι ηγείται μιας ανησυχητικής επανόδου της Ευρωπαϊκής ακροδεξιάς. Σε όλη την ήπειρο, το μήνυμα των ακροδεξιών λαϊκιστών είναι αυξανόμενα επιδέξιο, οι κομματικοί τους μηχανισμοί πειθαρχημένοι, και οι πολιτικές τους έχουν δημιουργηθεί με προσοχή για να απηχούν σε μια ευρεία γκάμα ψηφοφόρων.

Πίσω στο 2013, ένας σύμμαχος του τότε πρωθυπουργού της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον, φέρεται να είχε απορρίψει τους ακτιβιστές κατά της ΕΕ στο ίδιο του το κόμμα των Συντηρητικών ως «αλλήθωρους τρελούς». Τρία χρόνια αργότερα ήρθε ο πολιτικός σεισμός του δημοψηφίσματος για το Μπρέξιτ — στο οποίο το περιθώριο έγινε πλειοψηφία. Σήμερα, τα εθνικιστικά κινήματα της Ευρώπης έχουν υποστεί μια μεταμόρφωση αντίστοιχης ταχύτητας και μεγέθους. Στις τελευταίες Ευρωεκλογές έλαβαν αριθμό-ρεκόρ εδρών στο Ευρωκοινοβούλιο.

«Είναι σημάδι μιας Ευρώπης που έχει αλλάξει», είχε δηλώσει ο Σαλβίνι σε συνέντευξη τύπου στο Μιλάνο, λίγο μετά το κλείσιμο των καλπών. Κρατώντας ψηλά ένα ροζάριο, φιλώντας έναν εσταυρωμένο και ευχαριστώντας την «Άμωμη Καρδιά της Μαρίας», ανακοίνωσε ότι ήρθε η ώρα να «σωθούν» οι «Ιουδαιο-Χριστιανικές ρίζες» της Ευρώπης. Στην Ουγγαρία, ο σύμμαχός του Όρμπαν χαιρέτησε «μια νέα εποχή στην Ευρωπαϊκή πολιτική».

Τα κινήματα αυτά δεν εμφανίστηκαν εν μία νυκτί, ούτε πρόκειται να εξαφανιστούν σύντομα. Από τα μέσα του 2016, μαζί με συναδέλφους στο openDemocracy, χαρτογραφούμε την ανάπτυξη των Ευρωπαϊκών εθνικιστικών κινημάτων, από την καμπάνια του Μπρέξιτ, στον αυξανόμενο στραγγαλισμό της εξουσίας στην Ουγγαρία από τον Όρμπαν, στα διασυνοριακά δίκτυα που προσπαθούν να μπλοκάρουν ή να πισωγυρίσουν τα δικαιώματα των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ. Η στρατηγική τους ξεκινά από την επιρροή σε εκλογές, δικαστήρια, εκπαίδευση και συστήματα υγείας, στους νομοθέτες και την κοινή γνώμη, και τελειώνει με την κατάληψη της εξουσίας.

Ξεκινήσαμε αυτήν την έρευνα όταν εντοπίσαμε ανωμαλίες στη χρηματοδότηση της καμπάνιας για την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ. Από τότε, η εικόνα που ξεπρόβαλλε είναι αυτή μιας ισχυρής, καλά χρηματοδοτημένης παγκόσμιας συμμαχίας υπερ-συντηρητικών και ακροδεξιών πολιτικών παικτών, πολλοί από τους οποίους ενώνονται γύρω από μια οικονομικά ελευθεριακή αλλά κοινωνικά συντηρητική κοσμοθεωρία.

Αυτό το πολιτικό όραμα κάνει σαφές το ότι ζητά να απομακρύνει την εξουσία μακριά από τις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Στοχεύει να προωθήσει τη «ζωή» των αγέννητων (ενώ αγνοεί τους κινδύνους των επισφαλών εκτρώσεων και κυοφορήσεων για τις ζωές των γυναικών)· την «οικογένεια», με την οποία εννοεί την επιστροφή στους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων, χωρίς χώρο για ΛΟΑΤΚΙ άτομα, και την τοποθέτηση των γυναικών πίσω στα σπίτια τους, τα οποία βλέπει ως τη «φυσική» τους θέση· και την «ελευθερία» των αγορών και των θρησκευτικών ιδρυμάτων, ειδικά των Χριστιανικών, πάνω από κάθε άλλη διεκδίκηση δικαιωμάτων ή ελευθεριών.

Αυτή η τριάδα της «ζωής, οικογένειας και ελευθερίας» κατοχυρώθηκε στη Διακήρυξη του Μανχάταν, ένα μανιφέστο γραμμένο πριν μια δεκαετία από Αμερικανούς ακτιβιστές της θρησκευτικής δεξιάς. Οι υπογράφοντες, στους οποίους συγκαταλέγονται Ορθόδοξοι, Ευαγγελικοί και Καθολικοί ηγέτες, δεσμεύτηκαν να δράσουν όλοι μαζί και αποφάσισαν ότι «καμία δύναμη στη Γη, πολιτισμική ή πολιτική, δεν θα μας εκφοβίσει στη σιωπή ή τη συναίνεση».

Σήμερα, η συμμαχία αυτή έχει λάβει μια διατλαντική χροιά. Πολλοί από τους ακροδεξιούς ηγέτες της Ευρώπης μιλούν ανοιχτά για την υπεράσπιση της «Χριστιανικής Ευρώπης». Ο Όρμπαν προσέθεσε αυτό το μήνυμα στο μανιφέστο του κόμματός του στις πρόσφατες Ευρωεκλογές, και ο Σαλβίνι επιτίθεται συχνά στην «ιδεολογία των φύλων». Το Vox, το πρώτο ακροδεξιό κόμμα που κέρδισε έδρες στο Ισπανικό κοινοβούλιο μετά τη δικτατορία του Φράνκο, έχει ορκιστεί να καταργήσει νόμους κατά της έμφυλης βίας. Το κόμμα Νόμου και Δικαιοσύνης της Πολωνίας πιέζει για την κατάργηση του δικαιώματος στην έκτρωση και την τοποθέτηση ορίων στην πρόσβαση των γυναικών σε αντισύλληψη.

Για όσους Ευρωπαίους θέλουν να βλέπουν την ήπειρό τους ως την πιο κοσμική και κοινωνικά φιλελεύθερη του πλανήτη, αυτές είναι ανησυχητικές εξελίξεις. Δεν αποτελεί έκπληξη, πιθανώς, ότι οι Ευρωπαϊκές χώρες έχουν τη δυνατότητα να παράξουν ακροδεξιά εθνικιστικά κινήματα, αλλά είναι εντυπωσιακό το πόσο γρήγορα αναπτύχθηκαν αυτά τα νέα κόμματα και το πώς τοποθετήθηκαν στην κυρίαρχη εκλογική τάση — και είναι εντυπωσιακό το πόσα από αυτά υιοθετούν απροκάλυπτα θρησκευτική και κοινωνικά συντηρητική ρητορική.

Κομμάτι της εξήγησης για αυτήν την άνοδο έγινε ξεκάθαρο για εμάς όταν αρχίσαμε να παρακολουθούμε τις διεθνείς ροές χρήματος που συνδέονται με πολλές από τις πιο ισχυρές Χριστιανικές οργανώσεις στην Αμερική. Αρκετοί από τους Αμερικανούς ακτιβιστές που υπέγραψαν τη Διακήρυξη του Μανχάταν έχουν από τότε κάνει πολυάριθμα ταξίδια στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, μαζί με μπόλικο ρευστό για να υποστηρίξει τις προσπάθειές τους.

Μια πρόσφατη έρευνα του openDemocracy βρήκε ότι η Χριστιανική δεξιά στην Αμερική έχει ξοδέψει τουλάχιστον 50 εκατομμύρια δολάρια «μαύρου χρήματος» για να χρηματοδοτήσει καμπάνιες στην Ευρώπη την τελευταία δεκαετία. (Με τα μέτρα της πολιτικής χρηματοδότησης στις ΗΠΑ, το ποσό μπορεί να φαίνεται μικρό, αλλά με τα στάνταρ της Ευρώπης είναι επιβλητικό. Για παράδειγμα, τα συνολικά έξοδα των Ευρωεκλογών του 2014 για όλα τα κόμματα της Ιρλανδίας ήταν μόλις 3 εκατ. δολάρια).

Τα νούμερα αυτά είναι επίσης μάλλον μονάχα η κορυφή του παγόβουνου: η ανάλυσή μας κοίταξε μονάχα δώδεκα οργανώσεις της αμερικανικής Χριστιανικής δεξιάς, και υπήρχαν πολλά εμπόδια που περιόρισαν τις πληροφορίες που μπορέσαμε να εξάγουμε. Ιδρύματα εγγεγραμμένα ως εκκλησίες, για παράδειγμα, δεν οφείλουν να δημοσιεύουν την υπεράκτια χρηματοδότησή τους. Ο πιο «χουβαρντάς» φαίνεται να ήταν η Ευαγγελική Ένωση του Μπίλι Γκράχαμ, που ξόδεψε πάνω από 20 εκατ. δολάρια από το 2008 έως το 2014, αλλά στοιχεία πέρα από αυτήν την περίοδο δεν είναι διαθέσιμα, οπότε το αληθινό ποσό θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερο.

Εξετάσαμε χιλιάδες φορολογικά έγγραφα της τελευταίας δεκαετίας από αυτές τις οργανώσεις, και δουλέψαμε με δημοσιογράφους από όλη την Ευρώπη για να ακολουθήσουμε τα χρήματα στους τοπικούς τους παραλήπτες. Μία από τις οργανώσεις που εξετάσαμε, για παράδειγμα, ήταν η Heartbeat International, που ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Βασισμένη στο Κολόμπους του Οχάιο, είναι γνωστή ως πρωτοπόρος στην αμφιλεγόμενη πρακτική των «κέντρων κρίσης εγκυμοσύνης», που αποθαρρύνουν τις γυναίκες από την πρόσβαση σε νόμιμες εκτρώσεις και αντισύλληψη. Η οργάνωση έχει σήμερα ένα δίκτυο «θυγατρικών κέντρων βοήθειας εγκυμοσύνης» σε όλο τον κόσμο και φαίνεται να έχει ξοδέψει περισσότερα λεφτά στην Ιταλία από ό,τι οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη.

Αναμενόμενα, βρήκαμε επίσης δεσμούς μεταξύ αυτών των οργανώσεων και σημαντικών στελεχών ή συμβούλων της παρούσας κυβέρνησης των ΗΠΑ. Καμία από τις οργανώσεις δεν κατονομάζει τους δωρητές της, και δεν υπάρχει κάποια νομική υποχρέωση να το κάνουν, αλλά τουλάχιστον δύο έχουν γνωστούς δεσμούς με διάσημους δισεκατομμυριούχους χρηματοδότες συντηρητικών σκοπών, μεταξύ των οποίων οι αδερφοί Κοχ και η οικογένεια της υπουργού Παιδείας του Τραμπ, Μπέτσι ΝτεΒος. Μία από τις θρησκευτικές οργανώσεις που εξετάσαμε, η οποία έριξε 12,4 εκατ. δολάρια στην Ευρώπη από το 2008 έως το 2017, κατονομάζει ως κύριο δικηγόρο της τον Τζέι Σέκουλοου, έναν από τους προσωπικούς δικηγόρους του προέδρου Τραμπ.

Μια άλλη από τις οργανώσεις που βρήκαμε να ξοδεύουν χρήματα στην Ευρώπη είναι το Ινστιτούτο Acton. Βασισμένο στο Γκραντ Ράπιντς του Μίσιγκαν, παντρεύει τον οικονομικό φιλελευθερισμό με μια συντηρητικκή Χριστιανική κοινωνική ατζέντα. Στις φορολογικές της δηλώσεις, φαίνεται ότι η οργάνωση έχει ξοδέψει τουλάχιστον 1,7 εκατ. δολάρια από το 2008 στην Ευρώπη, όπου διατηρεί γραφείο στη Ρώμη και έχει συνδεθεί με ισχυρούς επικριτές του Πάπα Φραγκίσκου, και έχει συνεργαστεί με ένα άλλο αμφιλεγόμενο θινκ τανκ, το Ινστιτούτο Dignitatis Humanae, του οποίου πάτρονας είναι ο πρώην στρατηγικός σύμβουλος του Τραμπ, Στιβ Μπάνον.

Το Dignitatis εμφανίστηκε πρόσφατα στη διεθνή ειδησεογραφία, λόγω των σχεδίων του Μπάνον να χρησιμοποιήσει ένα μοναστήρι του 13ου αιώνα λίγο έξω από τη Ρώμη για να εκπαιδεύσει μια νέα γενιά από Σαλβίνι, Όρμπαν και Λε Πεν. «Ας έχουμε μια ακαδημία που συγκεντρώνει τα καλύτερα μυαλά και μπορεί να τα εκπαιδεύσει (…) αυτό που ονομάζουμε σύγχρονους μονομάχους», είπε ο Μπάνον σε συνέντευξη τον περασμένο Απρίλιο με τον Ρίτσαρντ Ένγκελ του NBC. Τα σχέδιά του αργότερα ακυρώθηκαν όταν το συμβόλαιο ενοικίασης του Ινστιτούτου για το μοναστήρι ακυρώθηκε από την Ιταλική κυβέρνηση, που παράθεσε μια σειρά από παραβιάσεις του συμβολαίου. Η ακύρωση ακολούθησε τις διαμαρτυρίες ντόπιων κατοίκων που αμφισβήτησαν τη νομιμότητα του συμβολαίου. Κάποια από τα έγγραφα που κατατέθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, δείχνουν πώς το Ινστιτούτο Dignitatis Humanae βασίστηκε στο Acton για να στηρίξει την αίτησή του, αναλύοντας κοινές δραστηριότητες των δύο οργανώσεων σε μια πενταετή περίοδο.

Ο ιδρυτής του Acton, Ρόμπερτ Σίρικο, είπε πως το γραφείο στη Ρώμη συμμετείχε σε αυτήν τη διαδικασία χωρίς τη γνώση του, και ότι αυτός έδωσε εντολή να αποστασιοποιηθεί από το Dignitatis και τον Μπάνον. Αλλά το επίμαχο ζήτημα της συμμετοχής του Μπάνον αποκρύπτει το πιο σημαντικό στοιχείο για τη δουλειά του Acton. Το θινκ τανκ έχει τη ρητή αποστολή να συνενώσει και να υποστηρίξει τις αξίες του καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς και του κοινωνικού συντηρητισμού. Αντίθετα με τις ΗΠΑ, στην Ευρώπη αυτό το μείγμα αντικρουόμενων φονταμενταλισμών είναι ένα σχετικά καινούριο φαινόμενο, αλλά είναι μια συμμαχία που πετυχαίνει να ενώσει αρνητές της κλιματικής αλλαγής, ακτιβιστές κατά των εκτρώσεων και συμμετέχοντες σε εκστρατείες κατά των ΛΟΑΤΚΙ, σε επιθέσεις εναντίον του «προοδευτικού Πάπα», για παράδειγμα. Εξηγεί επίσης την άνοδο της ρητορικής κατά του κράτους πρόνοιας που ακούσαμε στο ετήσιο Παγκόσμιο Κονγκρέσο των Οικογενειών, ένα αυξανόμενης ισχύος, υπερ-συντηρητικό συνέδριο, που φέτος διεξήχθη στη Βερόνα, και όπου ένας ομιλητής ισχυρίστηκε πως «το μόνο κράτος πρόνοιας που έχει δουλέψει στην Ιταλία είναι η οικογένεια». Αυτός το είδος ρητορικής γίνεται δημοφιλές σε μέρη όπως η Ιταλία και η Ισπανία, όπου τα συστήματα πρόνοιας ήταν στο παρελθόν δημοφιλή και ισχυρά.

Η στήριξη της αμερικανικής θρησκευτικής δεξιάς σε εκστρατείες κατά της νόμιμης έκτρωσης, των ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων, της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, και άλλων σκοπών στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική είναι καλά καταγεγραμμένη κατά τη διάρκεια των χρόνων. Διαβόητα παραδείγματα, όπως το νομοσχέδιο «σκοτώστε τους γκέι» στην Ουγκάντα και οι δρακόντειοι νόμοι κατά των εκτρώσεων στη Λατινική Αμερική έχουν αφήσει πίσω τους ένα μονοπάτι από βία, τραύματα και καταπίεση, και στις δύο ηπείρους. Αλλά η έκταση της ανάμειξης των Αμερικανών θρησκευτικών συντηρητικών στην Ευρώπη δεν έχει γίνει αντικείμενο έρευνας.

«Πήρε στην Χριστιανική δεξιά τριάντα χρόνια για να φτάσει εκεί που είναι τώρα, στον Λευκό Οίκο», είπε ο Νιλ Ντάτα, γραμματέας του βασισμένου στις Βρυξέλλες Ευρωπαϊκού Κοινοβουλευτικού Φόρουμ για τον Πληθυσμό και την Ανάπτυξη, σε αντίδραση στην έρευνά μας. «Γνωρίζαμε ότι μια παρόμοια προσπάθεια λάμβανε χώρα στην Ευρώπη, αλλά αυτό θα πρέπει να είναι ένα ξυπνητήρι — συμβαίνει πιο γρήγορα και σε μεγαλύτερη έκταση από ό,τι θα μπορούσαν να φανταστούν πολλοί ειδικοί».

Λίγο πριν τις τελευταίες Ευρωεκλογές, ο Ματέο Σαλβίνι ανέβηκε στη σκηνή στο Παγκόσμιο Κογκρέσο των Οικογενειών στη Βερόνα. Στην ομιλία του, κορόιδεψε τις φεμινίστριες λέγοντας ότι είναι «ενδιαφέρουσες ως αντικείμενο μελέτης για τους ανθρωπολόγους» και υποσχέθηκε να «πολεμήσει τη θεωρία των φύλων μέχρι αυτή να αλλάξει». Στο κοινό βρίσκονταν εξέχοντες Χριστιανοί συντηρητικοί και ακτιβιστές κατά των εκτρώσεων από τις ΗΠΑ, μέλη της Ρωσικής κυβέρνησης και της Ορθόδοξης Εκκλησίας, και αντιπρόσωποι από πολλά Ευρωπαϊκά ακροδεξιά κόμματα.

Υπό θερμό χειροκρότημα, μια σειρά από Ιταλούς πολιτικούς συμμετείχαν διακηρύσσοντας τη στήριξή τους για την «φυσική οικογένεια», που ορίζεται αποκλειστικά ως ένα παντρεμένο ζευγάρι άντρα και γυναίκας, κατά προτίμηση με πολλά παιδιά. Ακολουθώντας το παράδειγμα του Σαλβίνι, καταδίκασαν την «κρίση των άδειων παιδικών κρεβατιών» της Ευρώπης και περιέγραψαν τον πολιτισμικό τους πόλεμο κατά των δικαιωμάτων των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων ως μία οικονομική λύση στα μόνιμα προβλήματα της χώρας τους με την χαμηλή ανάπτυξη και την υψηλή ανεργία, ειδικά στους νέους.

Αυτή ήταν η τρίτη φορά που το openDemocracy έστειλε δημοσιογράφους στο Παγκόσμιο Κογκρέσο των Οικογενειών, μετά τη Μολδαβία πέρσι και τη Βουδαπέστη το 2017, όπου μίλησε επίσης ο Όρμπαν. Αλλά αυτή τη φορά ήταν διαφορετικό. Αυτό που ανακαλύψαμε εκεί ήταν μια πιο ξεκάθαρη εικόνα του πώς οι Αμερικανοί υπερ-συντηρητικοί και οι φίλοι τους της Ευρωπαϊκής ακροδεξιάς συνεργάζονται. Βρήκαμε νέα στοιχεία αυτού που μια ομάδα ευρωβουλευτών έχει περιγράψει ως «βαθιά ανησυχητικό» συντονισμό μεταξύ κάποιων από αυτά τα κινήματα. Πιο εμφανής ήταν η έντονη εστίασή τους στην απόκτηση πολιτικής δύναμης.

Ένας από τους πιο ικανούς ομιλητές ήταν ο Ιγκνάσιο Αρσουάγκα, ηγέτης της βασισμένης στη Μαδρίτη οργάνωσης CitizenGo. Η CitizenGo ιδρύθηκε το 2013 έπειτα από ένα Παγκόσμιο Κογκρέσο των Οικογενειών που διεξήχθη στην Ισπανία, και επρόκειτο να λειτουργήσει ως η συντηρητική απάντηση στη γιγαντιαίες προοδευτικές ηλεκτρονικές πλατφόρμες όπως το Avaaz και το Change.org. Η οργάνωση του Αρσουάγκα είναι περισσότερο γνωστή για τις διαδικτυακές λίστες υπογραφών κατά του γάμου ομοφύλων, της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης και της έκτρωσης — και για τη ναύλωση λεωφορείων σε πόλεις σε ολόκληρο τον κόσμο με διαφημιστικά μηνύματα κατά των ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων και των «φεμιναζί». Από σκηνής, ο Αρσουάγκα διαμαρτυρήθηκε ενάντια «στους κληρονόμους του [Ιταλού κομμουνιστή ηγέτη Αντόνιο] Γκράμσι, του πολιτισμικούς Μαρξιστές (…) τις ριζοσπαστικές φεμινίστριες (…) τους ΛΟΑΤΚΙ απολυταρχικούς». Δήλωσε πως «αυτός ο πολιτισμικός πόλεμος είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος» και είπε στους συγκεντρωμένους συμμετέχοντες να αναζητήσουν απευθείας οδούς προς την εξουσία, μέσω «κομμάτων και εκλεγμένων αξιωματούχων», αλλά και έμμεσες οδούς — «Ελέγχοντας το περιβάλλον τους (…) ελέγχετε επίσης αυτούς».

Στη Βερόνα, μάθαμε πως το CitizenGo, που έχει τη στήριξη Αμερικανών και Ρώσων υπερ-συντηρητικών οι οποίοι έχουν θέσεις στο ΔΣ του, στόχευε να παίξει έναν πολύ πιο φιλόδοξο και σημαίνοντα ρόλο στις Ευρωεκλογές από ό,τι σε προηγούμενες εκστρατείες. Επιχειρούσε τώρα να λειτουργήσει, με τα λόγια ενός εξέχοντος στελέχους του Vox, ως ένας υπερ-χρηματοδότης που θα οδηγούσε τους ψηφοφόρους προς την άκρα δεξιά. Ο Αρσουάγκα είπε σε έναν μυστικό δημοσιογράφο που προσποιήθηκε τον πιθανό χρηματοδότη για τα σχέδια της οργάνωσης να δημοσιοποιήσει επιθετικές διαφημίσεις κατά των αντιπάλων του Vox στις τελευταίες εβδομάδες πριν τις Ισπανικές εθνικές εκλογές τον περασμένο Απρίλιο.

Συνέχισε περιγράφοντας το πώς η οργάνωσή του συντονίζεται με ακροδεξιά κινήματα σε όλη την Ευρώπη, και είπε στον δημοσιογράφο το πώς μπορούσε να παρακάμψει τους νόμους περί χρηματοδότησης προεκλογικών εκστρατειών στη χώρα του. Σε μια σειρά από χώρες στην Ευρώπη, η νομοθεσία θέτει ανώτατο όριο στα χρήματα που μπορούν να ξοδέψουν οι πολιτικοί κατά τη διάρκεια προεκλογικών περιόδων, θέτει όρια στη συνεργασία μεταξύ διαφορετικών πολιτικών οργανώσεων, και συνήθως απαιτεί χρηματοδοτική διαφάνεια. Η νέα τακτική που περιέγραψε ο Αρσουάγκα, είναι η άντληση χρημάτων, πιθανώς χωρίς όριο, μέσω οργανώσεων-βιτρίνες στην ντόπια πολιτική σκηνή, εξέλιξη εξαιρετικά ανησυχητική.

Η σύνθεση του ΔΣ της CitizenGo αποτυπώνει τη διεθνή σύνθεση της στήριξης που μπορεί να περιμένει η οργάνωση. Συμπεριλαμβάνει έναν στενό επιχειρηματικό συνεργάτη του Κονσταντίν Μαλοφέεβ, που αποκαλείται «ο Ορθόδοξος Ολιγάρχης», και που έχει γίνει στόχος Αμερικανικών και Ευρωπαϊκών κυρώσεων για τον ρόλο του στην κρίση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Περιλαμβάνει επίσης έναν Ιταλό πολιτικό, τον Λούκα Βολόντε, που δικάζεται στο Μιλάνο για κατηγορίες διαφθοράς. Υπάρχει και μία εμφανής αμερικανική σύνδεση: στο ΔΣ της CitizenGo βρίσκεται ο Μπράιαν Μπράουν, επικεφαλής της Εθνικής Οργάνωσης για τον Γάμο και εξέχων αντι-ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστής, που ηγείται επίσης της Διεθνούς Οργάνωσης για την Οικογένεια, που οργανώνει το Παγκόσμιο Κογκρέσο για την Οικογένεια.

Ο Αρσουάγκα είπε στον δημοσιογράφο ότι λαμβάνει συμβουλές «κάθε δίμηνο περίπου» από έναν «ανώτερο ειδικό» στην χρηματοδότηση και την τεχνολογία, που είναι, είπε, «πληρωμένος από τον Μπράιαν Μπράουν». Ο ειδικός αυτός είναι ο Ντάριαν Ράφι, συνεργάτης του Μπράουν σε μία άλλη αμερικανική οργάνωση που ονομάζεται ActRight, και περιγράφεται ως «γραφείο πληροφοριών συντηρητικής δράσης». Η ActRight πρόσφτα ενθάρρυνε ανθρώπους να «ευχαριστήσουν τον πρόεδρο Τραμπ διότι σταμάτησε την διεμφυλική τρέλα στον στρατό» και ρώτησε σε ανάρτηση στο Facebook, «πόσο πιστεύετε ότι πλήρωσε ο Μπαράκ Ομπάμα στο Χάρβαρντ για να δεχτούν τη μαστουρωμένη κόρη του;»

Ο δημοσιογράφος μας μίλησε επίσης απευθείας στον Ράφι, ένα έμπειρο Αμερικανό πολιτικό «παίκτη» που έχει δουλέψει για το Ρεπουμπλικανικό κόμμα και το Tea Party, και ισχυρίζεται ότι ήταν αναμεμειγμένος στην εκστρατεία του Τραμπ. Συζήτησε τη μακρά του σχέση με την CitizenGo και καυχήθηκε για την ικανότητά του να χρησιμοποιεί την αμφιλεγόμενη τεχνολογία του «geofencing» για να συλλέγει προσωπικά δεδομένα πιθανών ψηφοφόρων σε μια συγκεκριμένη περιοχή, όπως μια προεκλογική συγκέντρωση, μέσω των κινητών τηλεφώνων τους.

Ο αυξανόμενος ρόλος που φαίνεται να παίζει η CitizenGo στη στήριξη των Ευρωπαϊκών ακροδεξιών κομμάτων είναι μια νέα εφαρμογή των μεθόδων που χρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια από διεθνώς συνδεδεμένους πολιτισμικούς μαχητές που αναπτύσσουν την επειρία τους, και τα χρήματά τους, στις παγκόσμιες εκστρατείες τους. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια του ιστορικού δημοψηφίσματος της Ιρλανδίας για την έκτρωση, το openDemocracy ανέφερε το πώς Αμερικανοί ακτιβιστές της alt-right στοχοποιούσαν Ιρλανδούς ψηφοφόρους με προπαγάνδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αποκαλύψαμε επίσης το πώς ξένοι ακτιβιστές μπορούσαν να δωρίσουν χρήματα σε εκστρατείες και να συνεχίσουν να αγοράζουν διαφημίσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης — την ίδια εβδομάδα που ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ έδωσε μια πολύ δημόσια υπόσχεση στα μέλη του Ευρωκοινοβουλίου ότι το Facebook θα απαγόρευε τέτοιου είδους ξένες διαφημίσεις που στοχεύουν να αναμειχθούν σε τοπικές εκλογικές αναμετρήσεις.

Αυτό που είναι ξεκάθαρο στο μοτίβο των συνδέσεων και της στήριξης μεταξύ των Αμερικανών υπερ-συντηρητικών και της Ευρωπαϊκής ακροδεξιάς είναι η προθυμία των δύο πλευρών να εκμεταλλευτούν παραθυράκια στη νομοθεσία και να ενστερνιστούν ανήθικες, ακόμα και παράνομες, μεθόδους. Το openDemocracy έχει δουλέψει με μια μη-κερδοσκοπική οργάνωση που ονομάζεται Unhack Democracy Europe, για τη δημοσίευση μιας έκθεσης που υποδείκνυε ευρεία απάτη από το κόμμα Fidesz του Βίκτορ Όρμπαν στις Ουγγρικές εκλογές του 2018, που συμπεριλάμβανε εξαγορά ψήφων, εκφοβισμό ψηφοφόρων, αλλοίωση επιστολικών ψήφων, χαμένα ψηφοδέλτια, και βλάβες στα ηλεκτρονικά εκλογικά συστήματα. (Το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών έδωσε στον Όρμπαν μια κοινοβουλευτική υπερ-πλειοψηφία, που του επέτρεψε να ενδυναμώσει τον έλεγχό του στη δικαιοσύνη, τα ΜΜΕ, και άλλα όργανα εξουσίας.) Η έκθεση υπέδειξε τρόπους με τους οποίους οι Ευρωεκλογές στην Ουγγαρία θα ήταν ακόμη πιο ευπαθείς σε τέτοια κατάχρηση εξουσίας από τις εθνικές. Το Unhack Democracy δημιουργεί τώρα μια έκθεση για το τι ακριβώς έγινε στην Ουγγαρία στις Ευρωεκλογές.

Σε μία άλλη εξέλιξη λίγο πριν τις Ευρωεκλογές, το openDemocracy έλαβε τη διαρροή μιας έκθεσης, γραμμένης από τον αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έναν ανώτερο Ιρλανδό Ευρωβουλευτή, η οποία επιχειρούσε να διευκολύνει τη μεγαλύτερη επιρροή θρησκευτικών λόμπι στις Βρυξέλλες. Το αμφιλεγόμενο σχέδιο μπήκε στο ράφι έπειτα από διαμαρτυρίες ευρωβουλευτών, αλλά έπειτα από την είσοδο περισσότερων δεξιών λαϊκιστών στο Ευρωκοινοβούλιο, αναμένεται να επανέλθει.

Αν και τα Ευρωπαϊκά ακροδεξιά κόμματα δεν κατάφεραν να ξανασχεδιάσουν τον χάρτη της Ευρωπαϊκής πολιτικής ισχύος, αφού υπέστησαν ήττες σε Γερμανία, Ολλανδία και Δανία, κατάφεραν εντούτοις να πετύχουν κέρδη — ειδικά στην Ιταλία, την Ουγγαρία και τη Γαλλία. «Αντί για μια νίκη της δημοκρατίας», κατέληξε ο Ολλανδός ακαδημαϊκός Κας Μούντε, οι Ευρωεκλογές έδειξαν πώς ο λαϊκισμός, και ειδικά «η λαϊκιστική ριζοσπαστική δεξιά» έχει γίνει «δημοφιλής και κανονικοποιημένη».

Στο Παγκόσμιο Κογκρέσο των Οικογενειών στη Βερόνα, την παραμονή αυτών των εκλογών, το κλίμα ήταν εορταστικό. «Είναι εξαιρετικό να είσαι μέσα σε μια τέτοια ομάδα ακροδεξιών ριζοσπαστών», αστειεύτηκε ο Χριστιανός συντηρητικός συγγραφέας και προσωπικότητα του YouTube, Στιβ Τάρλι. Ανακηρύσσοντας μια «αφύπνιση», από την Αμερική του Τραμπ μέχρι την Ινδία του Μόντι, ο Τάρλι προέβλεψε ότι οι θρησκευτικοί συντηρητικοί θα είναι σύντομα πιο πολυάριθμοι από τους «κοσμικούς» — απλά γεννώντας περισσότερο. Ένας άλλος Αμερικανός, δικηγόρος από το Μιζούρι και Ρεπουμπλικάνος ακτιβιστής ονόματι Εντ Μάρτον, που συνέγραψε ένα βιβλίο με τον τίτλο «Η Συντηρητική Θέση για τον Τραμπ», έφτασε στη σκηνή με καπέλο MAGA και δήλωσε πως «το Μπρέξιτ, η Βίβλος και τα σύνορα» μπορούν να «κάνουν την Ευρώπη ισχυρή ξανά».

https://info-war.gr