Όλγα Κοσμοπούλου: Πρώτα παραπλάνησαν και μετά τρομοκράτησαν τον κόσμο

Συνέντευξη στον Δημήτρη Σταμούλη για την εφημερίδα ΠΡΙΝ

«Η κυβέρνηση άργησε πολύ να ανταποκριθεί στον κίνδυνο υγειονομικής κρίσης», τονίζει στο Πριν η γιατρός Όλγα Κοσμοπούλου, που απάντησε αγωνιστικά στο κάλεσμα της Μαρέβας Μητσοτάκη για παλαμάκια από τα μπαλκόνια στους εργαζόμενους του ΕΣΥ.
Τόσα χρόνια μάς προσβάλανε, τώρα μας «χειροκροτούν», ενώ δεν παίρνουν ουσιαστικά μέτρα, τονίζει η λοιμωξιολόγος. «Ταυτόχρονα, θέλησα να τονώσω την περηφάνια για το έργο τους και την ταξική αυτοπεποίθηση πολλών συναδέλφων που, εν όψει επιδημίας, ένιωσαν αναλώσιμοι/ες», συμπληρώνει.

 Η ανάρτηση-απάντησή σου στη Μαρέβα Μητσοτάκη έτυχε θερμής αποδοχής από πολύ κόσμο, αλλά δέχθηκε και έντονες επιθέσεις από πλευράς ΝΔ. Τι ήθελες να εκφράσεις;

Ήταν μια αυθόρμητη αντίδραση. Επιστρέφοντας σπίτι μετά από μια αγωνιώδη ημέρα στο νοσοκομείο, άκουσα στο Σκάι πως η κα Μητσοτάκη καλεί τους πολίτες να χειροκροτήσουν τους εργαζόμενους στα δημόσια νοσοκομεία. Θυμήθηκα όλα όσα έχουμε περάσει οι συνάδελφοί μου κι εγώ τα τελευταία χρόνια. Τις περικοπές των κονδυλίων λειτουργίας του ΕΣΥ, αλλά και των αποδοχών μας, τον αγώνα μας να λειτουργήσουμε παρ’ όλα αυτά, τα κλεισίματα νοσοκομείων και δομών πρωτοβάθμιας φροντίδας, την τρομακτική αγωνία της απόλυσης που βίωναν πολλοί συνάδελφοί μου την εποχή της ψευτοαξιολόγησης Μητσοτάκη, τους ασθενείς στα κρεβάτια χωρίς μαξιλάρια και σεντόνια, τη συνεχή ψυχοφθόρα έλλειψη υλικών, την τραγική υποστελέχωση που όλο και μεγαλώνει. Όλες τις κατηγορίες εργαζόμενων στα νοσοκομεία που σιγά σιγά γερνάμε, χωρίς καμιά ελπίδα να δούμε νέα πρόσωπα ανάμεσά μας. Τα σχέδια των ιδιωτικοποιήσεων-ΣΔΙΤ και τον προσβλητικό για ό,τι δημόσιο κυβερνητικό λόγο. Ταυτόχρονα, θέλησα να τονώσω την περηφάνια για το έργο τους και την ταξική αυτοπεποίθηση πολλών συναδέλφων που, εν όψει επιδημίας, αρχικά ένιωσαν εντελώς αναλώσιμοι/ες.

 Σε κατηγόρησαν πως όλα αυτά τα έκανες επειδή είσαι κομμουνίστρια…

Ουσιαστικά, δεν έκανα τίποτα άλλο από το να επαναλάβω σύντομα όλα όσα πρόβαλε συνδικαλιστικά σύσσωμο το νοσοκομειακό κίνημα την τελευταία δεκαετία. Για να μην ξαναγραφεί η ιστορία πρέπει να την θυμίζουμε. Δεν το έκανα επειδή είμαι κομμουνίστρια. Προσπαθώ να ανιχνεύω την αλήθεια, όμως, ακριβώς επειδή είμαι κομμουνίστρια. Και έγινα αυτό που είμαι, ακριβώς επειδή, επί 20 και πλέον χρόνια εργάζομαι σε ένα νοσοκομείο πρώτης γραμμής, όπου βλέπω καθημερινά το κράτος να περιφρονεί ό,τι πιο ιερό. Την ανθρώπινη ζωή και την αξιοπρέπεια, κυρίως ανθρώπων της εργατικής τάξης, στα τελευταία της.

 Ναι, αλλά δεν χρειάζεται ενότητα στις δύσκολες στιγμές;

Το κράτος και η κάθε εξουσία, σε κρίσιμες στιγμές, ιδιαίτερα όταν έχουν τη φωλιά τους λερωμένη, επικαλούνται ενότητα, ομοψυχία και λήθη. Όμως είναι άλλο πράγμα η ενότητα και αλληλεγγύη των εργαζομένων, των ανέργων, των φτωχών, της νεολαίας, από την ψεκασμένη με το νερό της λησμονιάς άποψη «είμαστε όλοι μαζί και σας τιμούμε τώρα που σας χρειαζόμαστε, ενώ σας φτύναμε χθες και θα σας ξαναφτύσουμε αύριο».

 Τι βιώνετε σήμερα στα νοσοκομεία;

Με μεγάλη αγωνία, χωρίς περισσευούμενο χρόνο, ήδη με μακροχρόνιο σύνδρομο εργασιακής εξουθένωσης οι περισσότεροι/ες, γιατροί και νοσηλευτές/τριες κυρίως, αλλά και όλες οι υπόλοιπες ειδικότητες, προσπαθούμε με τα ελάχιστα μέσα που διατίθενται, μέσα σε σαθρούς και πεπαλαιωμένους χώρους, με ελάχιστα μέτρα προστασίας, να οργανωθούμε ώστε να βοηθήσουμε αποτελεσματικά τους ασθενείς, χωρίς να αρρωστήσουμε οι ίδιοι/ες. Ήδη έχουν εκτεθεί πολλοί υγειονομικοί στον κορονοϊό. Έχουμε πλήρη συνείδηση ότι, αν αρρωστήσουμε εμείς, οι ασθενείς θα μείνουν παντελώς απροστάτευτοι

 Τα μέτρα και τα ποσά που εξήγγειλε η κυβέρνηση για την υγεία μπορούν να βελτιώσουν την κατάσταση;

Η κυβέρνηση άργησε πολύ να ανταποκριθεί στον κίνδυνο υγειονομικής κρίσης. Το ότι άργησαν και άλλες κυβερνήσεις στον κόσμο, δεν αποτελεί δικαιολογία. Δεν φρόντισε εγκαίρως το ζωτικής σημασίας θέμα των ελλείψεων σε κλίνες ΜΕΘ και υλικά ατομικής προστασίας. Δεν προμηθεύτηκε εγκαίρως υλικά αντιδραστηρίων για τη διάγνωση του κορονοϊού. Δεν έκανε εγκαίρως τις αναγκαίες προσλήψεις. Ακολούθησε αναποτελεσματικό σχέδιο επιδημιολογικής επιτήρησης με μοιραίες συνέπειες, τουλάχιστον στην Πάτρα και στην Καστοριά. Παραπλάνησαν τον ελληνικό λαό και δεν τον εκπαίδευσαν εγκαίρως για τις μεθόδους ατομικής προστασίας και τα μέτρα υγιεινής και, στη συνέχεια, τον κατατρομοκράτησαν και έκλεισαν όλον τον κόσμο στα σπίτια, παγώνοντας τα πάντα. Οι ελλείψεις παραμένουν πολύ μεγάλες, μπροστά στον κίνδυνο μιας πρωτόγνωρης υγειονομικής απειλής.

 Πόσο ευθύνονται για τη σημερινή εικόνα οι περικοπές των μνημονίων;

Οι περικοπές των μνημονίων έπεσαν σαν λαίλαπα σε ένα σύστημα ήδη λειψό (χωρίς δημόσιο σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας και εξωνοσοκομειακής αποκατάστασης), υποστελεχωμένο και υποχρηματοδοτούμενο και το εξουθένωσαν.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται πως ανέκοψε την καταβύθιση του ΕΣΥ και το αναστύλωσε κιόλας. Δεν ισχύει;

Εντυπωσιάστηκα, οφείλω να ομολογήσω, από τον λόγο στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ αυτήν την περίοδο, ακόμη και από την αναπαραγωγή του κειμένου μου από υποστηρικτές της προηγούμενης κυβέρνησης και από μέσα προσκείμενα στον ΣΥΡΙΖΑ. Προσπαθούν και αυτοί να αλλάξουν την ιστορία, ενώ ακολούθησαν αντίστοιχη πολιτική. Η μόνη «συνεισφορά» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στον δημόσιο τομέα υγείας ήταν η τρομακτική ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, κάτι που αποτελεί βόμβα στα θεμέλια του συστήματος και το ξέρουν πολύ καλά.

 Πώς μπορεί να κερδηθεί η μάχη κατά του κορονοϊού;

Η μάχη αυτή δεν αφορά μόνον τον κορονοϊό. Εφόσον υπάρξει συρροή κρουσμάτων βαρέως νοσούντων, θα πρέπει να εξαντληθούν οι όποιες δυνατότητες αυτοοργάνωσης των υγειονομικών σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας, για την αυτοπροστασία μας και για την αντιμετώπιση των ασθενών. Θα πρέπει η κυβέρνηση, χθες, να βρει τρόπο να καλύψει τις ελλείψεις. Κυρίως όμως, θα πρέπει να δημιουργηθεί, χθες επίσης, ένα ισχυρό κίνημα αλληλεγγύης σε όσους πλήττονται από τα καθηλωτικά μέτρα απομόνωσης, στους ηλικιωμένους και αδύναμους, σε όσους χάνουν και θα χάσουν τις δουλειές τους (διότι, εκτός από τον κορονοϊό, υπάρχει και επίθεση εργοδοτοϊού σε ταυτόχρονη εξέλιξη), παράλληλα με ένα ισχυρό κίνημα διεκδίκησης σε όλα τα επίπεδα, για μια ανθρώπινη ζωή με πλήρη δικαιώματα. Να μην νιώσουμε ποτέ πια απροστάτευτοι/ες και μόνοι/ες.

 Μέχρι πρότινος το νεοφιλελεύθερο αφήγημα εξυμνούσε την ιδιωτική υγεία. Σήμερα θυμήθηκαν το δημόσιο σύστημα…

Το αφήγημα αυτό δεν θα αλλάξει. Θα προσπαθήσουν να ξαναγράψουν την ιστορία και θα επανέλθουν δριμύτεροι. Πρέπει να είμαστε εκεί και να τους την θυμίζουμε, προβάλλοντας τις ανάγκες μας και τα δικαιώματά μας, έως ότου τα κατακτήσουμε.