Από την «Αλληλεγγύη στον πόνο» στην «Ποινικοποίηση του πόνου»

Από την «Αλληλεγγύη στον πόνο» στην «Ποινικοποίηση του πόνου»

Το Προσφυγικό ως την εποχή του Κορωνοϊού

Νίκος Ξαρχάκος

Όταν το 2015-16 οι πρώτοι πρόσφυγες έφταναν στις ακτές των ελληνικών νησιών, ελάχιστοι θεωρούσαν ότι το Προσφυγικό ζήτημα θα γινόταν το μισοπεθαμένο σώμα, όπου θα εφαρμόζονταν όλες οι μορφές της κακοποίησης μέσα από τους άξονες των πολιτικών της ιμπεριαλιστικής-καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Οι οικονομικές και πολιτικές εξουσίες των ισχυρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης δέχτηκαν αρχικά την εξαθλιωμένη και δυνάμει φτηνή εργατική δύναμη, που αναζητούσε επίμονα το κεντροευρωπαϊκό επιχειρηματικό-βιομηχανικό Κεφάλαιο, αλλά σχεδόν αμέσως, όταν πήραν ό, τι ζητούσαν, έκλεισαν τη στρόφιγγα…

Ο ελληνικός λαός, από τους λίγους στην Ευρώπη, στην μεγάλη του πλειοψηφία, αγκάλιασε τους βομβαρδισμένους και πνιγμένους, παρέχοντάς τους τα απαραίτητα για την επιβίωση και δημιουργώντας μαζικά λαϊκές ομάδες Αλληλεγγύης για τη στήριξή τους.

Κάνοντας έναν συνοπτικό απολογισμό των εξελίξεων στη βάση της θεσμοθετημένης διαχείρισης του προσφυγικού, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τα καίρια σημεία, που προσδιόρισαν και καθόρισαν τις εξελίξεις… Τις πολιτικές αποφάσεις και τη μαύρη προπαγάνδα, που είχαν ως αποτέλεσμα την κατάληξη αυτής της περιόδου, ενός τοπίου εγκατάλειψης, απανθρωποποίησης, εγκλεισμού, τοπίου της αδιέξοδης σημερινής πραγματικότητας για τους προσφυγικούς πληθυσμούς. Παραθέτουμε τα σημαντικότερα:

o Το κλείσιμο των συνόρων των ευρωπαϊκών χωρών, αρχικά των κεντροευρωπαϊκών και προοδευτικά αυτών της νότιας και νοτιανατολικής Ευρώπης

o Η συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης-(Ελλάδας)-Τουρκίας και η… υποκριτική απάτη της «αναλογικής μετεγκατάστασης»… Αυτή ήταν η αρχή του τέλους για το προσφυγικό δικαίωμα και την διεκδίκησή του… Η μόνιμη «απειλή της απέλασης» γίνεται το μαγικό ραβδί της «συμμόρφωσης»…

o Το ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ δικαίωμα ολοένα υποβαθμίζεται και, τελικά, εκφυλίζεται σε δικαίωμα ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ. Αυτή η «μετάλλαξη», «επιτυγχάνεται» μέσα σε ένα μόλις μήνα, όταν σε όλα τα στρατόπεδα η αρχική αρμοδιότητα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) αντικαθίσταται από τον Διεθνή Οργανισμό για τους Μετανάστες (IOM)!!

o Η σταδιακή μεταστροφή της κοινής γνώμης, η οποία μέσω της λυσσαλέας προπαγάνδας Ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, ξενοφοβικών-ρατσιστικών-ακροδεξιών Κυβερνήσεων και των πληρωμένων ΜΜΕ αντέστρεψαν το κλίμα. Καλλιεργώντας ακραία ξενοφοβικά αισθήματα, «έπεισαν» τους λαούς, ότι οι Πρόσφυγες «μετανάστευσαν» από τον τόπο τους χωρίς προφανή λόγο, όχι με ευθύνη των ίδιων των ιμπεριαλιστών, όχι από τις δικές τους βόμβες… Έτσι, «έπεισαν» τους λαούς, ότι οι πρόσφυγες αποτελούν σοβαρή θρησκευτική, πολιτισμική, εργασιακή ΑΠΕΙΛΗ για τις κοινωνίες της Δύσης! Αυτή η μεταστροφή, άλλωστε, αποτυπώθηκε ως ενίσχυση της Ακροδεξιάς και στις κάλπες στην πλειοψηφία των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών…

o Το ίδιο φαινόμενο, με έκπληξη, παρατηρήσαμε να συμβαίνει σταδιακά και στην Ελλάδα, όπου Κυβέρνηση και ΜΜΕ βυσσοδομώντας επί 5 χρόνια σ’ αυτό που δήθεν υπερασπίζεται ο ΟΗΕ και το διεθνές προσφυγικό δίκαιο, «έπεισαν» την πλειοψηφία της κοινής γνώμης, ότι δεν έχουμε να κάνουμε με βασανισμένους, απελπισμένους, εξαθλιωμένους, εκριζωμένους ανθρώπους, από τους πολέμους που οι ίδιοι προκάλεσαν, αλλά με «ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ».

o Η αυθόρμητη, ανιδιοτελής Κινηματική Αλληλεγγύη δέχεται πογκρόμ επιθέσεων από κυβέρνηση και κίτρινα ΜΜΕ, ποινικοποιείται και εξοστρακίζεται από τα στρατόπεδα. Στη θέση της «αναλαμβάνει», σε πρώτη φάση, η… έμμισθη Κυβερνητική «Αλληλεγγύη» του ΣΥΡΙΖΑ και αμέσως μετά η… Εταιρική-Επιχειρηματική «Αλληλεγγύη» των Μ.Κ.Ο. Η Ανηθικότητα-Εγκληματικότητα ανακηρύσσεται σε «Νομιμότητα» διαγράφοντας τον παρακάτω κύκλο της διαστροφής:

ΝΑΤΟ και Ε.Ε. διεξάγουν ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στις χώρες προέλευσης των προσφύγων… Υφαρπάζουν τον δημόσιο πλούτο των χωρών τους… Προκαλούν προσφυγικές ροές εκατομμυρίων ανθρώπων… Τους αποκλείουν από το δρόμο της ελπίδας και τους εγκλωβίζουν στις πρώτες χώρες υποδοχής… Εκταμιεύουν από τα… «κοινωνικά τους ταμεία», με περίσσεια υποκρισία, «ανθρωπιστικά» κονδύλια, που, δήθεν, προορίζονται για την περίθαλψη και φροντίδα τους… Ωστόσο δεν τα κατευθύνουν σ’ αυτούς που τα έχουν ανάγκη, δηλαδή, τους ίδιους τους πρόσφυγες, που οι ίδιοι εξαθλίωσαν, αλλά θεσμοθετούν και πλειοδοτούν τη λεηλασία τους από τους… επιχειρηματίες του προσφυγικού και τις εταιρίες τους! Αυτός ο φαύλος κύκλος της εκμετάλλευσης μοιάζει να μην έχει τελειωμό!

o Οι Πρόσφυγες βαφτίζονται «ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ-ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ» και βρίσκονται μπροστά σε κλειστά σύνορα στον Έβρο και στα νησιά… Όσοι καταφέρνουν να πατήσουν ελληνική γη συλλαμβάνονται και κλείνονται σε νέου τύπου Φυλακές-ΚΥΤ με αποκλειστικό σκοπό την απέλαση!

o Το εκφυλισμένο Προσφυγικό Δικαίωμα αφορά πια μια ελάχιστη μειοψηφία του προσφυγικού πληθυσμού! Οι λόγοι που θεμελιώνουν αυτό το δικαίωμα, σύμφωνα με τους νόμους των Ιμπεριαλιστών, έχουν πια εκλείψει από την συντριπτική πλειοψηφία των προσφύγων… Οι χώρες προέλευσής τους είναι πια «ασφαλείς» και δεν δικαιολογούν… ξεριζωμό ή προσφυγιά! Συρία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Σομαλία, Νιγηρία, Λιβύη, Πακιστάν, Παλαιστίνη, Κουρδιστάν είναι χώρες ή περιοχές ειρηνικές, όπου βασιλεύει η αγάπη, οι άνθρωποι αγκαλιάζονται μεταξύ τους και κάνουν πικ-νικ στα δάση ή στις οάσεις… Δεν πέφτουν πια βόμβες, δεν γίνονται πια βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας, δεν υπάρχουν πια Ταλιμπάν και Μπόκο Χαράμ, δεν υπάρχουν ιμπεριαλιστικοί στρατοί κατοχής και καταπίεσης ούτε δολοφονικές παραστρατιωτικές ομάδες… δεν υπάρχει καπιταλιστική εκμετάλλευση, φτώχια και εξαθλίωση…

Σήμερα, στην εποχή του Κορωνοϊού, ο προσφυγικός πληθυσμός απειλείται με γενοκτονία… Χιλιάδες άνθρωποι κλεισμένοι σε Στρατόπεδα-Φυλακές είναι υποχρεωμένοι να διαμένουν σε κοντέινερ ή σκηνές δέκα-δέκα… Είναι βέβαιο, ότι κινδυνεύουν να γίνουν μαζικά φορείς του ιού και να αποδεκατιστούν… Το αποδεικνύει η Μαλακάσα και η Ριτσώνα… Η μοίρα τους, εν μέσω πανδημίας, δεν φαίνεται να πολυαπασχολεί την Κυβέρνηση… Όλο το βάρος της προσοχής επικεντρώνεται στην «αποψίλωση» του ματωμένου μνημονιακού πλεονάσματος και στα επόμενα «Μνημόνια» που σχεδιάζει να επιβάλει… Αντλεί, επίσης, πολύτιμες πληροφορίες από την πανεθνική άσκηση καταστολής που εφαρμόζει μέσω της «καραντίνας». Οι «Άριστοι» στον τομέα αυτό παίρνουν, πράγματι, Άριστα! Το τεράστιο project καταστολής «πειθαρχημένων και απείθαρχων», μια άσκηση πολύ «χρήσιμη», ιδίως για μελλοντική χρήση, φαίνεται ότι στέφεται με απόλυτη επιτυχία…

Παραδόξως, η μοίρα των προσφύγων δεν φαίνεται να απασχολεί ούτε και την πλειοψηφία της κοινής γνώμης, της οποίας ο ατομικός και συλλογικός Φόβος (δες εδώ) δεν αφήνει περιθώρια για «ενδιαφέρον» σε μειονότητες, ούτως ή άλλως ανεπιθύμητες… Η αντίστοιχη έλλειψη «ενδιαφέροντος» ισχύει, φυσικά, και για τις υπόλοιπες ομάδες των «κοινωνικά αποκλεισμένων ή ασυλοποιημένων»… όπως οι Ρομά, οι άστεγοι, οι τοξικοεξαρτημένοι, οι κρατούμενοι στις φυλακές ή οι «ψυχικά ασθενείς»…

Κυβέρνηση και κυρίαρχα ΜΜΕ σέρνουν αυτό το γαϊτανάκι της εγκληματικής αδιαφορίας και αυτό τους καθιστά ηθικούς αυτουργούς της μικρής ή μεγαλύτερης γενοκτονίας, που συντελείται αυτή τη στιγμή ή θα συντελεστεί μετά από λίγο καιρό σε ένα δεύτερο κύμα της πανδημίας.

Ποιος εγγυάται την ασφάλεια, υγειονομική περίθαλψη και φροντίδα αυτών των ανθρώπων, όταν στον… «προηγμένο» Νεοφιλελευθερισμό της Ιταλίας, Ισπανίας και Γαλλίας επιβεβαιώνεται, ότι χιλιάδες ηλικιωμένοι, πολίτες αυτών των χωρών, κι όχι αλλοδαποί… πρόσφυγες, πεθαίνουν από τον ιό ή ακόμη και από ασιτία αβοήθητοι μέσα στα γηροκομεία;

Ποιος εγγυάται, ότι οι πρόσφυγες λογίζονται ως ανθρώπινες ζωές με την ίδια αξία και «τύχη» στο χρηματιστήριο του ελληνικού κυβερνητικού πειραματικού Νεοφιλελευθερισμού, όταν σε ένα ακρωτηριασμένο δημόσιο σύστημα υγείας, με εγκληματική ευθύνη όλων όσων κυβέρνησαν τα τελευταία 40 χρόνια, οι ΜΕΘ που προορίζονται για τον ιό αριθμούν τις 250;

Πόσο «ζυγίζει» η ζωή ενός πρόσφυγα στη νεοφιλελεύθερη ζυγαριά, όταν στον Καπιταλισμό της Άγριας Δύσης οι υγειονομικές αρχές χωρών του… «προηγμένου» Νεοφιλελευθερισμού και τα ιατρικά τους συμβούλια, δηλαδή οι γιατροί, που έδωσαν τον όρκο του Ιπποκράτη, αντί να ασκούν το λειτούργημά τους για να σώζουν όσες περισσότερες ζωές μπορούν, …υποχρεώνονται να κάνουν «επιλογή» στη ζωή και στο θάνατο;

Ποιος εγγυάται, ότι όσοι πρόσφυγες «χαθούν» από τον ιό θα καταγραφούν και θα γίνουν μέρος της κυβερνητικής «στατιστικής», όταν σε όλα τα Στρατόπεδα-Φυλακές οι «Αρμοδιότητες» έχουν μοιραστεί μεταξύ κυβερνητικών υπαλλήλων, αστυνομικών δυνάμεων καταστολής και υπαλλήλων «ευρωπαϊκών εταιριών»; Άραγε το ίδιο δεν έκαναν οι κυβερνήσεις της Ιταλίας, Ισπανίας και Γαλλίας με τους ηλικιωμένους των γηροκομείων ή με όσους πέθαιναν εκτός νοσοκομείων αποκρύπτοντας τα στοιχεία;

Ποιος μας διαβεβαιώνει, ότι θα γίνει αυτό, έτσι ώστε να επιβεβαιωθεί το μέγεθος της δολοφονικής εγκατάλειψης των προσφύγων στη μοίρα τους, όταν δεν υπάρχει κανένας λαϊκός, κοινωνικός έλεγχος, όπως αυτός που ασκούσαν με την παρουσία και δράση τους οι «απαγορευμένες» και εκδιωγμένες ομάδες «Κινηματικής Αλληλεγγύης»;

Ποιος εγγυάται, ότι «παλιά Στρατόπεδα» και τώρα οι νέες Φυλακές-ΚΥΤ δεν μετατρέπονται, πολύ περισσότερο σήμερα, την εποχή του κορωνοϊού, σε μικρά Auschwitz;

Αναλογιζόμενοι τις πολιτικές αποφάσεις που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση το προσφυγικό, δεν πρέπει να θεωρούμε καθόλου απίθανο, ότι ο κορωνοϊός και η πανδημία μπορεί να είναι το εργαλείο που θα «εξυπηρετήσει» την ελληνική αλλά και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για να «λύσουν» το «πρόβλημα»… Αποκρουστική αυτή η σκέψη, σίγουρα… Ωστόσο, οι ειδήσεις, που έρχονται από τα ευρωπαϊκά και αμερικανικά νοσοκομεία, μας υπενθυμίζουν διαρκώς με τελεσίδικο τρόπο, ότι ο Καπιταλισμός και ο Νεοφιλελευθερισμός είναι συστήματα τόσο αμείλικτα και ανθρωποφαγικά, ώστε αυτή η υπέρβαση της φαντασίας μας να προσεγγίζει την «κανονικότητα».