ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ ΜΕ ΝΕΑ
ΔΙΩΞΗ
ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ
ΣΤΡΑΤΟ
Όχι στις διώξεις σε βάρος της
Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων
Κάτω τα χέρια από το Δίκτυο Ελεύθερων
Φαντάρων Σπάρτακος
Για δεύτερη συνεχόμενη φορά, η Επιτροπή Αλληλεγγύης
Στρατευμένων και το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος, σαν έκφραση της
μαχητικής δράσης των στρατευμένων απέναντι στον Ελληνικό Στρατό και τις
βάρβαρες επιλογές του, έρχονται αντιμέτωπες με άλλη μια δίωξη: τη δεύτερη συνεχόμενη μέσα σε λιγότερο από
ένα χρόνο, την τέταρτη συνολικά τα τελευταία χρόνια, με μια, επίσης,
σχεδόν πανομοιότυπη και εξίσου, φυσικά, κατάπτυστη, κατηγορία· αυτή της
συκοφαντικής δυσφήμισης για καταγγελίες και δράσεις φαντάρων.
Αυτή η δράση, εξάλλου, «καίει» τον ελληνικό στρατό και την
ιεραρχία του, μέσα στην οποία ταυτίζονται
οι προσωπικές επιδιώξεις καριέρας των στελεχών του με τις επικίνδυνες,
πολεμικές και βάρβαρες πολιτικές του ελληνικού κράτους. Αυτό φαίνεται,
μάλιστα, και στην επιδεικτική περιφρόνηση των μηχανισμών του ελληνικού στρατού
για την πικρή αλήθεια της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης και της απειλής της
ίδιας της ζωής των στρατευμένων, δηλαδή της νεολαίας που προετοιμάζουν ώστε να
γίνει αναλώσιμο υλικό στα πολεμοχαρή και
επικίνδυνα σχέδιά τους. Αυτό, ακριβώς, αποτυπώνεται
στον πανομοιότυπο, μονότονο και προκλητικό τρόπο με τον οποίο ασκείται αυτή η
δίωξη, όπως και όλες οι προηγούμενες.
Η μήνυση γίνεται κατά των «αόρατων διαχειριστών» του blog (http://diktiospartakos.blogspot.com) της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ (ΕΑΣ), όπου φιλοξενείται η δράση των φαντάρων, οι καταγγελίες για
τις συνθήκες διαβίωσης και τα πολεμικά, εθνικιστικά και ρατσιστικά σχέδια στα
οποία τους εμπλέκει ο ελληνικός στρατός, αλλά και η βαθιά, συνεπής -και
ιδιαίτερα αποτελεσματική- κοινωνικοπολιτική δράση του ΔΙΚΤΥΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ
ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ (ΔΕΦΣ). Η μεθόδευση, για να φτάσει η υπόθεση στο δικαστήριο,
εκτελείται από μια σειρά μηχανισμούς. Πρώτα επιλέγονται τα μέσα, δηλαδή οι
μηνύσεις, για την αντεπίθεση της πολεμικής μηχανής και τα πρόσωπα στα οποία θα
επιχειρηθεί η απόπειρα της ατομικής εξόντωσης. Έπειτα, επιλέγεται το στέλεχος
που είναι διατεθειμένο να «προσωποποιήσει» αυτή την επιχείρηση, ώστε να μην
εκτεθεί η ιεραρχία. Τέλος, στήνεται το κατηγορητήριο μέσα από μια παλιά,
δοκιμασμένη κι απαράλλακτη, αν και αποτυχημένη, συνταγή της Δίωξης Ηλεκτρονικού
Εγκλήματος (ΔΗΕ), του σκοτεινού μηχανισμού που βαρύνεται με ουκ ολίγες βάναυσες
διώξεις και σκευωρίες κατά του κινήματος. Το κατηγορητήριο, το δέχεται
απαράλλαχτο και «αμάσητο» η εισαγγελική έδρα, «φτύνοντάς» το στα αστυνομικά
τμήματα ανά την επικράτεια μέσα από διαδικασίες «εξπρές». Σήμερα, και για τρίτη
συνεχόμενη φορά, μετά από μια παταγώδη και καταγέλαστη αποτυχία για «διασπορά
ψευδών ειδήσεων» (το 2013), το πρόσωπο
που έχει επιλεχθεί να εξοντωθεί, δικαστικά, κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά
είναι ο σύντροφος Νίκος Χαραλαμπόπουλος.
Στις αρχές Οκτωβρίου 2019, η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων
δέχεται επιστολή στρατευμένου, που υπηρετούσε στην 96η Ανώτερη Διοίκηση
Ταγμάτων Εθνοφυλακής (96 ΑΔΤΕ) και κατήγγελλε πολλαπλές παραβιάσεις των
συνθηκών περίθαλψης εκ μέρους στρατιωτικών οδοντιάτρων. Στις 7/10/2019, η
Επιτροπή, στη συνέλευσή της, αποφάσισε
ομόφωνα την ανάρτηση της επιστολής στην ιστοσελίδα μας. Πράγματι, η
επιστολή καταγγελίας του στρατευμένου που αναφέρεται σε κωλυσιεργία στελεχών
του ελληνικού στρατού να παράσχουν υγειονομικές υπηρεσίες και σε ισχυρισμούς
για έλλειψη χρόνου και υλικών των στρατιωτικών ιατρών, και δη μιας υπιάτρου,
αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της ΕΑΣ, έπειτα από διασταύρωση πληροφοριών. Την ίδια ημέρα το πρόσωπο που θίχτηκε από
την καταγγελία των φαντάρων, επικοινώνησε στο τηλέφωνο της Επιτροπής
αναφέροντάς μας τα στοιχεία του και δήλωσε στον τότε κάτοχο του τηλεφώνου, ότι
θίγεται η επαγγελματική της υπόληψη από την παραπάνω καταγγελία. Η ίδια η
συνέλευση της Επιτροπής, αποφασίζει την επόμενη μέρα το «κατέβασμα» της
ανάρτησης, αφού, έπειτα από επικοινωνία με τους φαντάρους της καταγγελίας διαπιστώθηκε
ότι κινητοποιήθηκε ένας μηχανισμός της ιεραρχίας προκειμένου να λύσει κάποιες
άμεσες πλευρές του προβλήματος ώστε να αμβλύνει την οργή των στρατευμένων. Κάτι
τέτοιο, εξάλλου, έχει επαναληφθεί αναρίθμητες φορές, τόσες όσες έχει αποδειχτεί
ότι η προστασία της ζωής και η
υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων του Φαντάρου-Πολίτη με Στολή μπορεί να
επιτευχθεί μόνο μέσα από τη συλλογική δράση των φαντάρων και ένα αντιπολεμικό
κίνημα μέσα κι έξω από το στρατό ενάντια στην εξαθλίωση του πολέμου, την
ταπείνωση του αξιόμαχου και τη στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας. Για την Επιτροπή
Αλληλεγγύης Στρατευμένων η δομική βαρβαρότητα του Ελληνικού Στρατού και των
μηχανισμών άμυνας και ασφάλειας του ελληνικού κράτους δεν είναι προσωπική γιατί
δεν έχει μόνο έναν υπαίτιο. Οι
χιλιάδες μάχες εναντίον της, όμως, έχουν συχνά πρωτόγνωρο και αποφασιστικό
χαρακτήρα, έχουν οδηγήσει σε μεγάλες νίκες, έχουν συμβάλει στην ιστορική και ελπιδοφόρα δράση μας εδώ και 30
περίπου χρόνια.
Γι’ αυτό, ακριβώς, οι παραπάνω λόγοι εξηγούν και το γιατί, παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε εύλογα να
θεωρήσει ότι «πάρθηκαν μέτρα για την
ικανοποίηση της τιμής και της υπόληψή της», το «πρόσωπο που θίχτηκε» κατέθεσε
παρ’ όλα αυτά μήνυση, έπειτα από τρεις (3) ημέρες (!). Λογικό, αφού
σκοπός κάθε τέτοιας μήνυσης, δεν είναι η «προστασία» αυτού που την καταθέτει.
Ούτε, φυσικά, η αλήθεια… Γιατί, η
αλήθεια είναι ότι, όπως ακριβώς και στις άλλες περιπτώσεις διώξεων εναντίον
μας, οι αντίστοιχες καταγγελίες που έχουν
δημοσιευτεί στο blog μας αλλά και σε Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης, οι περιπτώσεις μαζικών
αντιδράσεων των φαντάρων που έχουν απασχολήσει ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας
-πρωτίστως δε τις οικογένειες, τους φίλους και τους αγαπημένους των ίδιων- εξαιτίας
της ασύδοτης βαρβαρότητας της μηχανής πολέμου του ελληνικού κράτους, που
εξορμεί εντός κι εκτός των συνόρων στο 1/3 περίπου του πλανήτη, είναι απείρως περισσότερες από τη μία, τις
δύο ή τις 5 για τις οποίες μας διώκουν. Κι άρα, ο σκοπός δεν είναι να
«αποκατασταθεί» ένας ή μία αξιωματικός από «άδικες καταγγελίες». Σκοπός είναι η φίμωση και η καταστροφή της δράσης της
Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων, μέσα από την πρακτική της ατομικής
εξόντωσης των μελών της. Η «αποκατάσταση», δηλαδή, της ανεξέλεγκτης πολεμικής δράσης
των Ενόπλων Δυνάμεων, τώρα που το ελληνικό κράτος, μαζί με «συμμάχους» «φίλους»
και «εχθρούς», αιματοκυλά -κι απειλεί να το κάνει σε ανώτερη κλίμακα- τους
λαούς της περιοχής
Είναι, εξάλλου, γνωστό σε όλη την κοινωνία, όπως είναι γνωστό
και στους εκτελεστές της βιομηχανίας διώξεων της ποινικής δικαιοσύνης, ότι,
αντίθετα με ό,τι προσπαθούν να ισχυριστούν, δεν υπάρχουν «προσωπικά
προηγούμενα» με κανένα στέλεχος του ελληνικού στρατού. Υπάρχει μόνο ένα συμπέρασμα, κοινό τόσο στα μέλη της Επιτροπής όσο
και στην ίδια την κοινωνία, επιβεβαιωμένο
από χιλιάδες θητείες, όπως και από τη θητεία του ίδιου του συντρόφου Ν.Χ.,
ο οποίος σήμερα κατηγορείται: Ο στρατός
είναι ο ανώτερος μηχανισμός εκμετάλλευσης και υποταγής της κοινωνίας και της
νεολαίας, με πρωταρχικό σκοπό να την κάνει μισθοφόρο και πραιτοριανό στην πιο
ακραία μορφή εκμετάλλευσης των ανθρώπων· τον πόλεμο. Κι ότι αυτός ο
μηχανισμός έχει τρομακτικές επιπτώσεις στην υγεία, τις ανάγκες και το μέλλον
νεολαίας, καταστρέφοντας την προσωπικότητα αλλά ακόμα και την ίδια τη ζωή της
νεολαίας. Το μαρτυρούν οι πολεμικές αποστολές εκτός συνόρων του ελληνικού
κράτους, η μάστιγα των ναρκωτικών, για την αποκάλυψη της οποίας έγινε ακόμα κι
απόπειρα δολοφονίας μελών μας (1998), οι αποκαλύψεις για το απεμπλουτισμένο
ουράνιο, οι διαρκείς απειλές και οχλήσεις. Το μαρτυρούν, φυσικά, τα εκατοντάδες
ατυχήματα, που σακάτεψαν ή σκότωσαν στρατιώτες στο όνομα του αξιόμαχου και του
«κοινωνικού ρόλου» του στρατού, οι δεκάδες αυτοκτονίες νέων ανθρώπων ανά
χρόνο.
Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, είναι πασίγνωστο ότι η μόνη υπεύθυνη για τη διαχείριση του blog και της δράσης της
είναι η Συνέλευση της Επιτροπής, αποτελούμενη από δεκάδες
κάθε φορά αγωνιστές και αγωνίστριες που επωμίζονται το βάρος της δράσης της
και εκπροσωπούν με εναλλαγή και επιμερισμό συλλογικών ευθυνών χιλιάδες ανθρώπους που έχουν δώσει
τεράστιες συλλογικές μάχες ενάντια στον πόλεμο, την καταστολή και την
εκμετάλλευση, ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟ, ως μέλη της ΕΑΣ, φαντάροι του
ΔΕΦΣ, αγωνίστ(ρι)ες της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης, από το 1994 έως
σήμερα.
Η ανακοίνωση αυτής της νέας δίκης, η οποία μας έγινε γνωστή
στις αρχές Φεβρουαρίου, επιλέχθηκε από τη Συνέλευση να μη γίνει εν μέσω της
κρίσης του προσφυγικού, του οιωνεί πολέμου που διεξήγαγε ο ελληνικός στρατός
στα νησιά και τον Έβρο, μαζί με φασιστικές λέσχες εφέδρων, αστυνομία και
οπλισμένα κι ασύδοτα τάγματα εθνοφυλακής, καθώς και της κρίσης του Covid-19 που ακολούθησε, και οι οποίες
αποτελούν ενιαίο και αναπόσπαστο μέρος της συνολικής κρίσης και των
στρατιωτικών επιλογών του ελληνικού κράτους για τη διαχείρισή της. Η επιλογή είναι αυστηρά πολιτική, όπως
φυσικά είναι -και το αποδεικνύουμε- η ίδια η δίκη, επιτελικά και πρακτικά
σχεδιασμένη από ένα σύνολο μηχανισμών που θέλουν να μας χτυπήσουν.
Επιλέξαμε, λοιπόν, να γνωστοποιήσουμε τη δίωξη στο τέλος του πρώτου κεντρικού
κύματος της κρίσης, ακριβώς γιατί μέσα σε αυτήν συμπυκνώθηκε και συμπυκνώνεται όλη η αθλιότητα της καταστολής, του
εγκλεισμού, του ρατσισμού και του εθνικισμού, της διάλυσης της υγείας και της
αδιάκριτης επίθεσης σε δικαιώματα και ανάγκες, από το ελληνικό κράτος και τους
εργοδότες, με τους οποίους αποτελεί «μια εταιρεία».
Επιλέξαμε να συνδέσουμε τη δίκη με αυτό που στην ουσία της
είναι και φαίνεται εμφατικά στην επίθεση στους πρόσφυγες και την κατάργηση
ακόμα και τυπικών δικαιωμάτων του διεθνούς δικαίου, στη χρήση όπλων εναντίον
άοπλων ανθρώπων που ελεεινολογήθηκαν ως «ασύμμετρη απειλή», στις διαταγές στους
φαντάρους να σηκώσουν όπλα και να διεξάγουν πολεμικές και αστυνομικές
επιχειρήσεις. Και, φυσικά, στην απόδειξη της έγνοιας που έχει το ελληνικό
κράτος για την ίδια τη ζωή, με τον εγκλεισμό των φαντάρων και των
μεταναστ(ρι)ών σε στρατόπεδα, που το ίδιο μετέτρεψε σε υγειονομικές βόμβες,
προκειμένου να πουλήσει αίσθημα «υγειονομικής» ασφάλειας στον υπόλοιπο
πληθυσμό. Στις ανακλήσεις αδειών και στον αποκλεισμό κίνησης ανθρώπων, έκθετων
και απροστάτευτων μακριά ή διωγμένων από τα σπίτια τους, χωρίς καμία ουσιαστική
πρόβλεψη για την υγεία και την ασφάλειά τους. Αποδεικνύοντας, έτσι, ότι η
ασφάλεια που έχουν στο νου τους είναι μόνο η ασφάλεια των μηχανισμών
απρόσκοπτης εκμετάλλευσης από όσους δεν χωράνε σε αυτούς. Αλήθεια, έχουν κάτι
να πουν όλοι αυτοί, που περιμένουν -ματαίως,
θα τους πούμε για άλλη μια φορά- την καταδίκη μας, ώστε να ισχυριστούν ότι
«όλα είναι καλά στο στρατό και την κοινωνία», για τις εκατοντάδες καταγγελίες
εκατοντάδων φαντάρων, γονιών, χιλιάδων ανθρώπων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης,
γιατρών σε νοσοκομεία, για την αθλιότητα της διάλυσης οποιασδήποτε κοινωνικής
μέριμνας για τους φτωχούς, τους απροστάτευτους, τους εργαζόμενους και τους
αποκλεισμένους;
Μέτρο της ταξικής αξιοπρέπειας μιας κοινωνίας είναι η
αντίστασή της στα ψεύδη, στις μεθοδεύσεις και στη χυδαιότητα των κυριάρχων της.
Κι αυτό είναι κάτι για το οποίο πρέπει να κάνει κάτι η κοινωνία στην οποία
ζούμε, προκειμένου να μην υποκύψει στα σχέδια των κρατικών και ιδιωτικών
μηχανισμών που θέλουν να τη μετατρέψουν σε χειραγωγούμενο ανδρείκελο, σε
καύσιμο για τις μηχανές τους και κρέας για τα κανόνια τους, είτε στους εθνικούς
και διακρατικούς πολέμους τους, είτε στους κοινωνικούς πολέμους τους, είτε στις
επιχειρήσεις ασφαλείας τους.
Με αυτή τη νέα δίωξη, το κράτος και οι μηχανισμοί του έχασαν
για μια ακόμη φορά τη μάσκα του «αντικειμενικού και ουδέτερου» διαχειριστή.
Μόνο που, σήμερα, εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια ζωές, βρίσκονται έκθετες
στον κίνδυνο του θανάτου, του αποκλεισμού και του αφανισμού, εξαιτίας των
επιλογών των κρατών και του κεφαλαίου. Εξαιτίας της κατάρρευσης κάθε κοινωνικής
δομής στο όνομα της ανάπτυξης και της κερδοφορίας, στο όνομα της τάξης και της
ασφάλειας, στο όνομα της ησυχίας και της «ομοψυχίας», στο όνομα του φόβου, των
ασύμμετρων απειλών και των «αόρατων πολέμων»· στα ονόματα, δηλαδή, όλων των μηχανισμών
που θέλουν να μας επιβάλουν να αποδεχτούμε υπάκουα την διάλυση της ζωής μας για
τη διάσωση της καταπίεσής μας.
Όπως και με τις δεκάδες διώξεις, που παράλληλα «τρέχουν» μαζί
με τη δική μας, και τις «επιχειρήσεις» εφόδων και αγριότητας της αστυνομίας,
αποδεικνύεται ότι αστυνομία, στρατός,
κυβερνήσεις και δικαστικό σύστημα διεξάγουν έναν «προληπτικό πόλεμο»
ενάντια σε οποιαδήποτε συλλογικότητα παλεύει καθημερινά,έστω για την υπεράσπιση
δικαιωμάτων. Σε αυτή την άτυπη, διαρκή και συγκαλυμμένη επιχείρηση, η κατασκευή
«ενόχων», μικρών και μεγάλων, φαίνεται από την εμμονική και εκδικητική
μεθοδολογία τους.
Όπως και κάθε άλλη πλευρά του κινήματος, το ελληνικό κράτος έχει αγωνία να καταστείλει το κίνημα μέσα
και έξω από τον στρατό για αυτό και επιδιώκει κεφάλια αγωνιστών επί πίνακι.
Καταλαβαίνουμε την αγωνία τους. Γνωρίζουμε τις μεθόδους τους. Το βρίσκουμε κι
εμείς λογικό να φοβούνται τόσο ώστε να επιτίθενται με τόση μανία. Δυστυχώς,
όμως γι’ αυτούς, πρέπει να τους ενημερώσουμε ότι οι απόπειρές τους είναι καταδικασμένες κι ότι τίποτα δεν θα καταφέρουν
να διασώσουν από όλα τα μνημεία της βαρβαρότητας που στήνουν επί δεκαετίες
και απελπισμένα προστατεύουν.
ΘΑ ΗΤΤΗΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ,
ψάχνοντας τρόπους να εμφανιστείτε
ξανά μετά την ήττα σας, όπως κάθε φορά που το πάθατε.
Σας το εγγυόμαστε.
Απαιτούμε την παύση της δίωξης σε
βάρος της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων
και των απειλών κατά του Δικτύου
Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος»
Κάτω τα χέρια από το κίνημα
μέσα και έξω από τον στρατό
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου