Στις 19 Αυγούστου δημοσιεύτηκε στην Αυγή, επιστολή 84 πολιτών, όπως η εφημερίδα τους αναφέρει. Τίτλος της επιστολής είναι ο πραγματικά ενδεικτικός τίτλος « Στρατηγική κατευνασμού ή Εθνική Στρατηγική» και στην οποία αναπτύσσουν το σκεπτικό τους σε σχέση με τα τεκταινόμενα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
(όλο το κείμενο εδώ http://www.avgi.gr/article/10845/11376910/strategike-kateunasmou-e-ethnike-strategike-keimeno-ypographon). Ας δούμε μερικά εισαγωγικά σχόλια καθώς και τα πιο χαρακτηριστικά σημεία της επιστολής, αυτά που χαρακτηρίζουν πολιτικά το εγχείρημα.
Αρχικά πρέπει να πούμε πως από το γενικότερο ύφος, το περιεχόμενο και προφανώς το γεγονός της αποκλειστικής δημοσίευσης στην Αυγή εύκολα ο αναγνώστης διαπιστώνει τη σύμπλευση με την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ στην άμεση πολιτική για τα λεγόμενα εθνικά θέματα, όπως αυτή εκφράζεται το τελευταίο διάστημα. Επιμονή στην καταγγελία των υποτιθέμενων επικοινωνιακών και όχι ουσιαστικών κινήσεων που θα έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση για τα εθνικά ζητήματα είναι η βασική επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Όπως άλλωστε και η ίδια η πολιτική ΣΥΡΙΖΑ, η επιστολή των 84 «ανήσυχων» πολιτών βρίσκεται εντός της πολιτικής της ίδιας της κυβέρνησης. Η διαφορά βρίσκεται στο ύφος, στην απόχρωση, στην τακτική και όχι στη γενική στρατηγική υπεράσπισης των εθνικών δικαίων (ναι οι ανήσυχοι και με θητεία και στην αριστερά πολίτες αναγνωρίζουν την ύπαρξη ενιαίων εθνικών δικαίων) όπως άλλωστε αναγνωρίζει και η ίδια η κυβέρνηση. Παρά τις «καλές εθνικές» προθέσεις, ή μάλλον ακριβώς εξαιτίας τους οι 84 πολίτες βρίσκονται στο πλευρό της κυβέρνησης υπερασπίζοντας το σκληρό πυρήνα των εθνικών αστικών απαιτήσεων και διεκδικήσεων στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό.
Αναπαράγουν την μεθοδολογία του κλασσικού «αντιιμπεριαλιστικού» αριστερού λόγου που δεν αναγνωρίζει τον εχθρό πρώτα από όλα στην ίδια τη χώρα. Και κατά συνέπεια δεν μπορεί να είναι ούτε και αντιιμπεριαλιστικός. Το σχήμα είναι το εξής: Η κυβέρνηση δε διεκδικεί όσο δυναμικά θα όφειλε τα εθνικά δίκαια γιατί ικετεύει τους ισχυρούς και δεν αξιοποιεί την ισότιμη συμμετοχή της στους διεθνείς οργανισμούς που συμμετέχει. Εδώ είναι πραγματικά να λυπάται κανείς. Ακόμα και πρωτοετής φοιτητής Διεθνών Σχέσεων ή Ιστορίας θα μπορούσε να βεβαιώσει πως κανένα κράτος δεν έχει ισότιμη συμμετοχή σε κανένα διεθνή οργανισμό, οι οποίοι φτιάχτηκαν ακριβώς στη βάση της ανισοτιμίας και στη βάση της υπεράσπισής της. Ανισοτιμία στις Διεθνείς Σχέσεις αλλά και μέσα στα κράτη, γιατί από αυτή τη σχέση με τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα κάποιοι ευνοούνται και κάποιοι όχι. Τελικά το σχήμα που λέει «οι κακοί ξένοι που φταίνε και δε μας αφήνουν να προοδεύσουμε» είναι και ανιστόρητο γιατί αυτό εδώ το κράτος όσο επεκτάθηκε το έκανε γιατί αυτό σύμφερε τους δυνατούς κάθε εποχής. Αυτή η κατάσταση αλλάζει με αλλαγή του χαρακτήρα της εξουσίας στη χώρα και όχι με νέα εθνικά στρατηγικά περιτυλίγματα.
Είναι συγκλονιστικό και καταδεικνύει την πολιτική κατεύθυνση του εγχειρήματος το γεγονός πως παρά την τοποθέτηση και διαφορετικών επιστημονικών τοποθετήσεων για το θέμα (https://thepressproject.gr/synentefxi-me-ton-kathigiti-alexi-irakleidi-i-tourkia-den-einai-epithetiki/) με άνεση και βεβαιότητα οι 84 πολίτες αποφαίνονται από την αρχή της επιστολής ότι «Εδώ και μέρες το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Ορούτς Ρέϊς και η συνοδεία του κινούνται εντός της - σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο - ελληνικής υφαλοκρηπίδας πραγματοποιώντας έρευνες.». Σε συμφωνία δηλαδή με την κυβέρνηση και τα μπουκωμένα με χιλιάδες ευρώ ΜΜΕ οι έρευνες γίνονται σε ελληνική υφαλοκρηπίδα για τους 84 «ανήσυχους» πολίτες.
Οι 84 μάλιστα εκτιμώντας και τις αντιδράσεις της κυβέρνησης πιστεύουν, και ανησυχούν για αυτό, πως εκτίθεται το κύρος της κυβέρνησης και της χώρας! Είναι πραγματικά να απορείς. Από τη μια μεριά οι κακοί ξένοι που δε μας αφήνουν να μεγαλουργήσουμε για τα εθνικά μας δίκαια, και από την άλλη ανησυχία μήπως οι ίδιοι ξένοι μας κακολογήσουν επειδή οι κινήσεις είναι αντιφατικές και αμήχανες. Μια χώρα που το ένα τρίτο της βουλιάζει στην ανεργία, η υγεία της είναι αφημένη στην τύχη και την ατομική ευθύνη, μια χώρα χρεοκοπημένη που οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να αιμορραγούν οικονομικά ακριβώς για αυτό το χρέος, οι 84 ανησυχούν μήπως εκτεθεί γιατί δε σήκωσε όσο έπρεπε και με τη συνέπεια που έπρεπε τις εθνικές διεκδικήσεις και τα εθνικά δίκαια!
Οι 84 ζητούν ορισμό αυστηρών κόκκινων γραμμών για τα εθνικά δίκαια και τα κυριαρχικά δικαιώματα. Με δεδομένο πως όλα τα σημαντικά ζητήματα, από την άποψη του Διεθνούς Δικαίου είναι ανοιχτά στην περιοχή, ότι το αποκλειστικό δίκαιο δεν υπάρχει σε κανέναν από τους δύο, είναι σαφές πως οι 84 θέτουν ζήτημα διεκδίκησης καλύτερου συσχετισμού στην περιοχή. Μόνο που οι διεκδικήσεις αυτού του είδους ενδεχομένως οδηγούν και σε αλλαγές συνόρων. Οφείλουν να απαντήσουν οι 84 ανήσυχοι πολίτες: Βρισκόμαστε σε μια ελληνοτουρκική αντιπαράθεση ο χαρακτήρας της οποίας είναι αντιδραστικός, ληστρικός και σε βάρος των λαών και στις δυο μεριές του Αιγαίου. Με αυτή την έννοια κάθε επιχείρηση αλλαγής συνόρων είναι ιστορικά αντιδραστική. Διαφωνούν; Και αν ναι τι προτείνουν;
Φυσικά και διαφωνούν και στην ίδια επιστολή προτείνουν. Προτείνουν στην κυβέρνηση να ενημερώσει του Έλληνες για το πραγματικό διακύβευμα των κρίσιμων στιγμών, να σπάσει η ηττοπάθεια και η υποχώρηση στην οποία έχουν εθιστεί οι Έλληνες. Με λεξιλόγιο που θα ζήλευαν και πολιτικές «επιλογές» από τον ακραίο δεξιό χώρο οι 84 ανήσυχοι παρακινούν σε πολεμική προετοιμασία, ψυχολογική και υλική.
Εκεί έγκειται, σε αυτή την προετοιμασία και η υπόμνηση για την ανάγκη πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής (ευγενικός τρόπος να προστρέξει το πολιτικό σύστημα στη βοήθεια και της Ρωσίας). Σε μια εντυπωσιακή άγνοια της διεθνούς κατάστασης ή άρνηση να τη δει κανείς, το ανεδαφικό αστικό αλαλούμ μιας εξωτερικής πολιτικής που θα επιδιώξει να έχει φίλους Αμερικάνους και Ρώσους, Κινέζους και Γερμανούς, απέναντι στον ίδιο εχθρό, την Τουρκία, ονομάζεται πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική.
Το τελικό χτύπημα των 84 ανήσυχων προτρέπει να προετοιμαστούν οι Έλληνες για την αποτροπή των εθνικών κινδύνων, με την ταυτόχρονη επεξεργασία μιας στρατηγικής μακράς πνοής.
Ιστορικά και θεωρητικά αυτή η πολιτική στάση έχει όνομα. Λέγεται σοσιαλσωβινισμός. Σοσιαλισμός στα λόγια (ή έστω γενικά αριστερά για κάποιους από τους 84) αλλά σίγουρα σωβινισμός στην πράξη για όλους. Είναι πραγματικά τραγικό για ανθρώπους που κάποιοι από αυτούς έχουν δώσει μάχες στο θεωρητικό, πολιτικό ή κινηματικό πεδίο, να δένουν τώρα τις αρβύλες τους εντός του αστικού στρατοπέδου, διεκδικώντας εθνικά δίκαια, υφαλοκρηπίδες, που ούτε καν όλο το αστικό στρατόπεδο και η διανόησή του δεν παραδέχονται. Παρακινούν σε πόλεμο ή πολεμικά επεισόδια για να ξαναγραφτούν οι γραμμές ισχύος στην ευρύτερη περιοχή, με δεδομένο πως κάτι τέτοιο θα σημαίνει και αλλαγή συνόρων. Χωρίς να ενδιαφέρονται πια, αν μια τέτοια πολιτική γραμμή βοηθά να δημιουργηθεί ένα μέτωπο κοινής πάλης μεταξύ Ελλήνων και τούρκων εργαζομένων.
Θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε από τους 84 ή όσους να συμφωνούσαν μαζί τους να πει πως δεν υπάρχει μια άλλη λογική, μια άλλη ρεαλιστική γραμμή. Άλλωστε ο ρεαλισμός της επιλογής ανάμεσα σε αστικές επιλογές ήταν και είναι πάντα το καταφύγιο του σοσιαλσωβινισμού.
Και θα ήταν εντυπωσιακό να ειπωθεί κάτι τέτοιο γιατί τόσο οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς με το δικό τους διεθνιστικό υλικό, όσο και η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων με το δίγλωσσο ελληνοτουρκικό υλικό της καλεί σε έναν άλλο δρόμο διεθνισμού, μη αλλαγής των συνόρων, δημιουργίας προϋποθέσεων για άλλο καθεστώς και στις δυο μεριές του Αιγαίου.
Η επιστολή των 84 καθώς και η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ που τους καλύπτει, είναι πλευρά της κυβερνητικής πολιτικής, των ιστορικών αστικών επιδιώξεων στη περιοχή. Είναι επιστολή μίσους και πολέμου. Και θα την πολεμήσουμε μέχρι τέλους, αυτήν και τις παρόμοιές της!
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437
diktiospartakos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου