Στο Αιγαίο παίζονται πολλά περισσότερα από μια κλασσική διακρατική αντιπαράθεση Ελλάδας-Τουρκίας

"Στέλνοντας στρατιωτικές ενισχύσεις στο Αιγαίο, ο Emmanuel Macron έσωσε την τιμή της Ευρώπης. 

Και η Γερμανία; 

Θα βοηθήσει ως μάρτυρας αυτής της εισβολής στον ευρωπαϊκό χώρο από έναν θλιβερό εκλεγμένο δικτάτορα που ήδη αναφέρεται στο νησί Καστελόριζο ως «Meis»;"

Είναι το κλείσιμο της επιστολής που δημοσιεύει η Liberation, γραμμένη από τον ευρωβουλευτή Ντανιέλ Κον Μπεντίτ και τον Διονύση Δερβιτσιώτη Μπουρνιά, διευθυντή της Ελληνογαλλικής Ορχήστρας. 

Δεν είναι το θέμα η αξιοπιστία του Κον Μπεντίτ, που η σχέση του με ό,τι αριστερό μοιάζει με τη σχέση του Τραμπ με την κοινωνική ευαισθησία. Για να είμαστε δίκαιοι βέβαια μαθαίνουμε και κάτι. 

Δεν είχαμε ελληνογαλλική άσκηση στο Αιγαίο αλλά στρατιωτικές ενισχύσεις.

Το θέμα είναι ότι παρόμοια επιστολή, πιο ευγενική, πιστή όμως στην ανάγκη παρέμβασης της Μεγάλης Βρετανίας και της Ε.Ε. κατέθεσαν και 25 άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών στο Ηνωμένο Βασίλειο. Όπως και τμήματα του εβραϊκού λόμπι στις Η.Π.Α. προφανώς υπέρ της Ελλάδας.

Αν εδώ, οι Έλληνες και οι Τούρκοι αστοί εμφανίζουν πιο γυμνές τις οικονομικές τους αξιώσεις για τις ΑΟΖ, καμουφλάροντας τις, όσο το κάνουν με τα περί υφαλοκρηπίδας, στη Γαλλία και την Αγγλία είναι ανάγκη να εμφανιστεί ξανά η μάχη υπέρ της δημοκρατίας, του ευρωπαϊσμού, της διεθνούς συνεργασίας, και αλοίμονο, των Διεθνών Συνθηκών, αυτού του αδειανού πουκάμισου που το κανονίζει όπως θέλει ο συσχετισμός ισχύος. 

Ενώ εμείς μαθαίνουμε πόλεμο, στην υπόλοιπη Ευρώπη οι κοινωνίες περνούν τη δική τους προπαρασκευή πως στο Αιγαίο πρέπει να μπει μια τάξη. 

Στο Αιγαίο παίζονται πολλά περισσότερα από μια κλασσική διακρατική αντιπαράθεση Ελλάδας-Τουρκίας, όσο φορτισμένη και αν είναι αυτή. 

Και είναι βέβαιο πως όποιοι ανακαλύψουν κυριαρχικά δικαιώματα και δίκαιους αμυντικούς πολέμους, μάλλον θα βρεθούν να πολεμάνε υπέρ των συμβόλων μιας ενεργειακής εταιρείας ενάντια σε κάποια άλλη. 

Αυτό που παίζεται μάλλον είναι η αναδιάταξη διεθνών συσχετισμών με ψηφίδα το Αιγαίο και βασικό μενού της αντιπαράθεσης την Ανατολική Μεσόγειο.

Αυτό προφανώς και αναβαθμίζει την ανάγκη διεθνιστικής πάλης, και πάλης αποτροπής του πολέμου, με τη μάχη ενάντια στην αστική τάξη της χώρας που ζούμε. 

Αυτή θα είναι και μια μεγάλη αντιιμπεριαλιστική συνεισφορά, για το ξήλωμα των βάσεων του ιμπεριαλισμού συνολικά. 

Βάζει τελικά στο κέντρο της μάχης μας, σε αυτή τη φάση, το Δεν Πολεμάμε για τα συμφέροντά τους.

από το FB του ΝΠ