Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά

Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Τα πληρώνουμε ήδη με κυνηγητό εξοπλισμών και εθνικιστική υστερία και πιθανόν να τα πληρώσουμε βαρύτερα με αίμα και δάκρυα. Οφείλουμε λοιπόν να σκεφτούμε σοβαρά, χωρίς να αναπαράγουμε την φτηνή κρατική προπαγάνδα.

Εύλογο το Ερώτημα "ποιος έχει άραγε, έστω περισσότερο δίκιο;" 

Ο ανώτερος αξιωματούχος του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών Καταγκάι Ερσιγιές, με ανάρτησή του στο Twitter μεταξύ άλλων γράφει :

"η Ελλάδα έχει προκαλέσει προβλήματα λόγω ενός ελληνικού νησιού 10 τετραγωνικών χιλιομέτρων με το όνομα Καστελόριζο που βρίσκεται 2 χιλιόμετρα (1,24 μίλια) μακριά από την ηπειρωτική τουρκική χώρα και 580 χιλιόμετρα (360 μίλια) από την ελληνική ηπειρωτική χώρα.

«Η Ελλάδα διεκδικεί 40.000 km2 θαλάσσιας περιοχής δικαιοδοσίας λόγω αυτού του μικρού νησιού και επιχειρεί να σταματήσει το Oruc Reis και να μπλοκάρει την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο."

Το επιχείρημα ακούγεται και είναι εύλογο. Σε όλες σχεδόν τις αντίστοιχες περιπτώσεις και στο βαθμό που σχετική διαφορά επιλύεται με διαπραγματεύσεις ή και προσφυγή σε διεθνές δικαστήριο, η νομολογία είναι σαφής : 

Λαμβάνοντας υπόψη τη βασική αρχή του διεθνούς δικαίου της θάλασσας για δίκαιη λύση, σε νησιά με αυτό το μέγεθος και θέση, αποδίδεται είτε μόνο εθνική κρατική κυριαρχία (6 ή 12 μιλίων κατά περίπτωση), είτε μερική /περιορισμένη επήρεια ΑΟΖ. Κλασικό παράδειγμα η απόφαση για τα βρετανικά νησιά που είναι δίπλα στις ακτές της Γαλλίας ή η σχετικά πρόσφατη απόφαση για το Νησί του Φιδιού στην περίπτωση της διαμάχης Ουκρανίας και Ρουμανίας.

Στην περίπτωση που γίνει προσφυγή σε δικαστήριο η Ελλάδα γνωρίζει καλά ότι η απόφαση θα είναι σε βάρος της,για αυτό και δε διαλέγει αυτό το δρόμο και φτιάχνει αυθαίρετα χάρτες και μάλιστα νοικιάζει τα οικόπεδα σε πολυεθνικές εξόρυξης ΠΡΙΝ γίνει οριοθέτηση! 

Ο στόχος είναι διπλός :

Αφενός μέσω Καστελόριζου πλήρης αποκλεισμός της Τουρκίας και αφετέρου πλήρης έλεγχος της διαδρομής του ενεργειακού αγωγού eastmed μέσω συμμαχίας και εξασφάλισης συνέχειας των ΑΟΖ Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου και Ισραήλ

Ερώτηση πρώτη : την αλήθεια αυτή είμαστε υποχρεωμένοι και ικανοί να τη δούμε μόνοι μας ως ελληνικός λαός ή πρέπει να μας την κοπανάει στη μούρη η χούντα του Ερντογάν;

Ερώτηση δεύτερη : το δίκιο είναι δυνατόν να στηρίζεται ποτέ πάνω σε ψέματα, όπως για παράδειγμα ότι δήθεν η διεθνής συνθήκη ορίζει ότι τα νησιά παντού και πάντα έχουν πλήρη ΑΟΖ ανεξάρτητα από θέση και μέγεθος ή ότι ένα κράτος μπορεί μονομερώς να ορίζει την ΑΟΖ του;

Πάμε πάλι πίσω στην ανάρτηση του Τούρκου αξιωματούχου.

Αλήθεια, η μοναδική αιτία όλης αυτής της διαμάχης είναι η παράλογη απαίτηση της Ελλάδας για την ΑΟΖ του Καστελόριζου; 

Ο ίδιος ο χάρτης που επισυνάπτεται από αυτόν, δείχνει ότι η Τουρκία αυθαίρετα και παράνομα αγνόησε πλήρως την επήρεια όχι μόνο του Καστελόριζου αλλά νησιών όπως Κρήτη, Ρόδος, Κάρπαθος κλπ. 

Οι φιλοδοξίες της τουρκικής αστικής τάξης είναι σαφώς μεγαλύτερες, με φιλοδοξία να κατοχυρωθεί σε περιφερειακή δύναμη στην περιοχή και μόνο προσχηματικά "πνίγεται από το δίκιο της" για το Καστελόριζο. Την ίδια στιγμή που επικαλείται την αναλογικότητα των ακτών για το Καστελόριζο, με τίποτα δε θα δεχόταν σε ένα διεθνές δικαστήριο να δεχθεί την ίδια εύλογη αρχή για το ΣΎΝΟΛΟ των ακτών Ελλάδας και Τουρκίας. Για αυτό και δεν δέχεται στην ουσία προσφυγή σε δικαστήριο και ούτε καν έχει συνυπογράψει τη σχετική Διεθνή Συνθήκη την οποία και αυτή κατά το δοκούν επικαλείται όπως και η Ελλάδα.

Η επιθετικότητα της Τουρκικής αστικής τάξης δε βασίζεται κυρίως σε αναχρονιστικές νεοοθωμανικές ονειρώξεις (άλλο πράγμα αν αναζητεί νομιμοποίηση και σε αυτές), αλλά στην συντελεσμένη σοβαρή καπιταλιστική ανάπτυξη και αλλαγή του συσχετισμού με την Ελλάδα σε αυτό το πεδίο. 

Από μια σχέση των ΑΕΠ σχεδόν 1 προς 1 το 1975,τώρα αυτή είναι 4 προς 1 προς όφελος της Τουρκίας. Δεν είναι παράξενο αυτό : όσο πιο ανεπτυγμένη είναι μια καπιταλιστική χώρα, τόσο πιο επιθετική είναι η συμπεριφορά της προς τα έξω, με οικονομικά, πολιτικά ή στρατιωτικά μέσα . 

Κλασικά παραδείγματα οι ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία κλπ. 

Για όποιον το ξεχνά : ότι ονομάστηκε ιμπεριαλισμός δεν ήταν κάτι πέρα από τον καπιταλισμό σε ότι αφορά μια επεκτατική εξωτερική πολιτική, αλλά ακριβώς ο καπιταλισμός στην υπερανεπτυγμένη μορφή του.

Τι βγαίνει από τα παραπάνω;

Το ερώτημα δεν είναι "ποιος έχει περισσότερο δίκιο; ", αλλά "ποιος έχει περισσότερο άδικο;"

Ομως ένα ερώτημα αυτού του τύπου είναι ανεπίτρεπτο να, αποτελεί άξονα διαμόρφωσης πολιτικής θέσης και στάσης, τουλάχιστον για την Κομμουνιστική αριστερά και το εργατικό κίνημα.

Είμαστε αντιμέτωποι με ένα άδικο και αντιδραστικό ανταγωνισμό των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας και πρέπει να σταθούμε αποφασιστικά ενάντια του, αναζητώντας νήματα κοινής θέσης και δράσης των δύο λαών.

Η Τουρκία βασίζεται κυρίως στη σχετική διαφορά ισχύος και στο παιχνίδι που παίζει με τη Ρωσία. Η Ελλάδα στηρίζεται στις συμμαχίες θανάτου με Ισραήλ και τη χούντα της Αιγύπτου, αλλά και στην προκαταβολική επιλογή της να χαρίσει τους υδρογονάνθρακες στις πολυεθνικές ΗΠΑ και Γαλλίας, έναντι μιας Τουρκίας που θέλει να τρυπήσει μόνη της. Και οι δύο, παράλληλα, δρουν μαζί στο ΝΑΤΟ και είναι "πελάτες" των ΗΠΑ 

Δεν είμαστε με καμία από αυτές τις πλευρές του πολέμου και της εθνικιστικής υστερίας !

Πολύ περισσότερο, όταν το διακύβευμα της διαμάχης είναι οι εξορύξεις ορυκτών καυσίμων σε μια εποχή κλιματικής αλλαγής και περιβαλλοντικής καταστροφής... Αντί να πάρουμε θέση ασυλλόγιστα υπέρ της εκμετάλλευσης τους από αυτή ή την άλλη πλευρά ή κατά της συνεκμετάλλευσής τους, πρέπει να αρνηθούμε αυτή την προοπτική

από το FB του Π.Μ.