Χρίστος Κρανάκης
Το ελληνικό κράτος, η κυβέρνησή του και το μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης ετοιμάζονται να δαπανήσουν το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 10 δισ. ευρώ για την αναβάθμιση των ενόπλων δυνάμεων.
Με αυτήν την κίνηση, εκτός των άλλων, θέλουν να «προλάβουν» την Τουρκία στη ξέφρενη δική της κούρσα, καθώς έχει αυξήσει τις στρατιωτικές της δαπάνες την περίοδο 2010-2019 κατά 86% (στοιχεία SIPRI). Βλέπετε, ο αγώνας για τον ενεργειακό έλεγχο και την οικοπεδοποίηση της νοτιοανατολικής Μεσογείου περνάει μέσα (και) από το ποιος θα «ταΐσει» καλύτερα τις πολεμικές βιομηχανίες…
Η σύντομη ανασκόπηση των ελληνικών στρατιωτικών δαπανών φανερώνει την ευθύγραμμη σύνδεσή τους, τόσο με το παραδοσιακό δόγμα της ελληνικής αστικής τάξης –«Ανήκομεν εις την Δύση»– όσο και με το «παρεμπόριο» και τη διαπλοκή που συνοδεύουν αυτού του είδους τις συναλλαγές. Ιστορικά η προμήθεια οπλικών συστημάτων στηρίχθηκε στους νατοϊκούς συμμάχους, με τις ΗΠΑ, Γερμανία και Γαλλία να αποτελούν τους βασικότερους, κατά σειρά, προμηθευτές. Αυτήν τη φορά, το μόνο που αλλάζει είναι ότι το μεγαλύτερο μερτικό από τα χρήματα του λαού προορίζεται για τους Γάλλους, αφού το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού των 10 δισ. θα σταλεί στη δική τους πολεμική βιομηχανία. Ο λόγος; Η κυβέρνηση Μακρόν –δρώντας ως εκπρόσωπος των γαλλικών πολυεθνικών και διεκδικώντας αναβαθμισμένο οικονομικό γεωπολιτικό ρόλο στην περιοχή– εμφανίζεται να τάσσεται σθεναρά υπέρ της Ελλάδας στις γεωστρατηγικές και ενεργειακές αντιπαραθέσεις της με την Τουρκία.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η Γαλλία –παραδοσιακή δύναμη στη Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική– έχει ήδη θέσει σε ισχύ, από την 1η Αυγούστου, τη Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας με την Κύπρο που περιλαμβάνει και εξοπλισμούς. Το επόμενο και πιο σημαντικό βήμα είναι, προφανώς, η υπογραφή μιας πολύ πιο μεγάλης και ακριβής συμφωνίας με την Ελλάδα, η οποία εκτός από τα άμεσα οφέλη θα έχει και στρατηγική διάσταση, καθώς θα διασφαλίσει στο Παρίσι εντονότερη στρατιωτική παρουσία και πολιτική επιρροή στην περιοχή και έναν «πιστό πελάτη».
Αλλά και από την πλευρά της Αθήνας, το προβάδισμα που δίνει στη Γαλλία δεν αποτελεί παρά κίνηση συνυφασμένη με τις ισορροπίες που θα επιδιώξει να τηρήσει στη γεωστρατηγική «σκακιέρα», την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι ούτε οι άλλοι σύμμαχοι θα μείνουν παραπονεμένοι: Οι Αμερικανοί έχουν διασφαλίσει ήδη (από την προηγούμενη κυβέρνηση) δύο πολύ καλά συμβόλαια, για την αναβάθμιση των αεροσκαφών F-16 και Orion, συνολικής αξίας κοντά στα 2,5 δισ. δολάρια, ενώ οι Γερμανοί θα πάρουν άμεσα παραγγελία για νέες τορπίλες «βαρέως τύπου» για τα υποβρύχια που έχουν πουλήσει πανάκριβα στην Ελλάδα στο παρελθόν.
Φυσικά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα προσπαθήσει να «πουλήσει» τα περίφημα αντισταθμιστικά οφέλη που θα διασφαλίσει από τους Γάλλους —μόνο που η ιστορία τους, όπως και αυτή των αποκαλούμενων «προμηθειών» είναι ιδιαιτέρως αμαρτωλή. Η πιο γνωστή υπόθεση αφορά τα περίφημα γερμανικά υποβρύχια που… έγερναν, στην οποία υπάρχει και η άμεση εμπλοκή του πρώην κορυφαίου στελέχους του ΠΑΣΟΚ και υπουργού Άμυνας, Άκη Τσοχατσόπουλου, η οποία και αποτελεί ένα αποκαλυπτικό παράδειγμα για τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τις αγοραπωλησίες όπλων. Υπενθυμίζεται, για του λόγου το αληθές, ότι στελέχη της εταιρείας Ferrostaal καταδικάστηκαν από δικαστήριο του Μονάχου σε ποινές φυλάκισης για δωροδοκία συνολικού ύψους 62 εκατ. ευρώ σε Ελλάδα και Πορτογαλία την περίοδο 2000-2007.
Άλλα 10 δισ. από τις τσέπες του λαού πετιούνται στο εμπόριο θανάτου και στον βωμό του ανταγωνισμού για τη μοιρασιά στη ΝΑ Μεσόγειο
Το ελληνογερμανικό παζάρι για τα εξοπλιστικά, όμως, φαίνεται πως υπερβαίνει κατά πολύ την περίπτωση των υποβρυχίων της Ferrostaal. Σύμφωνα με εκτενές αφιέρωμα του γερμανικού περιοδικού Spiegel το 2014, στέλεχος της γερμανικής εταιρείας STN Atlas και μετέπειτα πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γερμανικών Βιομηχανιών, κατηγορήθηκε για πληθώρα δωροδοκιών προς Έλληνες πολιτικούς, στρατιωτικούς και διοικητικούς υπαλλήλους. Οι μαρτυρίες, μάλιστα, απόστρατων αξιωματικών κατονόμασαν πάνω από 10(!) εμπλεκόμενους σε «μίζες», μεταξύ αυτών και αρχηγούς του ναυτικού και του στρατού αλλά και στελέχη της Ελληνικής Βιομηχανίας Όπλων.
Η «μαεστρία» του πολιτικού συστήματος, όμως, να παραπλανά τον λαό δεν εξαντλείται στις μίζες και τις δωροδοκίες. Ενδεικτικά, η αναδιάταξη του κρατικού προϋπολογισμού το 1994, με μεταφορά τοκοχρεολύσιων των εξοπλιστικών προγραμμάτων από το υπουργείο Άμυνας στο αντίστοιχο των Οικονομικών χρησιμοποιήθηκε σαν μέσο ώστε να φανεί (ψευδώς) ότι οι στρατιωτικές δαπάνες μειώνονται, ενώ στην πραγματικότητα αυτές αυξάνονταν (Εφημερίδα των Συντακτών, 5 Σεπτεμβρίου).
Οι καταιγιστικές αποκαλύψεις ανάγκασαν τις ελληνικές δικαστικές αρχές να ανοίξουν τους φακέλους πολλών εξοπλιστικών προγραμμάτων από την περίοδο 1990-2000. Στο στόχαστρο μπήκαν οι περιπτώσεις των σκαφών Hovercraft, των αμερικανικών Patriot και των ρωσικών TOR- M1, των γερμανικών Leopard, των στρατιωτικών οχημάτων από τη Mercedes, αλλά και υποθέσεις με «άρωμα» Siemens. Φυσικά, σε μια χώρα που οι φάκελοι δικογραφίας συνήθως «κάνουν φτερά», δεν αποτελεί και έκπληξη που οι παραπάνω υποθέσεις δεν κατέληξαν σε καταδικαστικές αποφάσεις, ανάγοντας έτσι τον Τσοχατζόπουλο και τους συνεργάτες του σε μοναδικούς υπαίτιους.
Η στάση των μεγάλων κομμάτων σε υποθέσεις διερεύνησης σκανδάλων για εξοπλιστικά προγράμματα, αν και ενίοτε προσφέρει όπλα για αντιπαράθεση, κάποιες φορές μπορεί να χαρακτηριστεί ως συνεργάσιμη. Όπως συνέβη με το «θάψιμο» της υπόθεσης αγοράς των σλοβακικών πυροβόλων «Zuzana» που, παρότι στοίχισαν περίπου 60 εκ. ευρώ στον ελληνικό λαό, κρίθηκαν απολύτως ακατάλληλα και στάλθηκαν κακήν-κακώς στην Κύπρο.
Ακριβώς και επικίνδυνος ο «άξονας» με Γαλλία
Είναι φανερό ότι ο Μακρόν θα πουλήσει όσο πιο ακριβά μπορεί την «προστασία» που προσφέρει στην Ελλάδα στην κόντρα της με την Τουρκία. Παράλληλα, θα φροντίσει να εξυπηρετούνται τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα της δικής του αστικής τάξης, η οποία παίζει σε άλλο και σαφώς μεγαλύτερο…. γήπεδο από την ελληνική. Έτσι, όπως εύστοχα σημειώνει το Δίκτυο Σπάρτακος, καθίσταται «πολύ ακριβός και επικίνδυνος ο πολεμικός άξονας Ελλάδας και Γαλλίας». Προσθέτει, δε, πως αυτό που μπορούμε ήδη να καταλάβουμε είναι «ότι η ιστορία του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού πρόκειται να τραβήξει καιρό, ότι ξεκινά μια κούρσα εξοπλισμών που δεν έχει τελειωμό και ότι όλα αυτά δεν έχουν σχέση με την άμυνα, αλλά εξυπηρετούν επιθετικούς επεκτατικούς στόχους».
Σε αυτό το πλαίσιο, πρέπει να ενταχθεί και το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα που βρίσκεται στην τελική ευθεία και δεν αποκλείεται να οριστικοποιηθεί από τον Μητσοτάκη κατά τη σημερινή ομιλία του στη Θεσσαλονίκη. Πέρα από τη συμφωνημένη αναβάθμιση των αεροσκαφών Μιράζ-2000 και των πυραύλων που ήδη διαθέτει η Ελλάδα, καθώς και τον εκσυγχρονισμό αρκετών φρεγατών από τους Γάλλους, το κυρίως πιάτο φέρεται να περιλαμβάνει την προμήθεια σημαντικού αριθμού μαχητικών Ραφάλ (οι τελευταίες πληροφορίες από την Κορσική σημείωναν ότι λιγότερα από τα μισά θα είναι καινούρια και τα υπόλοιπα θα προέρχονται από το… στοκ των Γάλλων) και τουλάχιστον δύο νέων φρεγατών, ενώ δεν αποκλείεται η ενοικίαση κάποιων άλλων, μέχρι αυτές να είναι έτοιμες, έναντι περίπου 150 εκατ. ευρώ ετησίως, σύμφωνα με πληροφορίες στρατιωτικών ειδικών. Γ. Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου