Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων: Η Εκμετάλλευση των φαντάρων θυμίσει μεσαιωνικές εποχές!

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ από Στρατιώτες στη ΣΣΕ

Λοιπόν, είμαι στρατιώτης Ά ΕΣΣΟ και στα μέσα Ιουλίου πήρα μετάθεση στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων ενώ μου είχαν απομείνει 3 μήνες θητεία.

Όταν άκουσα ότι θα έρθω Αθήνα χάρηκα γιατί σκέφτηκα ότι θα είμαι κοντά στο σπίτι μου και στους γονείς μου.

Ο μόνος λόγος που ήθελα να έρθω Αθήνα είναι για να μπορώ να δουλέψω και να βοηθάω τους δικούς μου.

Όταν όμως παρουσιάστηκα στη Σχολή κατάλαβα κατευθείαν ότι τα πράγματα δεν θα ήταν όπως τα είχα φανταστεί καθώς ο τότε αρμόδιος αξιωματικός του Λόχου Διοικήσεως μου έδωσε κατευθείαν τις 3 μέρες ΤΑΠ που μου είχαν μείνει χωρίς να το θέλω, με τη δικαιολογία ως άδεια προσαρμογής.

Όταν έφτασα μετά πολλά και γνώρισα τους Στρατιώτες στη μονάδα με ενημέρωσαν ότι παίρνανε πολύ δύσκολα και ότι όλοι είχαν απογοητευτεί από τη μετάθεση τους (εκτός από τα “βύσματα”).

Η καθημερινότητα μας στη σχολή είχε ως εξής:

εγερτήριο κανονικά στις 06.00, ατομικές καθαριότητες και μετά πρωινό, 7:30 είχαμε αναφορά Λόχου όπου εκεί μοιραζόμασταν στα πόστα ή στις εργασίες του Λόχου-Σχολής.

Μπορώ να πω πως όσοι ήταν σε πόστο δεν περνούσαν καθόλου άσχημα, όσοι όμως ήταν στις εργασίες είδα ότι ήταν όλοι τους εξαθλιωμένοι.

Όλο αυτό γιατί είχαν μια εκμετάλλευση που θυμίζει μεσαιωνικές εποχές. Ήταν όλη μέρα στον ήλιο, είτε κάνοντας ανούσιες δουλειές/ αγγαρείες μόνο και μόνο για να μη τους βλέπω ο διοικητής ή ο στρατηγός να κάθονται στο Λόχο.

Άλλες φορές τους βάζανε να σπάνε πέτρες και να στρώνουν πίσσα -όσο απίστευτο και να ακούγεται ισχύει-, άλλες φορές κουβαλάγανε τζάμια, μπάζα, τόνους σκουπίδια των Ευέλπιδων, δεκάδες κρεβάτια για τους λόχους των ευελπίδων και πολλά αλλά.

Σαν να μην έφτανε αυτό είχαν αναλάβει και όλες τις υπηρεσίες της Σχολής όπως 3 σκοπιές και 1 περίπολο, πράγμα που σημαίνει ότι πολύ δεν κοιμόντουσαν σωστά το βράδυ λόγο υπηρεσίας και την επόμενη μέρα τους έτρεχαν σε εργασίες.

Αν μιλήσουμε και για τη συμπεριφορά των στελεχών που αναλάμβαναν τις εργασίες ήταν σαν να μιλούσαν σε σκλάβους, απαιτούσαν να βγει μια σύντομη χρονική περίοδο.

Όλοι πιστεύαμε πως όταν επιστρέψουν οι μαθητές όλα θα χαλαρώσουν διότι θα έπαιρναν τις υπηρεσίες από 18:00 έως 5:30, πράγμα που σήμαινε ότι όλοι οι στρατιώτες θα κοιμόντουσαν κανονικά, πράγμα που έγινε αλλά με μερικές διαφοροποιήσεις.

Οι μαθητές δεν πήραν όλες τις υπηρεσίες.

Ήταν να γίνει αλλά με τη διαταγή Ανωτέρου ο λόχος συνέχισε να φυλάει τη σκοπιά στην Αποθήκη Οπλισμού Συντάγματος (ΑΟΣ).

Στις 7 Σεπτεμβρίου 2020 έγινε η αλλαγή διοικητή του λόχου μας.

Εκεί μπορούμε να πούμε ότι τα πράγματα χειροτέρεψαν, γιατί και οι λίγες ανέσεις που είχαμε χάθηκαν και αυτές.

Παραδείγματος χάρη όσοι δεν είχαν υπηρεσία αντί να φεύγουν 15.00 έφευγαν 19.00 το απόγευμα με τη δικαιολογία ότι έτσι ορίζεται από το νόμο (όλοι ξέραμε ότι αλλά στρατόπεδα στην Αθήνα έφευγαν και πριν τις 15.00).

Όλο αυτό γινόταν γιατί ήθελαν να μας έχουν εδώ να τους κάνουμε εργασίες και μετά τη μεσημβρινή ξεκούραση που ποτέ δεν περνούσε τη 1,5 ώρα.

Τα παράλογα σκηνικά δεν σταμάτησαν όμως, καθώς 2-3 μέρες πριν μπουν οι πρώτοι μαθητές στη σχολή μας έβαζαν να καθαρίσουμε το παραμικρό φυλλαράκι που υπήρχε στη σχολή που πολλές φορές φτάναμε σε σημείο να καθαρίζουμε το χώμα από το χώμα.

Όταν μπήκαν στη σχολή οι μαθητές από τη Σενεγάλη μάθαμε ότι τους βάλανε καραντίνα μέσα στη σχολή, και μετά από μερικές μέρες μας ανακοινώνουν ότι θα πρέπει να πηγαίνει στρατιώτης να ψεκάζει με φάρμακο τους θαλάμους τους.

Αυτό στις αρχές γινόταν μια φορά τη μέρα, όταν όμως ένας μαθητής βγήκε θετικός στο τεστ COVID-19 μας ανάγκαζαν να μπαίνουμε και να ψεκάζουμε 2 φορές τη μέρα, πράγμα που θα έπρεπε να το κάνει ειδικευμένο προσωπικό και όχι στρατιώτες.

Αυτά είναι ήταν τα παράπονα μου σαν στρατιώτης της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων.

Από κάτω θα δείτε το τι γινόταν εδώ μέσα και σε φωτογραφίες: