Πράγματι, μεγάλο κέρδος για τον ελληνικό πολιτισμό, για το επαναστατικό κίνημα της χώρας μας μπορεί να χαρακτηριστεί ο αιώνας ζωής του ποιητή, πεζογράφου, μεταφραστή, σεναριογράφου και πάνω απ’ όλα αγωνιστή Αλέξη Πάρνη που έφυγε σήμερα στα 99 του χρόνια.
Έφυγε όρθιος -και σωματικά και πνευματικά- αφού αιτία του θανάτου του ήταν ο τραυματισμός του στο ισχίο λόγω πτώσης ενώ περπατούσε στη γειτονιά του, τα Γλυκά Νερά Αττικής.
Πολύ νέος οργανώθηκε στην εαμική αντίσταση. Σε ηλικία είκοσι χρόνων, πήρε μέρος ως καπετάνιος εφεδρικού ελασίτικου λόχου στην τελευταία μάχη εναντίον των Γερμανών στο Περιστέρι (Γέφυρα Kολοκυνθούς, 12/9/1944). Τραυματίστηκε σοβαρά στα Δεκεμβριανά, έζησε ως πολιτικός πρόσφυγας στη Γιουγκοσλαβία και τη Ρουμανία και στη συνέχεια υπηρέτησε στον Δημοκρατικό Στρατό.
Από το 1949 ως το 1962 έζησε στη Σοβιετική Ένωση όπου σπούδασε λογοτεχνία και καθιερώθηκε ως ποιητής και πεζογράφος. Το θεατρικό έργο του «Το νησί της Αφροδίτης» ήταν μια διεθνής επιτυχία. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Τα τελευταία πεζογραφήματά του είναι η «Η οδύσσεια των διδύμων» (2009), «Ο άλλος εμφύλιος (2014) και «Ο ρυθμός του κόσμου» (2018), ενώ έχει επίσης εκδοθεί η λεγόμενη «Ρωσική τριλογία» του με τρία μυθιστορήματα («Διορθωτής», «Λεωφόρος Πάστερνακ» και «Μια Πράγα στον καθένα». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το «Γεα χαρά, Νίκος» (2011, εκδ. Καστανιώτη) μια λυρική αυτοβιογραφία του με κεντρικό άξονα την αλληλογραφία του με τον καθαιρεμένο και εκτοπισμένο στη βόρεια Ρωσία Νίκο Ζαχαριάδη στον οποίο συμπαραστάθηκε ηθικά και υλικά «στα δύσκολα».
Και μια διαπίστωση: Ο Αλέξης Πάρνης, αν και διεθνώς αναγνωρισμένος ως συγγραφέας, δεν έλαβε καμία τιμητική διάκριση από την ελληνική Πολιτεία για την προσφορά του στα ελληνικά γράμματα. Ίσως όμως αυτή η απουσία να τον τιμά ιδιαίτερα αφού ποτέ δεν υπήρξε κρατικοδίαιτος ή ευνοούμενος κομματικών συντεχνιών.
ΠΡΙΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου