Την Τετάρτη 05 Απριλίου 2023, πραγματοποιήθηκε η δέκατη συνεδρίαση του Συμβουλίου Αρχηγών Γενικών Επιτελείων (ΣΑΓΕ), όπου μεταξύ άλλων εξετάστηκε η συνεισφορά των Ενόπλων Δυνάμεων σε Ειρηνευτικές Αποστολές ΕΕ και NATO.
Έτσι λέγονται οι ιμπεριαλιστικές αποστολές που συμμετέχει ο ελληνικός στρατός στην Ουκρανία και την Αρμενία, τα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο, τον Λίβανο και την Αφρική.
Αυτές τις ανάγκες εξάλλου έρχονται να ικανοποιήσουν εκτός των άλλων οι τεράστιοι πολεμικοί εξοπλισμοί και οι δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις Μισθοφόρων Στρατιωτών ΕΠ.ΟΠ και ΟΒΑ, με ιδιαίτερη έμφαση στις Ειδικές Δυνάμεις.
Αυτές οι πολεμικές προετοιμασίες του ελληνικού αστικού κράτους Άμυνας/Ασφάλειας που επιχειρεί να αναβαθμίσει το ρόλο του διαμέσου της εμπλοκής-συμμετοχής του στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, ευθυγραμμίζονται με την αναβάθμιση των πολεμικών δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιθυμεί να παρέμβει στρατιωτικά σε παγκόσμιο επίπεδο, εκεί που εστιάζουν το ενδιαφέρον τους οι Ευρωπαίοι καπιταλιστές και ιμπεριαλιστές.
Στα παραπάνω έρχεται να συμβάλλει η έκθεση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, που συζητήθηκε και ψηφίστηκε στην Ολομέλεια χτες, με 444 ψήφους υπέρ, 96 κατά και 86 λευκά. Η ΕΕ που διαπιστώνει ότι έχει μείνει πίσω στον ανταγωνισμό της με τις υπόλοιπες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, επιδιώκει να αναβαθμίσει την στρατιωτική της ισχύ και να οργανωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να επεμβαίνει είτε μόνο της είτε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, πιο δυναμικά και πιο γρήγορα.
Η έκθεση ξεκινά από τη διαπίστωση ότι τα σημερινά Battlegroups δεν ανταποκρίθηκαν στις στρατιωτικές επιδιώξεις της ΕΕ, λόγω των μεγάλων αντιθέσεων στο εσωτερικό της ΕΕ, αφού όπως λέει «προβλήματα που σχετίζονται με τη λήψη αποφάσεων και την πολιτική βούληση παρεμπόδισαν δομικά την ανάπτυξη ομάδων μάχης της ΕΕ από τη δημιουργία τους το 2007 και ως εκ τούτου δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ», ενώ σε άλλο σημείο τονίζει πως «θεωρεί ότι η ιδέα της Ομάδας Μάχης (σ.σ. Battlegroup) της ΕΕ πάσχει από δομικά σχεδιαστικά ελαττώματα που επέτρεπαν στα κράτη – μέλη να εκτελούν εθνικούς υπολογισμούς κόστους – οφέλους, κάθε φορά που υποβαλλόταν αίτημα για ανάπτυξη, και να χρησιμοποιούν το βέτο τους, παρέχοντας εναλλακτικές εξηγήσεις γι’ αυτό».
Και αφού τα Battlegroup οδήγησαν σε αδιέξοδο, η λύση αναζητάτε στην Στρατηγική Πυξίδα της ΕΕ (που εγκρίθηκε από το Συμβούλιο τον Μάρτιο του 2022) και περιέγραψε τη «δημιουργία μιας ευρωπαϊκής ικανότητας ταχείας ανάπτυξης» (RDC), που θα επέτρεπε στην ΕΕ να στείλει έως και 5.000 στρατιώτες στο πεδίο σε περίπτωση κρίσης. Η RDC, σύμφωνα με την έκθεση, πρέπει να καθιερωθεί ως ένας από τους τύπους στρατιωτικής ικανότητας της ΕΕ με «δική της νομική και θεσμική ταυτότητα» και να συγκροτηθεί ως μόνιμη στρατιωτική δύναμη που είναι πάντοτε διαθέσιμη. Θα βασίζεται σε εκ περιτροπής μονάδες με περίοδο εναλλαγής 12 μηνών.
Η έκθεση σημειώνει ότι «το ΝΑΤΟ παραμένει το βασικό θεσμικό πλαίσιο για την ευρωατλαντική ασφάλεια», καθώς και το γεγονός ότι οι στρατιωτικές και μη επιχειρήσεις και οι αποστολές της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας (ΚΠΑΑ) «λειτουργούν τακτικά παράλληλα και συμπληρώνουν αποστολές των κρατών – μελών, των Ηνωμένων Εθνών, του ΝΑΤΟ, άλλων διεθνών οργανισμών και τρίτων χωρών».
Η αναγκαιότητα όμως στρατιωτικής Αυτονομίας της ΕΕ τονίζεται καθώς καλείται «επειγόντως να αναλάβει μεγαλύτερη ευθύνη για τη δική της ασφάλεια, ενεργώντας στη γειτονιά της και πέρα από αυτήν (…) η ΕΕ πρέπει να βελτιώσει τις δικές της δυνατότητες ασφάλειας και άμυνας για να διασφαλίσει τη στρατηγική της αυτονομία».
Την επιθετικότητα του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού επιχειρεί να καμουφλάρει η καθεστωτική προπαγάνδα καθώς η έκθεση περιγράφει το πως η ΕΕ επιδιώκει να αναδειχθεί «ως πιο αξιόπιστος παράγοντας ασφάλειας και άμυνας» στον κόσμο, υπερασπίζοντας και στρατιωτικά τα συμφέροντά τους.
Στην κατεύθυνση αυτή θέτει ως στόχο η RDC της ΕΕ να έχει αποκτήσει πλήρη επιχειρησιακή ικανότητα το αργότερο έως το 2025, για να αντιδρά γρήγορα σε «καταστάσεις κρίσης» εκτός της ΕΕ.
Ζητάει να διεξάγει η RDC τακτικές κοινές ασκήσεις σε στρατηγικό και τακτικό επίπεδο, σύμφωνα με τα πρότυπα του ΝΑΤΟ, εντός ενός πλαισίου της ΕΕ «που βασίζεται σε επιχειρησιακά σενάρια και ακολουθώντας ενιαία πρότυπα εκπαίδευσης και πιστοποίησης, όπως του ΝΑΤΟ, για τη βελτίωση της ετοιμότητας και της διαλειτουργικότητας».
Η έκθεση επισημαίνει ότι η RDC πρέπει να έχει μόνιμη, πλήρως ανεπτυγμένη επιχειρησιακή έδρα, ένα μόνιμα ενεργό αρχηγείο ικανό να σχεδιάζει και να εκτελεί αναπτύξεις RDC, οι οποίες θα πρέπει να αναπτύσσονται και σε κάθε κράτος – μέλος της ΕΕ, όταν υπάρχει ανάγκη επέμβασης για τη θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος.
Εδώ έρχεται να ακουμπήσει το Δόγμα Εθνικής Ασφάλειας που αναφέρεται στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, τις ασύμμετρες απειλές, «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, φυσικές καταστροφές, όπως πλημμύρες ή πυρκαγιές, ή άλλες σημαντικές κρίσεις Πολιτικής Προστασίας».
Ζητάει ακόμα την αξιοποίηση του άρθρου 44 της ΣΕΕ, που προβλέπει τη δυνατότητα διεξαγωγής στρατιωτικών επιχειρήσεων και αποστολών της ΕΕ, χωρίς ομοφωνία στο Συμβούλιο, αλλά με τη μορφή ενισχυμένης συνεργασίας των κρατών – μελών που θέλουν να αναπτύξουν τέτοια στρατιωτική δράση, με φανερή την προσπάθεια να «παρακαμφθούν» οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκή Ένωσης. Μάλιστα, αποδοκιμάζει το γεγονός ότι μέχρι σήμερα το άρθρο 44 δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ, αφού, όπως διατείνεται, η χρήση του άρθρου 44 «μπορεί να προσφέρει σημαντικά οφέλη, όπως ταχύτητα, ευελιξία και ελευθερία δράσης, διατηρώντας παράλληλα την κοινή δράση της ΕΕ σε καταστάσεις όπου η ανάπτυξη στρατευμάτων πρέπει να είναι ταχεία (…) ενώ επιτρέπει επίσης τη συμμετοχή τρίτων χωρών σε αποστολές RDC της ΕΕ όπου είναι απαραίτητο και επιθυμητό».
Ουσιαστικά γίνεται μια προσπάθεια να ξεπεραστούν ισχυρές αντιθέσεις εντός της ΕΕ που μας θυμίζουν το τι είχε συμβεί στην αμερικανο-βρετανική εισβολή στο Ιράκ το 2003, όπου η ΕΕ είχε διχαστεί σε παλιά και νέα Ευρώπη (όπως περιγράφονταν τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης που βρίσκονταν πιο κοντά στους αμερικανικούς σχεδιασμούς, όπως συμβαίνει και σήμερα π.χ. με την Πολωνία). Ενώ αναζητάτε ο δρόμος της στρατιωτικής συνεργασίας με δικτατορίες και αντιδραστικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής (όπως είχε συμβεί το 2011 με την επίθεση στην Λιβύη) και Αφρικής.
Τέλος, σύμφωνα με την έκθεση, οι διοικητικές δαπάνες της RDC θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν από τον προϋπολογισμό της ΕΕ, με σημαντική αύξηση του προϋπολογισμού της ΚΕΠΠΑ.
Το Αντιπολεμικό Κίνημα πρέπει να παρέμβει.
Είναι ανάγκη να απαντηθούν και μπλοκαριστούν οι πολεμικές προετοιμασίες σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Με κίνημα μέσα και έξω από τον στρατό και αντιπολεμικές πρωτοβουλίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Καθοριστικό το Μπλοκάρισμα των πολεμικών εξοπλισμών και των προσλήψεων Μισθοφόρων Στρατιωτών.
Το δυνάμωμα της πάλης για την διάλυση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Η ανατροπή της ελληνο-αμερικανικής πολεμικής συμμαχίας, ο αγώνας ενάντια στις βάσεις και την μετατροπή της Ελλάδας σε τεράστιο Πολεμικό Ορμητήριο.
Η ανάπτυξη ταξικών αγώνων ενάντια στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ελληνικού κεφαλαίου και στα "εθνικά δίκαια και κυριαρχικά δικαιώματα" που σημαίνουν πόλεμο, καταστροφή, προσφυγιά, αλλά και κέρδη για τους αστούς.
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου