Γράφει ο Γιώργος Βενέτης
Οι ηγέτες της Δύσης στο τοπίο ομίχλης που έχουν δημιουργήσει τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Ουάσιγκτον, αδυνατούν να αντιληφθούν τον κίνδυνο που απειλεί την ανθρωπότητα και να κάνουν κάτι για να τον αποτρέψουν. Το αξιοπερίεργο είναι ότι άνθρωποι του μεγάλου αμερικανικού κατεστημένου όπως ο ‘Ελον Μασκ, ο Χένρι Κίσινγκερ και ο Τζέφρι Σακς, εκφέρουν ορθολογικές απόψεις, που λαμβάνουν υπόψη και τη γεωπολιτική της περιοχής. Ο Ρότζερ Γουότερς των Pink Floyd επίσης, κρατώντας αποστάσεις από το κυρίαρχο αφήγημα της Δύσης, εκφράζει με συγκλονιστικό τρόπο την αγωνία των απλών παγκόσμιων πολιτών, μιλώντας στο Συμβούλιο Ασφαλείας μέσω βίντεο. Αναφέρθηκε στις «άφωνες» μάζες σε όλο τον κόσμο που θέλουν ειρήνη και ασφαλή ζωή και κατηγόρησε τους κατασκευαστές όπλων που επωφελούνται από τον πόλεμο. Ο συνιδρυτής των Pink Floyd ένθερμος επικριτής της πολιτικής των ΗΠΑ στην Ουκρανία, ζήτησε να σταματήσουν οι αποστολές όπλων στο Κίεβο.
Ακολουθεί το κείμενο της ομιλίας του που εκφώνησε στο Συμβούλιο Ασφαλείας:
Κυρία/Κύριε Πρόεδρε, Εξοχότητες, Κυρίες και Κύριοι.
Αισθάνομαι μεγάλη τιμή που μου δίνεται αυτή η μοναδική ευκαιρία να ενημερώσω τους εξοχότητές σας σήμερα. Με την ανεκτικότητά σας, θα προσπαθήσω να εκφράσω αυτά που πιστεύω ότι είναι τα συναισθήματα αμέτρητων αδελφών μας σε όλο τον κόσμο. Είμαστε εδώ για να εξετάσουμε τις πιθανότητες για ειρήνη στη σπαρασσόμενη από τον πόλεμο Ουκρανία, ειδικά υπό το φως του αυξανόμενου όγκου όπλων που φτάνουν σε αυτή τη δυστυχισμένη χώρα. Κάθε πρωί, όταν κάθομαι στο φορητό υπολογιστή μου, σκέφτομαι τους αδελφούς και τις αδερφές μας, στην Ουκρανία και αλλού, που, χωρίς να φταίνε, βρίσκονται σε άθλιες και συχνά θανατηφόρες συνθήκες.
Εκεί, στην Ουκρανία μπορεί να είναι στρατιώτες που αντιμετωπίζουν μια άλλη θανατηφόρα μέρα στο μέτωπο, ή μπορεί να είναι μητέρες ή πατέρες που αντιμετωπίζουν το απαίσιο ερώτημα πώς θα ταΐσω το παιδί μου σήμερα, ή μπορεί να είναι πολίτες που γνωρίζουν ότι σήμερα τα φώτα θα σβήσουν, ότι δεν υπάρχει νερό, ότι δεν υπάρχει καύσιμο για τη σόμπα, δεν υπάρχει κουβέρτα.
Εμείς οι άνθρωποι θέλουμε να ζήσουμε. Θέλουμε να ζούμε ειρηνικά σε συνθήκες ισοτιμίας που να μας δίνουν την πραγματική ευκαιρία να φροντίσουμε τον εαυτό μας και τους αγαπημένους μας. Παρακαλώ βοηθήστε μας. Για να μας βοηθήσετε, ίσως χρειαστεί να σκεφτείτε τη δύσκολη θέση μας και για να το κάνετε αυτό, ίσως χρειαστεί να βάλετε στιγμιαία τους δικούς σας στόχους σε μια άκρη. Ποιοι είναι οι στόχοι σας παρεμπιπτόντως; Και εδώ ίσως απευθύνω το ερώτημα περισσότερο στα πέντε μόνιμα μέλη αυτού του Συμβουλίου. Ποιοι είναι οι στόχοι σας; Μεγαλύτερα κέρδη για τις πολεμικές βιομηχανίες; Περισσότερη δύναμη παγκοσμίως; Μεγαλύτερο μερίδιο της παγκόσμιας τούρτας; Είναι η μητέρα γη ένα κέικ που πρέπει να καταβροχθιστεί; Ένα μεγαλύτερο μερίδιο της τούρτας δεν σημαίνει λιγότερο για όλους τους άλλους;
Τι θα γινόταν αν σήμερα, κοιτούσαμε προς μια άλλη κατεύθυνση, για παράδειγμα, να δούμε την ικανότητά μας για ενσυναίσθηση, να μπούμε στη θέση των άλλων, στα παπούτσια της άφωνης πλειοψηφίας, αν έχουν παπούτσια δηλαδή. Η άφωνη πλειοψηφία ανησυχεί ότι οι πόλεμοι σας, ναι οι πόλεμοι σας, γιατί αυτοί οι αιώνιοι πόλεμοι δεν είναι της επιλογής μας, ότι οι πόλεμοι σας θα καταστρέψουν τον πλανήτη που είναι το σπίτι μας και μαζί με κάθε άλλο ζωντανό ον. Θα θυσιασθούμε στο βωμό δύο πραγμάτων, των κερδών από τον πόλεμο βαμμένα από το αίμα αθώων και της ηγεμονικής πορείας κάποιας μεγάλης δύναμης ή άλλης προς την μονοπολική παγκόσμια κυριαρχία.
Επιστροφή λοιπόν στην Ουκρανία. Η εισβολή της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ουκρανία ήταν παράνομη. Το καταδικάζω με τον πιο έντονο τρόπο. Επίσης, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δεν ήταν «απρόκλητη», γι’ αυτό και καταδικάζω τους προβοκάτσιες με τον πιο έντονο τρόπο.
Εντάξει, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να συστήσω τη μητέρα μου, τη Μαίρη Ντάνκαν Γουότερς, που είχε μεγάλη επιρροή πάνω μου, ήταν δασκάλα, λέω ότι ήταν, έχει πεθάνει εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Ο πατέρας μου, ο Έρικ Φλέτσερ Γουότερς, είναι κι αυτός νεκρός, σκοτώθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1944 στην Aprilia κοντά στο Anzio Bridgehead στην Ιταλία, όταν ήμουν μόλις πέντε μηνών, οπότε ξέρω κάτι για τον πόλεμο και την απώλεια.
Τέλος πάντων, πίσω στη μαμά μου. Όταν ήμουν περίπου δεκατριών, πάλευα με κάποιο πρόβλημα εφηβικής ηλικίας ή κάποιο άλλο πρόβλημα προσπαθώντας να αποφασίσω τι να κάνω, δεν έχει σημασία τι ήταν, δεν μπορώ να θυμηθώ ούτως ή άλλως, αλλά η μητέρα μου κάθισε και μου είπε: «Άκου. θα αντιμετωπίσεις πολλά προβλήματα κατά τη διάρκεια της ζωής σου, σε κάθε πρόβλημα μία είναι η συμβουλή μου, διάβασε, διάβασε, διάβασε, μάθε ό,τι μπορείς, δες το θέμα από όλες τις πλευρές, όλες τις γωνίες, άκου τα όλα. Τις απόψεις, ειδικά αυτές με τις οποίες δεν συμφωνείς, πρέπει να τις ερευνήσεις διεξοδικά, όταν το κάνεις αυτό, θα έχεις κάνει όλη την υποδομή για να έχεις τη γνώση, αποκτώντας ευθυκρισία ώστε να λάβεις τις σωστές αποφάσεις».
«Εντάξει μαμά ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;»
« Ω, το αποτέλεσμα θα είναι, απλά να κάνεις το σωστό».
Χμ! Επομένως, το να λέω ότι κάνω το σωστό με φέρνει στα ανθρώπινα δικαιώματα. Εμείς οι άνθρωποι, θέλουμε οικουμενικά ανθρώπινα δικαιώματα για όλους τους αδελφούς και τις αδελφές μας σε όλο τον κόσμο, ανεξάρτητα από την εθνικότητα, τη θρησκεία ή την εθνικότητά τους.
Μου τελειώνει ο χρόνος,
Τι έχουν να πουν τα εκατομμύρια των άφωνων παγκόσμιων πολιτών;
Λένε, σας ευχαριστούμε που μας ακούσατε σήμερα. Είμαστε οι πολλοί που δεν συμμετέχουμε στα κέρδη της πολεμικής βιομηχανίας. Δεν μεγαλώνουμε τους γιους ή τις κόρες μας, για να προμηθεύσουμε τροφές για τα κανόνια σας. Κατά τη γνώμη μας, η μόνη λογική πορεία δράσης σήμερα, είναι να ζητήσετε άμεση κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία.
Όχι αν, όχι αλλά, όχι και.
Ούτε μια ζωή Ουκρανού ή Ρώσου δεν πρέπει να ξοδευτεί.
Ούτε μία.
Είναι όλοι πολύτιμοι στα μάτια μας.
Είναι μια κραυγή που αντηχεί σε ολόκληρο τον κόσμο.
Από τα δισεκατομμύρια αδέρφια και αδελφές αυτής της Άφωνης Πλειοψηφίας βγαίνει μία κραυγή, φτάνει! Απαιτούμε αλλαγή.
Πρόεδρε Μπάιντεν, Πρόεδρε Πούτιν, Πρόεδρε Ζελένσκι, ΗΠΑ,ΝΑΤΟ, ΡΩΣΙΑ, ΕΕ, ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΛΛΑΞΤΕ ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΡΑ. ΣΥΜΦΩΝΗΣΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΤΑΠΑΥΣΗ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΣΗΜΕΡΑ.
Αυτό, φυσικά, θα είναι μόνο η αφετηρία. Για όλα όμως υπάρχει ένα σημείο εκκίνησης. Φανταστείτε τον συλλογικό παγκόσμιο αναστεναγμό ανακούφισης. Το ξέσπασμα της χαράς. Μία διεθνής ένωση φωνών σε αρμονία τραγουδώντας έναν ύμνο στην ειρήνη! Ο Τζον Λένον αντλεί τον αέρα με τη γροθιά του από τον τάφο.
.Μπορούμε να σταματήσουμε να σπαταλάμε όλους τους πολύτιμους πόρους μας στον πόλεμο. Μπορούμε να ταΐσουμε τα παιδιά μας, μπορούμε να τα κρατήσουμε ζεστά. Μπορεί ακόμη και να μάθουμε να συνεργαζόμαστε με όλους τους αδελφούς και τις αδερφές μας και ακόμη και να σώσουμε το πανέμορφο σπίτι του πλανήτη μας από την καταστροφή. Δεν θα ήταν ωραίο;
Εξοχότατε,
Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας.
Ρότζερ Γουότερς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου