Πολεμικό Ναυτικό: Ωράριο εργασίας και δικαίωμα των στην αποσύνδεση – Η Ένωση Στρατιωτικών Νήσων της ΠΟΕΣ ανοίγει το θέμα
Εν όψει της επικείμενης αναθεώρησης του πλαισίου για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασίας, η Ένωση Στρατιωτικών Νήσων φέρνει στο προσκήνιο για πρώτη φορά το μείζον θέμα του δικαιώματος στην αποσύνδεση.
Ένα “θεμελιώδες δικαίωμα” όπως χαρακτηρίζεται από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, το οποίο είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να εξαιρεί τους στρατιωτικούς και το οποίο, αν και προέκυψε ως γενικός κανόνας από τις ριζικές αλλαγές που επήλθαν λόγω της πανδημίας, για τα στελέχη του ΠΝ (και όχι μόνο) αποτελεί την εργασιακή πραγματικότητα εδώ και δεκαετίες.
Αλήθεια, ποιος στρατιωτικός δεν είναι διαρκώς υπό καθεστώς ανάκλησης (δηλαδή σε γνήσια ετοιμότητα προς εργασία);
Μήπως δεν είναι κυριολεκτικά αμέτρητες οι ανακλήσεις που έχουν γίνει μέσω κινητών, για εργασία πέραν του θεσμοθετημένου 40ωρου; Ενός 40ωρου, που όπως έχει αναδειχθεί και στο παρελθόν, δεν λαμβάνει υπόψιν ούτε τις 24ωρες υπηρεσίες, ούτε κάτι άλλο. Όμως αυτό δεν συνάδει με τις θεσμικές προβλέψεις.
Με αφορμή τις αποδεδειγμένες υπερβάσεις στο ωράριο, οι συνδικαλιστές του ΠΝ ξεκαθαρίζουν το προφανές: η εργασία οφείλει να αποζημιώνεται κατά τον τρόπο που προβλέπει το Σύνταγμα.
Κι από την στιγμή που ειδικά για την υποστήριξη του Στόλου, οφείλουν διαρκώς να βρίσκονται σε εγρήγορση και διαρκή κινητικότητα ολόκληροι μηχανισμοί (συμπεριλαμβανομένων των πληρωμάτων), άρα η ελαστικοποίηση του ωραρίου είναι ως ένα σημείο αναγκαία, αυτό δεν συνεπάγεται πλήρη κατάργηση των πάντων με το πρόσχημα των υπηρεσιακών αναγκών.
Οι ανάγκες αυτές οφείλουν και να αποζημιώνονται και να αναγνωρίζονται ως παρεχόμενος χρόνος εργασίας και ασφαλιστικά.
Προφανώς το δικαίωμα στην αποσύνδεση, μαζί με τις λοιπές εκκρεμότητες που παραμένουν (όπως η επίσημη αναγνώριση των επαγγελματικών ασθενειών που οφείλονται σε ψυχοκοινωνικούς παράγοντες) οφείλει να απασχολήσει την Πολιτεία δίχως αστερίσκους και εξαιρέσεις το προσεχές διάστημα και οι στρατιωτικοί του ΠΝ θέτουν τις βάσεις του προβλήματος για ένα θέμα που ενδιαφέρει το σύνολο των ΕΔ.
Πολεμικό Ναυτικό: Ωράριο εργασίας και δικαίωμα στην αποσύνδεση
Το έγγραφο της ΕΣΠΕΕΝΠΑ:
1. Όπως έχουμε αναδείξει κατ’ επανάληψη, η Ένωσή μας γίνεται διαρκώς αποδέκτης παραπόνων στελεχών του ΠΝ, αναφορικά με προβλήματα της εργασιακής καθημερινότητάς τους, τα οποία σχετίζονται με υπερβάσεις επί θεσμοθετημένων δικαιωμάτων τους, όπως η τήρηση του θεσμοθετημένου ωραρίου ή του ανώτατου αριθμού υπηρεσιών ανά έτη υπηρεσίας και βαθμό, παράγοντες που, εμφανώς σχετίζονται με θέματα στελέχωσης.
2. Την ίδιαν στιγμή, ως επίσης έχουμε αναδείξει, ιδίως τα στελέχη, ιδίως που υπηρετούν (ή έχουν υπηρετήσει) στο Στόλο και την παραμεθόριο, υπόκεινται μια άνευ προηγουμένου αδικία, όπου οι πάντες και τα πάντα εξισώνονται άνευ όρων και προϋποθέσεων. Ενδεικτικά υπενθυμίζουμε την ισοπεδωτική ρύθμιση του άρθρου 23 του ν.4997/2022, η οποία εξίσωσε την υπηρεσία σε πολεμικά πλοία με την υπηρεσία γραφείου, ή το υφιστάμενο σύστημα μοριοδοτήσεως κατά το οποίο η Σαλαμίνα αντιμετωπίζεται ως ενιαία φρουρά ανεξάρτητα αν ένα στέλεχος υπηρετεί σε πλοίο ή γραφείο.
3. Όλα τα ανωτέρω προβλήματα, καθώς και σχετιζόμενα με μεγάλη αλληλεπίδραση, τα έχουμε αναδείξει κατ’ επανάληψη, έχοντας υποβάλει σε όλες τις περιπτώσεις τεκμηριωμένες και ρεαλιστικές προτάσεις για τη θεραπεία τους. Εντούτοις, οι λύσεις πάντα προσκρούουν στην επίκληση κάποιου μ η επαληθεύσιμου παράγοντα (πχ δημοσιονομικοί περιορισμοί, σε εξέλιξη επιτελική μελέτη, αόριστα στοιχεία κλπ), ενίοτε δε, δεν απαντώνται καν και αυτό διότι καθίσταται σαφές ότι δεν υπάρχει τίποτα ουσιαστικό να ειπωθεί για τόσο ξεκάθαρες αδικίες.
4. Σήμερα, θα ισχυροποιήσουμε ακόμα περισσότερο το Δίκαιον των αιτημάτων μας, αναδεικνύοντας το μείζον και, δυστυχώς, άκρως υποβαθμισμένο, πρόβλημα της γνήσιας ετοιμότητας προς εργασία, το οποίο σχετίζεται με υπερβάσεις στο θεσμοθετημένο ωράριο οι οποίες δημιουργούν σειρά από σοβαρές επιπλοκές εις βάρος του προσωπικού.
5. Σύμφωνα με τα ισχύοντα, το θεσμοθετημένο ωράριο στις ΕΔ είναι 40ωρο, πενθήμερης εργασίας και μάλιστα με την επισήμανση να τηρείται αυστηρά. Εντούτοις, όπως έχουμε τεκμηριώσει, στο ωράριο δεν συνυπολογίζονται οι αποδεδειγμένες ώρες επιπλέον εργασίας (όπως για παράδειγμα των 24ωρων υπηρεσιών) για προφανείς λόγους. Εάν συμψηφιστούν μόνο οι πρόσθετες επίσημες απασχολήσεις (24ωρες υπηρεσίες και πλόες), ως έχουμε αποδείξει, προκύπτει η διαρκής υπέρβαση του ωραρίου σε μηνιαία, και κατ’ επέκταση ετήσια, βάση, και μάλιστα κατά πολύ μεγάλο αριθμό ωρών.
6. Για προφανείς λόγους το πρόβλημα οξύνεται με δυσανάλογη έκταση στο Στόλο όπου και, διόλου τυχαία, παρουσιάζεται εντονότερο το φαινόμενο των παραιτήσεων. Αυτό συμβαίνει διότι οι στρατιωτικοί βλέπουν ότι δεν υπάρχει καμία αναγνώριση και ανταπόδοση από την Πολιτεία, ή, αν θέλουμε να είμαστε ακριβέστεροι, βιώνουν τη συνεχή διόγκωση των υποχρεώσεών τους ταυτόχρονα με τη δραματική συρρίκνωση ακόμα και θεμελιωδών δικαιωμάτων τους. Ο λόγος δεν είναι άλλος από τις περιβόητες «υπηρεσιακές ανάγκες», σε σημείο να καθορίζουν τις εργασιακές συνθήκες ακόμα και πολύ πέραν ενός εύλογου ορίου που αιτιολογεί κάποια αναγκαία ελαστικοποίηση, διότι ιδίως στο ΠΝ υπάρχει η ιδιαιτερότητα της ετοιμότητας των πολεμικών πλοίων. Ωστόσο, ως έχουμε αναδείξει κατ’ επανάληψη, οι στρατιωτικοί είναι και αυτοί άνθρωποι και οι ανοχές τους είναι πεπερασμένες.
7. Ως εκ τούτου, είναι εύλογο ότι ένας άνθρωπος δεν μπορεί να ανέχεται διαρκώς να εργάζεται από 24 οκτάωρα έως και πολύ πέραν των 500, κατ’ έτος και μάλιστα δίχως ανταπόδοση, δίχως επαρκή αναγνώριση και, αντικειμενικά, δίχως η αξία της αμοιβής να είναι ισάξια της παρεχόμενης εργασίας, όπως το άρθρο 22 του Συντάγματος ορίζει. Υπενθυμίζουμε ότι ο χρόνος αυτός, σε μεγάλο βαθμό δεν αναγνωρίζεται ως εργάσιμος, δεν αποζημιώνεται πλήρως ή ως προς και δεν προσμετράται καν ως ασφαλιστικός, παρόλο που είναι επίσημος και καταγεγραμμένος χρόνος εργασίας, ως εκ τούτου, τι λόγος μπορεί να γίνει για την αποδεδειγμένα παρεχόμενη υπερωριακή εργασία η οποία κατ’ επανάληψη έχει αμφισβητηθεί, ή η διαρκής ετοιμότητα προς ανάκληση στην οποίαν βρίσκονται κατά βάση τα στελέχη του ΠΝ και η οποία είναι γνήσια ετοιμότητα προς εργασία, άρα, αναπόφευκτα, φέρνει στο προσκήνιο, το δικαίωμα των στρατιωτικών στην αποσύνδεση.
8. Επί των ανωτέρω επισημαίνουμε τα εξής:
α. Συνδυαστικά προκύπτει ότι, μετά το πέρας εργασίμου το στρατιωτικό προσωπικό βρίσκεται σε «άδεια», η οποία δύναται ανά πάσα στιγμή να ανακληθεί. Η ύπαρξη εσωτερικών διαδικασιών ετοιμότητας και ανακλήσεως, βεβαίως και, επιβεβαιώνει το εν λόγω καθεστώς.
β. «Στο άρθρο 31 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ο Χάρτης) προβλέπεται ότι κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα σε συνθήκες εργασίας που σέβονται την υγεία, την ασφάλεια και την αξιοπρέπειά του, καθώς και δικαίωμα σε ένα όριο μέγιστης διάρκειας χρόνου εργασίας, σε ημερήσιες και εβδομαδιαίες περιόδους ανάπαυσης, καθώς και σε ετήσια περίοδο αμειβόμενων διακοπών.»
γ. Κατόπιν της επίδρασης της πανδημίας COVID-19 που ανέτρεψε εντελώς τα δεδομένα της εργασίας και σε προφανή εναρμόνιση με την προαναφερθείσα επισήμανση, επήλθε τροποποίηση. Σύμφωνα με αυτή, θεσμοθετήθηκε, μεταξύ άλλων, το δικαίωμα στην αποσύνδεση, ακριβώς προκειμένου να αποφεύγονται οι υπερβάσεις στο ωράριο εργασίας κατά την τηλεργασία.
δ. Σύμφωνα με την εν λόγω διάταξη, η αποσύνδεση ορίζεται ως «η μη ενασχόληση με δραστηριότητες ή επικοινωνίες που συνδέονται με την εργασία μέσω ψηφιακών εργαλείων, άμεσα ή έμμεσα, εκτός του χρόνου εργασίας», η οποία σύμφωνα με το (θ) χαρακτηρίζεται ως «θεμελιώδες δικαίωμα», ανεξάρτητα από το γεγονός ότι προέκυψε επ’ αφορμή των νέων προτύπων εργασίας που ταυτίζονται με την ψηφιακή εποχή.
ε. «Το δικαίωμα στην αποσύνδεση αναφέρεται στο δικαίωμα των εργαζομένων να μην συμμετέχουν σε δραστηριότητες ή επικοινωνίες που συνδέονται με την εργασία εκτός του χρόνου εργασίας τους, μέσω ψηφιακών εργαλείων, όπως τηλεφωνικές κλήσεις και ηλεκτρονικά ή άλλα μηνύματα. Το δικαίωμα στην αποσύνδεση θα πρέπει να παρέχει στους εργαζομένους το δικαίωμα να απενεργοποιούν τα συνδεόμενα με την εργασία εργαλεία και να μην αποκρίνονται σε αιτήματα των εργοδοτών εκτός του χρόνου εργασίας, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος δυσμενών συνεπειών, όπως απόλυση ή άλλα μέτρα αντιποίνων. Αντιθέτως, οι εργοδότες θα πρέπει να μην απαιτούν από τους εργαζομένους να εργάζονται εκτός του χρόνου εργασίας. Οι εργοδότες θα πρέπει να μην προωθούν μια εργασιακή νοοτροπία αδιάκοπης λειτουργίας, στο πλαίσιο της οποίας οι εργαζόμενοι που παραιτούνται του δικαιώματος στην αποσύνδεση ευνοούνται σαφώς έναντι εκείνων που δεν το πράττουν.»
στ. Ειδικώς για την περίπτωση των «εγγενών ιδιαιτεροτήτων» ορίζει ότι «Οι διατάξεις του παρόντος διατάγματος εφαρμόζονται […] και στο ένστολο προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων […]. Στην περίπτωση αυτή: α) για το ένστολο προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων θα πρέπει να εξασφαλίζεται κατά το δυνατόν η υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων στα πλαίσια των διατάξεων της σχετικής νομοθεσίας.» (άρθρο 1, παρα.3)
9. Επιπλέον των ανωτέρω:
α. «Τα ψηφιακά εργαλεία που χρησιμοποιούνται για εργασιακούς σκοπούς μπορούν να προκαλέσουν διαρκή πίεση και άγχος, να επηρεάσουν επιβλαβώς τη σωματική και ψυχική υγεία και την ευεξία των εργαζομένων, και να οδηγήσουν σε ψυχοκοινωνικές ή άλλες επαγγελματικές ασθένειες, όπως νευρικότητα, κατάθλιψη, επαγγελματική εξουθένωση, τεχνολογικό άγχος, προβλήματα ύπνου, και μυοσκελετικές διαταραχές.»
β. «Η διεύρυνση της χρήσης των ψηφιακών τεχνολογιών έχει μετασχηματίσει τα παραδοσιακά μοντέλα εργασίας και έχει δημιουργήσει μια νοοτροπία διαρκούς σύνδεσης («ever-connected») και αδιάκοπης λειτουργίας («always on»). Στο πλαίσιο αυτό, είναι σημαντικό να διασφαλιστεί η προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων, των δίκαιων συνθηκών εργασίας, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος σε δίκαιη αμοιβή και της εφαρμογής του χρόνου εργασίας τους, της υγείας και της ασφάλειάς τους, καθώς και της ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών.»
γ. «Το δικαίωμα στην αποσύνδεση θα πρέπει να ισχύει για όλους τους εργαζομένους και όλους τους τομείς, τόσο τον δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό, και θα πρέπει να επιβάλλεται αποτελεσματικά. Σκοπός του δικαιώματος στην αποσύνδεση είναι η διασφάλιση της προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων και των δίκαιων όρων εργασίας, συμπεριλαμβανομένων της ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής.»
10. Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι, το κινητό τηλέφωνο είναι μιας μορφής επικοινωνία που χρησιμοποιείται ευρέως εδώ και σχεδόν 30 χρόνια και, μάλιστα, κατά κόρον για ανακλήσεις προσωπικού. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι, προφανώς, δεν προέκυψε ως εξέλιξη της πανδημίας, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την τεράστια επίδρασή του στην καθημερινότητα των στελεχών, τα οποία ένεκα αυτού υπόκεινται σε δέσμευση της ελευθερίας τους (ως εργαζόμενοι) και υποχρεούνται σε διαρκή εγρήγορση των δυνάμεών τους (δηλαδή για την ταχύτερη δυνατή επιστροφή στην Υπηρεσία), ανεξαρτήτως από το αν θα απαιτηθεί τελικώς να παρασχεθούν, πράγματι, οι υπηρεσίες αυτές ή όχι.
11. Εντούτοις, ειδικώς για την περίπτωση που όντως απαιτηθεί η επιστροφή στην Υπηρεσία, η ενέργεια είθισται να διενεργείται αποκλειστικά με χρήση ιδιωτικών μέσων και πόρων των στελεχών, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για διατεταγμένη υπηρεσία, πλην ειδικών περιπτώσεων μαζικής ανάκλησης σε συγκεκριμένη ώρα (πχ πληρωμάτων πολεμικών πλοίων). Επισημαίνεται δε, ότι ο χρόνος μετακίνησης από και προς την εργασία έχει αναγνωριστεί από τη νομολογία, επίσης, ότι είναι στη διάθεση του εργοδότη, παρόλο που δεν συμψηφίζεται με το εργάσιμο ωράριο.
12. Από τα παραπάνω δεν προκύπτει καμία αμφιβολία ότι οι στρατιωτικοί υφίστανται όλες τις ευπάθειες που επιχειρεί να θεραπεύσει το σκεπτικό της Ευρωπαϊκής Οδηγίας, η οποία δεν τους εξαιρεί, όπως δεν τους εξαιρεί ούτε το ισχύον πλαίσιο περί το χρόνο εργασίας. Τουναντίον, εννοιολογικές ακροβασίες (όπως του άρθρ.127 του ν.4472/2017 περί δήθεν «απασχόλησης χωρίς ωράριο εργασίας ή πέραν του ωραρίου εργασίας») επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του προβλήματος στην πλήρη έκτασή του.
13. Κατανοούμε απόλυτα ότι η φύση του λειτουργήματος που ασκούν οι στρατιωτικοί («Ασφάλεια») και ιδίως στο ΠΝ το δίπολο Στόλου-Υποστήριξης δεν μπορεί να δεσμεύεται διαρκώς από στενά χρονικά πλαίσια. Ένα πλοίο λειτουργεί ως ζωντανός οργανισμός που απαιτεί μεγάλο εύρος συνεργασιών που εκτείνεται ακόμα και εκτός πλοίου, προκειμένου αυτό να μπορεί να επιχειρήσει ασφαλώς και, κυρίως, στην ώρα του. Το γεγονός, όμως, ότι ενίοτε η ελαστικοποίηση είναι αναγκαία, δεν συνεπάγεται ότι μπορούν να γίνονται διαρκείς «εκπτώσεις» στο υφιστάμενο κανονιστικό και θεσμικό πλαίσιο και, κυρίως, στα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να γίνεται εσαεί αποδεκτό ότι η εξαίρεση (δηλαδή οι υπερβάσεις, οι αυθαιρεσίες, η απασχόληση σε αλλότριες υποχρεώσεις τρίτων κλπ) έχει καταστεί ο κανόνας της εργασιακής (και προσωπικής) καθημερινότητας των στελεχών.
14. Από την στιγμή, λοιπόν, που, για προφανείς λόγους, δεν είναι εφικτή η πλήρης από-ελαστικοποίηση του ωραρίου, ούτε, βεβαίως, μπορεί να εκμηδενιστεί η ανάγκη για ανακλήσεις προσωπικού ή παροχή υπερωριακής εργασίας, τότε γίνεται ξεκάθαρο ότι είναι επιτακτική ανάγκη να θεσπιστεί η κατάλληλη αμοιβή της εργασίας των στρατιωτικών και, παράλληλα, να κατοχυρώνονται όλα τα συναφή δικαιώματα (ασφαλιστική και συνταξιοδοτική αναγνώριση ως πραγματικός και δεδουλευμένος χρόνος εργασίας). Ουδείς έχει το δικαίωμα να παραβλέψει ότι, αυτό που ο Δυτικός Κόσμος συνειδητοποίησε ως μείζον πρόβλημα με αφορμή τον COVID-19, αποτελεί προ πολλού την καθημερινότητα των στρατιωτικών στο ΠΝ.
15. Κατόπιν των ανωτέρω και λαμβάνοντας υπόψιν, αφενός ότι το ασφαλές εργασιακό περιβάλλον είναι Ανθρώπινο Δικαίωμα, αφετέρου ότι το Σύνταγμα με το άρθρο 1 (παρα.1) προβλέπει ότι «Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου» και με το άρθρο 22 (παρα.1) ότι «Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας.», προκειμένου να ενισχύσουμε τις εξαγγελίες του κ. ΥΕΘΑ για θέσπιση του επιδόματος Στόλου εκ του μηδενός, επαναφέρουμε τις προτάσεις που έχουμε υποβάλει κατά το παρελθόν και ζητάμε εκ νέου:
α. Τη θέσπιση δίκαιων αποζημιώσεων, πλήρως ανταποδοτικών ως προς την παρεχόμενη εργασία και ρεαλιστικών ως προς την αγοραστική δύναμη που εξασφαλίζουν, οι οποίες να συμπεριλαμβάνουν το σύνολο του προσωπικού του ΠΝ που αποδεδειγμένα σχετίζεται με αποστολές, σε οποιαδήποτε φάση αυτών (συμπεριλαμβανομένης της αποκατάστασής τους).
β. Την αναγνώριση ως πραγματικό χρόνο εργασίας του συνόλου του χρόνου κατά τον οποίον τα στελέχη βρίσκονται υπό καθεστώς ανάκλησης, ακόμα κι αν αυτή δεν πραγματοποιηθεί.
γ. Την αναγνώριση της υπερωριακής εργασίας για τους στρατιωτικούς και συνακόλουθα τη θέσπιση υπερωριακής αμοιβής, τόσο για τις ώρες εργασίας που έχουν παρασχεθεί ως πραγματικός χρόνος, όσο και για τις υποχρεωτικές ώρες σε καθεστώς ανάκλησης, συμπεριλαμβανομένων των απλήρωτων ωρών κατά τις 24ωρες υπηρεσίες.
δ. Το δικαίωμα αναγνώρισης μίας 5ετίας (επιπλέον της υφιστάμενης) ως πραγματικό χρόνο εργασίας:
άνευ αποζημίωσης (ως ίσχυε παλαιότερα), για τα στελέχη που υπηρετούν ή (αναδρομικά) έχουν υπηρετήσει ισόχρονο διάστημα σε μονάδες του Στόλου και της παραμεθορίου,
με τους όρους αποζημίωσης της υφιστάμενης 5ετίας εκστρατείας της παρα.3 άρθρου 4 του ν. 3883/2010, για τα στελέχη που δεν έχουν υπηρετήσει ή δεν προβλέπεται να υπηρετούν σε μονάδες Στόλου, αλλά έχουν εκτελέσει (κατά την ημερομηνία αίτησης αναγνώρισης) αριθμό βαρδιών που αντιστοιχεί σε ισόχρονο εργάσιμο διάστημα πραγματικής υπηρεσίας.
ε. Την πλήρη αποδέσμευση των στρατιωτικών από αλλότριες απασχολήσεις που δεν σχετίζονται με την αποστολή των ΕΔ. Σε ιδιαίτερα έκτακτες περιπτώσεις όπου η συμμετοχή δεν δύναται να αποφευχθεί για τεκμηριωμένους λόγους ανωτέρας βίας, τη θέσπιση αποζημίωσης στο πλαίσιο της υφιστάμενης ΚΥΑ περί ειδικών αποστολών, με δαπάνες της αιτηθείσας Αρχής, Οργανισμού ή φορέα και υποχρέωση αποζημιώσεως των στελεχών για παροχή υπηρεσιών εντός ενός μηνός από την υποβολή του αιτήματος.
στ. Τον εξορθολογισμό των αποζημιώσεων για τις αποστολές (συνολικά) και τις απασχολήσεις (πχ νυκτερινή εργασία) με απαλοιφή των εξαιρέσεων και αναπροσαρμογή των αποζημιώσεων σε ρεαλιστικά για την εποχή επίπεδα.
ζ. Την έμπρακτη προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των στρατιωτικών σε όλα τα επίπεδα (Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία, τήρηση εργασίμου ωραρίου, διασφάλιση ισορροπίας ανάμεσα στον εργάσιμο βίο και την προσωπική ζωή κλπ) στο πλαίσιο της ισότητας έναντι του νόμου.
η. Τον εξορθολογισμό στη μοριοδότηση με ρεαλιστική αναλογικότητα ανάμεσα σε πολεμικά πλοία και υπηρεσίες ξηράς, συμπεριλαμβανομένου του διαχωρισμού της Φρουράς ν.Σαλαμίνας σε πλεύσιμες Μονάδες και υπηρεσίας ξηράς.
16. Επιπλέον, εν όψει της επικαιροποίησης του υφιστάμενου πλαισίου περί Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία, θεωρούμε ότι πρέπει να αποτελέσει μείζονα προτεραιότητα της Πολιτείας, κατ’ αρχάς η ρητή θεσμική κατοχύρωση δίχως αστερίσκους και υποσημειώσεις όπως ισχύει έως σήμερα, ότι από το δικαίωμα στην αποσύνδεση δεν εξαιρείται καμία και κανένας εργαζόμενος, και ακολούθως η ενσωμάτωση του δικαιώματος στο οικείο κανονιστικό και θεσμικό πλαίσιο των ΕΔ, όπως εξάλλου καταγράφεται ρητώς στο σκεπτικό του νομοθέτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου