Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΑΜΥΝΑΣ-ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ, ΦΟΒΗΤΡΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ!

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ-ΓΑΛΛΙΑΣ

Καθώς οι προετοιμασίες  για την Σύνοδο του Δεκεμβρίου της Ε.Ε. που θα καταλήξει την πολιτική της στα ζητήματα Άμυνας-Ασφάλειας εντείνονται, αξίζει να γυρίσουμε μερικά χρόνια πίσω και να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη της στρατηγικού χαρακτήρα στρατιωτικής συμμαχίας μεταξύ Βρετανίας-Γαλλίας. Έχει ιδιαίτερη σημασία να σταθμίσουμε την σοβαρότητα αυτής της τομής στα στρατιωτικά πράγματα της Ευρώπης καθώς είναι γνωστή η σχέση ΗΠΑ-Βρετανίας, γιατί έχει πλέον μεσολαβήσει η ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Λιβύη αλλά και στο Μάλι όπου οι δύο ιμπεριαλιστικές δυνάμεις συνεργάστηκαν στενά, αλλά και να εκτιμήσουμε τα παραπάνω υπό το φως των προβληματισμών των αστικών επιτελείων  για το μέλλον της Ε.Ε.   

 Ταυτόχρονα, στην Ελλάδα επιχειρείται να συντελεστεί μια νέα αναδιάρθρωση των Ενόπλων Δυνάμεων που ωθεί πολλούς να μιλήσουν για «προδοσία, ξεπούλημα, επιβολή της Τρόικας, ανυπαρξία εθνικής αστικής τάξης», αγνοώντας ή  υποκρίνοντας ότι δε γνωρίζουν τις αντίστοιχες αλλαγές που συντελούνται στις στρατιωτικές δυνάμεις των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, το αντιδραστικό τους περιεχόμενο και τις ανάγκες που τις επιβάλλουν.

 Στην προσπάθεια μας να πιάσουμε το νήμα των σημαντικών αυτών διεργασιών,  θα μελετήσουμε μια σοβαρή ενδεικτική αρθρογραφία. Στο άρθρο του Γ.Αγγελόπουλου με τίτλο «Βρετανία-Γαλλία-Συμμαχία» (3-11-2010), διαβάζουμε:

«Στο πλαίσιο µιας συµφωνίας ορόσηµο που ανοίγει νέο κεφάλαιο στις σχέσεις των δύο χωρών, η Βρετανία και η Γαλλία συµφώνησαν χθες στο Λονδίνο να δηµιουργήσουν µια κοινή στρατιωτική δύναµη και να µοιράζονται εξοπλισµούς και κέντρα ερευνών για τους πυρηνικούς πυραύλους.  Οι δύο σχετικές συνθήκες που υπεγράφησαν από τον πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί και τον πρωθυπουργό της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάµερον ανοίγουν τον δρόµο για στενή στρατιωτική συνεργασία µεταξύ των δύο χωρών, οι στρατιωτικές δαπάνες των οποίων είναι οι µεγαλύτερες στην Ευρώπη. Ο στόχος των δύο ΝΑΤΟϊκών συµµάχων και µοναδικών πυρηνικών δυνάµεων της Δυτικής Ευρώπης είναι να µειώσουν τις αµυντικές δαπάνες χωρίς να µειωθεί το αξιόµαχο των Ενόπλων Δυνάµεών τους. Με τις συνθήκες δηµιουργείται δυνατότητα συνεργασίας των βρετανικών και των γαλλικών αµυντικών βιοµηχανιών σε τοµείς όπως τα µη επανδρωµένα αεροπλάνα, ο εξοπλισµός των πυρηνικών υποβρυχίων και οι στρατιωτικοί δορυφόροι. Όπως ανακοινώθηκε από τη γαλλική προεδρία, ο στόχος είναι «να ανασυνταχθούν οι βιοµηχανίες» των δύο χωρών για να «µοιραστούν τα κόστη της ανάπτυξης» και να δηµιουργήσουν «ευρωπαϊκές βιοµηχανίες-πρωταθλητές» που θα µπορούν να είναι «ανταγωνιστικές απέναντι στις ΗΠΑ». Ο Κάµερον, από την πλευρά του, για τον οποίο οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιµς» γράφουν πως θέλει να παρεµβληθεί στη στενή σχέση Γαλλίας - Γερµανίας, θέλησε να κατευνάσει τους ευρωσκεπτικιστές του κόµµατός του λέγοντας πως «δεν πρόκειται για κάποιον ευρωπαϊκό στρατό» και προσθέτοντας πως περιµένει ότι η Ουάσιγκτον θα καλωσορίσει τη συµφωνία. Η Γαλλία και η Βρετανία συµφώνησαν να δηµιουργήσουν µια κοινή δύναµη 9.000 στρατιωτών µε αεροπορική και θαλάσσια υποστήριξη, η οποία θα µπορεί να συµµετέχει σε διµερείς επιχειρήσεις, καθώς και σε επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΟΗΕ. «Σήµερα ανοίγουµε ένα νέο κεφάλαιο σε µια µακρά ιστορία συνεργασίας στην άµυνα και την ασφάλεια µεταξύ της Βρετανίας και της Γαλλίας», δήλωσε ο Κάµερον.

Τα αεροπλανοφόρα. Το γαλλικό αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκωλ» και ένα βρετανικό αεροπλανοφόρο που βρίσκεται υπό ναυπήγηση θα γίνουν συµβατά ώστε τα αεροπλάνα κάθε χώρας να µπορούν να απογειώνονται και να προσγειώνονται στο πλοίο της άλλης. Ο στόχος είναι να υπάρχει ανά πάσα στιγµή ένα αεροπλανοφόρο στην ανοικτή θάλασσα. Όμως η συνθήκη προκαλεί φόβους στο βρετανικό Τύπο ότι ένα γαλλικό βέτο θα µπορούσε να εµποδίσει τη Βρετανία να στείλει το αεροπλανοφόρο για να υπερασπιστεί τα νησιά Φόκλαντ, σε περίπτωση επανάληψης του πολέµου του 1982 µε την Αργεντινή. Στο πλαίσιο της δεύτερης συνθήκης που υπογράφηκε, οι δύο χώρες συµφώνησαν να προχωρούν από το 2014 σε προσοµοιώσεις της λειτουργίας των πυρηνικών οπλοστασίων τους στο ίδιο εργαστήριο που θα εγκατασταθεί κοντά στην Ντιζόν, στη Βουργουνδία (Κεντροανατολική Γαλλία). Οι πυρηνικές κεφαλές θα δοκιµάζονται µε τεχνικά µέσα για την ασφάλεια και την αποτελεσµατικότητά τους, χωρίς να πρέπει να πραγµατοποιηθεί πυρηνική δοκιµή µε έκρηξη. Παράλληλα ένα ερευνητικό κέντρο θα είναι ανοιχτό για τους πυρηνικούς εµπειρογνώµονες των δύο χωρών στη Νοτιοανατολική Αγγλία.  Στη δήλωση που εκδόθηκε µετά τη συνάντηση του Σαρκοζί µε τον Κάµερον αναφέρεται επίσης ότι το Λονδίνο και το Παρίσι θα υπογράψουν ως το τέλος του 2011 συµβόλαιο µε την Αirbus για τον µελλοντικό στόλο µεταγωγικών αεροπλάνων Α400Μ που θα αποκτήσουν οι δύο χώρες. Η γαλλική Dassault Αviation και η βρετανική ΒΑΕ Systems διατύπωσαν επίσης κοινή πρόταση για να αναπτύξουν µη επανδρωµένα αεροπλάνα για τις δύο χώρες.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:

Το πρώτο που διαπιστώνουμε είναι ότι η ατζέντα της αμυντικής συμμαχίας μεταξύ Γαλλίας-Βρετανίας αποτελεί  προπομπό της ευρωπαϊκής στρατιωτικής ενοποίησης καθώς έχει αφομοιωθεί αυτούσια από την Ε.Ε. και αποτελεί το αντικείμενο της Συνόδου του Δεκεμβρίου. Κατά κάποιον τρόπο, η παραπάνω συμμαχία δείχνει να αποτέλεσε μια πρόβα τζενεράλε για την ενοποίηση των πολιτικών καταστολής και πολέμου της ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης.

Το δεύτερο που αξίζει να δει κανείς είναι ότι ενώ η οικονομική κρίση και η ανάγκη περιστολής των στρατιωτικών εξόδων προβάλλεται ως ο σημαντικότερος λόγος που ωθεί σε αυτές τις αποφάσεις, ώστε οι Μεγάλες Ευρωπαϊκές Δυνάμεις να μην απολέσουν τον παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό τους ρολό, αυτό δεν συνεπάγεται μείωση των πολεμικών δαπανών γενικά. Αντίθετα καταγράφεται μεγάλη μείωση του προσωπικού ώστε να μειωθούν τα λειτουργικά έξοδα και εκτίναξη των παραγγελιών νέων εξοπλιστικών προγραμμάτων. Η οροφή των Βρετανικών Ενόπλων Δυνάμεων μειώνεται από τους 102.000 Μισθοφόρους στους 82000.   Παράλληλα, όπως μεταδίδουν οι F.T., ο εξαετής αμυντικός προϋπολογισμός που ψηφίστηκε από τη γαλλική Βουλή, που αντικατοπτρίζεται  στη Λευκή Βίβλο που δόθηκε στις 29 Απριλίου 2013 στη δημοσιότητα, προβλέπει ότι οι αμυντικές δαπάνες θα παραμείνουν στο φετινό επίπεδο των 31,4 δισ. ευρώ για τα επόμενα τρία χρόνια. Ο προϋπολογισμός περιλαμβάνει μείωση  στις παραγγελίες για μαχητικά αεροσκάφη Rafale την επόμενη εξαετία και μαζικές απολύσεις από την περικοπή 34.000 θέσεων, περιορίζοντας το προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων στις 242.000 το 2019 από 324.000 το 2008. Ισχυρό πλήγμα δέχεται ο Γαλλικός Στρατός που μειώνει την οροφή προσωπικού του από 102.000 σε 82.000 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας αλλά και το Γαλλικό Ναυτικό που εγκαταλείπει εξοπλιστικά προγράμματα, μεταξύ των οποίων τη ναυπήγηση δεύτερου αεροπλανοφόρου. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ωστόσο η απόφαση για οροφή 15 φρεγατών αντί 18 που προέβλεπε ο αρχικός σχεδιασμός. Το Γαλλικό Ναυτικό διαθέτει σήμερα μεταξύ άλλων δύο φρεγάτες αντιαεροπορικής άμυνας (AAW) κλάσης Horizon ναυπήγησης 2005-2006, πέντε φρεγάτες κλάσης La Fayette ναυπήγησης 1992-1999 ενώ υπήρχε προγραμματισμός για την προμήθεια έντεκα φρεγατών FREMM σε αντικατάσταση παλαιοτέρων τύπων φρεγατών και κορβετών. Από τις έντεκα φρεγάτες FREMM (εννέα γενικών καθηκόντων και δύο ΑΑW) καλύπτονται με σύμβαση μόνο οι οκτώ οπότε αναπόφευκτη θεωρείται η περικοπή της κατασκευής των τριών τελευταίων από τη στιγμή που συμπληρώνεται η οροφή των 15 φρεγατών το 2019.

Τρίτον, και σε άμεση συνάρτηση με τα παραπάνω, καταγράφεται νέα έξαρση των εξοπλισμών και ένταση της συνεργασίας ώστε να καλυφθούν τα όποια κενά σε βασικά οπλικά συστήματα περικόπτονται. Στο άρθρο με τίτλο «Βρετανία: «Αγορά του αιώνα» για οπλικά συστήματα ύψους 186 δισ. ευρώ» (31-1-2013) επισημαίνονται τα εξής:

 «Ένα, επικών διαστάσεων, κονδύλι συνολικού ύψους 186 δισ. ευρώ ανακοίνωσε το υπουργείο Άμυνας της Βρετανίας ότι θα διαθέσει μέσα στην επόμενη δεκαετία για την αμυντική ενίσχυση της χώρας. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την έκθεση του υπουργείου, που φέρει την έγκριση του αρμόδιου υπουργού Τζορτζ Όσμπορν, η Βρετανία θα ξοδέψει, μεταξύ άλλων, μέσα στα επόμενα 10 χρόνια:

-      41.7 δις. ευρώ για επτά επιθετικά υποβρύχια τύπου Astute, καθώς κι ένα νέο στόλο από υποβρύχια Vanguard που φέρουν πυραύλους με ατομικές κεφαλές τύπου Trident.

-      21.5 δις. ευρώ για αεροσκάφη τύπου Typhoon, μη-επανδρωμένα αεροσκάφη (UAV, γνωστά κι ως drone) και μαχητικά αεροσκάφη JSF (Joint Strike Fighter) τα οποία απογειώνονται και προσγειώνονται καθέτως.

-      20.2 δις. ευρώ για πλοία, συμπεριλαμβανομένων των δυο αεροπλανοφόρων Queen Elizabeth Class, έξι τύπου Type 45 Destroyer με τεχνολογία στέλθ (αόρατο στα ραντάρ) καθώς και νέων τύπου Type 26 Global Combat Ship πολλαπλών αποστολών πολεμικών καραβιών με τεχνολογία νέας γενιάς.

-      16.2 δις. ευρώ για μεταγωγικά αεροπλάνα, όπως το γιγαντιαίο ευρωπαϊκό μεταφορικό αεροσκάφος A400M καθώς και για αεροσκάφη ανεφοδιασμού αέρος-αέρος.

-      14.3 δις. ευρώ για τεθωρακισμένα οχήματα τύπου Warrior, Scout καθώς και γενικότερο στρατιωτικό εξοπλισμό.

-      14.1 δις. ευρώ για ελικόπτερα τύπου Chinook, Apache, Puma και Wildcat.  

-      13.3 δις. ευρώ για εξοπλισμό, όπως πυραύλους, τορπίλες και κατευθυνόμενες βόμβες.

Ωστόσο, η Μάργκαρετ Χοτζ στέλεχος του Εργατικού Κόμματος και πρόεδρος της Επιτροπής Δημοσίων Λογαριασμών (PAC), ανακοίνωσε ότι «διατηρεί σοβαρές επιφυλάξεις κατά πόσο το εξοπλιστικό πρόγραμμα της χώρας δεν θα ξεφύγει από τον προϋπολογισμό αυτό», σημειώνοντας πως το ήδη υπέρογκο αυτό ποσό αναμένεται να διογκωθεί κατά πολύ μέσα στα επόμενα χρόνια. Μάλιστα, δημοσιεύει στοιχεία που καταδεικνύουν πως το εξοπλιστικό πρόγραμμα της Βρετανίας, μεταξύ 2000-2012, έπεσε κατά πολύ εκτός προϋπολογισμού, κοστίζοντας στη χώρα άλλα 12.8 δις. ευρώ περισσότερα του προβλεπομένου -κάπου 40% περισσότερο σε σχέση με τις αρχικές εκτιμήσεις του αρμόδιου υπουργείου.

Τέταρτον, εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι η αναδιάρθρωση του Ελληνικού Στρατού κινείται στο ίδιο μήκος κύματος (δεδομένου των αναλογιών) αν συγκρίνει κανείς τις αλλαγές στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και στα μεταχειρισμένα οπλικά συστήματα που απαιτούνται να δοθούν «Δωρεάν» από τις ΗΠΑ. Επίσης, θυμίζουμε το διαχωρισμό του προσωπικού σε Μάχιμο-Μη Μάχιμο που εμπεριέχει την ανάγκη για ένταση της Διακλαδικότητας και την ανάπτυξη Δυνάμεων Ταχείας Επέμβασης, για αυτό και η ενίσχυση των Ειδικών Δυνάμεων (οπλισμός, εκπαίδευση με ΗΠΑ, επιδόματα, προσλήψεις ΟΒΑ). Τέλος, ας θυμηθούμε ποια οπλικά συστήματα απαιτούνται από την κυβέρνηση, τα Επιτελεία και τους μιλιταριστές: C-130, μεταφορικά ελικόπτερα CHINOOK, ΤΟΜΑ κλπ., η αναβάθμιση των F16 (που ο Ευ.Βενιζέλος θα έστελνε στη Λιβύη να βομβαρδίσουν) και των APACHE (που ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπους ζητούσε από την κυβέρνηση Σημίτη να στείλει στο Αφγανιστάν και τελικά δεν πήγαν με πρόσχημα την συμμετοχή τους στο σχέδιο ασφάλειας της ΟΛΥΜΠΙΑΔΑΣ 2004), αλλά και την συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης στο πρόγραμμα αγοράς 10 ιπτάμενων τάνκερ από ευρωπαϊκές χώρες με σύστημα leasing (ποιος ξεχνά τις επισημάνσεις των επιτελείων των χωρών της Συμμαχίας Προθύμων Ιμπεριαλιστών που βομβάρδισαν την Λιβύη, για τις τραγικές ελλείψεις τέτοιου είδους αεροσκαφών) . Όπλα στο σύνολο τους, που εκτός των άλλων, η απουσία τους επισημάνθηκε και στα ελληνικά εκστρατευτικά σώματα που δρουν στο εξωτερικό, στις αποστολές των ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ!

Πέμπτον, αξίζει να τοποθετηθούμε στο ερώτημα που οδηγούν όλα αυτά.  Μήπως αντίθετα με τις Κασσάνδρες η Ε.Ε. βαθαίνει την πολιτική της ενοποίηση; Και πάλι ο Γ.Αγγελόπουλος απαντά:

«Προτάσεις για... ενοποίηση των κρατών! Ο ΝΤΕΪΒΙΝΤ Κάµερον δεν είναι ο πρώτος ηγέτης του βρετανικού Συντηρητικού Κόµµατος που προώθησε µια στενότερη στρατιωτική και πολιτική ένωση µε τη Γαλλία. Σύµφωνα µε τον αρθρογράφο των «Τάιµς» Μπεν Μακιντάιρ, παρά τη χιλιετή αµοιβαία δυσπιστία και εχθρότητα µεταξύ των δύο χωρών, ένας προκάτοχος του Κάµερον είχε εισηγηθεί κάποτε µια «ακατάλυτη ένωση» της Βρετανίας και της Γαλλίας, προτείνοντας «να διακηρύξουν οι δύο κυβερνήσεις πως η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία δεν θα είναι πλέον δύο έθνη, αλλά µια Γαλλοβρετανική Ένωση. Κάθε πολίτης της Γαλλίας θα αποκτά αµέσως τη βρετανική υπηκοότητα· κάθε βρετανός υπήκοος θα γίνεται πολίτης της Γαλλίας». Ο άνθρωπος που έκανε την πρόταση αυτή ήταν ο Ουίνστον Τσώρτσιλ. Το 1940, µε τις δυνάµεις των ναζί να προελαύνουν στη Γαλλία, ο Τσώρτσιλ πρότεινε οι δύο χώρες να γίνουν ένα, ενώνοντας τους στρατούς, τα κοινοβούλια και τα νοµίσµατά τους. Ο Μακιντάιρ σηµειώνει πως την πρόταση απέρριψε η γαλλική δωσιλογική κυβέρνηση µε επικεφαλής τον στρατάρχη Πετέν, ο οποίος επέµενε ότι οι ναζί «θα στρίψουν σύντοµα τον λαιµό της Βρετανίας σαν να ήταν κοτόπουλο».  Εκείνη η φορά δεν είναι η µοναδική. Γαλλικά έγγραφα που ανακαλύφθηκαν πριν από δύο χρόνια, αποκαλύπτουν ότι το 1956 ο γάλλος πρωθυπουργός Γκι Μολέ πρότεινε στον βρετανό πρωθυπουργό Αντονι Ιντεν να συγχωνευθούν η Γαλλία µε τη Βρετανία και η βασίλισσα να τεθεί επικεφαλής του ενιαίου κράτους. Ο Ιντεν απέρριψε την ιδέα».

ΜΙΑ Ε.Ε. ΕΧΘΡΟΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΠΙΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ

Με την παραπάνω παράθεση δε θέλουμε να καταλήξουμε στην αντίληψη ότι όλα είναι νομοτελειακά και ότι χωρίς τριβές και εντάσεις προχωρά αδελφωμένο το ευρωπαϊκό κεφαλαίο. Η συμφωνία τους στην εκμετάλλευση του κόσμου της εργασίας εντός και εκτός ευρωπαϊκών συνόρων, δε σημαίνει ότι δεν εντείνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ τους για την επιβολή των όρων που επιφέρουν το μεγαλύτερο πολιτικό-οικονομικό όφελος στην κάθε συνιστώσα της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής ενοποίησης. Είναι ενδεικτικά τα όσα καταγράφει το κείμενο «Βρετανία-Γαλλία: Επιτάχυνση στη στρατιωτική συνεργασία» του defence-point για τα ζητήματα που αποτέλεσαν σημεία τριβής της ιστορικής συμφωνίας:

“Τα δύο τελευταία θέματα που απείλησαν με σοβαρή διαίρεση επίσης δυο χώρες, ήταν αφενός το ζήτημα επίσης επιβολής φόρου επίσης χρηματοοικονομικές συναλλαγές, κάτι που προκάλεσε τη μαζική αντίδραση των Βρετανών, οι οποίοι φοβούνται φυγή κεφαλαίων από το «Σίτι». Επίσης, η επικράτηση του Rafale στην ινδική αγορά, τη στιγμή που οι Βρετανοί προωθούσαν το EF-2000 Typhoon (Eurofighter) δεν θα μπορούσε παρά να προκαλέσει εντάσεις και «ζήλιες»… “        

Όμως το πιο σημαντικό είναι να κατανοήσουμε ότι σε ένα περιβάλλον γενικευμένης κρίσης, το ευρωπαϊκό κεφάλαιο επιλέγει την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, δίνοντας για πρώτη φορά τόσο έντονη διάσταση στο πολιτικό και στρατιωτικό σκέλος.  Είναι μια επιλογή που αφενός στέλνει τον λογαριασμό σε αίμα και σε χρήμα στον κόσμο της εργασίας, ενώ ταυτόχρονα ολοένα πιο έντονα στοχοποιείται ως  «εσωτερικός εχθρός». Αξίζει να επισημάνουμε τις εκτιμήσεις των συντηρητικών δεξαμενών σκέψης για ενδεχόμενη κοινωνική έκρηξη σε σειρά ευρωπαϊκών χωρών εξαιτίας των βίαιων αντεργατικών μέτρων, που συνοδεύονται από τη θωράκιση του σύγχρονου Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού.    

Οι στρατιωτικές δυνάμεις των ευρωπαϊκών κρατών πλέον παρεμβαίνουν ανοικτά, δίπλα στις αστυνομικές δυνάμεις που στρατιωτικοποιούνται, αποτελούν συνιστώσες στην καταστολή των κινημάτων αλλά και στην επίδειξη πνεύματος Μηδενικής Ανοχής, περιπολώντας σε πολλές ευρωπαϊκές καπιταλιστικές μητροπόλεις, δείχνοντας ότι είναι εδώ, «με το δάκτυλο στην σκανδάλη». Παράλληλα, ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», οι «Προληπτικοί Πόλεμοι», η θεωρία των ασύμμετρων απειλών είναι σχεδιασμένη και προσαρμοσμένη στην τρομοκράτηση και καθυπόταξη του εχθρού λαού, ανεξάρτητα την εθνικότητα, το χρώμα και τη γλώσσα του. Είναι ενδεικτικό πιστεύουμε ότι κατά τη γαλλοβρετανική Σύνοδο Κορυφής στο Λονδίνο, ο Νικολά Σαρκοζί μετέβη συνοδευόμενος από τους υπουργούς Άμυνας Ερβέ Μορέν, Οικονομίας Κριστίν Λαγκάρντ, Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ και Μετανάστευσης Ερίκ Μπεσόν!

Η Ε.Ε. του κεφαλαίου, της βάρβαρης ταξικής επίθεσης, της κρατικής τρομοκρατίας και των βάρβαρων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, δεν Μεταρρυθμίζεται, αλλά ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ.

Ανάγκη επομένως ανάπτυξης ενός σύγχρονου εργατικού διεθνιστικού κινήματος που θα αγωνιστεί για την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση και διάλυση των ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩ-Ε.Ε.-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ, για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και τη δημιουργία ενός παγκοσμιοποιημένου κόσμου συναδέλφωσης και ευημερίας του κόσμου της εργασίας.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ