Το μέλλον στους πολέμους, είναι ηλεκτρονικό. Και τα σύγχρονα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, UAV, που θα είναι ελαφρύτερα, γρηγορότερα και θα επιχειρούν ψηλότερα, αποτελούν τη νέα, αόρατη απειλή από τον ουρανό, χωρίς πιλότους και χωρίς … επαφή με τον εχθρό.
Τα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα (UAV), αποτελούν ένα από τα κύρια θέματα στα δημοσιεύματα του στρατιωτικού Τύπου. Την ίδια, μεγάλη προσοχή δίδει στα UAVs και η ηγεσία του ρωσικού υπουργείου Άμυνας. Πόσο μάλλον, αφού η σημασία των αυτόματων μη επανδρωμένων αεροσκαφών αναγνώρισης, ηλεκτρονικού πολέμου και UAV μάχης στις πολεμικές συγκρούσεις του 21ου αιώνα, μεγαλώνει συνεχώς. Η δημιουργία τέτοιων αεροσκαφών που πληρούν όλες τις σύγχρονες τεχνικές και αμυντικές προδιαγραφές, αποτελεί επίσης έναν από τους πιο σημαντικούς στόχους των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) της Ρωσίας.
Νέα υλικά, μικρότερο βάρος
Οι νέες τεχνολογίες, όχι μόνο θα ελαττώσουν το κόστος παραγωγής των UAVs, αλλά θα μειώσουν και τον χρόνο για την παραγωγή τους. Έτσι, το Πανρωσικό Επιστημονικό Ινστιτούτο Ερευνών συνθετικών ινών, έχει αναπτύξει μια νέα τεχνολογία για την παραγωγή νημάτων υψηλής αντοχής από εξαιρετικά υψηλού μοριακού βάρους πολυαιθυλένιο (UHMWPE), τα οποία ως συνθετικά υλικά των νέων UAVs, θα μειώσουν το βάρος των οχημάτων κατά 2 - 2,5 φορές.
Σύμφωνα με το νέο αμυντικό σχεδιασμό της Ρωσίας, το συγκεκριμένο είδος όπλου θα πρέπει να χρησιμοποιείται σε όλους τους κλάδους των ρωσικών ΕΔ. Πρωτίστως, τα UAVs θα πρέπει να «αναβαθμιστούν» σαν ένα καθοριστικό μέσο στο επιχειρησιακό σχεδιασμό της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ). Κι’ αυτό, διότι οι σύγχρονες πολεμικές συγκρούσεις χαρακτηρίζονται από την εκτεταμένη χρήση αεροσκαφών, ο ρόλος και η δράση των οποίων καθορίζει τόσο τους τακτικούς όσο και τους αντικειμενικούς στόχους σε μια πολεμική σύρραξη στο σύνολό της. Σε αυτό το πλαίσιο, η διαδεδομένη χρήση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών μπορεί τελικά να αποδειχθεί αποφασιστικής σημασίας για την ανάπτυξη της ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Για τους πιλότους-«πολεμιστές»
«Στο σύγχρονο πόλεμο, όπως διεξάγεται στον αέρα σήμερα, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μειώσεις ή και να εξαλείψεις τον κίνδυνο απώλειας ιπτάμενου προσωπικού», λέγει ο διδάκτωρ στρατιωτικών επιστημών, αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Γεωπολιτικών Προβλημάτων, Κονσταντίν Σιβκόφ, ο οποίος τονίζει ότι αυτό είναι ένα από τα πλεονεκτήματα που προσφέρουν τα UAVs. Και προσθέτει: «Η αποτελεσματική επιχειρησιακή ετοιμότητα των σχηματισμών της σύγχρονης αεροπορίας, καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τη διαθεσιμότητα εκπαιδευμένων πληρωμάτων αεροσκαφών. Την ίδια στιγμή, η ολοκληρωμένη εκπαίδευση ενός πιλότου μαχητικού διαρκεί περισσότερο από δέκα χρόνια, ενώ η παραγωγή ενός αεροσκάφους, ακόμα και της πιο πολύπλοκης και πανάκριβης ιπτάμενης μηχανής, διαρκεί -το μέγιστο– έως λίγες εβδομάδες».
Τα πλεονεκτήματα της τεχνολογίας των μη επανδρωμένων αεροσκαφών σε σύγχρονες πολεμικές συγκρούσεις, θέλει να τα εκμεταλλευτεί και το Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ) της Ρωσίας. Ο αρχηγός του ρωσικού ΓΕΝ ναύαρχος, Βίκτορ Τσιρκόφ, περιγράφοντας τις προοπτικές ανάπτυξης του στόλου και της ναυτικής αεροπορίας, είπε, ότι τα UAVs θα πρέπει να αποτελέσουν ένα από τα πιο σημαντικά όπλα των μελλοντικών πολεμικών πλοίων. «Αυτή η άποψη, συμβαδίζει με τη γενική κατεύθυνση της ανάπτυξης της ναυτικής αεροπορίας των προηγμένων χωρών του κόσμου», τόνισε.
Ο μεγάλος εχθρός, τα αεροπλανοφόρα
Οι ειδικοί λέγουν ότι το αποτέλεσμα των πιθανών στρατιωτικών συρράξεων στο εγγύς μέλλον, θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τις μάχες με τους ναυτικούς σχηματισμούς των δυνάμεων του εχθρού. Ειδικότερα δε, από την -επιτυχή ή μη- αντιμετώπιση της συνδυασμένης επιθετικής ισχύος των αεροπλανοφόρων. Για να αντιμετωπιστούν τα αεροπλανοφόρα, δημιουργούνται διαφορετικοί επιχειρησιακοί σχηματισμοί μάχης από πλοία επιφανείας, υποβρύχια και ναυτική αεροπορία, μαζί με τα κατάλληλα οπλικά συστήματα. Αλλά η χρήση τους σε πλήρη ανάπτυξη, γίνεται δυνατή μόνο με την έγκαιρη αναγνώριση στόχου από εξωτερικές πηγές. Θα πρέπει όμως να ληφθεί υπόψη, ότι τα εχθρικά αεροπλανοφόρα διαθέτουν ισχυρή αντιαεροπορική άμυνα. Ετσι, ενεργώντας ατομικά ή σε μικρές ομάδες, τα αναγνωριστικά αεροσκάφη θα καταστρέφονται γρήγορα. Είτε από το σύστημα αεράμυνας του αεροπλανοφόρου, είτε από τα μαχητικά αεροσκάφη του εχθρού. Το αποτέλεσμα θα είναι, λοιπόν, να μην μπορούν να εκτελέσουν τα αναγνωριστικά την αποστολή που τους έχει ανατεθεί.

Ρωσική αεροπορία
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η δημιουργία UAVs, ικανών να φέρουν σε πέρας αποστολές αναγνώρισης σχηματισμών πλοίων επιφανείας, υπό την επίδραση της ισχυρής αντιαεροπορικής άμυνας του εχθρού, σε συνδυασμό με το σύστημα της θαλάσσιας διαστημικής αναγνώρισης (σοβιετικό σύστημα αναγνώρισης στόχου, με χρήση κατασκοπευτικών δορυφόρων χαμηλής τροχιάς) που θα ανασυγκροτηθεί, είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για τη διευθέτηση αυτού του κρίσιμου προβλήματος.
Αυτός ο τύπος μη επανδρωμένου αεροσκάφους («drone»), θα πρέπει να έχει δυνατότητα αυτόνομης πτήσης για τουλάχιστον 2.000 – 3.000 km. Ο ράδιο-ηλεκτρονικός εξοπλισμός του ιπτάμενου μηχανήματος θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα ισχυρό ραντάρ για την ανίχνευση στόχων επιφανείας σε απόσταση τουλάχιστον 400 - 500 km, μέσα έγκαιρης προειδοποίησης μαχητικών αεροσκαφών, πυραύλων «αέρος – αέρος» και «εδάφους - αέρος».
Τα ρωσικά projects
Οι Ρώσοι σχεδιαστές υπερσύγχρονων UAVs, παρουσιάζουν ήδη τα πρώτα αποτελέσματα στη δουλειά τους. Έτσι, στη διεθνή έκθεση «Interpolitex 2013», παρουσιάστηκε το τελευταίο μοντέλο UAV «Gorizont (Horizon) Air S-100» . Το ρωσικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος, είναι ικανό να εκτελέσει μια ευρεία γκάμα αποστολών εναέριας προειδοποίησης και ελέγχου μεγάλης ακτίνας δράσης.
Επιπλέον, η κορυφαία ρωσική αεροναυπηγική εταιρία «Σουχόι», ανακοίνωσε τα σχέδιά της για τη δημιουργία μέχρι το 2018 βαρέων UAV, που θα ζυγίζουν 20 τόνους. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί, ότι αυτή η ιπτάμενη μηχανή έχει αναπτυχθεί στη βάση των τεχνικών λύσεων και καινοτομιών που εφαρμόστηκαν στα μαχητικά πέμπτης γενιάς, T -50. Με τη σειρά της, η εταιρεία «Σόκολ», αυτή τη στιγμή εργάζεται για το σχεδιασμό μιας συσκευής που να ζυγίζει έως πέντε τόνους.
Επίσης, υπάρχουν αρκετές ρωσικές εταιρείες που ασχολούνται με την κατασκευή αναγνωριστικών UAVs, για ένα ευρύ πεδίο αποστολών. Ανάμεσά τους, τα μη επανδρωμένα οχήματα «Dozor-600», «Inspector 301», «Orlan-10» και «Forpost». Ορισμένα από αυτά τα UAVs, έχουν ήδη τεθεί σε υπηρεσία σε μονάδες του υπουργείου Άμυνας και της ρωσικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας.
ΠΗΓΗ: Η Ρωσία Τώρα
Νέα υλικά, μικρότερο βάρος
Οι νέες τεχνολογίες, όχι μόνο θα ελαττώσουν το κόστος παραγωγής των UAVs, αλλά θα μειώσουν και τον χρόνο για την παραγωγή τους. Έτσι, το Πανρωσικό Επιστημονικό Ινστιτούτο Ερευνών συνθετικών ινών, έχει αναπτύξει μια νέα τεχνολογία για την παραγωγή νημάτων υψηλής αντοχής από εξαιρετικά υψηλού μοριακού βάρους πολυαιθυλένιο (UHMWPE), τα οποία ως συνθετικά υλικά των νέων UAVs, θα μειώσουν το βάρος των οχημάτων κατά 2 - 2,5 φορές.
Σύμφωνα με το νέο αμυντικό σχεδιασμό της Ρωσίας, το συγκεκριμένο είδος όπλου θα πρέπει να χρησιμοποιείται σε όλους τους κλάδους των ρωσικών ΕΔ. Πρωτίστως, τα UAVs θα πρέπει να «αναβαθμιστούν» σαν ένα καθοριστικό μέσο στο επιχειρησιακό σχεδιασμό της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ). Κι’ αυτό, διότι οι σύγχρονες πολεμικές συγκρούσεις χαρακτηρίζονται από την εκτεταμένη χρήση αεροσκαφών, ο ρόλος και η δράση των οποίων καθορίζει τόσο τους τακτικούς όσο και τους αντικειμενικούς στόχους σε μια πολεμική σύρραξη στο σύνολό της. Σε αυτό το πλαίσιο, η διαδεδομένη χρήση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών μπορεί τελικά να αποδειχθεί αποφασιστικής σημασίας για την ανάπτυξη της ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Για τους πιλότους-«πολεμιστές»
«Στο σύγχρονο πόλεμο, όπως διεξάγεται στον αέρα σήμερα, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μειώσεις ή και να εξαλείψεις τον κίνδυνο απώλειας ιπτάμενου προσωπικού», λέγει ο διδάκτωρ στρατιωτικών επιστημών, αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Γεωπολιτικών Προβλημάτων, Κονσταντίν Σιβκόφ, ο οποίος τονίζει ότι αυτό είναι ένα από τα πλεονεκτήματα που προσφέρουν τα UAVs. Και προσθέτει: «Η αποτελεσματική επιχειρησιακή ετοιμότητα των σχηματισμών της σύγχρονης αεροπορίας, καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τη διαθεσιμότητα εκπαιδευμένων πληρωμάτων αεροσκαφών. Την ίδια στιγμή, η ολοκληρωμένη εκπαίδευση ενός πιλότου μαχητικού διαρκεί περισσότερο από δέκα χρόνια, ενώ η παραγωγή ενός αεροσκάφους, ακόμα και της πιο πολύπλοκης και πανάκριβης ιπτάμενης μηχανής, διαρκεί -το μέγιστο– έως λίγες εβδομάδες».
Τα πλεονεκτήματα της τεχνολογίας των μη επανδρωμένων αεροσκαφών σε σύγχρονες πολεμικές συγκρούσεις, θέλει να τα εκμεταλλευτεί και το Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ) της Ρωσίας. Ο αρχηγός του ρωσικού ΓΕΝ ναύαρχος, Βίκτορ Τσιρκόφ, περιγράφοντας τις προοπτικές ανάπτυξης του στόλου και της ναυτικής αεροπορίας, είπε, ότι τα UAVs θα πρέπει να αποτελέσουν ένα από τα πιο σημαντικά όπλα των μελλοντικών πολεμικών πλοίων. «Αυτή η άποψη, συμβαδίζει με τη γενική κατεύθυνση της ανάπτυξης της ναυτικής αεροπορίας των προηγμένων χωρών του κόσμου», τόνισε.
Ο μεγάλος εχθρός, τα αεροπλανοφόρα
Οι ειδικοί λέγουν ότι το αποτέλεσμα των πιθανών στρατιωτικών συρράξεων στο εγγύς μέλλον, θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τις μάχες με τους ναυτικούς σχηματισμούς των δυνάμεων του εχθρού. Ειδικότερα δε, από την -επιτυχή ή μη- αντιμετώπιση της συνδυασμένης επιθετικής ισχύος των αεροπλανοφόρων. Για να αντιμετωπιστούν τα αεροπλανοφόρα, δημιουργούνται διαφορετικοί επιχειρησιακοί σχηματισμοί μάχης από πλοία επιφανείας, υποβρύχια και ναυτική αεροπορία, μαζί με τα κατάλληλα οπλικά συστήματα. Αλλά η χρήση τους σε πλήρη ανάπτυξη, γίνεται δυνατή μόνο με την έγκαιρη αναγνώριση στόχου από εξωτερικές πηγές. Θα πρέπει όμως να ληφθεί υπόψη, ότι τα εχθρικά αεροπλανοφόρα διαθέτουν ισχυρή αντιαεροπορική άμυνα. Ετσι, ενεργώντας ατομικά ή σε μικρές ομάδες, τα αναγνωριστικά αεροσκάφη θα καταστρέφονται γρήγορα. Είτε από το σύστημα αεράμυνας του αεροπλανοφόρου, είτε από τα μαχητικά αεροσκάφη του εχθρού. Το αποτέλεσμα θα είναι, λοιπόν, να μην μπορούν να εκτελέσουν τα αναγνωριστικά την αποστολή που τους έχει ανατεθεί.

Ρωσική αεροπορία
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η δημιουργία UAVs, ικανών να φέρουν σε πέρας αποστολές αναγνώρισης σχηματισμών πλοίων επιφανείας, υπό την επίδραση της ισχυρής αντιαεροπορικής άμυνας του εχθρού, σε συνδυασμό με το σύστημα της θαλάσσιας διαστημικής αναγνώρισης (σοβιετικό σύστημα αναγνώρισης στόχου, με χρήση κατασκοπευτικών δορυφόρων χαμηλής τροχιάς) που θα ανασυγκροτηθεί, είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για τη διευθέτηση αυτού του κρίσιμου προβλήματος.
Αυτός ο τύπος μη επανδρωμένου αεροσκάφους («drone»), θα πρέπει να έχει δυνατότητα αυτόνομης πτήσης για τουλάχιστον 2.000 – 3.000 km. Ο ράδιο-ηλεκτρονικός εξοπλισμός του ιπτάμενου μηχανήματος θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα ισχυρό ραντάρ για την ανίχνευση στόχων επιφανείας σε απόσταση τουλάχιστον 400 - 500 km, μέσα έγκαιρης προειδοποίησης μαχητικών αεροσκαφών, πυραύλων «αέρος – αέρος» και «εδάφους - αέρος».
Τα ρωσικά projects
Οι Ρώσοι σχεδιαστές υπερσύγχρονων UAVs, παρουσιάζουν ήδη τα πρώτα αποτελέσματα στη δουλειά τους. Έτσι, στη διεθνή έκθεση «Interpolitex 2013», παρουσιάστηκε το τελευταίο μοντέλο UAV «Gorizont (Horizon) Air S-100» . Το ρωσικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος, είναι ικανό να εκτελέσει μια ευρεία γκάμα αποστολών εναέριας προειδοποίησης και ελέγχου μεγάλης ακτίνας δράσης.
Επιπλέον, η κορυφαία ρωσική αεροναυπηγική εταιρία «Σουχόι», ανακοίνωσε τα σχέδιά της για τη δημιουργία μέχρι το 2018 βαρέων UAV, που θα ζυγίζουν 20 τόνους. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί, ότι αυτή η ιπτάμενη μηχανή έχει αναπτυχθεί στη βάση των τεχνικών λύσεων και καινοτομιών που εφαρμόστηκαν στα μαχητικά πέμπτης γενιάς, T -50. Με τη σειρά της, η εταιρεία «Σόκολ», αυτή τη στιγμή εργάζεται για το σχεδιασμό μιας συσκευής που να ζυγίζει έως πέντε τόνους.
Επίσης, υπάρχουν αρκετές ρωσικές εταιρείες που ασχολούνται με την κατασκευή αναγνωριστικών UAVs, για ένα ευρύ πεδίο αποστολών. Ανάμεσά τους, τα μη επανδρωμένα οχήματα «Dozor-600», «Inspector 301», «Orlan-10» και «Forpost». Ορισμένα από αυτά τα UAVs, έχουν ήδη τεθεί σε υπηρεσία σε μονάδες του υπουργείου Άμυνας και της ρωσικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας.
ΠΗΓΗ: Η Ρωσία Τώρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου