Η οικονομική κρίση που αύξησε τις ενδοκοινοτικές ροές μεταναστών, οδηγεί σε μια αναδίπλωση των κρατών υποδοχής με επιχείρημα την αυξημένη ανεργία και τις πιέσεις στους περιορισμένους κοινωνικούς πόρους, θέτοντας σε κίνδυνο την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών στη ζώνη Σένγκεν.
Η οικονομική κρίση που αύξησε τις ενδοκοινοτικές ροές μεταναστών, οδηγεί σε μια αναδίπλωση των κρατών υποδοχής με επιχείρημα την αυξημένη ανεργία και τις πιέσεις στους περιορισμένους κοινωνικούς πόρους, θέτοντας σε κίνδυνο την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών στη ζώνη Σένγκεν
Της Χριστίνας Πάντζου
Προ ημερών, από την πρόσοψη του κτιρίου Berlaymont, έδρα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες, κρεμόταν ένα τεράστιο πανό που υμνούσε την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών. Είναι ένας από τους πυλώνες, τις ιερές ελευθερίες της Συνθήκης της Ρώμης, που επιτρέπει στους πολίτες της Ε.Ε. να κυκλοφορούν, να διαμένουν και να εργάζονται στα 28 κράτη-μέλη αλλά και σε Ελβετία, Ισλανδία, Λιχτενστάιν και Νορβηγία, που αποτελούν μέλη της ζώνης Σένγκεν. Σύμπτωση ή επικοινωνιακή επιλογή, η ανάρτηση λίγο πριν από τη διεξαγωγή των ευρωεκλογών συμπίπτει με ειδήσεις για νέους φραγμούς που επιβάλλουν κράτη-μέλη στην κοινοτική μετανάστευση και για απελάσεις Ευρωπαίων πολιτών.
Η οικονομική κρίση αύξησε τις ενδοκοινοτικές ροές μεταναστών οδηγώντας σε μια αναδίπλωση των κρατών υποδοχής με επιχείρημα την αυξημένη ανεργία και τις πιέσεις στους περιορισμένους κοινωνικούς πόρους που ασκούν τα «κύματα» των φτωχών Ευρωπαίων που καταφθάνουν από Ανατολή και Νότο. Η συζήτηση για τα δεινά της ενδοευρωπαϊκής μετανάστευσης επανήλθε δριμύτερη στις αρχές του χρόνου, όταν έληξαν οι περιορισμοί στην ελεύθερη κυκλοφορία Βουλγάρων και Ρουμάνων που ίσχυαν επί επτά χρόνια μετά την ένταξή τους.
Ευρωσκεπτικιστές
Υπό την πίεση των ευρωσκεπτικιστικών και ακροδεξιών κομμάτων που επελαύνουν στην Ε.Ε. επιβάλλοντας ατζέντα και εν όψει των ευρωεκλογών, επίκεντρο της συζήτησης είναι το επιχείρημα ότι οι μετανάστες χωρίς δουλειά εκμεταλλεύονται τη γενναιοδωρία των κρατών υποδοχής, αυξάνουν τις κοινωνικές δαπάνες και ανταγωνίζονται τους πολίτες αυτών των χωρών για μια θέση εργασίας.
Το δημοψήφισμα στην Ελβετία «κατά της μαζικής μετανάστευσης» τον Φεβρουάριο ήταν απλώς η πιο ορατή έκφραση μιας πολιτικής που υπογείως είχε ήδη αρχίσει να εφαρμόζεται σε κράτη-μέλη της Ε.Ε. Πρωτοβουλία του ξενοφοβικού Λαϊκού Κόμματος (SVP), με ένα ισχνό 50,3% (και διαφορά μόλις 20.000 ψήφων) επιβάλλει ποσοστώσεις στην υποδοχή μεταναστών, περιορίζει την πρόσβαση Ευρωπαίων και επιβάλλει την αρχή της «προτεραιότητας των Ελβετών στην απασχόληση», παρότι αυτοί οι όροι παραβιάζουν τις διμερείς συμφωνίες της χώρας με την Ε.Ε.
Οι Βρυξέλλες το καταδίκασαν και το ίδιο έκαναν πολλές κυβερνήσεις, οι οποίες ωστόσο ήταν πρόθυμες να επιβάλουν εμμέσως ανάλογους περιορισμούς ενεργοποιώντας κοινοτική Οδηγία (2004/38/CE) που επιτρέπει σε χώρα υποδοχής να διώχνει κοινοτικούς μετανάστες που δεν έχουν μέσα για τη συντήρησή τους ώστε «να μη βαρύνει υπερβολικά το κοινωνικό σύστημά τους». Σε μια Ε.Ε. για την οποία μόνο το 31% των πολιτών έχει θετική εικόνα, Βρετανία, Ολλανδία, Γαλλία, Βέλγιο, Γερμανία, η αφρόκρεμα του ευρωπαϊκού σχεδίου -προσδοκώντας σε εκλογικά οφέλη και ανάκτηση του χαμένου εδάφους από τους ακροδεξιούς- είναι πρόθυμες να θυσιάσουν αυτό που για το 59% των πολιτών είναι το μεγαλύτερο επίτευγμά της: την ελεύθερη κυκλοφορία.
Η Γερμανία εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Ελβετία, όπου η μεγαλύτερη κοινότητα ξένων είναι οι Γερμανοί. Αλλά η γερμανική κυβέρνηση της μεγάλης συμμαχίας ανακοίνωσε περιοριστικά μέτρα κατά αυτού που ανερυθρίαστα αποκαλούν «τουρισμό της φτώχειας» Ευρωπαίων πολιτών και εθνικών ομάδων τις οποίες κατηγορούν ότι εγκαθίστανται στη χώρα τους για να απολαμβάνουν κοινωνικά επιδομάτων.
Στη Βρετανία, ο Ντέιβιντ Κάμερον ακολούθησε το παράδειγμα μιλώντας περιφρονητικά για «ιατρικό τουρισμό» των φτωχότερων Ευρωπαίων και ανακοινώνοντας παρόμοια μέτρα περιορισμού της μετανάστευσης μέσα από την περικοπή των επιδομάτων στέγης, περίθαλψης και ανεργίας. To 2013 το Βέλγιο απέλασε κάπου 5.000 κοινοτικούς πολίτες στερώντας τους άδειες παραμονής με τη δικαιολογία ότι ήταν άνεργοι και επιβάρυναν τις κοινωνικές υπηρεσίες. Η Ολλανδία έχει μειώσει δραματικά τον αριθμό αδειών για επανένωση οικογενειών ενδοκοινοτικών μεταναστών, εκκρεμεί νομοσχέδιο για απελάσεις ανέργων Ευρωπαίων, ενώ ο ακροδεξιός κυβερνητικός εταίρος και πιθανόν ο μεγάλος νικητής των ευρωεκλογών στη χώρα, Γκέερτ Βίλντερς, απειλεί με διεξαγωγή δημοψηφίσματος παρόμοιου του ελβετικού.
Προπαγάνδα και αλήθειες
Είναι οι πιο χαρακτηριστικές αλλά όχι οι μόνες χώρες της Ε.Ε. που υιοθετώντας τη ρητορική και τα επιχειρήματα της Ακροδεξιάς αλλάζουν τους κανόνες συνύπαρξης, χωρίς να στηρίζονται σε στοιχεία, αλλά σε στερεότυπους αφορισμούς και φόβους.
Η ευρωπαϊκή μετανάστευση στο κοινοτικό κλαμπ είναι σήμερα μικρότερη απ’ ό,τι την εποχή της ευημερίας. Η Κομισιόν, σε έκθεσή της για την εσωτερική κινητικότητα, τον Φεβρουάριο, κατέδειξε πως μόλις το 2,8% του ευρωπαϊκού πληθυσμού -14 εκατ. πολίτες- ζει σε άλλο κράτος-μέλος. Το υποτιθέμενο «τσουνάμι» γίνεται ακόμη πιο ασήμαντο αν μιλήσουμε για το πόσοι είναι αυτοί που καταχρώνται το κράτος ευημερίας των άλλων κρατών-μελών. Κατά την Κομισιόν, οι ανενεργοί Ευρωπαίοι που βρίσκονται σε άλλες κοινοτικές χώρες είναι το 0,7%-1% του συνολικού πληθυσμού της Ε.Ε. και εκπροσωπούν μόλις το 1%-5% όσων παίρνουν κοινωνικά επιδόματα στις χώρες υποδοχής.
Το πρώτο δίμηνο της ελεύθερης κυκλοφορίας τους δεν υπήρξε κανένα «τσουνάμι» Βουλγάρων και Ρουμάνων μεταναστών. Οσοι από αυτούς έχουν μεταναστεύσει σε Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία και Ολλανδία, συνολικά δεν είναι ούτε οι μισοί απ’ όσους φιλοξενεί η Ισπανία ή η Ιταλία -χώρες που καθεμία τους έχει υποδεχτεί περίπου 1 εκατ.-, αλλά δεν τους διώκουν ούτε απειλούν για απελάσεις. Στη Βρετανία είναι 149.000, στη Γερμανία 272.000, στη Γαλλία 91.000 και στην Ολλανδία δεν ξεπερνούν τις 26.000.
Ο αριθμός κοινοτικών μεταναστών στη Μεγάλη Βρετανία (2,3 εκατ.) είναι σχεδόν ίδιος με τον αριθμό των Βρετανών σε άλλες χώρες της Ε.Ε. (2,2 εκατ.) και το ίδιο ισχύει με άλλες χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία, που επίσης έχουν πολλούς πολίτες τους σε άλλες κοινοτικές χώρες, ή την Ελβετία. Σύμφωνα με έρευνα του University College London, οι μετανάστες συνεισφέρουν κατά 39% περισσότερους φόρους απ’ ό,τι τα κονδύλια που απολαμβάνουν ως κοινωνικές παροχές, ενώ από τους μετανάστες από πρώην ανατολικές χώρες μόνο περίπου 13.000 παίρνουν επίδομα στέγης.
Ελάχιστα παραδείγματα που μαρτυρούν πως οι χώρες που περισσότερο διαμαρτύρονται είναι εκείνες που λιγότερους λόγους έχουν.
Πολλοί συμπατριώτες των ακροδεξιών και αντιμεταναστευτικών κομμάτων είναι πρόθυμοι να τους ψηφίσουν για να τιμωρήσουν τα παραδοσιακά κόμματα. Οι κοινοτικοί μπορεί να εγγραφούν και να ψηφίσουν στις δημοτικές και τις ευρωπαϊκές εκλογές στις χώρες φιλοξενίας τους, αλλά έως σήμερα δεν έχουν κάνει αισθητή τη συμμετοχή τους στις κάλπες. Οι επιθέσεις κατά των κοινοτικών μεταναστών είναι ανέξοδες, αφού εκτιμάται ότι εκατομμύρια πολίτες που τους αφορά αυτή η προπαγάνδα δεν θα ασκήσουν το δικαίωμά τους να δώσουν μια απάντηση με την ψήφο τους. Αντίθετα, όσοι θέλουν τα κλειστά σύνορα εντός της Ευρώπης και ονειρεύονται τείχη και σ’ αυτήν, θα πάνε στην κάλπη.http://www.efsyn.gr/?p=196558
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου