AP Photo/Vadim Ghirda
Συντάκτης: efsyn.gr
Στην πέμπτη επέτειο από την έναρξη του πολέμου στη Συρία το BBC ζήτησε από τα παιδιά να εξηγήσουν πως τους επηρέασε ο πόλεμος.
Μερικά θυμούνται μόνο τον πόλεμο και πολλά έχουν χάσει αγαπημένους τους ανθρώπους. Αλλα έχουν τραυματιστεί πολύ σοβαρά και τα ίδια.
Ibrahim, 12 ετών από τη Δαμασκό. Ζει σε ένα σκοτεινό κτίριο που λειτουργεί ως κέντρο αποκατάστασης για τραυματισμένους Σύρους έξω από το Αμάν:
«Ήταν πολύ τρομακτικό. Ήταν η πρώτη φορά που άκουγα πυροβολισμούς... έπεσε μια ρουκέτα και ακρωτηριάστηκα. Ημουν σε άλλο μέρος από τους υπόλοιπους (τους συγγενείς του) γι αυτό δεν ήξερα κανέναν. Ούτε έναν! Οταν με βρήκε ο θείος μου, έφτασε και η βοήθεια».
- Τι εύχεται να γίνει;
Σε αυτόν τον πόλεμο έχω χάσει την μητέρα μου, τους αδεφλούς μου, τις αδελφές μου, τον θείο μου, πέντε ξαδέλφια και πάνω από όλα... χάσαμε την χώρα μας
Μοχάμετ, 13 από την Dara:
«80 συγγενείς μου έχουν σκοτωθεί και 18 έχουν τραυματιστεί... Πριν από τον πόλεμο παίζαμε και διασκεδάζαμε, αλλά μετά είμασταν φοβισμένοι από τις εκρήξεις και τις οβίδες. Δεν τολμούσαμε να βγούμε έξω να παίξουμε».
Jaafar, 9 ετών από την Δαμασκό:
«Πάντα ονειρευόμουνα τέρατα και την μαύρη άβυσσο. Αλλά το καλύτερο όνειρο που είχα ήταν ότι ήμουν ένα σούπερ - ήρωας που βοηθούσε τον κόσμο. Εύχομαι να μην ονειρεύομαι αυτά τα τέρατα και τις μαύρες καταιγίδες...»
Ibrahim, 12 ετών από τη Δαμασκό:
«Πριν τρία χρόνια ο πατέρας μου πήγε για δουλειά στην αγορά Al Hal. Μια οβίδα τον χτύπησε και σκοτώθηκε. Νοιώθω ότι έχω μεγαλώσει τώρα που είμαι εγώ αυτός που συντηρώ την οικογένεια. Δεν έχουν άλλον εκτός από εμένα για να τους φροντίζει».
- Τι εύχεται να γίνει;
«Δυο πράγματα: να γυρίσει ο πατέρας μου και μετά να πάω στο σχολείο».
Σάρα, 6 ετών από το Χαλέπι:
«Δεν μου αρέσει ο πόλεμος. Γιατί έκαψε όλα μας τα σπίτια. Επαιζα συχνά με την κόρη του γείτονα στην ταράτσα του σπιτιού. Αεροπλάνο ερχόταν και βομβάρδιζε. Κρυβόμασταν σε βαρέλια και η οικογένεια μας ερχόταν να μας ψάξει».
- Τι εύχεται να γίνει;
«Να γίνουν όλα όπως πρώτα. Το καθεστώς πρέπει να φτιάξει όσα σπίτια κατέστρεψε».
Μοχάμετ, 7 ετών από το Χαλέπι:
«Ο πόλεμος κατέστρεψε τα σπίτια μας. Ναι, κατέστρεψε τις ζωές μας. Συνηθίζαμε να πηγαίνουμε στην παραλία κάθε μέρα. Ο παππούς μάς πήγαινε στην παραλία...»
Αμάνι, 10 ετών από την Δαμασκό:
«Πριν οι γονείς που μου έφερναν παιχνίδια. Καιρό όμως τώρα κανείς δεν μου έχει φέρει τίποτα. Είναι δυο χρόνια που κανείς δεν μου έχει δώσει ένα παιχνίδι...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου