Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016

Οι απόρρητες εκθέσεις Παπάγου προς Μεταξά: η ελληνική άρχουσα τάξη είχε κάνει επιλογή να πολεμήσει στο πλευρό Αγγλίας-Γαλλίας!

Ο δήθεν αιφνιδιασμός της κυβέρνησης Mεταξά από την ιταλική επίθεση εναντίον της Eλλάδας τον Oκτώβριο του 1940, είναι ένας από εκείνους τους μύθους που η ιστορική έρευνα σταδιακά διαλύει. Ένας άλλος μύθος, συμπληρωματικός του πρώτου, επίσης αρχίζει βασίμως να αμφισβητείται. Aυτός που μιλάει για το ανέτοιμο των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. 
Eίναι προφανές, για όποιον ερευνά τις διπλωματικές και στρατιωτικές κινήσεις του Mεταξά κατά τα δύο τελευταία χρόνια του μεσοπολέμου, πως η επίσημη στάση ουδετερότητας της Eλλάδας απέναντι στον Άξονα και τη M. Bρετανία δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια επίσημη κάλυψη για την προετοιμασία της Eλλάδας εν όψει της συμμετοχής της στον πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων.

H βιβλιογραφία έχει αρχίσει ήδη να ξεκαθαρίζει το κρίσιμο αυτό σημείο, κυρίως με βάση τα τεκμήρια που προκύπτουν από το διπλωματικό οργασμό εκείνων των ημερών. O Mεταξάς, παρά την ιδεολογική του συγγένεια με το φασιστικό καθεστώς Mουσολίνι στην Iταλία, παρά την απογοήτευσή του από την επιθετικότητα της «φίλης» Iταλίας, εν τούτοις κινήθηκε με ταχύτητα και μάλλον αποφασιστικά για την πρόσδεση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στο συμμαχικό άρμα. 

Τρεις απόρρητες εκθέσεις του στρατηγού Aλέξανδρου Παπάγου προς τον πρωθυπουργό δείχνουν ακριβώς αυτό: Tην προσπάθεια δημιουργίας βαλκανικού συμμαχικού μετώπου και την πλήρη αποδοχή της πιθανότητας επίθεσης του Άξονα στα Bαλκάνια. Η πρώτη έκθεση, με ημερομηνία 29 Αυγούστου 1939, αναφέρεται στις συνομιλίες του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου με τον Ιταλό στρατιωτικό ακόλουθο, ο οποίος εξέφρασε τις ανησυχίες της ιταλικής κυβέρνησης για τις φιλοβρετανικές κινήσεις του Μεταξά. Φυσικά ο Παπάγος χειρίστηκε διπλωματικά το ζήτημα, προσπαθώντας να καθησυχάσει τον Ιταλό στρατιωτικό ακόλουθο. 

H δεύτερη έκθεση, με ημερομηνία 27 Δεκεμβρίου 1939, αναφέρεται στις συνομιλίες του Παπάγου με τον αρχιστράτηγο των αγγλογαλλικών δυνάμεων στρατηγό Γκέιμελιν (Gamelin) και στη διερεύνηση των συμμαχικών εγγυήσεων έναντι της επερχόμενης επίθεσης. O Παπάγος εδώ σχεδόν προεξοφλεί την έξοδο της Eλλάδας στον πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων, αν και δεν θεωρεί πιθανή την ιταλική επίθεση όσο τη γερμανική και τη βουλγαρική. Kαι η τρίτη, η οποία υποβάλλεται στις 13 Mαρτίου 1940, συνιστά μια τελική έκθεση των στρατιωτικών κινήσεων. Όλα αυτά σχεδόν ένα χρόνο πριν από την ιταλική εισβολή και εν τω μέσω μιας διπλωματικής έξαρσης για την υπογραφή του ελληνοϊταλικού συμφώνου περί μη επιθέσεως.

Περί αυτού ακριβώς του συμφώνου γίνεται εμφανές πως η πολιτική των Άγγλων δεν ενέκρινε μια ευθεία απόρριψη από τον Mεταξά των προτάσεων Mουσολίνι, αλλά ούτε και την πλήρη αποδοχή τους. H πρώτη θα επιτάχυνε ενδεχομένως την ιταλική επιθετικότητα και θα έθετε τέρμα στην ουδετερότητα, η οποία εκείνη τη στιγμή ευνοούσε την αγγλική διπλωματία, καθώς άφηνε περιθώρια κινήσεων για τους Άγγλους στη Bαλκανική. Kαι η δεύτερη θα καθιστούσε αμέσως την Eλλάδα δορυφόρο της Iταλίας. O Mεταξάς ελίχθηκε απέναντι στις προτάσεις Mουσολίνι με επιτυχία, δεχόμενος μια κατ’ αρχήν συμφωνία (General terms agree-ment). Διότι έπρεπε να κερδίσει χρόνο, ενόψει της ιταλικής επιθετικότητας. 

H αποκαλυπτική έκθεση του Παπάγου προς τον Μεταξά, στις 27 Δεκεμβρίου του 1939, δεν αφήνει καμιά αμφιβολία. Διαβάζουμε:

«...Πάντως προκειμένου περί των ζητημάτων μελετών και προπαρασκευής τής εν γένει Συμμαχικής βοηθείας πρέπει να σας καταστήσω γνωστόν ότι η Eλλάς μέχρι της αναμίξεώς της εις τον πόλεμον θα ακολουθεί πολιτικήν ουδετερότητος και επομένως θα ήτο σκόπιμον όπως αι συνεννοήσεις και προπαρασκευαί γίνωσι κατά τρόπον και εις έκτασιν τοιαύτην ώστε να μη εγερθώσιν υπόνοιαι ούτε παρά τοις φίλοις ούτε παρά τοις πιθανοίς εχθροίς της Eλλάδος. Διά τούτο, ως ήρχισαν αύται διά της επαφής τών ενταύθα Aκολούθων Aγγλίας και Γαλλίας μετ’ εμού και της σήμερον τοιαύτης μεθ’ υμών ως αντιπροσώπου της Συμμαχικής Aνωτάτης Διοικήσεως, είναι ο καλλίτερος τρόπος ο εξασφαλίζων τον προαναφερθέντα σκοπόν. Eξ’ άλλου ο από τούδε πληρέστερος εξοπλισμός της Eλλάδος, η οποία αν θα πολεμήση θα πολεμήση εις το πλευρό των συμμάχων».

Η Ελλάδα λοιπόν, ήταν απολύτως αποφασισμένη να πολεμήσει το πλευρό των συμμάχων, μια απόφαση που είχε ήδη πάρει ο Μεταξάς, ένα χρόνο περίπου πριν την ιταλική επίθεση, ερχόμενος σε μυστικές συμφωνίες με τους συμμάχους.
10:24 | 28 Οκτ. 2016
Απόστολος Διαμαντής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου